เพลงแม่

เนื่องในวันแม่แห่งชาติ  12 สิงหาคม ผมขอใช้โอกาสนี้พูดถึงเพลงที่เกี่ยวข้องกับ “แม่” สักเพลงหนึ่งนะครับ

เพลงนี้เรียกได้ว่าเป็นเพลงแรก ๆ ที่ผมถูกสอนให้ร้องเมื่อเข้าโรงเรียนอนุบาล (นอกเหนือจากเพลงชาติ) และเป็นเพลงแรกที่ผมไม่อายที่จะบอกว่าผมเคยเสียน้ำตาหลายเมื่อได้ยินเพลงนี้

เพลงนี้เป็นเพลงแรกที่ผมรู้จักของบรมครูเพลงที่ผมยกย่องมากที่สุด “ครูไพบูลย์ บุตรขัน”

เพลงนี้ครูไพบูลย์เขียนขึ้นจาก “ประสบการณ์จริงและประสบการณ์ตรง” ของตัวท่านเอง

สิ่งที่ผมกำลังจะเล่าต่อไปนี้อาจจะไม่ครบถ้วนสมบูรณ์หรือขาดตกบกพร่องไปบ้างเพราะผมตั้งใจเล่าจากความทรงจำ โดยไม่เปิดดูหนังสือเล่มที่ผมได้อ่านข้อมูลที่ผมจะเล่าต่อไปนี้มา

เพลงค่าน้ำนม ขับร้องโดย “ชาญ เย็นแข” น้อยคนนักที่จะรู้ว่าศิลปินผู้เป็น “ต้นฉบับ” หรือขับร้องเพลงนี้เป็นคนแรกคือ “ชาญ เย็นแข” ก่อนหน้าที่จะบันทึกเสียงเพลงนี้ ชาญเป็นเพียงนักร้องปลายแถวคนหนึ่ง วันหนึ่งชาญติดตาม “ครูแจ๋ว” สง่า อารัมภีร์ ไปอัดเพลงค่าน้ำนมของครูไพบูลย์ บุตรขันซึ่งตั้งใจให้ “บุญช่วย หิรัญสุนทร” ศิลปินชื่อดังในยุคนั้นเป็นผู้ร้อง แต่วันที่นัดอัดเพลงค่าน้ำนมนั้นครูนั่งรอบุญช่วยอยู่นานก็ไม่มีวี่แววนักร้องใหญ่ท่านนั้น (สมัยนั้นยังไม่มีมือถือโทรตาม) ครูแจ๋วจึงตัดสินใจให้ “ชาญ เย็นแข” นักร้องโนเนมเข้าไปอัด เมื่อแผ่นเสียงออกวางขาย สิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดก็เกิดขึ้น ถ้าเป็นสมัยนี้ก็ต้องเรียกว่า ชาญดังในชั่วข้ามคืนราวกับได้ตำแหน่ง The STAR คนใหม่ของเมืองไทยเลยทีเดียว แผ่นเพลงค่าน้ำนมขายดีเป็นเทน้ำเทท่า นับแต่นั้นมาชาญก็ก้าวขึ้นมาเป็นนักร้องระดับแนวหน้าและห้าดาวของวงการเพลงไทย

กลับมาที่ความเป็นมาของเพลงกันบ้างครับ เพลงนี้ที่ผมกล่าวไว้ในตอนต้นว่าครูไพบูลย์ท่านเขียนมาจากประสบการณ์ตรงนั่นก็คือ ช่วงที่ครูไพบูลย์ท่านป่วยเป็นโรคเรื้อน (โรคนี้เป็นโรคที่คนสมัยนั้นเป็นกันมากนะครับ พูดกันตามตรงก็เป็นที่น่ารังเกียจของสังคมอยู่ แต่ในทางการแพทย์นั้นเขาว่ายากนักที่จะติดต่อกันได้) ครูก็เลยกลับไปอยู่บ้านแม่ที่ปทุมธานี ก็แม่ของท่านที่แหละครับที่คอยดูแล เช็ดเนื้อเช็ดตัว ทายา หาข้าวหาปลาให้กิน ในเวลาที่ครูต้องหนีหน้าบรรดาเพื่อนฝูง ลูกศิษย์ลูกหาด้วยรู้ว่าเขาพากันรังเกียจ เหตุการณ์ตรงนี้แหละครับที่ทำครูถ่ายทอดความรู้สึกที่ท่านมีต่อแม่ออกมาเป็นเพลงแม่ที่ยิ่งใหญ่และกินใจที่สุดตลอดกาล

สำหรับผมทุกท่อนล้วนมีความหมายลึกซึ้งแต่ที่เรียกน้ำตาผมได้ทุกครั้งคือ

“บวชเรียนพากเพียรจนสิ้น
หยดหนึ่งน้ำนมกินทดแทนไม่สิ้นพระคุณแม่เอย”

ครูต้องการจะบอกว่าแม้สิ่งที่คนไทยเห็นว่าเป็นบุญสูงสุดที่ลูกจะทำให้แม่ได้คือการบวชให้แม่ ให้แม่ได้เกาะชายผ้าเหลืองลูกขึ้นสวรรค์ แต่นั่นทดแทนไม่ได้แม้แต่น้ำนมหยดเดียวที่แม่ให้เราครับ

Free TextEditor

Create Date : 13 สิงหาคม 2552
Last Update : 13 สิงหาคม 2552 22:24:02 น.		2 comments
Counter : 225 Pageviews.
Share Tweet