ผู้ชายที่ดีที่สุด เสียงทีวีที่ดังเป็นระยะๆ อยู่ๆก็เงียบไป ทำให้ต้องวางหนังสือในมือ มองหน้าคนปิดทีวี ที่กำลังหันมาเอ่ยปาก ชวนเราออกไปข้างนอก "ไปช่วยพ่อเก็บมะขามหน่อย ไป" "ง่า ร้อนจะตาย สักหกโมงนะค่อยไป" เราทำหน้าอ้อนสุดๆ "ตามใจงั้นพ่อไปก่อน นอนอืดหมดสวยไม่มีใครมาชอบนะ" "แช่งลูกตัวเองไมเนี่ย ง่ะไปก็ได้" เดินหน้างอตามพ่อไป พ่อสอยมะขามไป เราก็เดินเก็บใส่ถัง สักพักพ่อเอ่ยถามขึ้นมา "เดี๋ยวนี้เงียบๆไปนะเราน่ะ เป็นไร แฟนไม่โทรหาเหรอ" นึกย้อนไปถึงวันที่บอกพ่อว่าเรามีแฟน พ่อเงียบๆไปแล้วถามว่าแฟนเราเป็นใคร เราเล่าคร่าวๆให้พ่อฟัง ตาก็คอยจับสีหน้าพ่อว่าเป็นยังไง พ่อไม่ว่าอะไร บอกแค่ว่าก็ดูๆกันไป ถ้าเค้าว่างก็พามาบ้านจะได้รู้จัก หลังจากนั้นพ่อก็ถามเราอยู่เรื่อยๆว่า กับแฟนเป็นยังไงบ้าง ยังดีอยู่ไหม แล้ววันนั้นพ่อก็ถามเรื่องเดิมๆอีก แต่เรากับแฟนไม่เหมือนเดิม "ก็ไม่มีไร เค้าแค่ไม่ว่างก็เลยไม่ได้โทรมา" พ่อหันมามองหน้าเรา เราแกล้งทำเป็นมองอย่างอื่น "ทะเลาะกันเหรอ มิน่าหมู่นี้เงียบๆไปนะ" "นิดนึงน่า เรื่องธรรมดาอ่ะพ่อก็ อย่าไปสนเลย" ปากว่าอย่าสน แต่น้ำตาเจ้ากรรมดันเอ่อล้นตา เสียงที่พยายามพูดออกมามันสั่นนิดๆ จนพ่อจับได้ พ่อเดินมาใกล้ๆส่งมะขามหวานให้เรา โอบไหล่เราแล้วเอามือขยี้หัว "เฮ้อ พ่อเลี้ยงลูกมาไม่เคยตีสักแอะ ไม่เคยทำให้ร้องไห้สักนิด แล้วไอ้หนุ่มที่ไหนน้อ มันทำได้ น่ายิงทิ้งจริงๆเลย" เสียงพ่อฟังดูเหมือนเหย้าเล่น แต่พอเราเงยหน้ามองสีหน้าพ่อเครียดและติดจะดุๆ แต่พอเห็นหน้าเราพ่อก็ยิ้มแล้วกอดเรา พ่อเราเลี้ยงลูกมาไม่เคยตีเลยสักครั้ง จะสอนด้วยเหตุและผลเสมอ รักและถนุถนอมลูกยิ่งกว่าอะไร ไม่เคยโมโหหรือดุด่าเลยสักครั้ง และลูกทุกคนก็เชื่อฟังเสมอ เราเคยถามพ่อว่าพ่อจะชอบแฟนเราไหม พ่อตอบว่า "คนที่ลูกรักพ่อก็รักด้วย พ่ออยู่ข้างลูกเสมอไม่ว่าจะยังไง" วันนี้วันที่เราเสียใจเรานึกถึงคำพ่อ แล้วตำหนิตัวเราเองว่า ทำไมเราถึงทำพ่อเสียใจ พ่อที่ไม่เคยทำลูกร้องไห้สักครั้ง กลับต้องมาเห็นลูกเสียน้ำตาให้คนอื่น พ่อจะเสียใจแค่ไหน ใบหน้าที่ยิ้มกับลูกเสมอ สายตาที่ห่วงใย มีให้เสมอทุกครั้งที่เรามองไป แล้วทำไมเราถึงไม่นึกถึงพ่อบ้าง นึกถึงแต่คนที่เค้าไม่รักเราทำไม ***พ่อจ๊า หนูรักพ่อที่สุดในโลกเลย***   Create Date : 04 พฤษภาคม 2552     Last Update : 4 พฤษภาคม 2552 9:35:08 น. Counter : 194 Pageviews.   3 comment Share Tweet

ก็แค่รักๆใคร่ๆ3 ภาคจบ ครั้งนี้คือความรัก ณ ปัจจุบัน ที่ไม่รู้ว่าตอนจบเป็นแบบไหน มันเริ่มจากการพูดคุยผ่านโลกแห่งจินตนาการ มาสู่โลกแห่งความจริง เราไม่เคยเชื่อว่ามันจะเป็นไปได้(แต่เป็นไปแล้ว) แค่ความอยากรู้อยากลอง และความเหงาตอนที่เราไม่มีใครอยู่ข้างๆ ยามที่อยู่ในที่ๆไม่รู้จัก แรกๆอะไรก้อดูสวยงาม สดใส และมีความสุข แม้ว่าจะไกลกัน และทุกวันคือการรอคอยที่จะได้พูดคุย และรอวันที่จะพบกัน เราเริ่มเปลี่ยนไป หรือแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมา(ไม่แน่ใจอ่ะ) กลายเป็นคนขี้เหงา อยากมีคนเอาใจ เรียกร้องความสนใจ ทั้งๆที่เราไม่เคยทำมาก่อน จากที่เคยอยู่ได้โดยไม่สนใจใคร กลับกลายเป็นคนที่ต้องมีใครพูดคุยและปรับทุกข์ตลอดเวลา จากคนที่สดใสร่าเริง(รึติงต๊อง) ก็กลายเป็นคนเจ้าน้ำตาขึ้นมาซะงั้น ความเข้มแข็งในใจที่เคยมีกลับมีน้อยลงไปทุกที เราเริ่มเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้ นึกย้อนไปในความรักครั้งที่สองทำไมเราไม่เป็นแบบนี้นะ เราเลยสรุปว่า เพราะความไกล เหตุจึงเกิดจากความเหงา รึเราจะขี้เหงามากเกินไป(ยังไม่รู้เลยอ่ะ) ทุกวันนั่งคิดแต่เรื่องเดิมๆ ร้องไห้เหมือนคนบ้าเวลาเค้าไม่สนใจ(รึบ้าไปแล้ว) เฝ้าหาคำตอบว่าเค้าจะรักเราจิงไหม(แล้วไมไม่ถามเค้า) จนวันหนึ่งก็ได้คำตอบ ไม่มีใครรักเราเท่ากับตัวเราเอง คนเราทุกคนเป็นแบบนี้ และไม่มีใครทำร้ายเราได้มากเท่ากับตัวเราเอง เพราะทุกอย่างเกิดจากตัวเรา "ความผิดเขาใหญ่เท่าภูเขา ความผิดเราเล็กเท่าเม็ดถั่ว" ไม่เคยโทษตัวเองที่ผิด แต่โทษคนรักเสมอว่าเค้าทำให้เราทุกข์ใจ เรียกร้องขอความรักจากเค้า ทั้งๆที่ผ่านมาเราได้ให้เค้าบ้างรึป่าว(นั่นสิ) แล้วอะไรที่เราเรียกว่า รัก เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร แล้วเราพูดได้ไงว่าเรามีรัก ถึงตอนนี้เราไม่รู้ว่ามันจะจบลงยังไง รู้แค่ว่าเราจะปรับทัศนคติซะใหม่ ทำตัวใหม่(แต่รักคนเดิมนะ) เราจะทำให้ความรักของเรามีค่ามากที่สุด และมีความหมายมากที่สุด ถ้าหากเราต้องเสียความรักครั้งนี้ไป เราจะได้ไม่เสียใจ เพราะเราได้มอบความรักที่มีค่าที่สุดของเราไปแล้ว ขึ้นอยู่กับว่าคนรักของเราดูแลมันได้ดีแค่ไหน ***รักพี่นพที่สุดเลยค่ะ***   Create Date : 03 พฤษภาคม 2552     Last Update : 3 พฤษภาคม 2552 11:51:29 น. Counter : 100 Pageviews.   0 comment Share Tweet

ก็แค่รักๆใคร่ๆ2 ความรักภาค 2 จ้า ครั้งที่สองเข้ารั้วมหาวิทยาลัย กำลังเฟรชชี่น้องใหม่ปีหนึ่งรักไม่ยุ่งมุ่งแต่เรียน แต่พอขึ้นปีสองดันไปแอบชอบเพื่อนร่วมคณะซะได้(ไหนว่ารักไม่ยุ่ง) ก็ดันมาทำตัวน่ารักใส่เราทำไมนิ เค้าคนนี้ชื่อ B (นามสมมุติ) เราซี้กันไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด จนเพื่อนเรียกว่า แฝดสยอง(เหอๆ) มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกเลย ทุกครั้งที่สบตา ทุกครั้งที่ใกล้กัน มันต่างจากรักแรกโดยสิ้นเชิง ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันเกิดจากความใกล้ชิด ความเข้าใจ และความผูกพันธ์ที่เราเรียนด้วยกัน เราเริ่มต้นด้วยดีแต่จบได้ไม่ดีเท่าไหร่ แม้เราจะเข้ากันได้ดีแค่ไหน แต่ในความรู้สึกลึกๆของเราทั้งคู่ต่างก้อรู้ว่า เราไม่ใช่คนสุดท้ายของกันและกัน ทุกอย่างเลยจบ(เศร้า) แต่มันไม่ได้เลวร้ายไปซะหมด เพราะเรายังเหลือความเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน มันคือมิตรภาพที่ยังยืนเสมอ แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ตอนที่สูญเสียรักครั้งนี้เสียใจที่สุดในชีวิต(น่าจะนะ ขอให้มันเป็นครั้งสุดท้ายนะ) และถึงได้รู้ว่า เวลาเท่านั้นที่จะช่วยรักษาแผลใจ   Create Date : 03 พฤษภาคม 2552     Last Update : 3 พฤษภาคม 2552 11:24:06 น. Counter : 112 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ก็แค่รักๆใคร่ๆ1 ตั้งแต่เกิดจนถึงตอนนี้ 20 กว่าปีละ เคยมีความรัก 3 ครั้ง(3 ภาคจ้า) 1.ครั้งแรกตอนประถม 6(แก่แดดนิ) อิอิ อ่านะ มันเป็นความประทับใจเล็กๆน้อยๆ PUPPY LOVE (ว้าวๆๆๆๆ) เพื่อนห้องเดียวกัน นั่งใกล้กัน บ้านใกล้กัน เพื่อนๆชอบแซว สนุกสนานประสาเด็กๆ แต่น่าประทับใจ(เขินจัง) ตั้งแต่ประถม 6 จนถึงมัธยมปลายปีที่ 6 (นานมะ) แอบปลื้มคนๆเดียวมาตลอด ตอนนั้นไม่หวังว่าจะเป็นแฟนกัน แค่เห็นก็ปลื้มใจแล้ว(ก็เด็กนิ) แต่ก็นะ รักแรกมักไม่สมหวัง อกหักรักคุดไปตามระเบียบค่ะ แต่ไม่เสียใจอะไร เพราะมันเป็นการเริ่มต้นที่ทำให้เรารู้จักความรัก จะเรียกว่ารักได้ยังนะ เอาเป็นว่ารู้จักใจเต้นรัว และหน้าแดง เวลาได้อยู่ใกล้ๆเค้าคนนั้น(เป็นสาวละนี่)   Create Date : 03 พฤษภาคม 2552     Last Update : 3 พฤษภาคม 2552 11:19:30 น. Counter : 118 Pageviews.   2 comment Share Tweet

มารู้จักกันนะ เกิดมามีกรรม เป็นลูกคนเล็ก จะคิดจะทำอะไรก็ผิดไปหมด แต่แปลกนะที่พอโตมาแล้วเรากลับเป็นคนที่ต้องรับผิดชอบตัวเอง และครอบครัวมากที่สุด สงสัยอ่ะดิ ก็แค่อยู่ไกลพ่อแม่ หาเงินใช้เอง อะไรทำนองนั้น เฮ้อ ทุกวันนี้ยังไม่มีจุดหมายอะไรในชีวิตเลย อีกไม่นานก้อจะเรียนจบแล้ว เอาไงดีน้อ ไม่อยากทำงานไกลบ้านเลย แต่คิดอีกทีก็ไม่เคยได้อยู่ใกล้บ้านอยู่แล้ว เหอๆๆๆๆ สำหรับตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือ ใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยให้คุ้มค่าที่สุด และมีค่าที่สุด เรียนมาตั้งนานไม่มีแฟนสักคน มีแต่เพื่อนที่รู้ใจ กิน เที่ยว เฮไหนเฮนั่น ไม่อยากให้เวลาผ่านไปเร็วแบบนี้เลย เกิดมาทำดีบ้าง เลวบ้าง ชีวิตมีสีสัน หลายสิ่งหลายอย่างทำไปแล้วไม่สามารถแก้ไข เรียกมันคืนมาได้อีกแล้ว ถามตัวเองว่าเสียใจไหม ไม่เลยสักนิด เพราะเราคิดว่าเราทำดีที่สุดแล้ว และถ้าย้อนกลับไปได้ก็จะทำเหมือนเดิมอีกนั่นแหละ เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะเราเลือกแล้วและเห็นว่าดีที่สุดแล้วสำหรับตัวเรา อยากบอกใครหลายๆคน อดีตที่ผ่านมาคือ บทเรียนที่มีค่าและไม่สามารถประเมินเป็นราคาได้เลย อย่าเสียใจกับมัน จงก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคง อย่าหันหลังกลับมามอง แค่เพียงระลึกไว้เสมอว่า "เราจะทำวินาทีนี้ นาทีนี้ ชั่วโมงนี้ วันนี้ ให้มีค่ามากที่สุด ให้อยู่อย่างมีค่าและจากไปอย่างมีความหมาย"   Create Date : 03 พฤษภาคม 2552     Last Update : 3 พฤษภาคม 2552 10:43:34 น. Counter : 191 Pageviews.   0 comment Share Tweet