บทส่งท้าย สิ่งที่ตกผลึกหลังจากที่ได้กลับมาแล้วครับ
ถ้าให้พูดถึงปะเทศนี้และความประทับใจคงต้องพูดกันจนลูกบวชเลยทีเดียวอ่ะครับงั้นเริ่มกันทีละอย่างดีกว่าครับ ทำไมประเทศนี้จึงขอวีซ่ายาก ผมว่าค่าใช้จ่ายในการ กิน การเดินทาง ที่พัก สถานที่ และที่สำคัญพฤติกรรมนักท่องเที่ยวครับ ทำไมการศึกษาไทยถึงได้ตกต่ำและคุณภาพเยาวชนถึงต่ำลงทุกวัน ผมได้เห็นข้าราชการหลาย ๆ คนที่ผมเจอตอนไปเที่ยวแล้ว ตอบได้คำเดียวว่า "สงสารคนไทย" ครับ ผมประทับใจแบบสุด ๆ กับการให้การศึกษาตั้งแต่ระดับประถมกันเลย และวัดทุก ๆ วัดที่ผมไป สถานที่ราชการ สถานที่ท่องเที่ยว จะต้องเจอกับนักเรียน จนรู้สึกว่า การทัศนะศึกษาของเด็กญี่ปุ่นต้องมีเกรดด้วยแน่ ๆ ผมเคยคุยกับราชการระดับ ซี 7-8 ที่ทำหน้าที่กับการศึกษา พูดถึงแนวทางการศึกษาไทยแล้ว ก็สงสารเด็กไทยมากมายครับ อย่างที่เห้นที่โอดะวาระ ขอโทษนะครับ คุณครูมารอรับเด็กหน้าสถานีรถไฟฟ้า กระทั่งที่เกียวโต เขาลูกสูง ๆ ชนิดใครขึ้นถึงยอดคงพักหลายนาทีเลยดีเดียวแต่เด็กพวกนี้ เดินจูงมือกันเป็นคู่ ๆ มีครูคอยเดินดูแล เดินกันไม่รู้ร้อนรู้หนาวกนเลย หรือกระทั่งตอนไป เท็มโปซานเด็กน่าจะประถมขึ้นรถไฟ ทั้งที่ที่นั่งว่างสุด ๆ แต่คุณครูและนักเรียนต้องถูกฝึกให้ยนตลอดเวลาเดินทางครับ เค้าว่าคนที่นั่นเห็นแก่ตัวหรอ ส่วนตัวผมว่า คนที่นั่นไม่ได้เห็นแก่ตัวเลยครับ ถึงแม้บนรถไฟคุณจะไม่มีทางได้เห็น ผู้ชายลุกให้หญิงนั่งแน่ ๆ หรือเด็กนั่งแน่ ๆ แต่ที่แน่ ๆ คนที่นั่นมีวินัย และ ไม่เห็นแก่ตัวชนิดชอบแซงคิว เดินชนไหล่ ขับรถแซงไปมา พอไฟเขียวรีบขับรถโดยไม่สนใจคนข้าม หรือกระทั่งทิ้งขยะลงถนน ทำไมประเทศนี้ถึงเจริญจัง คงต้องตอบยาว แน่ ๆ แต่ผมจะพยายามทำให้เข้าใจง่ายละกัน แรกเลยนะ เอาตอนผมไปซื้อของร้านคล้ายวัตสัน ต้องตะลึงเพราะเชื่อไม๊ ตึกแถว 2 ห้อง พนักงานหน้าร้านกว่า 10 คน ไม่มียืนคุยกัน ไม่ยืนหน้าร้านสูบบุหรี่ ทำงานช้า ๆ ให้หมดเวลา ไม่เลย ๆ ๆ คุณจะเจอแต่ คำพูดว่า อิรัสเซมาเซะ ทุก ๆ ครั้งที่ผ่านพนักวานทุกคนที่พูดด้วยวาจายิ้มแย้ม และขอบคุณและโค้งงาม ๆ หลังจากซื้อของแม้ของขนาดแค่ 100 เยนก็ตาม หรือกระทั่งห้างใหญ่ ๆ อย่างบิคคาเมร่า คงประมาณบิคซีบ้านเรา ก็ไม่เคยเห็นพนักงานยืนคุยกัน เจอแต่พนักงานแต่ละคน จัดของ ยืนสาธิต เช็ด อธิบาย ต้องบอกว่า เจ้าของกิจการคนไทยหลายคนอายคุณภาพพนักงานกันไปเลย ของใช้ส่วนใหญ่ต้องเรียกว่าคุณภาพสูง น่าหยิบน่าซื้อไปหมด รวมถึงการหีบห่อของแต่ละชิ้น ประเทศนี้มักจะบรรจงในการหีบห่อด้วยกระดาษอย่างสวยงามไม่มีที่ติจริง ๆ ครับ ห้องน้ำ ของสถานที่ท่องเที่ยว ยกเว้นคนจีนเข้า สวยงาม อัตโนมัติ สะอาดกว่าโรงแรม 5 ดาวเสียอีก สิ่งที่ผมอิจฉาคนที่นี่หรอครับ ระบบขนส่งมวลชน ครับ ต้องบอกว่า ผู้นำเค้ามีวิสัยทัศน์แบบสุด ๆ ไปเลยครับ เค้ามีรถไฟใต้ดินเมื่อปี 1950 ก็จริง แต่เค้าก็เพิ่งมี รถไฟความเร็วสูงชินคันเซ็นเมื่อไม่มี่ปีที่ผ่านมานี่เอง แฟนผมเค้าก็ถามนะครับ ทำไมนะ ญี่ปุ่นเป็นผู้ผลิตรถยนต์แต่กลับรถไม่ติดเลย เพราะระบบรถไฟรางครับ ผมมองว่าเค้ามองแต่ละเมืองให้มีรถไฟวิ่งรอบเมืองเสียก่อนแล้วค่อยเชื่อมเมืองต่อเมืองเป็นเส้นตรงซึ่งมันก็ง่ายจริง ๆ ครับ และก็เห้นคนใส่สูทผูกไทร์ ใส่โรเล็กซ์นั่งรถไฟอย่างไม่เขินอายเหมือนคนไทยหลายคนที่เป้นแค่ลูกเป็ดหาเงินไม่เป็นต้องเลิศต้องหรูไว้ก่อนครับ ซึ่งผมแค่เสียดายเมืองไทยมีศักยภาพพออยู่แล้วเรื่องการท่องเที่ยวแต่ระบบท่องเที่ยวบ้านเราไม่เป็นมังคุดเอาเสียเลย ถ้าจะเลียนแบบ แนะนำญี่ปุ่นดีกว่าครับน่าลอกการบ้านที่สุดแล้วครับ อีกอย่างรถไฟบ้านเค้าตรงต่อเวลายิ่งกว่า CEO บ้านเราเสียอีกครับ
Day 14 ฉลามวาฬและการลาจาก
โพยวันนี้ไม่มีแล้วครับ วันนี้ตื่นแต่เช้า เอากระเป๋าไปฝากที่เค้าท์เตอร์โรงแรมไว้ก่อนครับ เพราะ โรงแรมที่ญี่ปุ่นเช็คเอาท์ได้ไม่เกิน 10 โมงเช้าแน่นอนครับโปรแกรมของเราวันนี้จะไป ไคยุคัง อวาเรียมครับ เป็นเพราะอยากเห็นฉลามวาฬมาก ๆ เนื่อจากค่อนข้างผิดหวังกะการดำน้ำแล้วไม่เคยเจอซักกะทีเลยครับ อิอิวิธีการไปนะครับเรานั่งสาย Osaka loop จากสถานี Osaka มาลง Bentencho ครับแล้วต่อ สาย Osakacity Chuo มาลง Osakako ครับเช่นกันครับ เราสามารถซื้อบัตรลิงค์ที่ราคา 290 เยนครับKaiyukan Aquarium อยู่ในย่าน Tempozan ซึ่งเราต้องเดินจากสถานีถนไฟประมาณ 1 กม ครับ สนน.ค่าเข้า 2000 เยนครับจบแล้วครับ ผมว่า อควาเรียมแห่งนี้สวยในระดับนึงเลยครับ ความอลังการอยู่ที่แท็งขนาดความสูงตึก 3 ชั้นให้พี่หลามวาฬ สมใจอยากละครับ หุหุโปรแกรมต่อไปตอนแรกเราจะไป รินกุ เอาท์เลท แต่ของฝากยังไม่ครบเลยครับ เลยกลับไปยังย่าน ชินไซบาชิอีกครั้งนึงครับผม เนื่องด้วยเครื่องบินจะออกในเวลา 6 โมงเย็น ดังนั้นแล้วผมต้องออกจากโรงแรมไม่เกินบ่าย 3 ไม่งั้นตกเครื่องแน่ ๆ ครับแต่ที่แน่ ๆ ผมจะกลับไปอีกแน่ ๆ ครับ ซาโยนาระ
Day 13 Universal Studio ถ้าไม่ไปคงเสียดายแย่เลยครับ
Day 12 นาระ เมืองแห่งกวาง และ บิ๊ดคาเมร่า อิอิ
Day 10 ฮิโรชิม่าขากลับ กะพาไปกินราเมนสุดอร่อยย่าน Osaka ครับ
ทำไมประเทศนี้จึงขอวีซ่ายาก
ผมว่าค่าใช้จ่ายในการ กิน การเดินทาง ที่พัก สถานที่ และที่สำคัญพฤติกรรมนักท่องเที่ยวครับ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [