|
ตอน 1:สามสาวบ้าตะลุยบาหลี Bali(21/06/2005)
วันแรกของการเดินทาง วันนี้พวกเราก็ทำใจมาอยู่แล้วว่าวันนี้เป็นวันเดินทาง ก็คือต้องเดินทางจริงๆ พวกเรา 3 สาวบ้าเทคออฟออกจากดอนเมืองตอน 10 โมง ประมาณซักบ่ายโมงพวกเราก็มาถึง KL เพื่อมารอต่อไฟล์ทเข้าสุราบายาซึ่งเป็นเมืองๆนึงทางชะวาตะวันออกของอินโด ช่วงที่รอไฟล์ทพวกเราก็แวะไปฟู้ดคอร์ทเพื่อหาอะไรประทังชีวิต โหเห็นอาหารเค้าแล้วน่ากินจังแล้วเราก็ได้ข้าวแกงกะหรี่ไก่กับข้าวผัดจีนมา ไม่ผิดหวังอาหารมื้อนี้อร่อยมากๆ
พอได้เวลาพวกเราก็ไปเช็คอิน เจ้าหน้าที่แจ้งว่าเครื่องดีเลย์ 20 นาที เออ ไม่เป็นไรก็รอมาจะทั้งวันแล้วนี่หว่ารออีกนิดจะเป็นไร พอครบ 20 นาทีก็ได้เวลาขึ้นเครื่อง เครื่องออกตอนเกือบๆ 5 โมงเย็น ลำนี้ทั้งลำมีแต่คนอินโด ตอนอยู่บนเครื่องไอ้เราก็หลับๆตื่นๆ แต่สังเกตอยู่อย่างว่าคนอินโดกินมาม่ากันทั้งลำเลย ไม่มีแถวไหนไม่สั่ง ไอ้เราก็งง อะไรกันวะ กินๆฉี่ๆ มันจะอะไรกันนักหนาทำไมมีเรื่องให้ทำกันเยอะขนาดนี้ พี่ช่วยอยู่เฉยๆกันบ้างได้มั๊ยคะ คือพี่ลุกทีกลิ่นมันก็มาทีน่ะค่ะ พวกหนูนอนไม่ค่อยจะหลับ
กว่าจะไปถึงที่สุราบายาก็ทุ่มนึงพอดี เวลาที่นี่ตลกดีตอนแรกที่ถึง KL เราก็ต้องตั้งเวลาเร็วกว่าเมืองไทย 1 ชม. แต่พอมาถึงสุราบายาเราก็ต้องกลับไปตั้งเวลาให้เท่าเมืองไทยคือช้ากว่า KL 1 ชม. สนามบินที่เมืองนี้ค่อนข้างเล็กเหมือนสนามบินตามต่างจังหวัดบ้านเรา พอผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองออกมาก็มีคนมาถาม taxi taxi แต่เราไม่เอาหรอก เชอะ เรามี hotel pick up ย่ะ
เอ๋แล้วมันอยู่ไหนล่ะเนี่ย ไม่เห็นมีคนมายกป้ายเหมือนบ้านเราเลย ซวยแล้วตูถ้ามันไม่มารับทำไงวะเนี่ย แถวนี้ก็น่ากลัวซะด้วยสิ ซักพักก็ตัดใจโทรไปที่โรงแรมแล้วก็ได้เจอคนขับในที่สุด ค่อยยังชั่วหน้าตาค่อยดูไว้ใจได้หน่อย
แล้วเราก็ออกเดินทางขึ้น Mount Bromo กันเลย นั่งรถประมาณ 3 ชม. เราก็มาถึงโรงแรม Lava View Lodge เกือบๆ 5 ทุ่ม แล้วเราก็เข้านอนเพื่อเก็บแรงไว้วันรุ่งขึ้น
เช้าวันใหม่ (จริงๆก็ไม่เช้าดีนะ) ประมาณ 3.30 น. ก็มี morning call มาปลุกให้ตื่นเพื่อเตรียมตัวขึ้นไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่จุดชมวิวบนยอดเขา Penanjagan เจ้าหน้าที่โรงแรมถามเราว่าจะเช่าเสื้อหนาวมั๊ย ทำไมพี่ช่างรู้เวลาถามดีจริงจริ๊ง หนาวจะตายห่.. ก็ต้องเช่าสิพี่ พอออกมาหน้าห้องก็มีรถจี๊บมาจอดรอพวกเราอยู่แล้ว ไปลุยกันเลย
แล้วเราก็รอๆๆๆๆพระอาทิตย์ขึ้น โธ่เอ๊ยพระอาทิตย์ที่นี่ไม่เห็นขึ้นเป็นดวงๆเลย มาเป็นลำแสง พี่เค้าว่าวันนี้พวกเราโชคดีหมอกไม่เยอะทำให้เห็นภูเขาไฟได้ชัด พอเริ่มมีแสงเท่านั้นแหละ วิวตรงหน้าทำให้พวกเราแทบตะลึง ข้างหน้าพวกเราคือกลุ่มภูเขาไฟจากเทือกเขา Semeru ซึ่งจะมีด้วยกัน 3 ลูก
พวกเราสาวๆก็ถ่ายรูปกันกระจาย เรียกว่ากดแหลก ผลัดกันถ่ายๆอยู่นั่นแหละ ถ่ายอยู่จุดเดียวจน 6 โมงคนอื่นๆเค้าลงจากจุดชมวิวกันไปเกือบหมดแล้ว พอเริ่มรู้สึกตัวว่าคนชักหายพวกเราก็รีบกลับลงมาที่รถจี๊บเพื่อไปต่อที่ปากปล่องภูเขาไฟโบรโม่
รถจี๊บก็พาพวกเรามาถึงจุดที่ต้องเดินเท้าหรือขี่ม้า พี่คนขับเค้าแจ้งว่าอีกประมาณ 1 กิโลก็ถึงบันได้ที่จะปีนขึ้นไปบนปากปล่องภูเขาไฟ เราจะเดินไปหรือขี่ม้าก็ได้เลือกเอา ด้วยความขี้เกียจอิฉันก็เลือกขี่ม้าแต่อีเพื่อนอีกคนดันจะเดิน เออแกจะเดินก็เดินแล้วกันแต่ฉันจะขี่ม้าขอฉันออมแรงไปตะกายบันไดดีกว่า แล้วท้ายที่สุดพวกเรา 3 คนก็ขี่ม้ากันหมด (เหอๆ ดีใจที่คิดถูก เพราะเดินโคตรไกลเลยแถมต้องเดินขึ้นเขาอีกตะหาก)
แล้วเราก็มาถึงบันได้ทางขึ้น ทีนี้ก็ค่อยๆตะกายกันขึ้นไป พอยิ่งขึ้นไปๆเรื่อยๆกลิ่นกำมะถันก็แรงขึ้นๆทุกที ทำเอาแสบจมูกแสบคอกันไปหมด
ท้ายที่สุดเราก็มาถึงปากปล่องภูเขาไฟโบรโม่ อาการแสบจมูกก็ค่อยๆหายไปแต่กลับมีอาการแสบหน้าแทน ตอนแรกก็แปลกใจนึกว่าอากาศหนาวผิวคงแตก ที่ไหนได้มันเป็นเพราะละอองคล้ายฝนที่กระเด็นขึ้นมาจากปากปล่อง เวลาโดนแล้วรู้สึกเจ็บจี๊ดๆเหมือนกะโดนจี้ด้วยเลเซอร์แน่ะ
พอหันมองไปข้างหลังก็จะมีภูเขาอีกลูกนึง อันนี้ไม่ค่อยแน่ใจว่าชื่ออะไรแต่ว่ามันดูอลังการมากๆ
ประมาณซัก 8 โมงพวกเราก็เดินทางกลับมาที่โรงแรม เมื่อคืนมาถึงดึกเลยมองไม่เห็นอะไร แต่มาตอนเช้าถึงเพิ่งรู้ว่าโรงแรมที่เราพักวิวสวยมากๆ รูปนี้เป็นวิวหน้าโรงแรมสามารถมองเห็นภูเขาไฟโบรโม่และทะเลทรายได้เลย
ภาพนี้เป็นวิวหน้า reception
บ้านพัก
พอ 9 โมงเช้าก็ได้เวลาสละฐานที่มั่นเพื่อเดินทางต่อ (เฮ้อ อยากอยู่อีกนานๆ) ตอนขาลงเริ่มได้เห็นวิวข้างทาง บ้านเรือนเค้าน่ารักมากๆ ส่วนใหญ่จะเป็นบ้านชั้นเดียวปลูกติดถนนแล้วก็มีแปลงดอกไม้หรือแปลงผักเล็กๆ
ทุกๆบ้านจะต้องมีผักสวนครัวเป็นของตนเอง
วันนี้เป็นวันธรรมดาพอผ่านหน้าโรงเรียนก็จะมีเด็กยืนเล่นกันเป็นกลุ่มๆ ไม่แน่ใจว่าพักหรือว่าเค้าเรียนนอกสถานที่กันก็ไม่รู้
พวกเราใช้เวลาเดินทางทั้งหมดประมาณ 6 ชั่วโมงกว่าๆโดยรถเช่าเพื่อเดินทางจากโรงแรมที่พักไปท่าเรือเฟอรี่ที่เมือง Ketapang เพื่อเดินทางข้ามไปบาหลี กว่าจะไปถึงท่าเรือก็เกือบ 4 โมงเย็น นั่งรถกันจนตูดบาน พอไปถึงพี่คนขับเค้าก็ใจดีช่วยเป็นธุระสอบถามเรื่องการเดินทางข้ามไปให้ เค้าคงกลัวพวกเราโดนหลอก เรือออกตอน 4 โมงเย็น ใช้เวลาประมาณ 20 นาทีก็ข้ามมาถึงฝั่งบาหลีที่เมือง Gillimanuck พอมาถึงเราก็เดินสอบถามหารถบัสที่จะไป Lovina Beach ที่มั่นต่อไปของพวกเรา คนแถวนั้นพูดภาษาอังกฤษกันไม่ค่อยได้ คนที่พูดได้ก็ดูไม่ค่อยน่าไว้ใจ เฮ้ออยากจะร้องไห้ เหนื่อยก็เหนื่อยร้อนก็ร้อนคุยกันก็ไม่รู้เรื่องแถมแบกของหนักอีกต่างหาก กว่าจะได้ความว่าต้องเดินไปที่ท่ารถแต่รถบัสมันหมดไปแล้วต้องขึ้นสองแถวอย่างเดียว พวกคนขับสองแถวก็ดูไม่ค่อยน่าไว้ใจ จ้องพวกเราอยู่นั่นแหละ ประสบการณ์ตั้งแต่นั่งเรือจนขึ้นสองแถวนี่มันค่อนข้างน่ากลัวเพราะเหมือนมีพวกเราเป็นต่างชาติอยู่กลุ่มเดียว ท้ายที่สุดพวกเราก็ขึ้นไปนั่งรอบนสองแถว ผ่านไป 1 ชม.ยังไม่มีวี่แววว่าจะออกจนเราต้องเดินไปถามว่าเมื่อไหร่จะออก เค้าบอกว่าคนไม่ครบก็ไม่ออกถ้าอยากให้ออกเลยก็ต้องเหมา เออเอากะมันสิผ่านไปอีกซักพักเหมือนฟ้าประทานมีฝรั่งเดินมาคนนึง โหพวกเราดีใจแทบสิ้นสติเหมือนพระเจ้าทรงโปรดให้เค้าไปทางเดียวกันแต่ของเค้าลงกลางทาง ก็ยังดีว้าค่อยอุ่นใจหน่อย พอฝรั่งเดินเข้ามาใกล้ๆพวกเราก็รีบส่งภาษาฟ้องๆๆๆๆใหญ่ว่าเนี่ยรอมาชั่วโมงแล้วไม่ออกซักที ฝรั่งก็ทำท่าเหมือนจะไปจัดการให้เห็นเดินเขาไปคุยไม่รู้คุยไร ซักพักก็เห็นเดินหายไปเข้าห้องน้ำ (ไรวะ) ผ่านไปอีกชั่วโมง (เป็น 2 ชั่วโมงแล้วนะ) มีฝรั่งหลงมาอีกคู่นึง เฮ้อดีใจคู่นี้ลงที่เดียวกับเรา ไอ้เพื่อนดันไปหลุดปากบอกเค้าว่ารู้สึกอุ่นใจจังที่มีพวกคุณอยู่ด้วย (เฮ้อ..อะไรเนี่ย เสร่อเชียวแก) แล้วรถก็ออก ใช้เวลาเดินทางอีก 2 ชม. ก่าๆกว่าจะถึงที่ Lovina ตอนประมาณ 3 ทุ่มกว่าๆ พอพวกเราลงรถก็มีคนของเกสต์เฮาส์มารอรับอยู่ที่หน้าปากซอย พาไปดูห้องซึ่งก็ใหญ่และก็สะอาดสะอ้านดีในราคาแค่ 500 บาท แล้วเราก็ได้เข้านอนตอนเที่ยงคืน ขอบอกว่าเหนื่อยโคตรๆ
วันนี้ตื่นเช้าอีกแล้ว 7 โมงกว่าๆเจ้าของเกสต์เฮาส์เค้าก็มาปลุกให้เตรียมตัวไปดำน้ำ วันนี้ซื้อทริปดำน้ำกะเค้าไว้ตกคนละ 2000 บาท ต่อ 2 ไดฟ์ สถานที่คือ Menjangan Island ตื่นเต้นเล็กน้อยเพราะไม่ได้ดำมา 2 ปีแล้วจากครั้งล่าสุดที่ไปดำตอนสอบ open water หลังจากนั้นก็ไม่เคยไปดำอีกเลย แต่มั่นใจว่าตัวเองทำได้
ตอนอยู่บนเรือ มีฝรั่งคนนึงที่ซื้อทริปไปดำน้ำด้วยกันเค้าลุกขึ้นมาเปลี่ยนชุดดำน้ำ ไอ้เราไม่ได้ตั้งใจหันไปเห็นตูดเค้าพอดีรีบหันหน้ากลับแทบไม่ทัน ปฏิกิริยาแรกคือรีบหันไปดูเพื่อนว่ามันเห็นเปล่า มันบอกว่าหันหน้าหลบทันแต่ตูดพี่แกมีตุ่มแดงๆเหมือนโดนยุงกัดด้วย (นี่ขนาดไม่ได้ตั้งใจดูนะเนี่ย)
และแล้วการดำน้ำวันนี้ก็ผ่านไปได้ด้วยดี ใต้ทะเลที่นี่ปะการังสวยดี เห็นกัลปังหาเต็มเลย ใบใหญ่อย่างกะหูช้าง ส่วนปลาก็พอมีบ้างแต่ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่หรือโชคไม่ดีไม่ค่อยเจอมั๊ง
วันใหม่ (วันที่ 4 ของการเดินทางแล้ว) วันนี้ต้องตื่นเช้าอีกแล้วเพื่อไปดูปลาโลมา (เฮ้อ...แถวบางปะกงบ้านเราก็มี แต่ต้องถ่อสังขารมาดูถึงนี่) นั่งเรือออกไปชั่วโมงนึงก็ถึงแหล่งมัน
มีปลาโลมาอยู่หลายฝูงเลย บางตัวก็โดดขึ้นมาหมุนควงสว่านให้ดู บางตัวก็แค่ดำผุดดำว่ายพอให้เห็นครีบ
หลังจากนั้นเค้าก็พาเรามาปล่อยอีกที่นึงเพื่อให้ snorkel
| Create Date : 14 ตุลาคม 2548 | | |
| Last Update : 14 ตุลาคม 2548 22:07:11 น. |
| Counter : 1917 Pageviews. |
| |
|
| |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
