• S w e e t T r a n s
• Light my fire
• devil's note
• little diary*
• T O U R de L' A r c
• .cos.play.
• goods
• D i s c o g r a p h y
• ...
• under the sun
• my C o l o u r
• Do it . . .
• ***
• . . . i n . m y . r o o m
• my Secret Garden
• You Know Who
• STHSTAMP

Korea LIVE 2005 09 06 2005 09 06 กลับมาใช้ชีวิตเหมือนเดิม นั่งทำงานไปนั่งเก็บ jack eyes ลงบอร์ด THAI LE-CIEL เจอรูปนึงแล้วนั่งขำ ..กั่กๆๆ ไม่รู้คนอื่นขำด้วยมั๊ย มันเป็นรูปที่ถ่ายเสื้อสต๊าฟด้านหลัง แล้วมีคำบรรยายว่า เสื้อสต๊าฟ ASIA LIVE ฮา... แบบว่า ต้องบอกเลยนะว่า .. นี่ของจริงนะ 5555   Create Date : 06 ตุลาคม 2548     Last Update : 7 ตุลาคม 2548 11:22:20 น. Counter : 910 Pageviews.   0 comment Share Tweet

Korea LIVE 2005 09 05 2005 09 05 วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วที่จะใช้ชีวิตอยู่ในเกาหลี ตื่นสาย 555 แต่ได้ยินเสียงหิมะตื่นก่อน แล้ววิ่งลงไปปลุกเพื่อนห้องข้างล่างยังหลับอยู่จนหิมะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ กะลังจะเก็บของ เราเข้าห้องน้ำ กะลังแปรงฟัน ก็ได้ยินเสียงหิมะเคาะประตู บอกว่าโดนน้ำร้อนลวก ขอยาสีฟันหน่อย ออกมาดูทั้งที่ยังฟองเต็มปาก หยิบยาสีฟันให้แล้วเข้าไปบ้วนปาก ออกมา หิมะเอายาสีฟันโปะมือไปหมดแล้ว ท่าทางดูเหมือนไม่เป็นไรมาก? ดูสีหน้าแหยๆนะ (ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าโดนเยอะแค่ไหน) ระหว่างอาบน้ำได้ยินเสียงเพื่อนเข้ามาไซโคเป็นระยะๆ 55555 แต่งตัวเสร็จ ทำมาม่าทิ้งไว้ แล้วเก็บของไปเรื่อยๆ อ่ะ เพื่อนเข้ามาไซโคอีกรอบ บอกว่าสายแล้ววว ง่ะ ยังเก็บของกะกินมาม่าต่อไปด้วย speed เดิม 5555 (แหมขอพวกหนูเลทกันซักวันน่า) ลงมาที่ห้องแมว เพื่อนมากันเกือบครบแล้ว เจ๊แมวโทรไปหาคุณลุงเจ้าของโรงแรม ว่ามียาทาอะไรบ้างไหม เพื่อนโดนน้ำร้อนลวก คุณลุงบอกไม่มี แต่ซักพัก ลุงขึ้นมาถึงห้อง พร้อมกับเชื้อเชิญให้หิมะไปหาหมอกะเค้าเดี๋ยวนี้เลย อ่ะ เจ๊แมวไปเป็นเพื่อน หิมะกลับมาพร้อมมือที่ถูกพันมาอย่างเรียบร้อย ฝากฝังกระเป๋ากะคุณลุงให้ช่วยขนลงเนินไปไว้ตรงป้ายรถเมล์สนามบินตอนสี่โมงเย็นกันแล้ว เราก็ออกไปซิ่งกัน วันนี้แดดดี เที่ยงแล้ว..แต่เพิ่งกินมาม่ามาตะกี้ก็เลยยังไม่หิว ก่อนกลับพวกเราไปชอปปิ้งทิ้งท้ายกันที่ตลาดนัมแดมุน ไปหาซื้อของฝากที่ยังขาดๆอยู่ เพื่อนมิได้ร่มน่ารักๆจากที่นี่ไปฝากเพื่อนๆ วิดน้ำได้หมวกกันวันสุดท้ายนี่แหละ จากการไซโคของเจ๊ ว่า "เดี๋ยวติดค้าง จะซื้อก็ซื้อ อยากได้อะไรก็ซื้อ" เพื่อนๆเข้าร้านของฝากกัน ข้าเจ้าเลยได้ของฝากเพิ่มเติมอีกเล็กน้อยที่นี่ เป็นถ้วยชา ลายเกาหลีๆ ถูกดี อิ อิ ถูกและดูดี อ่อ ได้ตะเกียบเหล็กกะช้อนเหล็กมาเป็นที่ระลึกให้ตัวเองด้วย ระหว่างนั้นเจ๊พยายามจะหาขวดน้ำยี่ห้อเดียวกะลุง แต่ก็ไม่เจอแฮะ ลุงกินน้ำไรหว่า (ตอนหลังเพิ่งจะมารู้ตอนอยู่สนามบินแล้ว ว่าลุงกิน volvic นั่นเอง อ่ะนะ ไม่มีใครเฉลียวใจมาก่อนว่ามันอยู่ในมือนี่เอง ก็ทริปนั้น เพื่อนกิน volvic กันเป็นระยะๆนี่นะ) ออกจากตลาด กลับไปที่เดิม กินข้าวกันที่ร้านบะหมี่ 24 ชั่วโมง กินข้าวแกงกะหรี่ กะกิมจิมื้อสุดท้ายที่เกาหลี แล้วเดินไปหน้าโรงแรม คอยลุงขนกระเป๋ามาให้ ถ่ายรูปหมู่กะลุง 1 ที แต่ว่าไอ่รูปนั้นมันหายไปไหนอ่ะ ลุงยังอยู่ด้วยจนวินาทีที่แอร์พอร์ตบัสมาถึง ช่วยลำเลียงกระเป๋าลงใต้ท้องรถ .. ไปแล้วนะคะลุง //โบกมือๆ ไปถึงสนามบินอินชน ยังไม่ได้เวลาเชคอิน เลยเอากระเป๋ามากองๆกัน แล้วผลัดกันไปเดินเล่น พยายามผลาญเหรียญที่มีอยู่ให้หมดไป แล้วตอนนี้เอง ก็ได้รู้ว่า กล้องเพ่กุ๊กหายค่ะ //เศร้า .. เช็คอิน ผ่านพี่ตม.อีกรอบ .. เอ่ .. ขนาดขาออกยังนาน .. อารายกานเนี่ย ขึ้นเครื่อง.. ง่วง แต่นอนไม่หลับ งือๆๆ ถึงกรุงเทพฯ เที่ยงคืนได้มั๊ง   Create Date : 06 ตุลาคม 2548     Last Update : 11 ตุลาคม 2548 13:55:53 น. Counter : 859 Pageviews.   0 comment Share Tweet

Korea LIVE 2005 09 04 2005 09 04 วันนี้ตื่นสายกว่าเมื่อวานนิดหน่อย แต่หิมะก็ตื่นก่อนอยู่ดี อ่ะ โทรศัพท์ที่ใช้เป็นนาฬิกาปลุกมาตลอด แบตหมดไปแล้ววันนี้ จัดการกะอาหารเช้าเหมือนเดิม เมนูเดิมเลย 55 สิ้นคิดมาก เสร็จสรรพลงไปจุดนัดหมาย ห้องแมวกะวิดเหมือนเดิม มีเพื่อนๆมากันบ้างแล้ว นั่งคุยนั่งเมาท์รอเพื่อนกันไป ข้าน้อยเอาเต้าหู้มาเช็คดู ปรากฏว่า เต้าหู้ไม่สามารถอัดไลฟ์ได้ เหอะๆๆ คิดว่าเสียงตอนไลฟ์มันคงดังเกินไป น้องเต้าหู้คงทานทนไม่ได้ อัดได้แต่เสียงพูดคุยก่อนไลฟ์ตอนเปิด SE เท่านั้น อ่ะนะ ^^ รอเพื่อนมากันครบได้เวลาออกจากโรงแรมก็เกือบเที่ยงเข้าไปแล้ว..วันนี้เราจะไหนกันนะ อ่ะ ไม่รู้ 555 ตามเค้าไปอีกตามเคย .. อืมม รู้สึกจะเป็นย่านที่คุณโจ้แนะนำมาให้เมื่อวานมั๊ง .. ตามโปรแกรมจะไปกินหมูกะทะ หรือเนื้อกะทะกันนี่แหละ มาเกาหลีทั้งทีนี่เนาะ สรุปแล้วเราไปกันที่ .... (อ่า.. จำไม่ได้เจรงๆ เด๋วขอไปดูสมุดที่โน๊ตๆอะไรไว้ก่อนเด๋วค่อยมา edit อีกที).. ลงรถใต้ดินไปกันเหมือนเดิม เดินดูบ้านดูเมือง ไปตามย่านเรื่อยๆ อ่ะ มันเป็นเวลาอาหารกลางวันพอดี ร้านไหนๆก็คนเต็มไปหมดเลยแฮะ พวกเราไปกันกลุ่มใหญ่ก็เลยหาร้านเข้าไปนั่งกันลำบากหน่อย ระหว่างทางเจอร้านขายของ เจ๊ตื่นเต้นกะผักผลไม้สดที่วางอยู่หน้าร้านมาก .. อ่ะ หุ้นกะเจ๊ซื้อมะเขือเทศมากินเล่น .. มองไปในร้าน เจอบะหมี่ถ้วย คิดว่าเป็นมาม่าที่ลุงพูดถึงตอน MC เห็นบอกว่าถ้วยแดงๆ คุณโจ้เค้าบอกมาว่างั้นนะ .. อ่ะ แต่มันก็แดงเกือบทุกยี่ห้อ เกือบทุกอันเลยอ่ะ เลยซื้อมาลองกะหิมะคนละอัน(แต่มารู้ในภายหลังว่า ลุงมันพูดถึงบะหมี่เย็นตะหาก กั่กๆๆ เออ เพื่อนๆก็ขนซื้อ กันมาเป็นกองแล้ว.. อ่ะ แต่รสชาติก็ใช้ได้นะ มาม่าเกาหลี แปลกๆดี ไม่น่าเบื่อ) เดินๆไปอีก เจอร้านเบเกอรี่ สีสันและการแต่งร้าน น่ารัก ชื่อ minto bakery พนักงานในร้านเค้าคอสเป็นหนุ่มสาวชาวฟาร์มด้วย เดินเข้าไป เจอเพื่อนอยู่ อ่ะ เพื่อนได้ของกินติดไม้ติดมือออกมากันแล้ว เราเดินไปถ่ายรูปน้องพนักงาน เค้าก็น่ารักนะ ยินดีปรีดาโพสท่าถ่ายกันน่ารักมากกกก .. เจ๊อาฆาตไว้ว่ากินข้าว เสร็จแล้วเด๋วมาใหม่ เลยเดินไปหาร้านกันอะไรกันให้ได้ (ซักที) ปรากฎว่า เป็นร้านที่เราไปเมียงมองอยู่ในตอนแรกๆร้านนึง แบบว่า ร้านนี้คนน้อย พวกเราเลยสามารถเข้าไปนั่งกันได้อย่างสบายๆ ส่งภาษาใบ้ จนคุณป้าเจ้าของร้านเริ่มเคลื่อนไหว ยกข้าวของมาเสิร์ฟ อ่ะ ป้ายกมาเรื่อยๆ เรื่อยๆ เลยแฮะ อ่อ ก่อนหน้านั้นป้าแจกผ้ากันเปื้อนด้วย โอ่..ดูท่าเป็นการกินที่ดูจะอันตรายน่าดู ต้องป้องกันกันขนาดนี้? อ่ะ แล้วเราก็ได้รู้ว่าผ้ากันเปื้อนมันมีประโยชน์จริงๆ เพราะสิ่งที่เรากินกันนั้น มันเป็นหมูสามชั้น หั่นชิ้นเป้งๆ เวลากินก็โกยหมูลงกระทะที่มีแผ่นฟรอยด์วางซ้อนไว้ มันหมูกระเด็นพอให้พวกเราสะดุ้งไปตลอดมื้ออาหาร มีกิมจิเต็มโต๊ะตามเคย .. อ่ะ แล้วก็มีซุปประหลาด แบบว่ารสแปร่งๆเย็นๆ มาให้ด้วย (จิบไปหนึ่งทีเลิก 555) ..อ่ะ .. มีผักสดมาให้ด้วย .. เออ เจออาหารที่มีผัก(ที่ไม่ใช่กิมจิ)ในเกาหลีแล้วเอาผักมาห่อหมู ใส่น้ำจิ้ม นี่ก็เป็นเมี่ยงได้เลย .. เออช่าย มันมีน้ำจิ้มมาให้ด้วย 2 ถ้วยมั๊ง แต่รสชาติเป็นไงนี่จำไม่ค่อยจะได้แล้วแฮะ .. นานแล้ว ลืมมมม กินเสร็จจ่ายเงิน .. โอวววว ... ป้าขา... ไม่เห็นจะน่าแพงขนาดนั้นเลยน้า อ่ะแต่ช่างมันเหอะ คนละ หมึ่นสี่พันวอนเอง เหอะๆๆ ออกมาพ่นสเปรย์ดับกลิ่นกันข้างๆร้าน พี่ที่ขายของอยู่ข้างทางตรงนั้นเค้ามองพวกเราแล้วขำๆด้วย กั่กๆๆ อารายค้าเพ่ หิมะแอบลืม ติดผ้ากันเปื้อนของป้าเค้าออกมาด้วย .. กลมกลืนมากหิมะ อิ่มแล้ว.. เดินเที่ยวห้างกันต่อ ห้างฮุนได แวะร้านซีดีด้วย ข้าเจ้าได้ติดไม้ติดมือมา 2-3 แผ่น เออ จะว่าไปก็เสียดายเหมือนกันนะ น่าจะหยิบ awake เกาหลีมาอีกซักแผ่น อุ อุ เพื่อนๆไปนั่งกองๆกันหน้าร้านเค้กร้านนึง นั่งกินเค้กที่ซื้อมากันตรงนั้นแหละ แล้วก็ได้เวลาไปหามินต์กันแล้ว พวกเราจะไป coex mall กัน มิจะไปดูปลา ไปถึงสถานี เจอแม่ลิงกะลูกลิงที่หลับอยู่ในรถเข็น วนๆเข้าๆออกๆ เข้าแล้วออก ออกแล้วเข้า .. จนในที่สุด สรุปว่า มันไปทางไหนก็ได้ทั้งนั้น .. อ่าว 55 เอาเหอะ นั่งรถไฟกันนานมาก เปลี่ยนรถกัน 3 สาย กว่าจะถึงสถานีที่จะลง .. โอ้ ออกมาไกลชนบทมากเลยนะเนี่ย คนน้อยมาก เป็นสถานีโล่งๆ .. เดินกันมาจนถึงทางออก ก็เริ่มเอะใจ มิเข้าไปถามว่าจะไปที่ที่เราจะไปกันได้ยังไง คุณพี่ตรงทางออกก็ชี้ๆมา ประมาณว่าพวกเราออกผิด ให้ไปออกอีกทาง .. เอ้า เดินกันไปออกอีกทาง อ่ะ แต่ไม่มีอีกทางให้ออก มันเป็นทางอีกด้านที่จะกลับตะหาก มันลงไปที่ชานชาลาตะหาก มิเลยไปถามเจ้าหน้าที่ตรงชานชาลาอีกครั้งก็เลยได้ ความว่า พวกเรามาลงสถานีผิด 55555 คือแบบว่าชื่อสถานีมันคล้ายๆกัน สถานีที่เราจะลงน่ะ มันเลยมาแล้ว เป็นสถานีที่เราผ่านกันมา แล้วด้วย (ก่อนที่จะต่อรถไฟเปลี่ยนสายด้วยซ้ำ) อ่ะนะ ก็เลยยกขบวนกลับ เพื่อนเริ่มหนีความจริงกันไปทีละคนสองคน กั่กๆๆ อ่ะค่ะ theme ของวันนี้ "ชีวิตคือการเดินทาง" theme ของวันนี้คือการเดินทางใต้ดิน อ่ะ ในที่สุดพวกเราก็มาถึงกันจนได้ coex mall ซึ่งขณะนั้นเป็นเวลาทุ่มกว่าๆแล้ว และอะควอเรียมมันปิดสองทุ่ม ต้องเร่งฝีเท้ากันหน่อยล่ะค่า .. อ่ะ ไกลเหลือเกิน เดินไปจนสุดห้างได้ล่ะมั๊งนั่น .. และเมื่อไปถึง ก็พบความจริงว่า หมดเวลาขายบัตรแล้ว เป็นอันว่าเฟล... อึ้งไป .. เอาน่ะ ไม่เป็นไร เดินชอปปิ้งแถวนั้น ได้โปสการ์ดมาหนึ่งใบ .. มีร้านชำเล็กๆในห้าง ได้น้ำมาหนึ่งขวด กะมาม่าถ้วยเล็กถ้วยนึง คาดว่าไว้ลองคืนนี้ แล้วมารอเพื่อนหน้า Mc ...เออนะ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน จุดนัดพบพวกเรายังหนีไม่พ้น Mc อยู่นั่นเอง เพื่อนนะกลับมาจากการหยอดกาจาปอง เอาสิ่งที่หยอดได้มาอวด อ๊ะ มันเป็นกาจาปอง Nightmare กรี๊ดดด น่ารักอ่ะ เป็นกล่องรูปโลง แล้วข้างในมีที่ห้อยโทรศัพท์ .. เพื่อนตูนเพื่อนกุ๊กเพื่อนเอและเรา เลยเกิดอาการเรี่ยไรเงินไปแลกเหรียญไปหยอดโลงกันใหญ่ ..เพื่อนมิเดินกลับมา เห็นเข้า เลยร่วมขบวนด้วย เออ เลยเป็นแก๊งค์สาวใหญ่สาวน้อย ไปหยอดโลงกัน ฮ่าๆๆ .. หนูหยอดได้คุณแจ๊ค ..ดีจายยย หมดเงินไปกับกาจาปองกันแล้ว ก็ได้เวลาเดินทางกลับ .. อ่ะ เดินทางอีกแล้วเจ้าค่ะ ชีวิตคือการเดินทางเจรงๆวันนี้ ระหว่างทางบนรถไฟขากลับ สาวไฮเปอร์ นำโดยเจ๊เรย์ เจ๊แมว และวิด กะหิมะที่หลุดโลกไปแล้ว มีไอเดียว่า ควรไปใช้พลังงาน ในการเดินกันที่ไหนซักที่นึง เพื่อให้วันนี้คุ้มค่า ก็เลยสรุปกันว่า พวกที่อยากไปต่อ ก็ไปกัน ส่วนพวกที่ไม่ไหว ก็ไปนอนเล่นที่โรงแรมได้ สาวไฮเปอร์ในคืนนั้นก็ได้แก่ เจ๊ มิ แมว วิด หิมะ นะ มิ้นต์(และไคตี๋) และข้าน้อย ไปตะลุยตลาดกลางคืนกัน .. (อืมมมม มันชื่อตลาดไรนะ จำไม่ได้อีกแล้ว วววว) ระหว่างทางจากสถานีไปตลาด เพื่อนแวะแกะโปสเตอร์พี่เรน ไปเป็นของฝาก กั่กๆๆ แกะกันเห็นๆ จนคนแถวนั้นเค้ามองอ่ะ .. ส่วนใหญ่ขายพวกเสื้อผ้านะ มีร้านขายของกินได้เป็นระยะๆ พวกเราก็แวะเป็นระยะๆ เป็นไก่เสียบไม้ราดซอส อือ อาหย่อย แบ่งกะเจ๊แมวคนละครึ่งไม้ กินไป เดินไป จนเริ่มหิวกันอย่างจริงจัง ก็เลยจะหาที่กินอะไรกันอย่างจริงจังซะหน่อย .. อ่ะเดินโฉบไปที ได้รับการร้องเรียกจากแม่ค้ายกใหญ่ตลอดทาง แต่ดูๆแล้ว ไม่รู้ว่ามันคืออะไร อ่ะ ไม่รู้จะสั่งอะไรที่มันกินได้ได้ยังไง ก็เลยเดินผ่าน ผ่านไป เจ๊เอะใจถามว่ารถไฟจะหมดรึยัง ก็เลยดูนาฬิกากัน ปรากฎว่า รถไฟจะหมดแล้ว ก็เลยต้องรีบเดินกลับ เจ๊แมวความจำดีมาก หาทางเดินกลับสถานีได้ .. ..แล้วพวกเราก็กลับมาที่เดิม gate 3 สถานีเมียงดอง มิอยากเปลี่ยนบรรยากาศจากเซเว่น มองออกไปอีกหน่อยจะเห็นแฟมิลี่มาร์ทอยู่ เลยเดินกันไป .. แล้วก็เจอร้านบะหมี่ที่เปิด 24 ชั่วโมง อ่า..รอดตายแล้ว .. พวกเราเลยได้กินอาหารมื้อค่ำนั้นกันตอนเที่ยงคืน ..เป็นร้านที่พนักงานพูดภาษาญี่ปุ่นได้ .. เออ จะว่าไป เมื่อกี้ตอนที่เดินตลาด ส่งภาษาญี่ปุ่นก็คุยกันรู้เรื่อง .. เออ ในเกาหลีนี่โดยทั่วๆไป พูดญี่ปุ่นเค้าเข้าใจมากกว่าภาษาอังกฤษนะ บางทีอ่ะ มื้อนี้เราสั่งอะไรที่เหมือนเส้นมาม่าผัดซอสพริก .. ส่วนสาวนะ กินบะหมี่เย็น (ที่ลุงพูดถึงใน MC นั่นแล) กินเสร็จแวะซื้อของกันในแฟมิลี่มาร์ทต่อ แล้วเดินขึ้นเนินกลับ มิกะแมว เจอแมว ข้างถนน เลยแวะถ่ายรูป พวกเราที่เหลือเลยเดินขึ้นไปส่งมิ้นต์กะไคตี๋กันก่อน ส่งสัญญาณลงไปบอกว่า เด๋วเจอกันที่โรงแรม ประมาณนั้น ขึ้นมานั่งรอเพื่อนอยู่หน้าโรงแรม .. หนาวว.. ลมแรง นานมากกกก รู้สึกว่า นานมากกผิดปกตินะ ทำไมเพื่อนมิกะเพื่อนแมวยังไม่ขึ้นมา .. ซักพัก เพื่อนคลานขึ้นบันไดมา ... ขำก็ขำ สงสารก็สงสารนะ พอฟังที่เล่าแล้ว 555 แยกย้ายกันกลับไปนอน .. อ่ะ ดึกแล้ว วันนี้เดินทางคุ้มเจรงๆ แอบไปขอยาห้องเจ๊มาทาขานิดหน่อย สงสัยเดินผิดท่า ปวดข้อเท้านิดๆแฮะ   Create Date : 06 ตุลาคม 2548     Last Update : 11 ตุลาคม 2548 13:48:44 น. Counter : 675 Pageviews.   0 comment Share Tweet

Korea LIVE 2005 09 03 2005 09 03 ตื่นมาตามเวลาที่ตั้งปลุกมือถือไว้ แต่หิมะเป็นคนลุกมาปิด เรายังนอนขี้เซาอยู่ใต้โปงผ้าห่ม ปล่อยหิมะไปอาบน้ำแต่งตัวก่อน ไม่ค่อยถนัดอาบน้ำร้อน เลยโดนน้ำร้อนลวกอยู่หลายที กว่าจะปรับให้มันอุ่นพอดีๆ ไม่ร้อนไม่เย็นเกินไป ก็อาบเสร็จพอดี แต่งตัวด้วยเสื้อฟิล์มกิ๊กสต๊าฟที่นัดกันไว้.. ตื่นเต้น จัดการอาหารเช้า เป็นซีเรียลที่หอบมาจากเมืองไทย กับน้ำมะเขือเทศ และนมชอคโกแลตที่ซื้อจากเมียงดงเมื่อวาน เรียบร้อยแล้วลงไปห้องแมว เจอมิอยู่แล้ว หิมะที่พยายามจะให้เพื่อนเอาของที่จะให้ลุงๆป้าๆมากองถ่ายรูปกันตั้งแต่เมื่อคืน (อ่อ ใช่แล้ว เมื่อคืนเลยคึกนัก) วันนี้ก็เลยได้กองมหึมาสมใจ เอาของมากองรวมกันแล้ว พยายามจัดก็แล้ว มันไม่เข้ากันสิ้นดี 55555 แต่ได้ฟิลดีชะมัด ผลัดกันถ่ายรูปไปเรื่อยๆ จนเพื่อนทยอยกันมาจนครบ เพื่อนๆพร้อมแล้ว เดินทางได้ ก็ตามๆเค้าไปอีกเช่นกัน ปกติพวกเราเดินไปไหนก็เด่นอยู่แล้ว แปลกแยกจากชาวบ้านชาวเมืองเค้าอยู่แล้ว ยิ่งแต่งเสื้อทีม กะมีพี่ๆแดงๆสองท่านไปด้วยยิ่งเด่นเข้าไปใหญ่ แดงดีมากค่ะ ตามง่าย ไม่หลง อุ อุ เดินทางด้วยรถใต้ดินตามปกติ ไปต่อรถแบบเงอะงะกันตามประสา แต่ก็ถึงจุดหมายปลายทาง ..ล่ะนะ ขึ้นมาจากสถานีก็เจอลุงขายแท่งหรรษา เพื่อนเข้าไปมุง แล้วหนูก็ได้ แท่งสีฟ้า ที่มีเชือกสีรุ้งมาหนึ่งอัน ถ่ายรูปหมู่หน้าสถานีหนึ่งรูป ทำตัวเงอะงะอีกที ให้ลุงชี้ทางสว่าง ..ง่ะ แต่ลุงคงคิดว่าพวกหนูมาดูอะไรอย่างอื่นมากกว่า เพราะลุงชี้ไปคนละทางกันเลย ทีแรกเดินไปตามทางที่ลุงบอก แต่ปรากฏว่า มันมีคอนเสิร์ตหลายฮอลมาก แต่เพื่อนๆ เก่ง เดินตามเพื่อนไปเรื่อย เด๋วก็ถึงเอง ยังไม่ทันเดินถึง เพราะหนูเดินอยู่กลุ่มหลัง ก็เห็นกลุ่มแรก "โอ้โห" อะไรกัน อ่ะนะ มันเจอน้องเสี้ยวจันทร์สีแดงกลางลานหน้าสเตเดี้ยมนั่นเอง ..ถ่ายรูปสิคร้าบ ของงี้ไม่พลาด เพื่อนแบ่งเป็นสองกลุ่ม กลุ่มนึงไปเอาบัตร อีกกลุ่มเดินไปต่อหางแถวซื้อทัวร์กู๊ด เราเดินตามไปทีหลังไปแซมแถว ผลัดเพื่อนออกไปเปลี่ยนอิริยาบถนอกแถว และซื้อขนมนมเนยมาประเคนให้ รู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วนะ ต่อแถวไม่นาน ก็เริ่มมีการเคลื่อนไหว .. มีคุณพี่ยามพยายามจะมาจัดแถว ปัดแถวไปมาอยู่ ..พี่เค้าคงว่าง ระหว่างรอแถวซื้อของเพื่อนเอาตั๋วมาให้ นี่ตั๋วหนู .. ตั๋วอยู่ในมือแล้ว.. กรี๊ดดดด ตื่นเต้น .. ถ่ายรูปแก้ตื่นเต้นหนึ่ง shot 5555 หลังจากเปิดซุ้มขายของ ก็ได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดเป็นระยะๆ 555 (สาเหตุจากแพมเฟตนั่นเอง) เพื่อนๆแอบนินทากันใหญ่ ว่าจะกรี๊ดไรกันนักหนา อ่ะ ไม่แอบดิ นินกันจะๆ ไม่มีใครฟังพวกเรารู้เรื่องอยู่แล้ว ข้าเจ้าแอบออกไปถ่ายรูปของทัวร์บ้าง แต่ก็ไปได้ใกล้ๆแถวแค่นั้นนั่นแหละ ไม่กล้าไปไกล แบบว่า ระแวง เกิดมันให้ซื้อหนึ่งคนต่อหนึ่งชิ้นขึ้นมาจะทำจะใด อ่อ ตอนอยู่ในแถวมีสต๊าฟเกาหลีเห็นเสื้อพวกเราเป็นไทยแลนด์ๆ เลยเข้ามาส่งภาษาด้วย แถมยื่นโทรศัพท์ให้คุยอีกตะหาก ให้หิมะกะมิ้นท์คุย .. เพื่อไรเนี่ย แล้วก็ถึงคิวพวกเราซะที ส่งวิดเข้าไปเจรจา แล้วก็พบว่า มันให้ซื้อได้จำกัดชิ้นต่อคนเจรงๆ แต่ดีหน่อยที่ได้คนละอย่างละ 3 ชิ้น แต่ถึงยังงั้น โปสเตอร์แถมก็ไม่พออยู่ดี มีเหตุการณ์หลุมดำปริศนาอีกแล้ว เงินทอนหาย วิดเครียดมาก ..พยายามบอกว่ามันเป็นเรื่องปกติ ..แต่วิดมันก็เครียดอยู่ดี ยิ่งกว่านั้น หลังจากพวกเพื่อนที่เหลือไปซื้อของ แล้วกลับมา เคลียร์ของกัน ถึงได้พบว่า ทำไมแพมเฟตหายไปอย่างลึกลับ 2 เล่ม .. อ่า วิดน้ำดูเครียดกว่าเดิม อึงอวยกันซักพัก กองๆกันอยู่ตรงเก้าอี้ ก็ได้ยินเสียงซ้อมดังมาจากในฮอล..จากที่เมื่อกี้อาการปกติมาก ..ย้ำว่าปกติอย่างมาก ไม่มีอาการตื่นเต้นแม้แต่น้อย.. แต่พอได้ยินเสียงนั่นเท่านั้นแหละ รู้สึกหัวใจมันพองอ่ะ แบบว่าสุดๆ หิมะหลั่งน้ำตาไปแล้ว ตามด้วยกุ๊กและตูน.. ง่า อย่าร้องไห้กันดี๊ ข้าเจ้าเลยพลอยจะปริ่มๆไปด้วย สรุปแล้ว ไม่ไปไหนกันแล้ว ข้าวกลางวันไม่ต้องกินกันแล้ว เออ แต่มันอิ่มไปหมดเลยนะ ไม่หิวเลย สงสัยเป็นเพราะอะดีนาลีน ทำให้อิ่มได้เฉยเลย แต่ถึงกระนั้น ยังไม่อยากเกิดอาการประจำ เลยต้องไปหาอะไรกินกันเหนียวไว้ก่อน เห็นเจ๊ถือไส้กรอกห่อแป้งทอดมา เลยไปซื้อมั่ง พยายามจะกินเข้าไปให้หมด ..ใช้เวลานานมากกกก พวกเราเตร็ดเตร่อยู่ตรงนั้นซักพัก ดูคนเดินไปเดินมา ถ่ายรูปคนที่เดินไปมา ..ซักพัก มีพี่สต๊าฟสองคนถือกล้องมา เป็นสต๊าฟญี่ปุ่นด้วย มายืนเมียงมองพวกเราอยู่ซักพัก ก็มีพี่คนนึงเดินเข้ามาหา พร้อมกับถามว่า "staff nanka?" แต่ในเวลานั้น สายตาเราไม่ได้โฟกัสพี่สต๊าฟที่เข้ามาถามนี่แล้ว เพราะเรามองพี่อีกคนที่ยืนห่างออกไปอยู่ เห็นเค้าเหมือนเรียกวอไปหาใครซักคน แล้วอีกไม่กี่วินาทีต่อมา คนที่เดินเข้ามาหาพี่สต๊าฟ ก็คือคุณชาลี ใช่แล้ว >_< เห็นแว่บแรกก็ใช่เลย ถึงจะไกลขนาดนั้น ถึงเราจะไม่ได้ใส่แว่นก็เหอะ แต่บุคคลิกหน้าตาแบบนั้นน่ะ ไม่ผิดแน่ .. อ่ะ รู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรมาจุกอยู่ที่คอ พยายามจะเรียกเพื่อน แต่เสียงไม่ออก รู้สึกแค่ว่า ออกเสียงคำว่า "ชาร์ลี"ออกไปเบาๆ ..แล้วชาร์ลีก็เดินเข้ามาถ่ายรูปหมู่พวกเรา ... กรี๊ดดด (อันนี้กรี๊ดในใจ) .. แล้วก็ใจเต้นตลอด รู้สึกว่าข้างในมีเสียงตัวเองเรียก ชาร์ลี.. ชาร์ลี.. ชาร์ลี.. อ่า..พวกเรากำลังถูกชาร์ลีถ่ายรูป...ตอนนั้นแปลกใจว่า ไม่มีใครสังเกตเหรอ ว่าใครกำลังถ่ายรูปพวกเราอยู่ (หรือเพื่อนๆก็คงรู้สึก แล้วก็กำลังอึ้งอยู่แบบเดียวกับเรา) แต่ซักพัก ก็ได้ยินเสียงใครซักคน ดังมาก "ชาร์ลลลลลี...!!!!" แล้วหลังจากนั้นก็เป็นการวิ่งแบบอัตโนมัติ ของทั้งชาร์ลี พี่ตากล้อง และพวกเรา ไวมากกกกก ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร แต่วิ่งไปแล้ว วิ่งไปก่อนล่ะ ตอนที่กำลังจะยกกล้องขึ้นถ่าย เห็นเอวิ่งไปหยุดหน้าชาร์ลีแล้วพยายามจะพูดอะไรซักอย่างกะชาร์ลี แต่ไม่กี่วินาทีต่อมา หิมะก็ถึงตัวคุณพี่ชาร์ลีแล้ว .. เฮ้ยยย เรายังตกใจในความกล้าของเพื่อน ..มือไม้สั่น แต่ก็ยกกล้อง..พยายามกดไปเรื่อยๆ จนในที่สุด เหตุการณ์คลี่คลาย ชาร์ลี ยอม(จำนน) ถ่ายรูปกะพวกเรา กรี๊ดดด หนูได้กดชัตเตอร์ใส่ชาร์ลี 5555 ช่วงเวลาแห่งความตื่นเต้นที่สุดช่วงหนึ่งผ่านไป เพื่อนๆเดินตัวลอยกลับมาเมาท์กันที่เดิม พวกเราคงเด่นเข้าตา.. มีพี่สต๊าฟญี่ปุ่นเดินมาแบบว่า คล้ายๆจะสัมภาษณ์ .. และมีให้ฝากเสียงถึงลาร์คได้ด้วย..เพื่อนๆเซ็งแซ่กันยกใหญ่ ส่งภาษากันทุกภาษาเท่าที่นึกออก... ข้าเจ้าตอนนั้น คิดไรไม่ออก (ยังปลื้มเรื่องชาร์ลี ยังไม่หายตื่นเต้นเลย) ข้าน้อยเลยพูดไปแค่ว่า "Haido I Love You" แล้วก็รวมพลังกันตอนท้าย "สวัสดี" ..โอวว แค่นี้ก็ปลื้มจะแย่แล้ว พวกเราเป็นฟางที่มัดรวมกันแล้วมีน้ำหนักขึ้นมาบ้างแล้ว... ... เวลาล่วงเลย ไวเหมือนโกหก ได้เวลาเตรียมตัวเข้าฮอลกันแล้ว เริ่มเห็นคนต่อแถว พี่สต๊าฟเกาหลีที่พูดไทยได้ เข้ามาคุยกะกลุ่มพวกเราอีก ถามว่า พวกเรานั่งกันอยู่แถวไหน มิเอาบัตรให้เค้าดู เค้าบอกว่าได้ที่ดีนะ .. ทีแรก พี่แกจะเปลี่ยนที่นั่งให้ ให้พวกเราไปสู่สิ่งที่ดีกว่า ประมาณนั้น .. เค้าจะให้ไปนั่งตรงวีไอพีข้างหน้านั่นมั๊ง .. แต่พวกเราพอใจในสิ่งที่มีอยู่แล้ว และที่ตรงนั้นก็ดีอยู่แล้ว ก็เลยบอกเค้าว่า ไม่ต้องเปลี่ยนละกานนนน.. เออ แล้วรู้สึกเหมือนใครซักคนบอกพี่เค้าไปว่า โปสเตอร์แถมอ่ะ พวกเราได้กันไม่ครบ เพราะมันหมดก่อน พี่เค้าเลยไปเอามาให้อีกจนครบคนเลย .. อืมม ดีจังน้า.. (ไม่รู้ว่าจะมาไม้ไหน แต่มองโลกในแง่ดีไว้ก่อน ว่าเค้าคงเอ็นดู? พวกเรามั๊ง เหอะๆๆ) แต่ไงๆก็ขอบคุณพี่สต๊าฟนะค้า พวกเราต้องไปเข้าประตูอีกด้านนึง ก่อนไปแวะห้องน้ำ ที่แถวยาวมากกกกกก อือ แต่ยังไงก็ต้องเข้าไปก่อนล่ะ เวลายังเหลือถมเถ เพื่อนๆนั่งกองกันอยู่หน้าห้องน้ำ (อยู่ระหว่างห้องน้ำกะกองขยะ 55) พยายามจะเอากล้องซ่อนไว้ กะซ่อนอะไรต่อมิอะไรที่จะสามารถอัดเสียงได้ .. ก็หวังว่าเค้าคงไม่ค้นละเอียดนัก แถวที่เข้าคิวเมื่อกี้หายไปหมดแล้ว พวกเราเดินกันเข้าไปอย่างสบายๆ เอ่อ .. ไม่ได้มีการมาแหวกเป้ หรือตรวจของใดๆทั้งสิ้น แค่ฉีกตั๋วแล้วเข้าไปเลย สต๊าฟยิ้มแย้มระหว่างฉีกตั๋วให้ พร้อมส่งภาษาเกาหลีมา (ฟังไม่ออก) ประมาณว่า "ขอให้สนุก" ..? มั๊ง.. เดินๆๆ เข้าไป พยายามจะหาว่ามันจะมีกล่องให้หย่อนของขวัญให้ลาร์คได้ตรงไหนบ้าง ปรากฎว่า .. ไม่มี.. ก็เลย เลยตามเลยเข้าฮอลไป .. หาที่นั่ง โอววว ใกล้.. >_< ห่างเวทีแค่ไม่กี่เมตร ประมาณแถวที่ 9-10 ได้ อยู่ทางฝั่งเท็ตจัง อยู่ข้างหน้าป้าเลย(ที่นั่งของพวกเราอยู่ใน section 104 seat no. 57-62, 80-84).. โอว นี่ถ้าไม่มีแถววีไอพีข้างหน้า พวกเรานี่จะอยู่ที่แถว 3-4 เลยนะ >_< อือ แต่แค่นี้ก็ใกล้มากแล้ว พยายามจะหาทางเอาของขวัญที่พวกเราหอบกันมาให้ลาร์คให้ได้ .. เออ .. ดูเส่ะ ตื่นเต้นจนลืม เป่ากล้วยให้ป้า.. ส่งให้หิมะเป่า .. หิมะทำได้เพื่อป้า .. เก่งมากหิมะ ให้มิ้นต์ไปส่งภาษาหาสต๊าฟ ว่าจะฝากของได้ไหม แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ได้ผล .. ตอนแรกว่าจะตัดใจกันแล้วให้มิ้นต์ไปหย่อนให้ที่ญี่ปุ่น .. แต่แล้วฮีโร่ของเราก็ปรากฏตัว.. เขาคือพี่สต๊าฟเกาหลีคนเดิมที่มาคุยด้วยนั่นเอง.. บอกพี่เค้าไปว่าเราอยากฝากของให้ลุงๆป้าๆกัน .. พี่เค้าว่าจะลองดู แล้วก็หอบของ 4 ถุงที่พวกเราแยกเป็นของไฮด์ ของป้า ของเคนจัง ของยุกกี้ ไว้แล้ว หิ้วเข้าหลังเวทีไป... ออกมา บอกว่า "ส่งให้เรียบร้อยแล้วครับ" ... อือ.. ไม่ว่าจะยังไง ก็ "เชื่อ" เอาไว้ก่อน ว่าถึงมือลุงๆก็แล้วกันนะ เวลา ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ข้าเจ้ายังนิ่งๆเฉยๆอยู่ได้ .. แปลกดี ที่ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรมากมาย อืมมม แปลกนะ ทำไมไม่ตื่นเต้นก็ไม่รู้ นั่งดูบรรยากาศ นั่งฟัง SE ไปเรื่อยๆ ฟังคนโน้นนินคนนี้ .. อ่อ ผู้สันทัดกรณีให้ความเห็นว่า ลุงเป็นคนเลือกเพลงแหงๆ เพราะมีทั้ง เอวิ่ล ทั้งลิงกินผัก นั่งดูคนเรื่องมากกลุ่มนึง ที่พยายามจะมานั่งข้างหน้าให้ได้ ทั้งๆที่ที่ของตัวเองอยู่ข้างหลัง .. อ่ะ ปล่อยเค้าไป .. แต่อย่ามายุ่งกะพวกชั้นเป็นใช้ได้ แล้วสิ่งที่รอคอยก็มาถึง SE : A Swell in the Sun อือ เป็นเพลงที่เหมาะกับการปลุกเร้าอารมณ์อย่างมาก .. ทำให้หัวใจกระตุกแรงได้ .. กรี๊ดด ไม่รู้ไอ้อาการตื่นเต้น ไอ้อาการหัวใจพองโตแบบนั้น มันถาโถมเข้ามาได้ยังไง .. แต่มันก็เป็นไปแล้ว .. ตั้งแต่วินาทีนั้น หัวใจเต้นเร็วตลอด .. 555 แล้วก็เป็นเหมือนกะหลายๆคน คือ จำอะไรจากนั้นไม่ได้เลย กั่กๆๆ จำได้ว่า เห็นยุกกี้เดินมา .. ขึ้นไปที่กลอง ..... กรี๊ดดดดดด เห็นลุง ....กรี๊ดดดด.... เห็นลุงใกล้ขนาดนี้เลย เห็นลุงด้วยตาเปล่า....กรี๊ดดดด .. ไฮโดะ .. ขาวมาก ขาวมากกกกก ขาวมากๆๆๆ (อ่ะ แต่ก็อวบมากด้วยล่ะนะ ^^;) เคนจังกะป้า มาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เพราะมัวแต่ตะลึงกับความขาวใสของลุงอยู่ กว่าจะรู้ตัวอีกที ก็เห็น ลาร์ค ทุกคนบนเวทีแล้ว แล้วก็โดดกันตั้งแต่เพลงแรกเลย.. จำไม่ได้หรอกนะ ว่าเพลงแรกเพลงอะไร 5555555 รู้แต่ว่า มันสนุกจนลืมหายใจ... สนุกจนลืมทุกสิ่งทุกอย่างเลยน่ะ ขอจิ๊กเอา set list ของเจ๊มาแปะก่อนนะคะ SE a swell in the sun 1. Killing Me 2. Heaven's Drive 3. Driver's High Hyde MC 1 4. LOST HEAVEN 5. Snow Drop 6. Winter Fall 7. Forbidden Lover 8. 叙情詩 9. Get Out From The Shell 10.( มีสายรุ้ง ปุ้งออกมา ) New World 11. 自由への招待 Tetsu MC + เขวี้ยงกล้วย 12. Stay Away 13. AS ONE 14. READY STEADY GO ( yukkie drum solo ) encore 1 - เล่นเวปมันมาก hyde mc เล่นฝึกคนดูให้กระโดด หนุกๆดี สวยดี / ken mc ตลก+น่ารักมาก MC ภาษาเกาหลี มั้งครึ่งไม่มั่วครึ่ง ( มีกระดาษโพยจด MC ไว้สองใบ เล้กใหญ่ ให้เลือก ปรากฏว่า คนดูเลือกใบใหญ่ ) 15. Blurry Eyes/ Dive to Blue/ 浸食 Lose Control / 花葬/ Flower (medley) 16. Honey 17. Link hyde mc 18. 瞳の住人 encore 2 - เล่นเวปอีก หนุกๆ yukkie mc >_< ออกมาหน้าไมค์แล้วโค้งงามๆ 2 ที / hyde mc 19. 虹 tetsu ออกมาเขวี้ยงกล้วยอีกหน แล้ว พูด MC ภาษาเกาหลีที่จดไว้ในถาดกล้วย แปลประมาณว่า mata ne (?) MC ทั้งหมดเป็นภาษาเกาหลี (-.-) ฟังไม่รู้เรื่อง T_T อ่ะ ดูไลฟ์จนจบ หลังไลฟ์เลิกแล้ว จำไรไม่ได้ นอกจาก .... อืมมม .. niji เป็นเพลงสุดท้าย อ่ะ บรรยายความรู้สึกที่ฟังเพลงนี้ตอนนั้นไม่ออก เอาเป็นว่ามันปนๆกัน ระหว่าง ตื้นตัน ดีใจ ตื่นเต้น โหวงๆ และอะไรต่อมิอะไรมากมาย.. เออนะ ทำท่าจะมีน้ำตาซึมๆ แบบว่า อัดอั้นอยู่ไม่ไหว ก็ปล่อยมันออกมาซะหน่อย งี๊ดดด ดีใจ ได้ร้องเพลงนี้ไปพร้อมๆกะลุง ได้ฟังเพลงนี้ของลาร์คสดๆในไลฟ์ ได้ฟังเสียงประสานและเบสของป้า ได้เห็นยุกกี้ตีกลองอยู่ตรงหน้า ได้ยินเสียงกีต้าร์เคนจัง .. สุดแสนจะประทับใจ >_< สิ่งที่ดีใจสุดๆ ได้ฟัง snow drop ในไลฟ์.. ตอนอินโทรขึ้นมา นี่กรี๊ด แบบว่า สุดๆ งี๊ดๆ ได้ฟังเพลงนี้แล้ว ยิ่งกว่านั้น ยิ่งกว่านั้น ต่อด้วย winter fall .. โอว ลุงจ๋า .. รู้ไหมว่าหนูมีความสุขที่สุดเลย เป็นอีกเพลงที่อยากฟังในไลฟ์มาก (ไปอ่านในไดเจ๊ บอกว่า กว่า 80 % ที่ไปดูไลฟ์จะได้ฟังเพลงนี้ก็เหอะนะ แต่ข้าน้อย ไม่เคยเห็นมันในดีวีดีอะไรเลย .. ก็เลยอยากฟังเพลงนี้เวอร์ชั่นไลฟ์มาก) อ่ะ เขียนไรต่อดีล่ะเนี่ย .. จำไรได้บ้างเนี่ย .. นอกจากความรู้สึกแบบนั้นเนี่ย... อ่อ จำท่าลุงที่พยายามจะเตะขาได้ จำได้ว่าเคนจังน่ารักมากกกก .. เห็นเคนจังใกล้ๆ ตอนเดินมาฝั่งป้า อ๊ะ ใสมากเลยเคน เห็นยุกกี้ พอๆกะลุง เพราะดูสองคนนี้สลับกันไปมา บางทีมองลุงแล้วเลยผ่านไปหายุกกี้ข้างหลังด้วย อิ อิ แต่มองไม่ค่อยเห็นป้าอ่ะ ทั้งๆที่อยู่ตรงหน้าแท้ๆ .. อ่ะนะ สาเหตุน่ะเหรอ เพราะเมย์นั่นเอง 55555 แบบว่า มีน้องบิกินี่ที่มองข้างหลังแล้ว ใช่เลย .. เมย์ เห็นๆ มองผ่านมิไปได้ แต่ไปติดคุณน้องบิกินี่ข้างหน้า บังป้าซะมิดเลย MC เป็นภาษาเกาหลีกันทุกคนเลย และก็มีโพยกันทุกคนเลย .. เออ แต่ไม่ได้สังเกตเห็นโพยของลุงอ่ะ แต่เพื่อนๆบอกว่า โพยเพียบ .. อ่ะนะ หนูมะได้สังเกต แบบว่า ฟังไม่รู้เรื่อง แต่ก็กรี๊ดตามๆเค้าไป หนุกดี เคนจัง MC ได้ฮา .. ขนาดฟังไม่รู้เรื่องยังรู้สึกว่าฮา ส่วนยุกกี้ น่าร้ากกกกกกก น่ารักสุดๆ ออกมาโค้งแบบน่ารักมากๆๆ แล้วก็พูดไปอ่านโพยไปแบบตั้งอกตั้งใจมาก แล้วก็โค้งอีกที ...กรี๊ดดดดดด น่ารักเกินลุงไปแล้วยุกกี้ >_< ส่วนป้า ก็คงหนีไม่พ้นเรื่องกล้วยๆ ล่ะน้า .. ในฮอลมีมอนิเตอร์อยู่สองฝั่งข้างๆเวที แต่ในตอนนั้นรู้สึกว่า ไม่อยากละสายตาไปจากเวที แบบว่านะ อยากเห็นลาร์คด้วยตาเปล่า อยากเห็นแบบที่ไม่ต้องผ่านการแปลงสัญญาณคลื่นไฟฟ้า ลาร์คทุกคนอยู่ตรงหน้าแล้วตอนนี้ ใจเต้นแรงไม่หยุดเลย >_< แต่ก็มีบางทีแหละ ที่เหลือบๆไปดูจอมอนิเตอร์บ้าง อ่ะ ไม่สิ เวลามองไปทางเคน แล้วสายตามันผ่านไปจออีกฝั่งได้พอดีตะหาก ส่วนใหญ่ในจอก็จะเป็นลุงเต็มจอนั่นแหละน้า // ต้องเข้าจาย ต้องเข้าจาย ลุงมันเปงนักร้องนำหนิ เออพูดถึง ไฮโดะ คุณเป็นนักร้องจริงๆด้วย 55555 เออ พูดแปลกๆเนอะ แต่พอได้ยินเสียงลุงในไลฟ์แล้วมันทำให้นึกถึงคำพูดนี้หนิ รักเสียงลุงที่สุดเลยนะจ๊ะ อิ อิ อืมมม ดูจาก set list แล้ว สุดยอดเลยนะ ลุงทำได้ ..555 ก็ลุงมันเป็น "นักร้อง" นะ 55555 ตอนเพลง New World มีสายรุ้งออกมา .. กรี๊ดดดด สวยมาก .. พออยู่ในบรรยากาศนั้นแล้ว รู้สึกว่ามันสวยมากอ่ะ เงยหน้าขึ้นไปมอง เห็นสายรุ้งค่อยๆร่วงลงมาอย่างสโลว์โมชั่น .. ชูมือขึ้นไปจะคว้าไว้ แต่รู้สึกเหมือน โชคจะไม่เข้าข้างเอาซะเลย แบบว่า ได้มาแบบหางๆอ่ะ .. แต่ฟิลตอนนั้นมันแบบว่า อุ๊ย ชั้นจับสายรุ้งได้ด้วย .. ดีใจ ..แต่ก็แป๊บเดียวล่ะนะ ฟิลนั้น เพราะต่อจากนั้นมันเป็นฟิลยื้อแย่งแบบเอาจริงเอาจังมาก ทีแรก ช่วยกันยื้ออยู่กะเจ๊ .. ซักพัก หิมะเรียกให้ไปช่วย .. เลยปล่อยมือจากฝั่งเจ๊ ไปช่วยดึงข้างหิมะ .. รู้สึกว่ายื้ออยู่นานมาก ดึงไปดึงมา เราก็ประมาณ ดึงไปเต้นไป จนในที่สุด หิมะเอาไปพาดบ่า แล้วมิ้นท์ก็เข้ามาช่วยกัด ? มั๊ง? หรือหิมะกัด ..55 ไม่ยู้ รู้แต่ว่า ได้มาแล้ว..หิมะส่งสายรุ้งมาให้ กำใหญ่มากกกกก เราเอามาถือไว้เป็นกำเลย เป็นปอมๆสายรุ้ง .. แล้วหลังจากนั้นก็เต้นไปด้วยพร้อมกับปอมๆในมือ .. โอ้ รู้สึกดีสุดๆ แล้วก็จัดการเก็บใส่ถุงไว้อย่างดี กั่กๆๆ อีกอย่างที่ประทับใจนะ มิได้ขวดน้ำลุง ตอนเพลง Link ลุงเขวี้ยงขวดน้ำลงมา อ่ะ เห็นภาพเป็นแบบสโลว์โมชั่นอีกแล้ว จริงๆไม่คิดหรอกว่าจะมาถึงแถวๆพวกเรา ก็เลยไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่ ..แต่อย่างขวดแรกที่ลุงเขวี้ยงไปเราก็มองตามไปนะ แต่คราวนี้ รู้สึกมันลอยมา ลอยมา .. เฮ้ยยย มาทางนี้แล้วววว เห็นภาพน้ำที่กระฉอกออกมาจากปากขวด พร้อมขวดที่ลอยมาด้วยกัน และขณะเดียวกันนั้น เห็นเก้าอี้ค่อยๆล้มระเนระนาด มาทางข้างหลังเรื่อยๆ .. เฮ่ย .. มันมาทางนี้จริงๆด้วยอ่ะ จากนั้น จากภาพสโลว์เมื่อกี้ กลายเป็นภาพปกติธรรมดาแล้ว เห็นขวดน้ำอยู่ในมือของมิตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แล้วก็เห็นมิ ล้มตัวลงไป พยายามกอดขวดไว้ .. โดยมีเพื่อนตูนและเพื่อนกุ๊ก ทำอะไรซักอย่างกะคนข้างหน้า 55555 กรี๊ดดดด สุดยอดดดด อ่ะ ได้น้ำลุงกระเซ็นกระสาย พอได้บรรยากาศ หลังจากเห็นขวดน้ำปลอดภัยแล้ว หันมาดูข้างๆอีกที ปรากฎว่าเพื่อนวิ่งหายไปหาลุงกันหมดแล้ว โอ้ ไวมาก เจ๊หันมาบอกว่า ไม่ออกไปเหรอ ..เราส่ายหน้า ..ไม่อ่ะ .. แบบว่ายังตื่นเต้นอยู่ เท้าไม่ยอมขยับเลย .. จนเจ๊บอกอีกทีว่า ออกไปสิ .. อ่ะ เลยเพิ่งคิดได้ ..เผื่อเจ๊อยากออกไปลวนลามลุงมั่ง แต่ว่า กว่าจะก้าวเท้าออกไป พี่การ์ดเข้าก็ห้ามวิ่งออกไปแล้วอ่ะ .. เลยกลับมาที่เดิม เออ เวลาเล่าอย่างงี้แล้วมันดูนานมากเลยนะ ตอนนั้นอ่ะ .. เวลาจริงๆแล้ว มันเกิดขึ้นแว๊ปเดียวเอง มันแค่ไม่กี่วินาทีเอง อ่ะค่ะ .. อิชั้นพล่ามได้เป็นเรื่องเป็นราว?มาก ขวดน้ำนี่ หลังไลฟ์แล้ว เอเอามาเติมน้ำ แล้วให้เพื่อนๆดื่มกัน อ่ะค่ะ ได้ฟิล ได้ฟิล ทุกคนได้ลวนลามขวดน้ำลุงกันถ้วนหน้า ช่วงอังกอร์ เล่นเวฟกันอย่างหนุกหนาน เล่นไปเล่นกลับ มันส์มาก คิดว่าลุงคงอยากมันส์ด้วย เลยมาเล่นด้วย.. พอเวฟซัดกลับมา ลุงก็ทำท่าโดนคลื่นซัดด้วย 5555 เออ น่ารัก นะลุงนะ (ได้ข่าวว่าป้าก็โดดด้วย แต่หนูไม่เห็นอ่ะค่ะ มัวแต่มองลุง) เออ อีก shot ที่ประทับใจ เป็นบรรยากาศสวยๆในไลฟ์ ช่วงเพลงไรจำไม่ได้ ในฮอลโบกแท่งหรรษากัน สวยมากกกก ละสายตาจากเวทีเป็นครั้งแรก เพื่อหันกลับไปมองในฮอล อืมม ภาพนี้ที่ลาร์คเห็นสินะ เราอยู่ในบรรยากาศนั้นล่ะ 555 แบบว่าบันทึกเป็นช่วงๆ ไม่ประติดประต่อเลย เนี่ยอ่ะค่ะเท่าที่จำได้ เป็นเพราะเอาอยู่ในนั้นล่ะมั๊ง แบบว่าเวลาอยู่ในบรรยากาศของอะไร มักจะจำไม่ได้ ถ้าเป็น "ผู้สังเกตการณ์" อาจจะจำได้มากกว่า แต่เราว่า เราขอจำอะไรไม่ได้แบบนี้แหละ เป็นผู้สังเกตการณ์มันไม่หนุกหรอก เนอะ ^^ เออ พูดถึงผู้สังเกตการณ์ พี่ๆที่นั่งอยู่แถวหลังพวกเรา เค้าเป็นผู้สังเกตการณ์ล่ะ คาดว่าคงเป็นพวกสื่อ เข้ามาเขียนไลฟ์รีพอร์ทอะไรทำนองนั้น เพราะพี่แก ไม่เอ็นจอยกะอะไรเลย นอกจากมองไปทางโน้นทางนี้ แล้วจดยิกๆ แต่ก็ต้องขอขอบคุณพี่ๆเป็นอย่างสูงนะคะ เพราะทราบจากหิมะมาว่า ไอ่ปอมๆสายรุ้งที่หนูถืออยู่ในมือนั่น เป็นพี่ๆคว้าและเก็บมาให้ // โค้งงามๆ // ขอบคุณมากๆค่ะ เวลาเดินไป สองชั่วโมงไวเหมือนโกหก .. แต่ก็นั่นหล่ะ เวลาแห่งความสุขมันมักจะผ่านไปเร็ว hitomi no juunin ได้ยินเสียงเพื่อนเริ่มสะอึกสะอื้น.. แต่ปล่อยเพื่อนไป ให้เพื่อนซึมซับความรู้สึกนั้นไป niji อืมมม เป็นเพลงสุดท้าย ที่มีความหมายมาก สำหรับใครหลายๆคน ล่ะน้า เพื่อนๆมีน้ำตา อืมม น้ำตาที่มันคงเป็นน้ำตาแห่งความสุขล่ะน้า มันยังไม่จบหรอก ลุงยังบอกเลย owaranai mirai... มันเป็นความรู้สึกที่ไม่จบไม่สิ้นหรอก อ่ะ แต่ไลฟ์จบจริงๆแล้วล่ะค่ะ เพลง enya ที่คุ้นหูดังขึ้นมาแล้ว book of days พวกเรายังคงถ่ายรูปเก็บบรรยากาศกันอยู่ในฮอล พวกพี่สต๊าฟก็เก็บของกันไป พวกแฟนๆก็ถ่ายรูปกันไป อืมม สต๊าฟเค้าก็พยายามจะไล่ให้พวกแฟนๆกลับกันออกไปเร็วๆล่ะนะ พยายามไล่ไม่ให้ถ่ายรูป (แม้มันจะเป็นรูปเวทีเปล่าๆก็เหอะ หวงจังเลยนะเพ่)แต่พวกเราก็ไม่แคร์ค่ะ ยังคงดี๊ด๊าถ่ายรูปกันต่อปายย ทั้งรูปเดี่ยว รูปคู่ รูปหมู่ ครบมั่งไม่ครบมั่ง เก็บบรรยากาศไปเรื่อย สมควรแก่เวลา คนเริ่มทยอยออกจากฮอลกันเกือบหมดแล้ว พวกเราเช็คของสัมภาระทัวร์กู๊ดและอะไรต่อมิอะไร แล้วก็ทยอยเดินออกไปเช่นเดียวกัน อ่ะ มีแอบ แถมถ่ายรูปเป็นระยะๆ หิมะ เริ่มงอแง ว่าเค้าเก็บกลองยุกกี้ไปแล้ววว.. อ่ะนะ... พวกเราออกมากองๆกัน รอคนโน้นคนนี้ จนครบ แล้วก็เดินออกมาถ่ายรูปหมู่กันข้างนอกอีกหนึ่งรูป เดินมาเรื่อยๆจนถึงเต๊นท์ เค้าขนซีดีลาร์คมาขาย พร้อมกะโปสเตอร์ ..คือว่า ถ้าซื้อซีดีแล้วแถมโปสเตอร์ 5 แผ่น เจ๊กะมิรีบวิ่งเข้าไปทันที เจ๊บอก มี clicked single best เวอร์ชั่นเกาหลี มันมี natsu no ด้วย ...ง่า ว่าจะไม่ซื้อ แต่ก็แพ้ใจตัวเอง 55555 เอาน่า ได้โปสเตอร์ด้วยน้า ..พอคิดงี้ก็รีบวิ่งไปซื้อ ก่อนมันหมดไปนิดเดียวเอง (ตอนเราไปซื้อเป็น 2 แผ่นสุดท้าย) ส่วน awake ลอตแรกของเกาหลี ที่แถมสติ๊กเกอร์มาด้วยนั้น หมดไปก่อนแล้วอย่างไม่ต้องสงสัย ยืนรอเพื่อนๆ ไปเหมาโปสเตอร์ เอ๊ย ไปเหมาซีดี กันจนหนำใจแล้ว .. อ่อ รอหิมะไปแกะป้ายหน้าห้องน้ำด้วย ^^ ค่อยๆเดินกันออกมา เจ๊พยายามจะเอา MD ที่อัดไลฟ์เมื่อกี้ออกมาเช็ค .. เลยเดินเสียบหูเป็นปาท่องโก๋ไปกะเจ๊ ตลอดทางจากหน้าฮอลจนถึงสถานีรถไฟ อ่ะ มีครั้งนึง เจ๊เอาหูมาให้ใส่ทั้งสองข้าง ...กรี๊ดดด .. เออ ชั้นเผลอกรี๊ด ออกมาด้วย.. แบบว่า มันก็ไลฟ์เมื่อกี้ที่เพิ่งผ่านมาหยกๆน่ะนะ .. แต่พอได้ยินเสียงเต็มๆแบบนั้น แล้วมันอดกรี๊ดไม่ได้จริงๆ 555 บ้าดี.. ทางที่เราเดินกลับออกมาเป็นคนละทางกะตอนที่เดินเข้าไป แต่ก็เดินตามๆเค้าไป จนถึงสถานีจนได้ .. เออ มาทางนี้ใกล้กว่า ส่งเพื่อนมิ ไปซื้อตั๋ว และมิกลับมาอย่างเร็ว เพื่อนๆยังนั่งกันไม่หายเมื่อยดีเลย .. 555 ทำเวลาเร็วเกินไปแล้วมิ พวกเรากลับมาที่เดิม gate 3 สถานีเมียงดอง มีบางส่วนมีโปรแกรมจะไปเกะกันต่อ บางส่วนสังขารไม่ไหวแก่กิจกรรมรื่นเริงใดๆอีกต่อไป ก็ปีนเขากลับขึ้นไปนอน มีบางส่วนไปส่งมินต์ที่โรงแรม เรากะเอ ตัดสินใจว่า จะรออยู่ตรงนี้แหละ ขี้เกียจเดิน อิ อิ อิ อาหารค่ำวันนั้นเป็นอะไรที่หาได้จากเซเว่นตรงนั้นนั่นเอง ได้ข้าวปั้น มาหนึ่งก้อน กะนมหนึ่งกล่อง .. จริงๆก็ไม่หิวล่ะนะ แต่คิดว่าควรจะกินอะไรซักหน่อย ตอนออกจากเซเว่น เห็นเจ๊แมวกะวิด กะลังคุยอยู่กับคุณโจ้ คาดว่า คงหาแหล่งเกะ ..อ่ะ แล้วก็รู้สึกเหมือนคุณโจ้จะช่วยแปล MC ของลุงให้ด้วย //ขอบคุณหลายๆเจ้าค่ะ รอสหายมากันจนครบ แล้วก็เดินไปเกะ ที่คุณโจ้แนะนำมา มันก็คือทางขึ้นเนินไปแถวๆโรงแรมนั่นแหละ เข้าไปเจรจาแบบว่าทีแรกเกือบจะไม่รู้เรื่อง คุณพี่เค้าคิดว่าพวกเราต่อราคามั๊ง อ่ะป่าวซะหน่อย แค่บอกว่าจะร้องกันหนึ่งชั่วโมงเอง อ่ะ ชั่วโมงละ หมื่นห้าพันวอน ป่ะ ? เค้าคงคิดว่าเราจะต่อเหลือหมื่นวอนมั๊ง เป็นเกะที่เสียงได้ฟิลงานวัดมาก เอคโค่สุดๆ .. แต่ก็ดีนะ หนูได้ร้อง bravery ด้วย >_< .. อ่ะ แล้วพอร้องเสร็จมันมีคะแนนขึ้นให้ด้วยนะ ทีแรกก็งงๆว่ามันมีตัวเลขอะไรขึ้นมา Wow Wow ตอนท้ายเพลง .. อ่อ มันให้คะแนนนี่เอง หมดเวลา ถ่อตัวกันขึ้นไปนอน หมดไปอีกหนึ่งวัน .. เป็นวันที่มีความสุขอีกหนึ่งวัน ^___^   Create Date : 06 ตุลาคม 2548     Last Update : 9 ธันวาคม 2554 13:44:17 น. Counter : 652 Pageviews.   0 comment Share Tweet

Korea LIVE 2005 09 02 2005 09 02 ไปถึงอินชน ได้เวลาตื่นเต้นอีกแล้ว .. เข้าแถวรอเข้า ต.ม. ลุ้นระทึกสุดๆ เพื่อนๆค่อยๆผ่านไปทีละคน ทีละคน อ่ะ ค่อยยังชั่วหน่อย ต่อไปถึงคิวข้าน้อยแล้ว พี่ ต.ม. ดูพาสปอร์ต ดูหน้า แล้วดูพาสปอร์ตใหม่ ทำซ้ำกันอย่างนี้ ไม่รู้กี่รอบ เอาพาสปอร์ตมาเพ่งๆ ส่องๆ .. อ่ะ ระหว่างนั้นพี่เค้าฮัมเพลงด้วย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ข้าน้อยพยายามทำหน้าเรียบร้อยสุดชีวิต ในที่สุดก็ปั๊มผ่านมาได้ ... กรี๊ดดดดดด ผ่านหมดทุกคน เย้ .. เย้ สรุปแล้ว ใช้เวลากับ ต.ม. ไม่ช้าอย่างที่คิด ออกมานั่งแอร์พอร์ตบัสไปลงหน้าโรงแรม เซจู รอรถมารับ (ได้รับความอนุเคราะห์จากพี่เบลบอยหน้าโรงแรม ว่าจะมีรถจาก โซลทาวเวอร์วิลล์ มารับอีก 10 นาที ให้รอตรงนี้ เลยไม่ต้องหาโทรศัพท์) รถมารับแต่กระเป๋า แต่พวกเราต้องไปเดินเตร็ดเตร่กันก่อน จนถึงบ่ายสอง ถึงจะเข้าโรงแรมได้ คุณลุงที่ขับรถมารับเป็นเจ้าของโรงแรม ท่าทางใจดี แจกนามบัตรให้คนละใบ เผื่อหลง จากนั้น เดินหาที่ที่จะเข้าห้องน้ำได้ และหาที่กินอะไรด้วย วิดตาดีเห็นเซเว่นอยู่ในซอยข้างๆ อ่า รอดตายแล้ว เดินมุ่งหน้าไปเซเว่น แล้วเจอร้านอาหารเกาหลี เขียนไว้ว่า 500 เยน หน้าตาดูดี และน่าจะมีห้องน้ำ เลยเข้าไปกัน คุณป้ายังจัดร้านไม่เสร็จเลย พวกเราคง เป็นลูกค้ารายแรกของเช้านี้ ข้าน้อยสั่งอะไรบางอย่าง ที่เป็นข้าวกะผักหลายๆอย่าง วางมาในถ้วยร้อนๆ โปะด้วยไข่ดิบ คุณป้าต้องแสดงวิธีการกินให้ดู (คุณป้าเค้าคงเห็นข้าน้อยเงอะงะ อยู่ แบบว่า ไม่ทันใจคนแก่ 5555) ด้วยการเอาตะเกียบกะช้อนคนๆอย่างเร็ว พร้อมกับใส่ซอสพริกไปด้วย ออกมา รสชาติใช้ได้นะ กินได้ มื้อแรกก็ประเด็มด้วยกิมจิอลังการงานสร้างเต็มโต๊ะเลย กินเสร็จ นั่งรถใต้ดินไปเที่ยววัง ถ้าจำไม่ผิด เป็นเคียงบกกุง เดินๆถ่ายรูปๆ จบด้วยการเข้าพิพิธภัณฑ์ แล้วก็ได้เวลากลับไปที่จุดนัดหมาย จะได้เข้าโรงแรมแล้ว เป็นการเดินทางมุดดินในโซลที่ไม่รู้หนเหนือหนใต้ เพราะตามๆเค้าไป เพื่อนๆเป็นที่พึ่งได้ เกาะๆไป อิอิ ซาบาย ขึ้นมาโผล่ที่ ประตู 3 ของสถานีเมียงดองที่นัดลุงเจ้าของโรงแรมไว้ เพื่อนๆไปเซเว่น ไปหาของกิน ได้น้ำแปลกๆกลับมา ถุงเซเว่นของเกาหลีมีมูลค่า 20 วอน สามารถมีในครอบครองได้ ถ้าซื้อของเกิน 2000 วอนขึ้นไป ถ้าซื้อน้อยกว่านี้ ต้องจ่ายค่าถุงด้วยล่ะ พยายามมองหารถลุง จนรอเพื่อนออกมาจากเซเว่นหมดแล้ว อ่าว ลุงมาจอดตรงเซเว่นตั้งแต่เมื่อไหร่ ขนตัวกันขึ้นรถ แล้วลุงก็พาขึ้นเนิน ถึงโรงแรม เจอครอบครัวลิงรออยู่แล้ว จัดการจัดสรรแบ่งห้อง เพื่อนอยู่แยกกันคนละตึก พวกเจ๊ มิ เอ และนะ ไปอยู่อีกตึก ชั้นบนสุดเลย ใต้หลังคา เป็นห้องรวม นอนกัน 4 คน ตูนกะกุ๊ก อยู่ชั้นล่าง ถ้าเรียกให้ดูหรู ก็คงเป็นใต้ดิน ลงไปครึ่งชั้น แมวกะวิด อยู่ชั้นสอง อ่ะ สุดท้าย ข้าน้อยกะหิมะ เดินตามลุงขึ้นไป ทีแรกคิดว่าลุงจะบอกว่าชั้นนี้ (ชั้น 3 ) อ้าวลุง ยังต้องขึ้นไปอีกเรอะคะ .. แฮ่ก ระหว่างทาง สงสัยว่าส่งภาษากะหิมะดังไปหน่อย มีคุณผู้ชายคนนึงโผล่ออกมาจากห้อง ถามว่า คนไทยเหรอครับ มาดูไลฟ์ลาร์ครึเปล่าครับ ข้าน้อยหันไป ตอบอย่างรวดเร็ว และสั้นมาก ว่า ค่ะ เด๋วค่อยคุยกันค่ะ // ตอนนั้นแบบว่า กะลังยักแย่ยักยันอยู่บนบันได และหอบกระเป๋าอยู่ (ตอนหลังถามเพื่อนๆแล้ว สันนิษฐานว่าคงจะเป็นคุณโจ้แหงๆ) ลุงเปิดห้องให้ เป็นห้อง 501 เป็นห้องที่ดูดีนะ มีระเบียงด้วย ที่เกาหลีนี่มันไม่มีชั้นที่ 4 ห้องเบอร์ 4 ก็ไม่มี.. คงเป็นเลขอับโชคของเค้าล่ะมั๊ง ลุงบอกว่า เดี๋ยวเอากุญแจมาให้แต่รออยู่นานแล้ว ก็ไม่มีวี่แววว่าจะได้กุญแจสำรวจห้องไปพลาง จัดของไปพลางก็แล้ว กุญแจก็ยังไม่มา เลยเดินลงมาหาคน ที่พอจะพูดด้วยได้ ง่า... เดินขึ้นเดินลงไม่รู้กี่รอบ ...แฮ่ก สรุปว่าต้องรอลุงกลับมา ถึงจะได้กุญแจ เลยไม่ได้ออกไปไหนอย่างที่ตั้งใจ เพราะยังไม่สามารถทิ้งห้องแล้วไปตอแหลไหนต่อไหนได้ วันแรกมีปัญหากะกุญแจห้องเล็กน้อย ยังไขกุญแจกันไม่ค่อยเป็นมั๊ง ดูจะติดๆขัดๆชอบกล สรุปแล้ว เย็นนั้น พวกเราทั้งหมดก็ไปเดินแถวเมียงดงกัน ก็เดินลงเนินจากโรงแรมไป ตรงสถานีที่รอเมื่อกี้นั่นแหละ ข้ามไปอีกฝั่งก็จะเป็นร้านรวง ตลาด และห้างมากมาย เพื่อนดูนั่นดูนี่ ไร้ทิศทางมาก แต่พยายามจะหาของกินสำหรับมื้อเย็นนี้ ข้าน้อยกะเอยืนรอเพื่อนอยู่หน้าร้านนึง ดูเมนูที่กระจก แล้วหน้าตาและราคาน่าจะรับได้ เลยเข้าไปลอง ในร้านคนเยอะดี เพื่อนกระจายตัวกันไปนั่ง และสั่ง ด้วยภาษาสากล ด้วยการใช้นิ้วจิ้มๆ 5555 เราสั่งสิ่งที่รสชาติเหมือนซุปเต้าเจี้ยว อ่ะ มันคือซุปเต้าเจี้ยวนั่นล่ะ มีใส่ผักต่างๆ เต้าหู้และหอยอีก 2 ชนิด มองๆดูแล้วหน้าตาออกจะคล้ายๆแกงเลียง (แค่ หน้าตามันเท่านั้นนะ รสชาติอ่ะ มันซุปเต้าเจี้ยวเห็นๆ).... เค็ม แต่กินกะข้าวแล้วก็พอกล้อมแกล้มไปได้ อิ่มกันแล้วออกจากร้าน เดินเล่นกันแถวๆนั้น ฝนตก ฝนหยุด หยุดแล้วตก พรำๆ เป็นระยะ คนเกาหลีนี่นิยมร่มกันนะ เห็นร่มน่ารักๆเยอะเลย จำรายละเอียดไม่ได้ จำได้แค่เดินดูอะไรไปเรื่อยเปื่อย เราไม่ได้ซื้ออะไรซักอย่าง 5555 อ่อ มีซื้อสาหร่ายมาห่อนึง กะของฝากเล็กน้อย กลับโรงแรม เตรียมตัวพักผ่อน สำหรับวันพรุ่งนี้ อาบน้ำเสร็จ ลงมาห้องแมวกะวิด อ่าว ไหนว่าเพื่อนๆจะมากัน วิดก็ว่า เออนั่นสิ ไม่เห็นมีใครมาซักคน เลยนั่งคุยไปเรื่อย กินหนมไปเรื่อย (ตลกแดกเจรงๆ 55555) อ่ะหนมหมด แล้ว เลยเดินไปเยี่ยมเพื่อนต่อ ปีนบันไดขึ้นไปอีกตึก อารมณ์ลั้ลลาเต็มที่ .. แต่ไปถึง รู้สึกเพื่อนๆคงจะเหนื่อยกันม้าง ง่า หนูไม่คุยก็ล่าย ปีนบันไดกลับขึ้นไปนอน (ทำไมเราไฮเปอร์กันจังหิมะ กั่กๆๆ)   Create Date : 06 ตุลาคม 2548     Last Update : 7 ตุลาคม 2548 11:32:09 น. Counter : 1106 Pageviews.   1 comment Share Tweet

• whatafatcats
• cos_hyde
• Le Petit Panx
• cocoa butter
• ROSIER
• ก่วยก๊วยตาลสด
• Webmaster - BlogGang

• whatafatcats
• L'Arc-en-Ciel
• Thai LE-CIEL
• เว็บเฉลียง
• L'Arc@wikipedia
• L'Arc@Lyricwiki
• ประภาส ชลศรานนท์
• นิ้วกลม
• Green Day
• ส.ร.ว.
• marumura
• littlewordprexx
• Laruku@wikia uncyclopedia ^^
• L'Arc Discography
• StampBlog
• divetoperfect
• divetoperfectLyrics
• minimore
• tumblr
• BlogGang.com