พอลูกแมวอายุได้ 8-9 เดือน เราก็เรียกหมอแมวมาเจี๋ยนถึงที่ (จับเจ้าตะแง้วมาเจี๋ยนด้วย) หลังจากการพักฟื้น บรรดาแมวทั้งสามก็ได้เข้ามาเป็นสมาชิกในบ้านเต็มตัวครับ

เย้ !!!

อุปนิสัยของบรรดาแมวๆ

ตะแง้ว : ตะแง้วนี่ เนื่องจากเป็นลูกโทนติดแม่ พอแม่ตายเลยกลายเป็นแมวขรึม พูดน้อยต่อยหนัก ดุเงียบ เป็นแมวที่ไม่เคยถอยให้แมวนักเลงหน้าไหน ช่วงที่ไม่ทำหมันนี่ มีแผลกลับมาทุกวัน หลังๆ เริ่มจะคุมถิ่นได้แล้ว และมีแววที่จะได้เป็นเจ้าถิ่นตัวต่อไป ถ้าไม่ถูกจับเจี๋ยนเสียก่อน
ตะแง้วเป็นแมวสุขุม นิ่งมาก ประมาณว่ามีของตกใส่หน้าหรือมีเหตุอะไรเกิดขึ้นฉับพลันทันที ก็จะนิ่งเฉยอยู่ จนกว่าจะรู้แน่ว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่มีออกลูกตื่นตูม แต่ก็เป็นแมวใจดี ไม่เคยกัดน้องจริงจังมาก่อน ถ้าหงุดหงิดมากๆ ก็จะแค่ขู่น้อง หรือตบหยอก เป็นแมวตัวผู้ตัวโตๆ ที่คอยเลียทำความสะอาดน้องๆ และออกหน้าเข้าปกป้องเสมอ

ข้าวเหนียว : แมวหน้าเสี้ยมหางตาตก ชอบทำหน้าตาย ขี้อ้อน กินเก่ง ข้าวเหนียวเป็นแมวที่แม่ผมรักที่สุดตัวหนึ่ง น่าเสียดายที่ ... (ต่อ Blog ต่อไปละกันครับ เดี๋ยวเสียบรรยากาศ)

ถั่วดำ : ขี้ตื่นสุดๆ ตระหนกได้ตลอดเวลา แค่เสียงแมลงสาปวิ่งผ่านถั่วดำก็โกยแนบแล้ว แต่ก้เป็นแมวที่ขี้อ้อนมากๆ ตอนดึกๆ ถ้าผมนั่งดูทีวีอยู่ถั่วดำจะปีนมานั่งตัก เธอเป็นแมวที่ชอบให้คนอุ้มนานๆ เป็นแมวตัวโปรดของน้าผม (เหมือนตะแง้ว เจ้านั่น ถ้าน้าผมอุ้มจะนอนนิ่งๆ เป็นชั่วโมง แถมชอบทำบุญอีกตะหาก ตะแง้วจะตื่นแต่เช้ารอใส่บาตรพระกับน้าผมแทบทุกวัน)

กาแฟ : แมวดำพันธุ์ทางที่ก้อปปี้แมวโกญจามาได้กว่า 95 เปอร์เซ็นต์ (มีขนขาวแซมเล็กน้อย ประมาณ 20-30 เส้นได้) ขี้ตื่นน้อยกว่าถั่วดำนิดหน่อย ชอบปีนป่ายเป็นที่สุด (หลังๆ เริ่มพลุ้ย ปีนป่ายไม่ไหวแล้ว นั่งๆ นอนๆ อย่างเดียว) เป็นแมวฉลาดที่จะอ้อนเฉพาะแม่ผม (คนให้ข้าวกิน) เป็นพิเศษ ตอนนี้กลายเป็นตัวโปรดแทนข้าวเหนียวไปโดยปริยาย

แวะมาเยี่ยมคร่า
ชอบลายเจ้าข้าวเหนียวอ่า
ลายน่ารักดี เหมือยวัวเลย 55+