กันยายน 2553 3 กันยายน 2553 ............ ห่างจากการอัพบล็อคไปนานมาก ตั้งหน้าตั้งตาเล่นเกมส์ทำขนมขาย กะจะเอาโล่ห์หรืออย่างไรก็ไม่ทราบ อยากซื้อของโน่นนี่มาแต่งร้านหรือเพิ่ม level ให้ตัวเอง แป๊บๆ ตังค์ก็หมด ทำให้เห็นภาพสะท้อนนิสัยในการใช้จ่ายของเราเป็นอย่างยิ่ง..T_T ตอนนี้เริ่มทำงานแบบรูทีนมาได้ซักระยะหนึ่ง หลังจากการตั้งใจเลี้ยงลูกอย่างจริงจังมาเกือบ 6 ปี จากทำกับข้าวไม่เป็น ก็เริ่มทำเป็นแล้วในช่วงปีหลังมานี้เอง เพิ่งเก็ต...ฝีมือเราตอนนี้นะอย่าให้คุยเลยนะ ว่าอร่อยแค่ไหน..555 และตอนนี้เราก็เอาลูกชายทั้ง 2 คนที่น่ารัก แบ่งไปให้ยาย 1 คน ให้ย่า 1 คน ส่วนเราก็เทียวไปมา นอนบ้านนี้ 1 คืน บ้านโน้น 1 คืน นอนกะลูกคนนี้ ก็นึกถึงลูกคนโน้น...โอ้ย...อยากแยกร่างได้ >< หลังจากเข้าทำงานออฟฟิศ เราก็เริ่มปรับตัวเข้ากับสังคมให้มากขึ้น แม้จะไม่มากเท่าคนอื่น แต่แค่นี้ก็เยอะแล้วสำหรับเรา คนเรียนศิลปะอย่างเรา ไม่ค่อยชอบสังคมที่มันกรี๊ดกร๊าดมากๆ (ยกเว้นเราจะกรี๊ดกร๊าดซะเอง:P) เราก็เลยมองๆๆ แล้วก็มองๆๆๆ เวลาพวกผู้หญิงเขาคุยกัน แล้วก็นั่งยิ้มนิดๆหน่อยๆ ให้มันผ่านไป ไม่อยากให้ใครหมั่นไส้ แล้วก็ไม่อยากหมั่นไส้ใครด้วย อยากอยู่แบบใสๆ ไร้ศัตรู และแล้ววันนี้ เราก็ได้ตีซี้แม่บ้าน ด้วยการให้ขนม 1 ชิ้น เราก็เลยได้รู้ว่าในออฟฟิศนี้ใครนิสัยยังไง อืมม์..ก็ดีเหมือนกัน มีแม่บ้านเป็นเพื่อน..อิอิ อย่างน้อยก็มีคนเต็มใจไปซื้อกับข้าวให้กินล่ะ พูดถึงอาหารการกินที่นี่ โคตะระอุดมสมบูรณ์จริงๆ อร่อย ไม่แพง สมราคา มีให้เลือกมากมายหลายหลาก...อร่อยจริงๆ เลยอ่ะ มีของโปรดเพียบเลย ส้มตำ ไก่ย่าง ผัดไท ต้มข่าไก่ ฯลฯ ส่วนเรื่องการทำงาน ง่ายมากๆ หมูสุดๆ เราไม่เคยทำงานอะไรที่มันง่ายอย่างนี้มาก่อนเลยอ่ะ ง่ายซะจน เหมือนไม่ได้ใช้พลังอะไรเลย แบบว่าเออ..ทำไมมันง่ายอย่างนี้วะ..ไม่เข้าใจ ขอยากๆ บ้างก็ได้นะ แต่ที่สุดของที่สุด เราว่าสิ่งที่ยากของเรามันคงเป็นเรื่องการอยู่ในสังคมแบบนั้นมากกว่าล่ะนะ... สู้ๆ ....อย่างแรกเลย กลับไปหัดกรี๊ดคนเดียวในโอ่งน้ำที่บ้านก่อนดีกว่ามั้ง.......เอิ้กๆๆๆ >< ....... 4 ก.ย.2553 ....... ไปทำงานอีกที่นึงมาแล้ว คือแบบว่า ตอนนี้เราทำงาน 2 ที่ไง เสาร์ อาทิตย์ที่นึง จันทร์ พฤหัส ศุกร์ อีกที่นึง เรื่องการเดินทางไม่เท่าไหร่ ชิลมากมาย แต่ไอ้เพื่อนร่วมงานนี่จิ อะไรของมันฟระ เดี๋ยวก็คุยด้วย ด้วยก็เฉยๆ สงสัยอารมณ์ค้าง ประมาณว่าทะเลาะกะแฟนแน่ๆ เลย เออ..เน๊อะคนเรา เราต้องเข้าใจเค้าให้มากๆ อีกนิดแล้วล่ะ ทำงานเสร็จก็เดินช็อปปิ้งดูของที่อยากได้ ดูแล้วก็น้ำลายไหล แต่ไม่ใช่ของกินนะ มันเป็นนาฬิกานั่นเอง เราลังเล ลองแล้วลองอีก แต่ก็นึกถึงแฟนขับกะลูก ประมาณว่าเก็บเงินไว้เถอะ เพื่ออนาคตและของที่ใหญ่กว่า....เออ...อดทนต่อกิเลสนี่มันช่างทรมานจริงจริ๊ง.....T_T ...... 9 ก.ย.2553 ...... วันนี้มีโอกาสได้สอนเด็กลูกครึ่งญี่ปุ่นคนหนึ่งวาดภาพระบายสี แบบตัวต่อตัว ก็สอนไปคุยไป เหมือนตีซี้กันนั่นแหละ... เด็กเค้าเล่าให้ฟังว่า ตัวเค้าเป็นเด็กออทิสติก เค้าไม่ได้เรียนหนังสือเหมือนเด็กคนอื่น เพราะเค้าจำสระไม่ได้ ถามเรื่องเก่าๆอะไรเค้าก็จำไม่ได้ เขียนอ่านภาษาอะไรก็ไม่ได้ แต่ฟังรู้เรื่อง การมาเรียนวาดภาพของเขาก็เพื่อฝึกเรื่องสมาธิ เพราะเค้าบอกว่าเค้าสมาธิสั้น.. อืมม์... มีงี้ด้วย คนป่วยรู้ว่าตัวเองป่วย แล้วเราจะเรียกเค้าว่าคนป่วยดีมั้ย?? เหมือนคนบ้าที่รู้ว่าตัวเองบ้า แล้วเราจะเรียกเค้าว่าบ้าหรือ....?? เราว่างานที่เราทำอยู่นี่ เป็นงานที่ท้าทายมากเลย สอนให้เด็กที่ไม่มีสมาธิให้มีสมาธิ....ก็ขนาดเราเองยังไม่ค่อยมีสมาธิเล้ย...ย แต่เราว่าเราจะทำงานนี้ให้ได้นะ...หุหุ ...... 16 ก.ย.2553 ...... วันนี้มีความรู้สึกว่า เราเหมาะสมกับงานที่นี่มาก เหมาะกับไลฟ์สไตล์ของเราเป็นอย่างยิ่ง ตื่นสายได้ ไปทำงานก็ไม่ต้องเจอรถติด(เพราะเค้าไปกันหมดแล้ว) ได้แต่งตัวแบบที่เราชอบ ชอบอะไรแบบไหนก็ใส่ แต่ให้มันดูไม่ปรี๊ดปร๊าดเท่านั้นเอง งานการก็ง่ายๆ ไม่ต้องรีบทำก็ได้ เอาให้ดูดีเป็นพอ เรื่องจุกจิกกวนใจเป็นเรื่องเล็กน้อย เพราะเราโตแล้ว ผ่านอะไรมามาก ทั้งร้ายและดี เรารู้ว่าเราควรทำเข้าใจกับทุกๆ เรื่องให้ง่ายๆ ซึ่งมันไม่เหมือนเมื่อก่อน เราก็ไม่ค่อยทนไง เลยลาออกมาเลี้ยงลูกซะงั้น :P ...... 19 ก.ย.2553 ...... สอนทำงาน handicraft สนุกดีนะ แต่ห้องเละเทะชะมัดเลย ...... 22 ก.ย.2553 ...... วันนี้ไปสมัครที่ใหม่มา อยู่ใกล้บ้านมากๆ ประมาณว่าปีนขึ้นไปมองบนหลังคาก็จะเห็นที่นั่น อยากทำงานที่ใหม่มาก เพราะใกล้บ้านมาก สภาพแวดล้อมดีมาก เงินดี(สิ่งนี้สำคัญ) อยากทำ อยากทำ.....ขอให้ได้ทำด้วยเถอะ โอมเพี้ยง...!! .......
เมืองนอก วางแผนไว้แค่บ้านใกล้เรือนเคียงเองค่ะ
มีแบ็กแพ็กไปลาว ขึ้นไปหลวงพระบาง แล้วก็ไปลังกาวี มาเลเซีย ^^ แล้วสเปรย์พริกไทยเราจะหาซื้อได้ที่ไหนคะ อยากได้นานแล้ว แต่ไม่รู้จะไปซื้อที่ไหนดี โดย: nupaew
 วันที่: 6 กันยายน 2553 เวลา:13:58:19 น.ทั้งหมดเป็นแผนการล่วงหน้า
ซึ่งไม่รู้จะเป็นจริงเมื่อไหร่ 555 พี่นีลจ๋า ถ้ามีเวลาว่างฝากโหวตบล็อกให้หน่อยนะคะ กดดูได้ที่เมนูขวามือในบล็อกแป๋วอ่า โหวตได้ทุกวันเลยน้าาา อิอิ โดย: nupaew
วันที่: 7 กันยายน 2553 เวลา:13:10:48 น.น้องธีแอบไปทำงานประจำซะแล้ว
เรื่องงานหน่ะไม่เท่าไหร่หรอก แต่เรื่องคนหน่ะเรื่องใหญ่ คอยดูอารมณ์คนให้ดี เพื่อเป็นการรู้หลบเป็นปีก รู้หลีกเป็นหาง โชคดีมีชัยนะ fb เสิร์ชด้วย chansin kittichotpanit :-) โดย: ่ถ่านหินจำศีล IP: 192.168.2.11, 124.122.146.162 วันที่: 12 กันยายน 2553 เวลา:8:21:37 น.
เรียนโทก็ไม่เป็นไงค่ะ แค่ทำให้คนสวยเกือบเป็นซากแค่นั้นเอง อิอิ
ดูสิ เห็นป่าวว่าไม่ได้อัพบล็อกเลย โปสการ์ดก็แทบไม่ได้เขียน ดองไว้ไม่ตอบเป็นร้อยใบแล้ว พอมีเวลาว่างนิดหน่อย ก็ขอเที่ยว ขอพักผ่อนก่อน วันนี้จะพรีเซนท์งานวิจัยแล้วค่ะ ตื่นเต้นอยู่ ถ้าไม่ผ่านก็ติด ไอ ไปเลย ต้องทำใหม่ตั้งแต่ต้น เฮ้อออ โดย: nupaew
วันที่: 16 กันยายน 2553 เวลา:14:05:41 น.พรีเซนท์เสร็จแล้วจ้า มาลุ้นกันว่าจะผ่านมั้ย
แต่เย็นนี้มีทริปอีกแล้ว อิอิ ขอลั้ลลาหลังจากเครียดมาหลายวัน จะไปเที่ยวแม่แจ่มค่ะ กลับมาจะพยายามมาอัพบล็อกให้ดูน้าาา โดย: nupaew
วันที่: 17 กันยายน 2553 เวลา:8:38:41 น.หายไปไหนกันหมด อิอิ
สงสัยไปประจำการกันอยู่เฟซบุ๊คแหง๋ๆ :-) โดย: ถ่านหินจำศีล
วันที่: 10 ตุลาคม 2553 เวลา:12:00:52 น.น้องหญิงธีๆๆๆๆ พี่พิมม์แวะมาเยี่ยมโบล็ก อิอิอิ
อ่านแบบวิ่งผ่าน สรุปได้ว่า ได้งาน หางาน วุ่นวาย สังคม กรี๊ดกร้าดดด อิอิอิ ยังไงๆ พี่ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ เผื่อพี่อยากไปเป็นเด็กกรุงเทพฯซักวัน เบื่อเป็นเด็ก(บ้าน)นอกและ โดย: พี่พิมม์ IP: 98.224.19.183 วันที่: 28 ตุลาคม 2553 เวลา:22:53:37 น.
**ชอบงานฝีมือทางนี้เลยจร้า....
วัตถุดิงงานไม้-งานเพ้นท์ ของแต่งบ้านเชิญได้จร้า 086-7952512 สุ //sundry.igetweb.com/ โดย: su*_* (suchitra13
) วันที่: 27 ธันวาคม 2554 เวลา:15:28:19 น. |
Neilnuch_T
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] ภาพทั้งหมด เป็นของ TRio Monalisa ค่ะ :) .. ขอสงวนไว้ ณ ที่นี้ค่ะ :X Group Blog All Blog Link MY VIP Friend                                                   |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
ชีวิตเราทำงานออฟฟิศมาตลอด แต่ไม่รู้ตัวว่าเป็นพวกสาวออฟฟิศกรี๊ดกร๊าดแบบนั้นรึเปล่า อิอิ
ยังไงก็ต้องปรับตัวกันไป อย่างน้อยงานก็หมูแล้วเลยมายากเรื่องปรับตัวไง สู้ๆนะคะ
ปล.แสดงว่าเคยดูลิเก ถึงรู้ว่าเวลาเหมือนโรงลิเกเป็นไง....ประเภท 3 ปีผ่านไป ตะเลงเตรงเตรง ^^