(จบในตอน) เฮ้อ ~ ~ ~ ผมถอนหายใจดังปู้ดหลังแก้วกาแฟร้อนอย่างเซ็งๆ คืนวันเสาร์ที่ต้องจมจ่อม อยู่กับที่พักอยู่ตามลำพังราวกับตัวคนเดียวในโลกนั้นมันช่างน่าหดหู่เสียจริง นอกจากนั่งจิบกาแฟฟังเพลงจากสถานีวิทยุแล้ว ผมก็คงทำอะไรไม่ได้มากมายนัก กว่าจะซิงโครไนซ์กระทู้เกิดใหม่บนถนนฯ เพื่อเก็บไว้อ่านออฟไลน์เสร็จเรียบร้อย ก็คงไม่ต่ำกว่าครึ่งชั่วโมง หากเป็นเวลาปกติผมคงเพลิดเพลินกับการเตร็ดเตร่ ไปบนสายใยข้อมูลอันระโยงระยางซับซ้อน หรือม่ายก็โหลดภาพจากเวบอย่างว่า ขึ้นมาดูฆ่าเวลาไปเรื่อยๆ ตามประสา แต่วันนี้ผมกลับเบื่อและหน่ายจนไม่อยาก ทำอะไรสักอย่าง.. คุณเคยเป็นบ้างไหมครับ ? ที่จู่ จู่ ชีวิตก็ดูเหมือนจะขาดอะไรไปอย่างหนึ่งและทำให้ ความรู้สึกของคุณที่มีต่อโลกนั้นมันจืดชืดและจำต้องทู่ซี้ไปอย่างแกนๆ ถึงแม้คุณพยายาม นึกถึงมันเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกเสียที .. ผมเองกำลังทุรนทุรายอย่างอึดอัดอยู่กับมัน จนทำให้คืนวันเสาร์ที่น่าจะคึกคักตื่นเต้นเช่นนี้กลับกลายเป็นผะอืดผะอมพอๆ กับ การตื่นขึ้นมาแฮงค์ตอนเช้าด้วยฤทธิ์สุราขาวผสมเครื่องดื่มบำรุงกำลัง..ฉะนั้น ผมพยายามใช้เวลาว่างที่มีอยู่ให้เป็นประโยชน์โดยหันเหจิตใจที่จดจ่ออยู่กับสิวที่กำลังบี้ และสะเก็ดแผลเป็นที่กำลังจะหายอันก่อให้เกิดอาการคันยุบยิบน่าแคะเกา มาเป็นการ ครุ่นคิดถึงสิ่งที่น่าจะขาดหายไปในชีวิตของผม อาจจะเป็นไปได้ว่าความตั้งใจที่จะทำ อะไรสักอย่างแต่แล้วก็ไม่สำเร็จนั้นมันทำให้ผมมีความเก็บกดและในที่สุดก็ผุดโพล่ง ขึ้นมาเป็นหัวฝีที่กลัดหนองระบมอยู่ในหัวอกทำให้ผมเกิดภาวะจิตหดหู่ ผมคิดได้ถึง ตรงนี้ก็เสียววาบจนขนลุกซู่ โอ..ว์ อันตรายจริงๆ หากผมปล่อยมันทิ้งไว้นานๆ เจ้า ความเก็บกดในเรื่องราวต่างๆ นานา ที่เป็นปัญหาของชีวิตอาจจะทำให้ผมเกิดอาการ ซึมเศร้า หงุดหงิด และมีอาการจิตหงุดเงี้ยวต้องหารูเรี้ยวระบายให้เป็นที่แปดเปื้อน และเกิดมลทินแก่สภาวะที่พยายามจะปลีกวิเวกให้ห่างไกลจากกิเลสและเครื่องเศร้าหมอง ทั้งหลายของผมก็เป็นได้ อย่างไม่รอช้า ผมรีบคว้ากระดาษและปากกาขึ้นมาทันใดเพื่อจะจดสิ่งที่ตั้งใจจะทำแต่ยัง ไม่ได้ทำในชีวิต แต่แล้วก็ต้องชะงักค้าง เพราะลำพังกระดาษเอโฟว์เพียงแผ่นเดียว คงจะไม่พอเป็นแน่ถึงจะพยายามบีบลายมือเขียนตัวอักษรให้เล็กกระจิดริดเท่าตัวเล็น ก็ตามที ไหนจะพล็อตนิยายที่แต่งค้างๆ คาๆเอาไว้นับไม่ถ้วนเรื่องประเภทแต่งชาตินี้ จบชาติหน้าของผม หรือการนึกชื่อของเทพเจ้าหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ผมแอบบนบานศาลกล่าว ไว้ในบางเรื่องได้ออก จะได้แก้บนให้ท่านเสียทีเพราะชักจะฝันเห็นช้างมาติดๆ กันหลายคืนแล้ว หรือจะเป็นการตอบเมล์ที่ดองเอาไว้เป็นกระตั้กจนแทบๆ จะต้องย้ายเมล์ไปลงแผ่นซีดีอยู่รอมร่อ ตลอดจนโครงการเลิกบุหรี่ให้สำเร็จสักครั้งเพื่อเป็นของขวัญวันเกิดครบรอบปีที่ (ไม่บอก) ของตัวเอง ไหนจะความตั้งใจที่จะลดน้ำหนักให้เหลือสองเท่าของอายุ หรือความพยายาม ที่จะจัดห้องทำงานให้เป็นระเบียบเรียบร้อยก่อนคริสต์มาส แล้วที่จะส่งบัตรอวยพรปีใหม่ให้ คนที่รู้จัก และ ฯลฯ อีกทั้ง ฯลฯ ผมร่อนกระดาษให้ปลิวพ้นหูพ้นตาแล้วซัดปากกาต่างอาวุธลับส่งท้าย - - เถิด ช่างมัน ผมคงต้องมีสักเก้าชีวิตเหมือนอย่างแมว จึงจะทำทุกสิ่งทุกอย่างให้สำเร็จตามปณิธานกระบือ ฃเอ๊ย กระทาชายอย่างผมได้หมด มันไม่ใช่ความรู้สึกรับผิดชอบหรือสำนึกฝ่ายดีในใจเป็นแน่ ที่ทำให้ชีวิตผมจืดกร่อยเป็นแกงจืดไม่ใส่น้ำปลาเช่นนี้ เพราะปกติหน้าของผมด้านออกจะตายไป การที่ทำอะไรไม่เคยจะสำเร็จนั้นมันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้บ่อยครั้งในชีวิตและถี่กว่าการมาของ รอบเดือนของสุภาพสตรีเสียด้วยซ้ำไปจนความผิดหวังมันทับถมกันซ้ำซากราวแผ่นชั้นของหินดินดาน จนหัวใจของผมมันตายด้านและชินชา ชินชาจนจืดชืดและแปร่งปร่ากับชีวิต (อยากจะใช้คำว่าเนือย แต่ยังไม่ได้ขอลิขสิทธิ์จากใครบางคน หุ หุ) ผมหลับตาลงชั่วครู่แล้วพยายามสลัดทุกสิ่งทุกอย่างออกไปจากหัวสมอง เลิกหลอกลวง ตัวเองเสียที..ผมตวาดตนเองในใจอย่างหงุดหงิด ค่าที่ทำเป็นไขสือคิดโน่นคิดนี่มากมาย ทั้งๆ ที่ก็รู้แน่อยู่แก่ใจว่าตนต้องการอะไร .. และสิ่งนั้นมันไม่อาจจะเป็นไปได้ในเงื่อนไข ของความเป็นจริงที่บังคับอยู่ .. มันเป็นไปไม่ได้ที่ผมจะกลับไปนอนหนุนตักของเธอคนนั้น ในคืนที่อ้างว้างจนเปลี่ยวเหงาอย่างคืนนี้ ใช่สิ.. ผมปรารถนามือนุ่มๆ ของเธอที่ลูบไล้ อย่างอ่อนโยนไปมาราวกับจะถ่ายทอดความรักและห่วงใยทั้งหมดที่เธอมีให้กับผมผ่านทาง สัมผัสนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างมันเป็นแค่เพียงความฝันอันลางเลือนในความทรงจำเท่านั้นเอง หัวใจของผมแห้งผากจนบอกไม่ถูก หากเธออยู่ใกล้ๆ อย่างที่ใจผมปรารถนาจะให้เป็น ไม่ใช่ห่างกันพันๆ ไมล์เหมือนอย่างในความเป็นจริง ผมจะไม่รั้งรอเลยสักนิดที่จะทอดกาย นอนอย่างเป็นสุขหนุนตักของเธออย่างไม่แยแสต่อสายตาที่จ้องเขม็งของผู้ชายคนนั้นเลย แม้แต่น้อยนิด ..ให้ตายเถิด ผมสบถกับตนเองอย่างหมายมั่น ผมจะต้องทำเช่นนั้นแน่ๆ แม้ว่าจะต้องเผชิญกับคำครหาและว่าร้ายต่างๆ นานาที่จะลอยมาตามลมก็ตาม..เป็นต้นว่า - - “ โตเป็นควายแล้วยังจะมานอนหนุนตักแม่อีก ” “ นึกว่าตัวเองเป็นเด็กอนุบาลหรือไง ” ฯลฯ ผมจะตอบกลับไปอย่างท้าทายว่า “ ขอร้องเลยป๊า.. อย่าอิจฉาดีกว่า.. อย่าอิจฉา ” จริงๆ ซิเอ้า! ----------- (The End) ----------------   Create Date : 10 พฤศจิกายน 2552     Last Update : 10 พฤศจิกายน 2552 10:37:02 น. Counter : 308 Pageviews.   0 comment Share Tweet