ถึงเพื่อนรัก...ไม่รู้ว่าตอนนี้นายเป็นยังไงบ้าง..ส่วนเราก็ยังเป็นเราเหมือนเดิม..แต่คงจะไม่ทุกอย่างกระมัง..เพราะเราไม่มีนายอยู่..ช่วงนี้ชีวิตเราก็เรื่อย ๆ นะ ..ยุ่งบ้างเป็นบางครั้ง..แต่ก็มีหลาย ๆ เรื่องถาโถมใส่เราเหลือเกิน..อยากให้นายอยู่คอยรับฟังเหมือนเมื่อก่อนนะ..แต่เรารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้ว..เลยต้องมาเขียนถึงนายแทน..นายเคยคิดบางไหมว่าการที่เรามีกันและกัน..มันทำให้เราปิดกั้นตัวของเราทั้งสองคนจากคนอื่น เพียงเพราะความเข้าใจกันของเราทั้งสองคน..เลยทำให้เราไม่เคยคิดถึงการที่จะทำความรู้จักกับคนอื่น ๆ หรือเปิดใจมองใคร ๆ เลย แต่เราว่ามันไม่แปลกใช่ไหมที่เราเป็นกันแบบนี้ในช่วงเวลานั้น...แต่..ตอนนี้ที่เราไม่มีนาย..มันเหงานะ..แต่เราก็ยังมีคนอื่น ๆ ที่ผ่านเขามา..แต่ก็เป็นเพียงแค่ผ่านมา แล้วก็ผ่านไป..เป็นเพราะเราไม่เปิดใจที่จะคบกับคนอื่นอีก หรือ เป็นเพราะเราไม่อยากให้ใครมาแทนที่นายก็ได้มั๊ง หรือ อาจเป็นเพราะว่าเราคงกลัวการสูญเสีย เพราะเราอาจคิดว่า ถ้าหากเราให้ความสนิทกับใคร เราคงกลัวว่าเขาจะไม่สนิทกับเรา  หรือ แค่คบเราแค่คนรู้จักคนหนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่เพื่อน ไม่รู้นะว่าเรามองในแง่ร้ายเกินไป หรือ เป็นเพราะเราเหงา พอเราคิดว่าจะมีใครที่คุยกับเราได้ทุกเรือง เราก็อาจจะหวังว่าเขาจะเป็นเพื่อนกับเรา ซึ่งมันคงไม่ใช่ และ เราเองก็ไม่คิดที่จะให้ใครมาแทนที่นายด้วย แต่บางครั้งนะ ความรู้สึกของเรามันก็อยากมีใครสักคนที่จะคอยอยู่ข้างเรา คุยกับเรา นายรู้ไหมทุกวันนี้เราเหมือนอยู่คนเดียวเลย เพราะ คนที่อยู่รอบตัวเราไม่มีใครที่จะคอยรับฟังเราเหมือนนาย มันเหงาจริง ๆ นะ ทั้ง ๆ ที่มีคนอยู่รอบตัวตั้งเยอะ แต่ก้อเหมือนแค่ผ่านมาแล้วผ่านไป ไม่รู้สิ เหมือนกับความจริงใจที่เราให้ไปมันสื่อไม่ถึงมั๊ง เราอยากบอกว่า เราคิดถึงนายว่ะ บางวันนะ ฟังเพลงแล้วภาพของเรากับนายมันแวบเข้ามาในหัวเลยนะ รู้ไหมเวลาที่เราอยากจะคุยกับใครสักคนเพียงเพื่ออยากเล่าเรื่องราว หรือ ปรับทุกข์บ้าง เรากลับทำได้แค่ นั่งมองเบอร์โทรศัพท์ของนาย คิดถึงจริง ๆ ว่ะ ทั้งที่มันผ่านมาขนาดนี้แล้วแต่ทำไมนะ ความคิดถึง ความผูกพัน มันไม่ลดลงเลย กลับเพิ่มมากขึ้นทุกวัน หรือเป็นเพราะเราอ่อนแอ เฮ้อ เลยมาระบายทุกข์ให้นายรับรู้อีกจนได้นะ ไว้จะเล่าเรื่องสนุก ๆ ให้ฟังบ้างแล้วกันนะ อย่าเพิ่งเบื่อเพื่อนคนนี้ล่ะ