เดินทางกลับละ เช้าสดใสเหมือนวันอื่น แต่วันนี้เหงาๆ เพราะต้องกลับแล้วอ่ะ เสียงนาฬิกาปลุกดังสนั่นหวั่นไหว พาคนที่กำลังหลับสบายสะดุ้งตื่น "นอนอีกนิดก็ได้นะ พี่ตั้งเผื่อไว้เฉยๆ" จากที่กอดแบบสบายๆกลับกอดแน่นขึ้นอีกนิด เป็นความรู้สึกที่ไม่อยากให้เวลานี้มาถึง เวลาที่ต้องกลับ "เค้าไม่อยากกลับเลย อยู่ต่ออีกวันได้ไหม" เราส่งเสียงอ้อน เงยหน้าขึ้นไปมองคนที่หลับตาพริ้ม มือใหญ่ขยับลูบหลังเราเบาๆ แล้วเลื่อนมาจับหัวเข้าไปซบ พร้อมจับจูบที่หน้าผากเบาๆ "ไว้วันหลังมาใหม่ ไม่ก็เดี๋ยวพี่ว่างแล้วจะไปหานะ เราต้องทำงานจะอยู่ต่อได้ไง อย่างอแงนะ" เป็นคำปลอบที่ทำให้เรารู้สึกเหมือนเป็นเด็กน้อย อ้อนจะเอาของเล่น เพราะวัยที่ต่างกันมาก อีกทั้งนิสัยเหมือนเด็กของเรา ทำให้บทสนทนาที่ฟังดูว่าน่าจะหวาน กลายเป็นขำขันนิดๆ หลังจากเตรียมตัวกลับเรียบร้อย เรายังคงอ้อยอิ่งนั่งคุยกันอีกพัก "ดูทำหน้าเข้า ทำไมไม่คิดว่าจะเจอกันอีกแล้วรึไง" พูดไปก็เอามือลูบหัวเรา หัวเราะเบาๆ ท่าทางสบายๆ ทำให้เราหมั่นไส้ หน้าเราเลยยิ่งงอเข้าไปอีก "ยังไม่เลิกอีก หน้ายังกับตูด" เสียงหัวเราะดังขึ้น พร้อมกับมือที่เลื่อนมาจับปากเราบีบ จับคางเราให้หันไปมา แล้วหยุดที่แก้ม ลูบเบาๆอย่างอบอุ่น ออกจากที่พัก ตรงไปยังหมอชิต เช้าๆรถไม่มากเท่าไหร่นัก แต่ก็ถือว่าเยอะพอสมควร ถึงหมอชิต ซื้อตั๋วแล้วนั่งรอเวลารถออก "สรุปว่าใครต้องเดินทางเนี่ย พี่หรือเรา" เสียงแซว เมื่อคนมาส่งต้องซื้อตั๋วให้ ทำอะไรให้ทุกอย่าง เพราะคนจะเดินทางกลับไม่รู้อะไรเลย เดินมาส่งขึ้นรถยังไม่พอใจ เรียกคนมาส่งให้มาส่งถึงประตูรถ คนมาส่งออกอาการเขินอย่างเห็นได้ชัด จนคนที่อยู่ใกล้ๆพากันมอง แล้วยิ้ม "เค้าไปละนะ พี่ขี่รถกลับดีๆนะ แล้วเค้าจะโทรหา" "อืม ถึงแล้วโทรมานะ หลับได้ก็หลับ จะได้ไม่เหนื่อยมาก" เราพยักหน้าน้อยๆ เดินขึ้นรถ เก็บของแล้วนั่งลง แต่สายตายังคงจับจ้องคนมาส่งที่ยืนรออยู่ รถเริ่มเคลื่อนตัวออก เราโบกมือนิดๆ ให้คนมาส่ง รถเคลื่อนมาไกลจนทำให้มองไม่เห็น แต่ในหัวใจมันเต็มตื้นกับความสุขที่ได้รับมากับช่วงเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกัน ***ถึงตัวจะอยู่ไกล แต่หัวใจเราใกล้กัน***   Create Date : 05 พฤษภาคม 2552     Last Update : 5 พฤษภาคม 2552 11:55:48 น. Counter : 149 Pageviews.   0 comment Share Tweet

เดทจ้า เช้าวันใหม่สดใสเหมือนวันอื่นๆ แต่ต่างตรงที่ตื่นมาได้พบใครคนหนึ่งอยู่ข้างๆ มันเป็นความรู้สึกที่ทั้งแปลก และมีความสุข เกิดขึ้นพร้อมๆกัน เราขยับตัวเบาๆออกจากอ้อมแขน กลัวว่าคนที่กำลังหลับสบายจะตื่น "ไปไหน" เสียงงัวเงียจากคนข้างตัวดังขึ้น พร้อมกับมือที่รั้งตัวเราไว้ "เข้าห้องน้ำ รีบตื่นทำไม เมื่อคืนนอนดึก นอนอีกเถอะ" เราค่อยๆลุกเดินไป คนตื่นแล้วตาใส นอนต่อก็ไม่หลับถึงแม้จะนอนน้อย แต่ไม่รู้จะทำไรเลยกลับไปนอนต่อ พี่เค้าขยับตัวเอาเราเข้าไปกอดอีก อึดอัดแต่สบาย(งง) เรานอนมองหน้าคนที่กำลังหลับสบาย คิดอะไรเรื่อยเปื่อย แล้วคนตรงหน้าก็ลืมตา ยิ้มน้อยๆ แล้วหอมแก้มเราเบาๆ "หลับอีกนิดนะ นอนน้อยง่วง" ตื่นอีกทีก็เกือบ 10.00 โมง ใจเราอยากออกไปเที่ยวแต่คนข้างตัวกลับหลับไม่ยอมตื่นซะที เราเริ่มทนไม่ไหวพยายามปลุกคนขี้เซาให้รีบตื่น "จะรีบไปไหน กว่าห้างจะเปิดอีกตั้งนาน" น้ำเสียงเริ่มหงุดหงิดนิดๆที่โดนปลุก "เอ้า กว่าจะอาบน้ำ กว่าจะทานข้าวอีก ตื่นนะ จะได้ไปหลายๆที่" มือก็ดึงคนดื้อให้ลุก แต่กลับถูกดึงลงไปอีก สู้กันอยู่นาน จนหน้าเราเริ่มงอ คนดื้อเลยยอมทำตามซะที แต่ปากก็ยังบ่นหงุงหงิงเหมือนเดิม ท่าทางกวนๆไม่สมอายุสักนิด ไม่รู้เลยว่าหลงรักที่ตรงไหน(แต่ก็รักนะ) ออกจากอพาร์ทเมนต์ก็เกือบเที่ยงแล้ว เลยไปหาอะไรทาน จากนั้นก็ไปดูหนัง วันนั้นเป็นวันหยุด คนเยอะมากมายเลย(จะได้ดูไหมเนี่ย) ดูหนังเสร็จก็เย็นแล้ว ออกมาจากห้าง รถเยอะมากมายเลย ออกมาก็ทานข้าวเย็น(มีแต่กินกับกิน) เดินเล่น นั่งคุยอีกนิดหน่อยก็กลับห้อง เพราะไม่ชินกับคนเยอะๆ รถราแออัดทำให้เราเริ่มปวดหัว และไม่รู้จะไปไหนดี เลยกลับห้องกัน กลับมาทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย เราได้ยินเสียงๆหนึ่งดังมาจากหลังห้อง เลยเดินออกไปดูก็เห็นพลุสว่างอยู่เต็มท้องฟ้า วิวจากที่นี่มองเห็นได้ไกลเพราะอยู่สูง มันสวยงามและตื่นตาตื่นใจ เรากำลังมองดูพลุเพลินๆก็ต้องสะดุ้งเพราะพี่เค้าเดินเข้ามาโอบเราจากด้านหลัง เอาคางเกยไว้บนไหล โอบเราไว้หลวมๆ แล้วอธิบายให้ฟังว่าที่เรามองเห็นคือที่ไหน เราดูพลุกันเงียบๆสักพัก ท้องฟ้าก็กลับมาสงบเงียบเหมือนเดิม เหลือทิ้งไว้แต่ความอบอุ่นและความทรงจำที่ติดอยู่ในหัวใจดวงนี้นานเท่านาน ***อยู่ไหนไม่สำคัญ ขอให้ข้างกายฉันมีเธอ***   Create Date : 05 พฤษภาคม 2552     Last Update : 5 พฤษภาคม 2552 13:51:52 น. Counter : 192 Pageviews.   0 comment Share Tweet

พบใครคนหนึ่ง 02.30 น.(ตีสองครึ่ง) รถทัวร์เข้าจอดที่หมอชิต มันเป็นการเดินทางเข้ากรุงเทพคนเดียวครั้งแรกในชีวิต ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราอยู่ตรงส่วนไหนของกรุงเทพฯ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ขณะที่เรากำลังควานหาเพื่อจะหยิบมาโทร "อยู่ไหนแล้วเราอ่ะ ถึงรึยัง พี่อยู่ตรงที่จอดรถน่ะ" เสียงเข้มๆดังขึ้น "เค้าเพิ่งลงจากรถอ่ะ แล้วที่จอดรถอยู่ตรงไหนอ่ะ ไปไม่ถูก"สายตาเรามองไปรอบๆ อย่างงงๆว่าจะเดินไปทางไหนดี "เราอยู่ตรงไหนล่ะ เดี๋ยวพี่เข้าไปหา" คนมารับพูดกรอกโทรศัพท์ถามเราว่าอยู่ส่วนไหน มีอะไรเป็นจุดสังเกตบ้าง หากันอยู่นานกว่าจะได้เจอกัน พี่เค้าตัวสูงๆหุ่นสมส่วน หน้าเข้มๆ ผิวเข้มนิดๆ ท่าทางง่วงๆ(น่ารัก) "ไง ทานไรยัง หิวไหม ได้นอนบนรถบ้างไหม" ปากก็ถาม มือก็เอื้อมมาหยิบของในมือไปถือให้ แล้วก็เดินนำไป หันมามอง ยิ้ม เป็นระยะ จนเราเขิน ทำไรไม่ถูก ได้แต่ก้มหน้าเดินตาม หันซ้ายหันขวาทำเป็นไม่มอง เดินมาถึงรถ(มอไซค์) เค้าหยิบหมวกกันน็อคสวมให้เรา ยิ้มแล้วก็เคาะ "ไอ้หน้าบาน" เป็นคำที่ฟังแล้วอึ้ง โหย จะชมกันซักคำก็ไม่มี คนอะไร เดินทางออกจากหมอชิต กรุงเทพตอนกลางคืน เราไม่เคยเห็นมาก่อนทั้งเงียบและก็สวย เราเหม่อมองข้างทาง จนกระทั่งมือของพี่เค้ามากุมมือเราไว้ แล้วดึงไปกอดเอวเค้า มันเป็นสัมผัสแรก หลังจากที่คบกันมาได้ระยะหนึ่ง "กอดได้นะ พี่ไม่ว่า" คนพูดหันมายิ้ม ทำหน้าทะเล้นใส่ รู้ไหมว่าแบบนี้มันเขินนะ เราพูดอะไรไม่ออกได้แต่ยิ้ม แล้วเอ่ยปากว่า "เค้าง่วง" (เขินอ่ะ) ขี่รถไม่นานก็มาถึงที่พัก ทั้งเหนื่อย ทั้งง่วง ทั้งเพลีย ล้าไปหมด แต่แปลกหัวใจกลับเต้นไม่เป็นจังหวะ เร็ว และแรง เราทำอะไรไม่ถูกเลย เปิดกระเป๋าเอาของออกมาเก็บเข้าตู้ ตอนนั้นเจ้าของห้องได้แต่นั่งมองดู ทุกการกระทำของเรา จนมือไม้เราสั่นทำอะไรไม่ถูก ทนไม่ไหวจึงเดินเข้าห้องน้ำไป ในสมองมันตื้อไปหมด พยายามดึงสติที่กำลังกระเจิงกลับมา พอออกมาก็พบว่า พี่เค้าหลับไปแล้ว เสียงหายใจดังเบาๆเป็นระยะ ทำให้คิดว่าน่าจะหลับสนิทไปแล้ว เราปิดไฟและกำลังจะล้มตัวลงนอน มือใหญ่จับที่ต้นแขนแล้วรั้งตัวเราลงไปในอ้อมแขน เราตกใจพยายามขืนตัว จนเกร็งไปหมด พี่เค้าหัวเราะเบาๆ จูบหน้าผากเราเบาๆช้าๆแต่นิ่งนาน เราเริ่มดิ้น "หลับฝันดีนะคะ" เสียงทุ้มพูดเบาราวกับกระซิบ มือใหญ่ลูบไปมาที่ต้นแขนเบาๆ เสียงหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะ ฟังสบาย บวกกับเหนื่อยมาทั้งวัน ทำให้เราหลับไปในไม่ช้า จากสัมผัสที่อ่อนโยนและอบอุ่น จากคนรัก   Create Date : 05 พฤษภาคม 2552     Last Update : 5 พฤษภาคม 2552 13:48:17 น. Counter : 131 Pageviews.   0 comment Share Tweet