07/08/48 Preparing for RAMAPANITHARN11 เพิ่งจะสอบเสร็จมาหมาดๆ ยังไม่ทันหายเหนื่อยหายเครียดเท่าไหร่เลย เมกะโปรเจคท์ก็เดินมาชนหน้าซะ แล้ว มันคือ ค่าย! แม้ตำแหน่งในงานนี้จะเป็นแค่ตำแหน่งเล็กๆ (โฟโต้) แต่แค่ไปนั่งฟังเพื่อนๆ ประชุมกันแล้ว ก็ทำเอาเครียดได้เหมือนกัน อะไรมันจะมีปัญหาเยอะปานนั้น ทุกคนก็หัวปั่นกันไปหมด นอกจากโฟโต้แล้ว ข้าพเจ้าเองก็ยังเผลอเอาตัวเข้าไปพัวพันกับฝ่ายต่างๆ อีกสองสามฝ่ายดังนี้ - หนังสือค่าย : ถ้าหนังสือจะใช้รูปอะไรเขาจะติดต่อผ่านข้าพเจ้า รวมทั้งต้องถ่ายหน้าหมู(Head คณะ)ยืนยิ้มให้ด้วย ตรงนี้ยังไม่เท่าไหร่ แต่เผอิญรับงานบทความจะออกรบกับแอดมิชชันยังไงมานี่สิ ตรงรายละเอียดของแอดมิชชันมันก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่ตรงวิธีทำยังไงให้ได้คะแนนดีนี่สิ... - สไลด์เปิดงาน : ต้องถ่ายรูปศาลายา โรงพยาบาล คณะวิทย์ มาเป็นวัตถุดิบในการทำสไลด์... แต่จนถึงวันนี้ตัวสไลด์เองก็ยังไม่ได้เขียนสคริปต์เลย ยังทำได้แค่ถ่ายดะไปพลางๆ ก่อนเท่านั้น - ละครค่าย : อันนี้หลุดเข้าไปได้ยังไงไม่รู้ เผอิญไปแนะเขาว่าทำละครโดยเริ่มคิดฉากก่อนวางพล็อตมันผิด และจะเละเหมือนงานเก่าที่เคยเห็น ดันหลุดเข้าไปซะได้ นอกจากนั้นช่วงค่ายก็ยังต้องตามถ่ายรูปดะ ทั้งยังต้องคอยจับจังหวะหลุด จังหวะซึ้ง และนำมาทำสไลด์ปิดงานอีกด้วย โอ้ ว้าว นี่ขนาดเป็นตำแหน่งลูกเมียน้อยนะเนี่ย พวกตำแหน่งใหญ่ๆ เขาจะหัวปั่นขนาดไหน ยากจะจินตนาการได้ยิ่งนัก เรื่องเก่า 29 กค สอบเสร็จซะที หมดไปอีกช่วงแล้วสำหรับชีวิตที่ดึกๆ ต้องได้ยินเสียงคนตะโกนด้วยความอัดอั้น (เดี๋ยวปลายกันยามันก็กลับมาอีก) เพื่อนๆ เลยพากันยกฝูงไปร้องคาราโอเกะที่เซ็นปิ่น (จริงๆ แล้วร้องที่เมเจอร์ปิ่น) 31 กค : ดูหนังรวดเดียวสามเรื่อง เริ่มที่ วัยอลวน 4 นึกยังไงถึงไปดูก็ไม่รู้ แต่จำได้ว่าตั้งใจไปดู มันก็สนุกใช้ได้เลยนะแนะนำให้ดู ถ้าไปดูกับครอบครัวคงจะดีมาก ตามด้วย Swing Girls อันนี้โหลดผ่าน Torrent มาดูแล้ว แต่ก็ยังไปดูในโรงเพราะอะไรก็ไม่รู้แต่อยากดูในโรง (เซกิงุจิน่ะน่ารักออกทำไมถึงไม่มาออกใน First & Last Concert ก็ไม่รู้) ตบท้ายด้วย Be With You ซึ่งถ้าใครยังไม่ได้ดูแนะนำให้ไปดูซะ 2 สค : กล้องหาย! ลืมไว้ในแล็บห้องมืด ให้ตายเหอะ พอตกเย็นพี่กลุ่มพาไปเลี้ยง ดันไม่มีกล้อง เซ็งๆๆๆ ไม่งั้นนะจะถ่ายดะ ให้ตายเถอะให้ตาย 3 สค : ยังไม่ได้กล้องคืน วันนี้พี่บัวจะเลี้ยงด้วย ว้ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 4 สค : ได้กล้องคืนแล้ว อาจารย์แล็บเก็บไว้ให้ ไปเซ็นชื่อรับก็ได้แล้ว เย็นมีประชุมงานค่าย นี่แหละที่พูดถึง เครียดกันจะตายห่า เสร็จแล้วมีคอนเสิร์ท Scrubb กับ Crescendo ไม่ได้ไปดูอะขี้เกียจ PeaceMaker ชั้นยังเฉยๆ เลย ประสาอะไรกับพวกนี้ 5 สค : ได้กลับบ้านซะที อาทิตย์นี้มีงานติดมือมาเพียบเลย ไหนจะ Outside Reading ที่ต้องแปล และแผนงานที่ต้องเขียนส่ง รวมทั้งบทความ(ที่ยังไม่ต้องทำก็ได้)อีกด้วย ไม่รุละกุจะนอน แง่งๆ เช่าหนังมา 3 เรื่อง (Water Boys, Manchurian Candidate, Daddy Long Leg) จะได้ดูมั้ยเนี่ย ยังคิดถึงเหมือนเดิมนะ อาทิตย์ที่ผ่านมานี้สอบทั้งอาทิตย์เลยหนิ สอบเสร็จแล้วก็พักผ่อนนะ ขอให้เกรดออกมาดีๆ สาธุ   Create Date : 07 สิงหาคม 2548     1 comment Last Update : 7 สิงหาคม 2548 6:04:48 น.     Counter : 356 Pageviews.   Share Tweet

19/04/48 The Blue Envelope : ซองฟ้าระทึกโลก มันไม่ใช่ปิศาจ มันไมใช่สัตว์ร้าย แต่มันจะไล่ล่าคุณ! มันไม่ใช่ฆาตกร มันไม่ใช่มนุษย์วิปริต แต่มันจะไปหาตัวคุณ! เตรียมพบกับความระทึกครั้งใหม่ที่จะกระตุกทุกความระทึก และหยุดทุกลมหายใจ THE BLUE ENVELOPE ซองฟ้าระทึกโลก 7 พฤษภาคมนี้ ที่ตู้ไปรษณีย์ใกล้บ้านท่าน ระวัง... มันอาจเห็นคุณแล้ว * ว่างจัดเลยเปิด photoshop ละเลงรูปเล่น ขอบคุณรูปต้นฉบับจาก //www.dekdee.com   Create Date : 19 เมษายน 2548     1 comment Last Update : 19 เมษายน 2548 1:02:30 น.     Counter : 418 Pageviews.   Share Tweet

13/04/48 สงกรานต์แน่ะ... วันนี้ก็เป็นวันสงกรานต์แหละนะ ปกติก็ไม่ค่อยได้ไปเล่นน้ำกะเขาหรอก เผอิญเมื่อคืนเล่น MSN โต้งชวน บอกไปกันเพียบเลย ก็เลยไปหน่อย ขอบอกว่าตอนแรกโต้งบอกว่า "ไปเล่นน้ำกัน" นึกว่าจะไปว่ายน้ำกัน เผลอถามว่าต้องเตรียมชุดว่ายน้ำไปมั้ยซะอย่างนั้น... (เพล้ง!) วันนี้ก็ตื่นเช้าหน่อยเล่นคอมนิดนึง แล้วออกจากบ้านไปรอตามนัดที่สามแยก เดินไปเจอส้มกลางทางพอดี ชมพูแปร๋นเลยซะงั้น เลยชวนกันเดินเข้าไปหาบ้านโต้ง เจอโต้งเดินสวนออกมาพอดี เจริญรุ่งเรืองมาก สามคนเลยมานั่งรอนัทกับไอซ์ตรงปากซอย รอสักสิบนาทีนัทก็มา แต่ไอซ์ไม่มาซะที จนโทรถามกันด้า ถึงได้รู้ว่า ไปที่อื่นเสียแล้ว... ซะงั้น สี่คนก็ยกพวกกันไปขึ้นรถไปบ้านเกษร อยู่กันเพียบเลย รอกินข้าวกันอยู่ เผอิญว่ากินข้าวมาแล้ว เลยไปเล่นน้ำก่อน สาดรถมอเตอร์ไซค์ สาดคน สาดรถกระบะ สาดตุ๊กตุ๊ก สาดรถเมล์ (อันนี้ไม่ได้สาดเอง) สาดกันเอง สาดกันเอง สาดกันเอง สาด... เล่นกันไปก็เริ่มเบื่อ เห็นบอกว่าตรงนี้คนน้อย ต้องไปที่อื่น เลย เอ้า ยกพวกเดินกันไปเป็นฝูงๆ เดินไปๆๆๆ เมื่อยแล้วนะ นึกว่าจะกลับ ที่ไหนได้นั่งตุ๊กตุ๊กกันไปต่อถึงโชคชัย 4 ! เอ้าก็ไปกะเขาหน่อย ไม่ได้เล่นมาหลายปีแล้วหนิ โชคชัย 4 เวลา 1300 คนก็เยอะดีนะ แต่เล่นแป้งเยอะมาก บางคนป้ายแต่ผู้หญิงด้วย หื่นจริง พวกเราก็ถือขันกันคนละอัน เดินไปเจอบ้านไหนตั้งถังน้ำไว้หน้าบ้าน ท่าทางเป็นมิตร ก็เดินเข้าไป ยกมือไหว้งามๆ ปล่อยให้เขาสาดน้ำป้ายแป้งตามอัธยาศัย แล้วก็จ้วงมาเลย เต็มขัน เดินกันไปอย่างนี้จนรู้สึกว่าไกลมาก... เมื่อไหร่มันจะทะลุซะที ถามป้าขายลูกชิ้น "ป้าครับ ถ้าเดินต่อไปเนี่ย มันจะทะลุออกถนน หรือมันจะเป็นทางตัน?" "ทางตันจ้ะลูก" คำตอบมีเพียงหนึ่งเดียวคือเดินกลับทางเดิม ทำไงได้ ก็ต้องยอมเดิน พวกเราก็เดินกลับทางเดิมกัน เมื่อยกันจนจะเสียชีวิตอยู่แล้ว น้ำก็สาดกันน้ำเย็น ป้ายแป้งก็ควักมาโปะ ไหลเข้าไปในปาก น้ำที่แอบตักๆ มา ก็ไม่ได้เอาไปสาดคนอื่นเลย มีไว้ล้างหน้าอย่างเดียว (ขนาดเก็บไว้ล้างเฉพาะตรงที่เข้าปากหรือจะเข้าปากแล้วนะ) สุดท้ายเวลาเกือบสี่โมงได้มั้งก็หลุดออกจากโชคชัย 4 มาได้ เราก็พยายามขึ้นรถเมล์เพราะแทบไม่เหลือตังค์แล้ว รถกระบะที่วิ่งผ่านไปผ่านมาก็นึกว่าเราเล่นต่อ สาดกันจัง รถเมล์ก็ไม่รับ เห็นเราโบกก็คงนึกว่าจะสาด เวรเอ๋ย กว่าจะขึ้นรถมาได้กลับมาถึงบ้านเกษรก็เกือบห้าโมงเข้าไปแล้ว อยู่สาดน้ำกันอีกพักนึงก็ยกพวกกลับ กันด้ายังอยู่ต่อเพราะพ้งกับโบ้จะมาเล่นต่อ ขอให้สนุก นั่งรถเมล์มาถึงอนุสาวรีย์ เผลอซื้อ DVD กั๊กกะกาวน์มาแผ่นนึง(คงไม่เผลอซื้อแปดแผ่น) 170฿ พอรับได้ ทำไมถึงซื้อมาก็ไม่รู้ สงสัยอยากนึกถึงตอนที่กับละมั้ง? กลับมาถึงบ้านปวดหัวอย่างแรง ขอให้พรุ่งนี้หายปวดหัวด้วยเถอะ...   Create Date : 14 เมษายน 2548     1 comment Last Update : 14 เมษายน 2548 18:49:50 น.     Counter : 371 Pageviews.   Share Tweet

09/04/48 เลือกอนาคต เลือกคณะ... เลือกอนาคต... คงจะรู้กันแหละว่าการเลือกคณะเรียนในมหาวิทยาลัยเนี่ย เท่ากับเป็นการเลือกอนาคตทั้งชีวิต จบออกมาก็ต้องทำงานตามความรู้ที่มี สมมติเรียนนิเทศแล้วจบมาเป็นเภสัชกรมันก็ไม่ถูก... จริงปะ? ข้าพเจ้าเลือกคณะ... "ใช่ซี้... แกเลือกอะไรก็ได้หนิ" ลำบากใจนาเฟ้ย สุดท้าย คณะที่เลือกไป ก็... 1 หมอ แถวๆ องค์การเภสัช ข้ามสะพานไปหน่อย 2 หมอ แถวๆ องครักษ์ละมั้ง 3 เภสัช ใกล้ๆ โรงพยาบาลสงฆ์ 4 เภสัช แถวๆ สยาม เลือกเพราะไปมาสะดวกเป็นหลัก... วันนี้รู้สึกว่าตอนเช้าที่โรงเรียนจะรับมอบตัวนักเรียน ม.1 ปีการศึกษาใหม่ ไปช่วยซะหน่อย แปดโมงก็ถึงแล้ว~ แปดโมงเด็กก็มากันเพียบแล้ว~ - -'' อาจารย์ทักใหญ่เลย "ว่าไง ติดหมอแล้วเหรอ?" <<-- โรคจิตน่าครับ อาจารย์ ผมยังไม่ได้ยื่นเลือกคณะเลย ได้ไวตามิลค์ เจ (หรือแลคตาซอย เจ หว่า) มากล่องนึง มื้อเช้ารอดแล้วไชโย เจอไอ้กานต์ด้อมๆ มองๆ ห้อง กน. อยู่พอดี เลยเข้าห้องไปวางกระเป๋า หยิบกระเป๋า SRIAYUDHYA53 มาลูบๆ คลำๆ แล้วก็ขึ้นหอประชุมไป เพราะเพิ่งรู้ว่า... เขามารอลงทะเบียนกันแล้ว ได้เก้าอี้นั่ง มีแอร์เย็นๆ ชีวิตต้องการอะไรอีก ^^ "ผู้ปกครองลงชื่อหรือยังครับ" "ลงชื่อตามห้องของนักเรียนเลยนะครับ" "นักเรียนห้องอะไรครับ?" "เขียนชื่อผู้ปกครอง เบอร์โทรติดต่อ แล้วรับเอกสารด้วยนะครับ" พูดซะจนอยากหาเทปอัดเปิดจริงๆ สุนทรพจน์ ผอ. ดีใช้ได้เลยล่ะ ไม่น่าเบื่ออย่างที่คิดเลย แต่ถึงกระนั้นพวกเด็กๆ เขาก็ทยอยหนีลงไปข้างล่าง ทิ้งชั้นไว้ข้างบนคนเดียว กับอาจารย์อีกคน จะลงไปก็ไม่ได้ เดี๋ยวไม่มีเหลือเลยสักคนมันจะไม่ดี สุดท้ายก็ต้องรอจนกว่า ผอ. จะพูดเสร็จ หิวแย้ว~~ ผู้ปกครองจำนวนมหาศาลทยอยลงจากหอประชุม... เพื่อไปปะทะกับโต๊ะขายกระเป๋า โอ้ว ขยันขันแข็งกันจริงๆ ไปช่วยพวกเค้าขายอยู่แป๊บนึงแหละ สักพักก็ลามาห้องเลข นั่งตัดแปะกันใหญ่เลย บางคนก็ยังไม่ได้เลือกด้วยซ้ำ (อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะยื่นคณะกันแล้ว...) แอร์เย็น... เพื่อนดี... ชีวิตต้องการอะไรอีก? ^^ ในที่สุดพวกวสันต์ก็ขี้เกียจรอ เลยไปก่อน ไปด้วยละกัน แท็กซี่โลด นั่งหน้าโลด ไปจุฬาโลด รับบัตรคิวโลด ...สุดท้ายก็ต้องนั่งรออยู่ดี... แถมต้องผจญกับพวกพี่ๆ ขายสมุดอีก ไม่ซื้อก็สงสารเขา ซื้อก็สงสารเรา อารมณ์เดียวกับเจอเซลส์แมนมาขายของหน้าบ้านเลย เพื่อนๆ ที่เหลือมากันครบแล้วก็ยังไม่ถึงคิวซะที พอถึงคิว ดันมีแต่ชั้นกับอ๋อง แล้วก็ไพโรจน์อีกคน อยู่ในรอบนี้ซะงั้น!! ก็ทำไปตามลำดับ เขาตรวจให้หมดเลย ดีจริง สนุกที่สุดตอนกรอกรหัสคณะ เราก็ลุ้นที่สุดสิ กรอกถูกมั้ย กรอกถูกมั้ย "ถูกต้องครับ..." ก็ได้ใบออกมา ติดรูป จ่ายเงิน แล้วก็ซื้อซอง แล้วก็นั่งรอ... รอ...และรอ... และผจญกับพวกพี่ขายสมุด สุดท้ายก็ซื้อมาสองเล่ม กินข้าวอบกรอบยี่ห้ออะไรสักอย่างไปถุงนึง หายหิวไปได้หน่อย พอออกมาครบ คา รา โอ เกะ ไม่เคยขาดคาราโอเกะกันเลยจริงๆ !! ก็เลยไปร้องด้วย อืม... คาราโอเกะ SF เลือกเพลงง่ายกว่า D-CINE แต่แพงกว่า พอจบก็แยกย้ายกันกลับ อืม...ง่ายดี...เป็นวันธรรมดาจริงๆ เป็นวันธรรมดาที่อาจตัดสินอนาคตทั้งชีวิตเลยเชียวนะ   Create Date : 10 เมษายน 2548     1 comment Last Update : 10 เมษายน 2548 17:11:46 น.     Counter : 350 Pageviews.   Share Tweet

28/12/47 วันว่างระหว่างสอบ เนื่องจากในโรงเรียนของเรามีนักเรียนจำนวนมาก ทำให้การจัดสอบนักเรียนทั้งหมดในวันหนึ่ง ๆ พร้อมกันเป็นไปไม่ได้ จึงต้องมีการแบ่งนักเรียนออกเป็นส่วน ๆ แล้วผลัดกันมาสอบ ผลพลอยได้อย่างหนึ่งของวิธีแก้ปัญหาวิธีนี้คือ ทำให้ในช่วงสอบ นักเรียนจะมีวันว่าง ๆ อยู่ 2-3 วัน สำหรับอยู่บ้านอ่านหนังสือ อย่างที่ได้บอกไปแล้ว วันนี้ก็เลยได้อยู่บ้าน อ่านหนังสือ ตื่นมาสิบโมงก็ทำบะหมี่กิน อ่านหนังสือบ้างเล่นเนทบ้าง(ส่วนใหญ่จะเล่นเนทแล้วไม่ยอมอ่านหนังสือแฮะ... พฤติกรรมเลวทรามเด็กดีห้ามเลียนแบบ) ไปเรื่อย ๆ จนหมดวัน แล้วก็นอน ตามปกติทุกประการดังนั้นแล... วันที่ 28 ธันวาคม 2547 SPECIAL DREAMER's EDITION เธอบอกผมไว้ตั้งหลายวันแล้วว่าอยากให้ติวหนังสือให้... แม้เอาเข้าจริงผมเองก็ยังไม่เคยมีโอกาสติวให้เธอเป็นเรื่องเป็นราวเลยสักครั้ง จนเมื่อวาน(วันสอบ)นี้เอง เธอบอกว่า อยากให้ติวเลขให้หน่อย (ช่วงนั้นเรียนเรื่องการเรียนสับเปลี่ยน) วันนี้เลยได้ตื่นเช้าทั้งที่เป็นช่วงหยุด จากเวลาตื่น 0800 เสียเวลาให้กับการกินข้าวเช้าและอาบน้ำแต่งตัวชุดนักเรียนไปจนถึง 1000 เลยออกจากบ้าน ณ ตอนนั้น เวลานั้น พุ่งตรงไปยังป้ายรถเมล์เพื่อขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียน (แม้วันนี้จะหยุดแต่การไปโรงเรียนจะใส่ชุดอื่นที่ไม่ใช่ชุดนักเรียนไปในวันที่เขาถือว่ามีการสอบนี้ก็ใช่ที่) กว่าจะถึงโรงเรียนก็เป็นเวลาประมาณ 1030 ได้ เวลา 1030 ... เด็กส่วนใหญ่ยังสอบกันอยู่ ใต้อาคาร 4 อันเป็นจุดนัดเลยมีแต่พวกที่นัดกันมาติว แต่ผมมองซ้ายมองขวาก็ยังไม่เห็นเธอมาเลยแฮะ จะมาได้ไง... เวลานัดมัน 1100 อีกตั้งครึ่งชั่วโมง ว่าแล้วก็จัดการฆ่าเวลาด้วยคลอเร็ทสีฟ้า จับใส่ปากไปเรื่อย ๆ มือก็เปิดหนังสืออ่านสังคมรอไปเรื่อย (วันพรุ่งนี้สอบเลข, สังคม, อังกฤษเชิงวิเคราะห์) จน 1100 กว่า ๆ นั่นแหละ ผมถึงเห็นเธอ เธอเดินมาจากฝั่งหลังโรงเรียน แต่ไม่ได้ใส่ชุดนักเรียนแฮะ เป็นเสื้อสีเขียว ๆ กางเกงขาสามส่วนสีออกครีม ๆ สะพายกระเป๋าลูกนั้นแหละ พอผมเห็นเธอผมก็โบกมือให้ ตอนแรกเธอก็ไม่เห็นหรอก แต่พอสักพักมองเห็นก็เร่งฝีเท้าเข้ามาทางโต๊ะที่ผมนั่งอยู่ "ทำไมใส่ชุดนักเรียนล่ะ?" เป็นคำพูดแรกที่ต่อท้ายคำทักทายของเธอ "นึกว่ามาโรงเรียนต้องใส่ชุดนักเรียนน่ะ แล้วนี่ยามเขาไม่ว่าเหรอ?" "ไม่หนิ" เธอตอบหน้าตาเฉยแล้ววางกระเป๋านั่งลง "มานานหรือยังเนี่ยะ?" "ก็นิดหน่อย อ่านสังคมไปเรื่อยอยู่... เริ่มเลยมั้ย" "ก็ดีมั้ง" ...ติวเลขไปสองชั่วโมง... เวลาปัจจุบัน 1300 ผมเป็นคนถามก่อน "เหนื่อยยัง?" "ไม่ใช่น้อยเลยแหละ" เธอตอบ "แต่เนื้อหามันยังไม่หมดไม่ใช่เหรอ?" "หมดแล้ว!" ผมแย้ง "นี่ทำแต่แบบฝึกหัดมาจนจะจบแล้ว อีกเจ็ดข้อเอง" "จริงดิ" "อื้อ ลุยให้จบเลย แล้ววันนี้พอแค่นี้ดีกว่า" "ไม่ๆ ขอ Concentrate(การอ่านอังกฤษเชิงวิเคราะห์) ด้วย" "หา?" O_O "ถึงไงก็ต้องพักกินข้าวก่อน นี่บ่ายแล้วนะ" "โอเค งั้นอีกเจ็ดข้อ" ไม่ช้าไม่นานเจ็ดข้อที่เหลือนั่นก็ผ่านพ้นไป ผมกับเธอเก็บกระเป๋าแล้วเดินออกหลังโรงเรียนไปหาอะไรกิน ซึ่งผมเดาไว้แต่แรกแล้วว่าคงไม่พ้นเป็นก๋วยเตี๋ยวต้มยำปีเตอร์ ผมสั่งบะหมี่ยำพิเศษ เธอสั่งเหมือนกัน กว่าจะกินเสร็จก็เกือบบ่ายสอง เราก็เดินเข้าโรงเรียน แต่ครั้งนี้ไม่ได้ไปถึงอาคารสี่ เพราะคนเริ่มเยอะแล้ว โต๊ะที่นั่งอยู่เมื่อกี้ก็คงมีคนมาจับจองอย่างรวดเร็ว เลยไปแค่ม้านั่งหน้าอาคารเจ็ดดีกว่า เผอิญโชคดีได้ที่นั่งตรงที่ต้นไม้บังเลยไม่โดนแดดมากนัก การอ่านอังกฤษเชิงวิเคราะห์เป็นวิชาที่ไม่มีเนื้อหาสาระมากมายอะไร ที่หนักหนาจริง ๆ คือแบบฝึกหัดเสียมากกว่า Passage ยาว ๆ ถามคำถามสองสามข้อนี่ของถนัดของคนออกข้อสอบจริง ๆ ชั่วโมงกว่า คือเวลาที่เสียไปกับการอ่านอังกฤษเชิงวิเคราะห์ ครึ่งชั่วโมงกว่า คือเวลาที่เสียไปกับการพูดคุยเรื่องสัพเพเหระ รวม ๆ แล้วก็เกือบสี่โมง ผมกับเธอเก็บกระเป๋าแล้วเดินออกนอกโรงเรียน ทะลุสวนสันติภาพ เลียบถนนตรงไปยังอนุสาวรีย์ ขึ้นสะพานตรงไปยังรถไฟฟ้า เราลากันตรงที่ซื้อตั๋ว เธอขึ้นรถไฟฟ้าไป ผมลงบันไดฝั่งราชวิถี แล้วตรงรี่กลับบ้าน   Create Date : 03 มกราคม 2548     1 comment Last Update : 3 มกราคม 2548 11:25:53 น.     Counter : 407 Pageviews.   Share Tweet