Bloggang.com : jeab&michelle - มาบ่นๆๆ

มาบ่นๆๆ

เซ็งสุดๆ เขียนไปตั้งเยอะ พอจะเซฟเวปดันล่ม ที่พิมพ์ไว้หายเกลี้ยง ตานี้เลยเอาใหม่ พิมพ์ในเวิร์ดแล้วค่อยก๊อปมาลงดีกว่า เริ่มใหม่แล้วกัน แต่จะได้อารมณ์แบบเดิมป่าวไม่รู้

ตอนนี้กลับมาอัพบล๊อคได้แล้วล่ะ ที่หายๆไปก็แบบว่า มันเบื่อๆ เซ็งๆ ชีวิต ความคิดยุ่งเหยิงไปหมด มันเลยไม่อยากจะเขียนอะไรกะใครเค้า ได้แต่เปิดๆมาดู แล้วก็ปิดไป เซ็งเหลือหลาย

ถ้าคนที่ไม่รู้จักเราจริงๆ ก็จะบอกว่า จะเซ็งอะไรกันนักหนานะ เนี่ย งานก็ไม่ต้องทำ เลี้ยงลูกอย่างเดียว แถมมีเวลาเที่ยวอีกเยอะแยะ ถ้าดูเผินๆแค่นั้น มันก็เหมือนจะใช่นะ ส่วนคนที่รู้จักเราจริงๆ หรือเป็นแบบเราก็จะรู้ว่าทำไมมันถึงยังเซ็งอยู่ ก็เลยต้องมาท้าวความซะหน่อยล่ะนะ แต่ก่อนอ่าน โปรดทำใจนิดนึง ว่านี่ไม่ใช่การโอ้อวดอะไรเลยแม้แต่น้อย แต่มันเป็นงี้จริงๆ

ก่อนมาใช้ชีวิตที่นี่ เราก็ทำแต่งานล่ะค่ะ ประมาณว่าเวิร์คกิ้งวูแมนล่ะนะ ชีวิตกำลังรุ่งโรจน์โชติช่วงชัชวาลย์ งานตรึม เงินดี หุหุ ก็อ่ะนะตั้งแต่พนักงานตรวจสอบบัญชีตัวเล็กๆ จนกระทั่งเป็นผู้สอบบัญชี เซ็นต์งบเองได้ แต่กว่าจะได้มาก็ต้องฝ่าด่านอรหันต์ คือมันต้องสอบน่ะ ไม่ใช่ได้มาฟรีๆ แล้วงี้มันน่าภูมิใจมั๊ยเล่า ยังยังกระแดะไปขวนขวายหากระดาษมาแปะข้างฝาไว้อีกหนึ่งใบ จนแม่บอกว่า แกจะเรียนไปถึงไหนวะ อืม ก็ไม่รู้เหมือนกัน ก็งานที่ทำน่ะ มันหยุดได้ซะที่ไหนเล่า มันต้องเรียนรู้อยู่ตลอดเวลา ขืนหยุดโดนลูกค้าไล่ต้อนเอา เสียฟอร์มแย่เลย อีกอย่าง กฎเกณฑ์ กฎหมายมันก็เปลี่ยนอยู่เรื่อยๆ ขืนหยุดก็ล้าหลัง ไม่ทันเหตุการณ์น่ะสิ

แล้วเป็นไงล่ะ ตอนนี้แม่บอก เรียนมาตั้งเยอะ มานั่งเลี้ยงลูก ไม่เสียดายเหรอ อุ๊ย ช่างมันเหอะแม่ ตอบไปงั้น แต่ใจลึกๆแล้วก็เสียดายล่ะ แต่ก็ปลอบใจตัวเอง เอาน่าไม่เป็นไรนี่ อยู่นี่ก็ดีแล้ว มีครอบครัวที่ดี มีลูกน่ารัก กลับไปเป็นนักเรียนได้อีกเป็นบางครั้ง แล้วยังได้เที่ยวไปเรื่อยๆอีกต่างหาก ไม่ดีได้ไง เพื่อนก็ โห ดีจังเลยนะ สบายแล้ว ไม่ต้องมานั่งเครียดหัวฟูทำแต่งานอีก ก็จริงเนอะ ก็เคลิ้มไปได้เป็นพักๆล่ะ แต่จริงๆแล้วมันไม่เคยจางหายไปเลยนะ มันยังนึกถึงหัวโขนอยู่ตลอดเวลา มันก็เลยฟุ้งซ่านอยู่นี่ไง

แล้วงี้คงมีคนถามต่อ (มีป่าวไม่รู้ ) หรืออาจจะนึกเยาะก็ได้ว่า อ้าว แล้วไมไม่หางานทำล่ะ ความรู้ก็ออกสูงนี่ ก็เออ ใช่ ก็มันหาไม่ได้ง่ะ เงื่อนไขมันเยอะแยะ เริ่มจาก ภาษาค่ะ ต้องมาเริ่มใหม่อีก ก็มันภาษาดัชท์ง่ะ ถ้าเป็นปะกิด ป่านนี้อาจจะไปโลดแล้ว อย่าเพิ่งเข้าใจผิดค่ะ มิได้เก่งภาษาปะกิดแต่ประการใด ที่พูดเนี่ยหมายฟามว่า มันคงจะเรียนได้เร็วกว่านี้ เพราะเรามีพื้นฐานอยู่แล้ว ก็เรียนมาตั้งแต่อนุบาลอ่ะ แล้วเรียนเอกชนด้วย มันก็เลยได้เรียนอังกิดเข้มข้นเชียวล่ะ (แต่พูดปะกิดไม่คล่อง ฮ่าๆๆ)

ทีนี้พอสองภาษามาปนกัน มันก็เลยบื้อไปเลย ปนกันยุ่งเหยิงไปหมด สู้คนที่ไม่รู้ภาษาปะกิดก็ไม่ได้ อันนี้เธอไปโลดค่ะ (แม้แต่คนอังกิดเองก็ยังมึนเหมือนกันค่ะ)พอจบภาษาก็เอาวุฒิไปเทียบ เผอิญว่าจบของรัฐที่พอมีชื่อกะเค้าหน่อยมาอ่ะ ก็เลยได้วุฒิมาดีเชียวค่ะ ( คืออันนี้ ต้องบอกก่อนว่า ถ้าเป็นมหาวิทยาลัยของรัฐที่เค้ามีรายชื่อไว้ แบบว่าเป็นที่ยอมรับอ่ะนะ ก็มักจะเทียบได้เท่าวุฒิที่เราได้มานั่นแหละ แต่ถ้านอกเหนือจากนั้น ก็อาจจะเทียบได้ต่ำกว่าวุฒิที่เราได้น่ะ) ออกหางานค่ะ แต่ก็แป่วอีก ไม่ได้ค่ะ อันนี้วิชาชีพเฉพาะ คุณทำไม่ได้หรอก ต้องไปเรียนใหม่นะ โหยตูจะเรียนได้ไง อันนี้ต้องเรียนรวมฝึกงานด้วยก็แปดปีอ่ะ เรียนจบก็แก่แล้ว ไม่เอา งั้นเอาแบบทำบัญชีขั้นต้นได้ป่าว อุ๊ยไม่ได้ค่ะ คุณไม่มีประสบการณ์ด้านนี้มาก่อน ไม่ได้ค่ะ

อ้าว โว๊ย ทำไมตูจะทำไม่ได้ ง่ายจะตาย ตูตรวจได้ก็ต้องทำได้สิ ไม่งั้นตูจะไปตรวจเค้าได้ง้ายยยย เฮ้อ เซ็งค่ะ งั้นเอาไงดีเนี่ย
เอางี้มั๊ยค่ะ ทำงานดูแลคนแก่ หรือเลี้ยงเด็กมั๊ยคะ เรียนไม่นานค่ะ ปีครึ่งเองค่ะ
โห ไม่เอาแล้วค่ะ เลี้ยงลูกก็จะแย่แล้ว ไม่ไหวล่ะคะ ขอลา งานที่ตูอยากทำก็ไม่ให้ จะมาให้ดูแลคนแก่อีก อันนี้ทำไม่ได้จริงๆ ไม่ใช่รังเกียจอะไรเลย แต่ว่าใจมันไม่รัก เป็นคนใจร้อนนะ ทำไม่ได้

คือขอเล่านิดนึงก่อน เด๋วจะหาว่าเราเลือกงาน ก็นิดๆอ่ะนะ คือแบบว่าเราก็ไม่ได้ลำบากอะไรนี่ ไม่มีภาระทางบ้าน ไม่งั้นก็คงทำได้ทุกอย่างใช่ป่าว แต่ว่ามันไม่ถึงขนาดนั้น เลยต้องเลือกหน่อย แล้วอีกอย่างอ่ะ งานดีๆน่ะ เค้ามักจะเก็บไว้ให้คนดัชท์ ส่วนงานแบบนี้น่ะ เค้าไม่อยากทำกันหรอก เค้ามักจะโยนมาให้คนต่างชาติทำกัน โดยไม่สนว่าเราจะมีความรู้มากมายแค่ไหน เธอเอางานแบบนี้ไปทำแล้วกัน มันเป็นซะงี้แหละ ตูเลยไม่ทำมันล่ะ เลี้ยงลูกอย่างเดียวนี่แหละ

แต่แค่นี้ก็อย่าคิดว่าไม่หนักหนานะ หุหุ ไม่มีเวลาหยุด ไม่มีเวลาเป็นของตัวเองล่ะจะบอกให้ ทำเท่าไหร่ก็ไม่มีวันจบ อยู่นี่รับเองคนเดียว จะไปไหนก็ต้องหอบหิ้วกันไป ไม่มีใครมาช่วยเลี้ยง เรียกว่าอยู่ด้วยกันตลอด 24 ชั่วโมงเลยล่ะ คิดดว่ามันจะเครียดมั๊ย อยู่เมืองไทยน่ะ ยังมีย่ามียาย พี่ป้าน้าอาช่วยกันไป อยู่นี่อย่าไปหวังแบบนี้เลย

ที่พร่ำพรรณนายืดยาวน่ะ ก็แค่อยากจะบอกว่าทำไมมันถึงฟุ้งซ่าน แต่ตอนนี้มันดีขึ้น ค่อยยังชั่วหน่อย เริ่มปล่อยวางได้นิดๆแล้ว หลังจากเมื่อวันก่อนโทรคุยกับลูกน้องเก่าที่เมืองไทย เค้าก็บอกว่า เครียดจังเลยตอนนี้ ทำงานไม่ได้หยุด แถมต้องระวังมากขึ้นอีกหลายโข คือคร่าวๆนะ เรียกว่าพอเซ็นต์งบไปแล้วขาก็ได้ก้าวเข้าไปอยู่ในตารางข้างนึงแล้วล่ะ เมื่อก่อนมันก็แค่คดีแพ่ง ฟ้องร้องค่าเสียหาย เด๋วนี้มีคดีอาญาด้วย ติดคุกสิคะ แล้วยังมีหน่วยงานเยอะแยะมาคอยกำกับรายการเราอีก สรรพากรเอย สมาคมเอย ตลาดหลักทรัพย์เอย วุ่นไปหมด

แล้วน้องมันก็ตบท้ายว่า พี่เจี๊ยบน่ะสบายแล้ว ไม่ต้องมาเครียดเหมือนเค้าอีก เออ มานึกดูก็จริงของเค้านะ ไม่งั้นป่านนี้ตูก็คหน้าดำคร่ำเครียด ทำงานหัวฟู ไม่มีเวลาหากิ๊ก หุหุ ก็นี้ล่ะเลยมานั่งอัพบล๊อคได้น่ะ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะปล่อยวางไปได้นานแค่ไหน มันอาจจะกลับมาวนเวียนได้อีกล่ะ เฮ้อ

บ่นมานาน ก็พาเที่ยวดีกว่า หลังจากที่ดองเอาไว้ซะนาน ตอนนี้ก็ได้ทีแล้ว หุหุ ไปดูโลดเลยจ้ะ หนีลูกไปเที่ยว London ตอนที่ 1

Create Date : 01 พฤษภาคม 2549

Last Update : 1 พฤษภาคม 2549 19:25:47 น.

23 comments

Counter : 480 Pageviews.

พี่เจี๊ยบ ... ที่พูดมาทั้งหมดนิดเข้าใจพี่เต็มๆ เลยค่ะ เพราะเราก็บ่ต่างกันเท่าไหร่นักหรอก ... ไอ้เรื่องคิดๆๆๆ นี่มันห้ามกันไม่ได้เน๊อะ เงื่อนไขการหางานก็ยากลำบากเหมือนกันนะ ยิ่งภาษาและการหางานช่วงนี้มันช่างเหมือนงมหอยในมหาสมุทรเลยค่ะ ไปบ่นให้ใครเค้าฟังถ้าหากว่าไม่ได้มองมุมเราก็ยากที่เค้าจะเข้าใจเหมือนกันนะค่ะ เพราะเค้าก็คิดว่าเราสบายแหละ ( จริงๆ ก็โอเคนาเพราะเทียบกับคนอื่นก็นะเค้าหนักกว่าเราอีก ) แต่ แต่ ลึกๆ มันก็มีอ่ะนะพี่เจี๊ยบ เหมือนพี่เจี๊ยบพูดแทนนิดเลยอ่ะค่ะ

โดย: JewNid

วันที่: 1 พฤษภาคม 2549 เวลา:18:38:34 น.

มาฟังคุณเจี๊ยบบ่น พอจะเข้าใจความรู้สึกนะคะ บางทีก็รู้สึกแบบนี้ (อยู่บ่อยๆ)เหมือนกัน สู้ๆนะคะ เราคงมีความสุขในแบบที่คนอื่นเค้าไม่มี ดีออก ไม่ได้ทำงานจะได้มีเวลาไปเที่ยวเยอะๆไงเนอะ (ปลอบใจตัวเองด้วย)

โดย: mommy45 IP: 68.198.103.45 วันที่: 1 พฤษภาคม 2549 เวลา:21:43:55 น.

ครับ..อ่านแล้วก็เข้าใจนะ คนเคยทำงานแล้วต้องมาเป็นแม่บ้านเฉยๆมันเครียดเพราะงานซ้ำซากจำเจ ได้ระบายบ้างก็โอเคละครับ อย่างน้อยก็มีเพื่อนๆในนี้คุยเล่นครับ

ทะไมคุณเจี๊ยบต้องถล่มตัวเก็บตงเก็บตังค์ด้วยนะจะไปเที่ยวอ่ะ ก็ไกด์ส่วนตัวมีไว้ไมอ่ะ ก็ให้พาไปเที่ยวพร้อมออกตังค์ให้ด้วยดิ่ เอิ๊กกก

โดย: maczy

วันที่: 1 พฤษภาคม 2549 เวลา:23:02:35 น.

พอจะเข้าใจนะคะ คนเคยทำงาน มีสังคมคนทำงานมาก่อน จะว่าไปนับว่าพี่เสียสละชีวิตส่วนตัวไปส่วนหนึ่ง ไม่ลองเขียนสารคดีท่องเที่ยวส่งตามวารสารดูละคะ เห็นหลายๆคนทำอยู่ อย่างคุณสุภาพิมพ์ที่สกุลไทย นั่นก็ใช่

โดย: brasserie 1802

วันที่: 2 พฤษภาคม 2549 เวลา:0:22:39 น.

สวัสดีค๊าพี่เจี้ยบ แบมเข้าใจพี่นะคะ บางอารมณ์แบมก็คิดนะคะ เรื่องงาน

พี่เจี้ยบรักษาสุขภาพนะคะเป็นห่วงค่ะ

แบมก็หายไปบ้าง เพราะยุ่งค่ะ บางครั้งเข้ามาบล๊อกก็ไม่มีเวลาไปเม้นต์ ก็เลยไม่อัพบล๊อกค่ะ

โดย: yadegari IP: 81.79.55.125 วันที่: 2 พฤษภาคม 2549 เวลา:1:48:31 น.

คุณเจี๊ยบเก่งจัง .... เป็นผู้ตรวจสอบด้วย พี่แพทแค่ทำบัญชีอย่างเดียวก็จะแย่แล้ว

สมัยก่อนจะเป็นผู้ตรวจสอบต้องฝึกงานที่ สนง. ตรวจสอบบัญชีให้ครบ 2 พันชม. แล้วถึงจะมีสิทธิ์สอบ พี่แพทไม่ชอบด้านนี้เลยขอทำบัญชีอย่างเดียวจนทุกวันนี้
อยู่กับตัวเลขมาก ๆ วันไหนปิดงบไม่ลง กลางคืนนอนเห็นแต่ตัวเลขลอยไปมา
แต่ตอนนี้พี่แพทไม่ค่อยได้ลงไปทำบัญชีตรง ๆ มารับผิดชอบด้าน Pay Roll มากกว่า ต้องทำภาษี กับประกันสังคมด้วย เลยไม่ต้องไปดูแลด้านบัญชีเท่าไหร่
เดี๋ยวนี้สรรพากรตามเช็คตลอดเลยนะคะ ก่อนสิ้นเดือนจะโทร. มาถามว่า เดือนนี้จะมียอดส่ง ภ.ง.ด. 1, 53 และ VAT เท่าไหร่ ถามทุกเดือน เรายังไม่ปิดสิ้นเดือนเลย ยังไม่รู้ยอดที่แน่นอนก็ต้องมาหาตัวเลขประมาณการให้เค้า ยุ่งจริง ๆเลยค่ะ

โดย: Petit Patty

วันที่: 2 พฤษภาคม 2549 เวลา:2:42:21 น.

ขอบคุณทุกคนเลยนะคะ ที่มาฟังเราบ่นงึมงำ ขอบคุณที่เข้าใจ คนที่เค้าลำบากกว่าเรามาอ่าน เค้าอาจจะหมั่นไส้เอาได้ ว่าลำบากกว่านี้ยังไม่บ่นเลย แค่นี้มาทำเป็นบ่น ก็เข้าใจอีกล่ะค่ะ ปัญหาของแต่ละคนอาจเล็กหรือใหญ่ไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กับว่าจะมองอย่างไร

คุณนิด จริงค่ะ อย่างที่บอกไว้ ต้องคนที่เจอเท่านั้นถึงจะเข้าใจค่ะ

คุณ mommy45 คะ ขอบคุสำหรับกำลังใจ จริงค่ะถ้าเราพยายามมองแต่ส่วนดีที่เราได้รับ มันก็จะสุข แต่ก็ล่ะค่ะ บางทีมันก็ทำม่ายด้ายอ่ะ

คุณแม๊กซ์ ไม่ได้ถล่มตัวหรอกค่ะ เป็นงี้จริงๆ เราก็ต้องเก็บส่วนของเราด้วย อิอิ จะได้ไปได้หลายๆที่ไงคะ

คุณ brasserie 1802 คะอย่าเอ็ดไป ไปตอบไว้ที่บล๊อคแล้วค่ะ

พี่แพทคะ ขอบคุณที่ชม เหมือนกันเลยค่ะ ถ้าวันไหนมีปัญหาเยอะ หาที่มาที่ไปไม่ได้ นอนหลับก็ฝันเห็นตัวเลขเหมือนกันค่ะ ตื่นมาก็เหนื่อยเลย อิอิ เจี๊ยบชอบตรวจสอบมากกว่าค่ะ หลากหลายดี ไม่จำเจ ได้เจอคนหลายรูปแบบ ที่สำคัญได้ออกนอกออฟฟิศ อิอิ อันนี้ชอบมากค่ะ

น้องแบม ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง พี่ก็แบบนี้ล่ะค่ะ อัพบล๊อคแล้วแต่อารมณ์ ถ้าบ้าๆบอๆก็หายไปนานหน่อย อิอิ

โดย: jeab&michelle

วันที่: 2 พฤษภาคม 2549 เวลา:3:53:18 น.

คุยเรื่องบัญชีแล้วติดพันค่ะ พี่แพท เมื่อก่อนเค้าวอบรวดเรียวห้าหัวข้อ สอบมาราธอนสี่ชั่วโมงรวด แล้วก็เน้นเกี่ยวกับการทำงานจริง สอบแต่ละครั้งเลยผ่านกันน้อยมาก บางงวดสอบได้แค่ 2 คนก็เคยมี ตอนเจี๊ยบสอบนั้นผ่านแค่ 60 คน ดีใจสุดๆล่ะค่ะ

เด๋วนี้ไม่ต้องแล้วค่ะ แบ่งสอบทีละหัวข้อได้ แบบเก็บไปทีละวิชา สะสมไป แต่สะสมได้ภายในห้าปีเท่านั้น แล้วข้อสอบก็เน้นเรื่องทฤษฎีซะเป็นส่วนใหญ่ เด็กจบใหม่ๆก็เลยสอบได้กันมากขึ้นค่ะ แต่ข้อเสียก็คือยังไม่มีประสบการณ์ทำงานเท่าไหร่เลย ทีนี้ก็ไม่กล้าเซ็นต์งบล่ะค่ะ ได้มาก็เท่านั้น

โดย: jeab&michelle

วันที่: 2 พฤษภาคม 2549 เวลา:4:03:13 น.

โดย: rebel

วันที่: 2 พฤษภาคม 2549 เวลา:6:43:01 น.

คุณเจี๊ยบเป็นผู้ตรวจฯ มาก่อนเหรอค่ะ อยู่แถวซอยอารีย์ป่าวค่ะ เอ หรือว่าบริษัทตัวเอง
อืมว่าก็ว่านะคะงานกับตัวเลขเนี๊ยะเป็นอะไรที่ไม่ชอบมาก ๆ เลยค่ะ กับชีวิตที่ผกผันมาอยู่ต่างบ้านต่างเมืองก็ไม่เคยคิดค่ะ

โดย: แม่น้องธัย

วันที่: 2 พฤษภาคม 2549 เวลา:13:01:11 น.

แม่น้องธัยคะ บริษัทอยู่สุขุมวิท ซอยเอกมัยค่ะ บริษัทของคุณบุญชู... น่ะค่ะ มะใช่ของเราเองหรอก ยังมะกล้าหาญขนาดนั้นค่า มีอะไรขึ้นมายังมีบริทค้ำจุ้นเราอยู่ ฮ่าๆๆๆ

โดย: เจี๊ยบ IP: 62.195.13.219 วันที่: 2 พฤษภาคม 2549 เวลา:14:40:21 น.

เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ ไม่ต่างกันมาก ทำงานมานาน เบื่อมาก ที่ต้องเป็นมนุษย์งาน คิดแต่ว่าเมื่อไหร่จะได้แต่งงานออกไปนั่งอยู่บ้านเฉย ๆ แต่พอได้จริง ๆ อยู่บ้านเฉย ๆ มีเวลาว่างเยอะเกินไป ก็อยากกลับไปทำงานอีก อย่างงี้เขาเรียกว่าอะไรดีล่ะ

โดย: หมาน้อยไกลบ้าน IP: 84.162.254.43 วันที่: 2 พฤษภาคม 2549 เวลา:17:23:29 น.

สู้ๆๆๆค่ะ

พูดถึงเรียนบัญชี แคนดี้เรียน 2 ปีเองค่ะ แต่ก็เล่นเอาเกือบแย่เหมือนกันเพราะเรียนปี 2 เขาเอาใส่ในปีที่สองปีแรกเป็นเล่มหรือสองเล่มเอง
ปีที่สองจิ ล้วนๆ ออกจากห้องเรียน มางงเลยอะ บัญชีตัวไหนเป็นตัวไหนเนี่ย ตีกันมัวเลยอะ

โดย: Candydolls

วันที่: 2 พฤษภาคม 2549 เวลา:20:58:19 น.

ผมกลัวบัญชีมากกว่ากลัวผีซะอีก

สู้ๆนะคับ

โดย: ตี๋น้อยคับ IP: 202.125.217.67 วันที่: 2 พฤษภาคม 2549 เวลา:23:41:47 น.

ชีวิตในทุกจุด มีปัญหาของตัวเอง แตกต่างกันไป มองให้เป็นเรื่องธรรมดา อาจจะช่วยให้สมองโล่งมากขึ้นค่ะ

เพี๊ยงงงง....หาย...

โดย: แมวโต๋เต๋ IP: 81.247.179.237 วันที่: 3 พฤษภาคม 2549 เวลา:4:36:43 น.

บ่นได้ตรงใจมากเลยค่ะคุณเจี๊ยบ คนอื่นชอบคิดว่าเป็นแม่บ้านไม่ต้องทำงานสบายจะตาย
ที่ฝรั่งเศสก็หางานยากสุดๆเลย ดิฉันติดปัญหาเรื่องเทียบวุฒิเหมือนกันค่ะ

โดย: ตรีนุช3903

วันที่: 4 พฤษภาคม 2549 เวลา:4:13:23 น.

ขอบคุณที่ไปอวยพรวันเกิดให้พี่แพทค่ะ
เพิ่งรู้ว่าคุณเจี๊ยบเคยอยู่ บ. ของคุณบุญชูด้วย สมัยก่อนที่นี่เค้าดังมากเลยนะ เดี๋ยวนี้ตกข่าวไม่รู้เรื่องนี้แล้วละ

โดย: Petit Patty

วันที่: 4 พฤษภาคม 2549 เวลา:10:48:46 น.

ผมน่ะ นับถือคุณเจี๊ยบเหมือนพี่สาวจิงๆ ไม่รุ้เป็นไง
เห็นนาฬิกาบ๊อกคุณเจี๊ยบนึกถึงตอนไปยุโรป ดีใจที่คนไทยตื่นก่อน พอเราเช้า ไทยจะกลางวัน มีฟามสุขมาก แปว่าโทรหาได้ตลอด เห๋อๆ
ไว้ถ้ามีโอกาสจะขอไปเที่ยวประเทศคุณเจี๊ยบ
ผมอยู่หมู่บ้านวินด์มิลล์พาร์ค มีแต่กังหันเหมือนประเทสคุณเจี๊ยบเด๊ะเลย

โดย: maczy

วันที่: 5 พฤษภาคม 2549 เวลา:20:18:45 น.

แวะมาทักทายค่ะ ฮ่าๆอารมณ์นี้คิดว่าหลายๆคนเป็นค่ะ ตอนนี้อากาศดีขึ้น อารมณ์เซ็งคงจางๆไปบ้างนะค่ะ

โดย: YRFP

วันที่: 7 พฤษภาคม 2549 เวลา:2:57:23 น.

ดีจ้าพี่เจี๊ยบ .. สองสามวันมานี้อากาศดี๊ดีค่ะ พี่เจี๊ยบพาน้องไปเที่ยวไหนหรือเปล่าค่ะ ... แต่เห็นว่าวันพรุ่งนี้หรือว่าวันอื่นๆ อ่านจะมีฝนได้ ตอนนี้แดดดีเลยรีบเริงร่าก่อน ..

ไม่ได้ค่ะ แดดที่นี่เล่นตัวเน๊อะ ต้องเอาให้คุ้มยามมีแดดดีๆ

โดย: JewNid

วันที่: 7 พฤษภาคม 2549 เวลา:11:36:33 น.

หวัดดีวันอาทิตย์ครับคุณเจี๊ยบ
ผมอ่ะหรอ หายโกรธแล้วละ
อากาศที่บ้านคุณเจี๊ยบดี๊ดี น่าอยู่จังเลยนะ เมืองไทยร้อน แต่ถึงแม้ว่าจะร้อนจนทรมานแต่ผมก็ชอบความร้อน เพราะอากาศร้อนทำให้เมืองไทยมีผลไม้อร่อยๆและผักดีๆเยอะแยะเลยละ
ชอบดอกลั่มทมเหมือนผมเลย ชอบดอกแก้วด้วยครับ

โดย: maczy

วันที่: 7 พฤษภาคม 2549 เวลา:17:25:09 น.

คุณเจี๊ยบ ลงมือปลูกผักเร็ว ๆ นะคะ ขุดดิน ๆๆ จะได้ไม่เครียด เครียดนักก็สับ ๆ มันลงไปที่ดินนะคะ พอเหนื่อย กลางคืนพอหัวถึงหมอนหลังถึงเตียงก็จะนอนหลับสบายค่ะ
ป.ล. เออ ทางอำเภอบ้านคุณเจี๊ยบมีไอเดียดีจังเลยค่ะ

โดย: แม่น้องธัย

วันที่: 9 พฤษภาคม 2549 เวลา:5:27:36 น.

เพิ่งเห็นลิ้งค์เล่าเรื่องชองพี่เจี๊ยบเลยตามมาอ่านค่ะ อ่านเรื่องนี้แล้วอารมณ์ความรู้สึกประมาณเดียวกันเลยพี่ เรียกว่าขอตามเป็นรุ่นน้องคณะแม่บ้านวิทยามหาลัยฮอลแลนด์ อารม์เบื่อเซ้งนี่มีมาตลอดจนมีลูกได้ 4 เดือน เพราะหลังจากนั้นเริ่มมีเพื่อนแม่ๆต่างชาติแถวบ้านเพิ่มขึ้น เลยไม่ต้องแหง็กอยู่กะลูกสองคนแล้ว หาอะไรสนุกๆทำกะทีโมทุกวันเลยช่วงนี้ กะลังเซ้งอยู่ว่านี่ถ้าเค้าไปรร.เมื่อไหร่ สงสัยอิชั้นจะแย่ แหง็กอยู่หน้าคอมเป็นแน่แท้ พี่คงเขียนเรื่องนี้ไว้นานแล้ว หวังว่าจะหายเบื่อไปแล้วนะคะ

โดย: หลุยส์ IP: 86.83.53.234 วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:13:12:03 น.