พารานอย์ด บอกก่อนอ่านเลยว่าประจำเดือนหมดแล้ว แต่ไม่รู้เพราะว่านอนน้อยหรืออะไรทำให้ตัวเองหงุดหงิดได้ขนาดนี้!! ทั้งๆที่ช่วงเช้าสนุกกับการวิ่งตามถ่ายพี่บัณฑิตแท้ๆ แม้มันจะร้อน อบอ่าว เพียงใดก้สนุกอ่ะประสบการณ์>,< ที่ยิ้มไปในวันนี้ตอนแรกไม่ได้หงุดหงิดอะไ หงุดหงิดตั้งกะเช้ายัน ตอนนี้นึกเรื่องนั้นก็หงุดหงิ บางครั้งโดนแรงบีบมาก ทุกวัน ทุกครั้ง การระเบิดออกมาโดยไม่มีสาเหตุ ก็อาจส่งผลร้ายกับตัวเองเช่นกัน ในขณะที่การทำดีเป็นคนดีและไม่มีใครคบด้วยเราก็ไม่ได้อยากทำนักหรอกนะ สู้เอาสันดารเจอสันดารมาชนกันยั อีกเรื่องที่อนแรกตัวเองปฏิเสธแล้วว่าคงไม่ใช่สาเหตุนี้ที่ทำให้ตัวเองหุดหงิด ไปๆมามันก็คืออีกหนึ่งสาเหตุที่ทำให้หงุดหงิดเช่นกัน ท้าวความก่อน เคยชอบรุ่นพี่คนนี้ เพราะเป็นฝ่ายเดียวกัน ตอนทำงานร่วมกันเค้าเหนื่อยหรือท้อเค้าจะ ไม่ค่อยพูด แต่ด้วยอายคอนเเทคที่เรามองผ่านสายตามันทำใหเราดูออกว่าพี่เค้าท้อเค้าเหนื่อยแค่ไหนยังไง เราก็เข้าไปให้กำลังใจ รับฟังปรึษาตลอดเพราะเหมือนเราดูออกว่าตอนนั้นพี่เค้าโดนกดดันมาแค่ไหน จนคุยกันทุกวันๆ ทั้งที่เจอหน้าและกลับมาคุยแชทเฟส ในตอนนั้นเราก็รู้ด้วยนะว่าพี่เค้าชอบเพื่อนพี่เค้าฝ่ายที่ทำงานด้วยกัน พี่เค้าพยาตามจีบอยู่ตลอด มีมาเล่าให้เราฟังตลอดว่าวันนี้พ่เค้าจะทำยังไงดี ด้วยความที่เราก็อยู่ฝ่ายเดียวกันดูออกตั้งกะเเรกว่าเธอไม่เอาพี่แน่ๆ อารมณ์แบบหัวเด็ดตีนขาดก็ไม่เอา จนพี่เราเลิกตื้อตามจีบเธอไปในที่สุด เหมือนหมดฟวังพี่เราก็เสียใจนะแต่เราก็พยายามมองเค้าอยู่ห่างๆและก้ให้กำลังใจอยู่เสมอ ไม่ได้บอกเค้าด้วยซ้ำว่าเรารู้สึกดีกับเค้า เพราะเพียงประโยค"ฝันดีนะ" ผ่านทางโทรศัพท์ครั้งแรกที่เราได้มิตติ้งกัน ไม่เคยบอก จนไปๆมาไม่รู้อีท่าไหน เธอกลับมากตกลงเป็นแฟนกับพี่ งงไหม งง และช๊อกซินิม่าเหมือนกันแต่ก็ปล่อยไป และคิดอยู่แล้วว่ายังไงเราก็คงต้องทำใจอ่ะเพราะสวยก็ไม่น่ารักก็ไม่ แถมฮ่าวๆ กวนติงพี่เค้าไปวันๆด้วยซ้ำ แต่พอมีภาระกิจที่ต้องทำร่วมกัน ฝ่ายเราเลยต้องรวมตัวกันทำกิจกรรมและก็เจอพี่ และ เธอคนนั้นโดยปริยาย ตอนแรกไม่ได้คิดไรหรอก ไปๆมาเห็นเค้ากะหนุงกหนิงกัน พิงกัน คล้องแขนกันถ่ายรูปคู่กัน หึหึ ตอนแรกก็ปฏิเสธความรู้สึกตัวเองอยู่หรอกแต่ไปๆในหัวมันมีเรื่องนี้วนอยู่มันหงุดหงิด และยอมรับัวเองในที่สุด รูปคู่ยงไม่เคยกล้าจะถ่ายด้วยซ้ำคล้องแขนก็ไม่เคย แต่ไปๆมาๆทำใจไม่ได้จริงๆ เฮ้ออออ สมองไม่สั่งการให้อดทนและเข้มเเข้งอีกต่อได้ในขณะที่การกระทำนั้นเป้นสิ่งที่ต้องเห้นซึ่งเลี่ยงไม่ได้ และพยายามข่ม และเก้บความรู้สึกของตัวเองอยู่ตลอดโดยการยิ้ม ยิ้มทุกครั้งที่คนอื่นๆแซวพี่ กับ เธอ แต่รู้ไหม ข้างในพึ่งรู้สึกตัวเองว่าแอบร้องไห้อยู่ลึกๆ แต่สุดท้ายยังไงล่ะ ก็ต้องยอมรับความเป็นไปที่เกิดขึ้น เหมือนเรารู้ผลลัพธ์อยู่แล้วว่าถ้าบอกไปพี่เค้าก็คงไม่คิดอะไรอยู่ดี... ได้ระบายผ่านการเขียนและรู้สึกดีขึ้นมากกกกกกกกกกกกกก จบล่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ |
Pierre_nae
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะจ๊ะ "ภายนอกอาจจะดูพาลๆ แต่ถ้าดูไปนานๆจะเข้าใจ.."
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |