Group Blog
 
All blogs
 

สิ่งสุดท้ายที่ทำให้เค้า

ยังเศร้า เคว้งๆอยู่ แต่ไม่ได้ฟูมฟายอะไร เพราะทำใจมานานมากแล้ว ว่าวันนึงต้องจากกัน เรียกว่า เศร้าในใจมากกว่า ตอนนี้รู้สึกโคตรเงียบเหงามากๆ ในห้องแม้จะมีหมาอีกหลายตัว แต่ขาดกาโม่ไป บ้านก็เงียบได้ในทันที กลับเข้าห้องก็ไม่มีกาโม่มานอนซุกอยู่ที่เท้า มันเศร้าในใจน่ะ

หลังจากเค้าตาย ก็คิดอยู่ว่าจะทำยังไงดี เพราะเดี๋ยว เราก็ต้องย้ายบ้าน เรื่องฝังเค้าไว้ที่นี่แล้วทิ้งเค้าไว้ คงทำใจยาก ได้รับคำแนะนำ จากท่านแม่บุญธรรม ให้ฝังใส่กระถาง เวลาย้ายบ้านก็จะได้ ยกไปด้วย....เออ..เข้าท่า.... แต่คิดไปคิดมา กลับมานอนคิด อยู่คืนนึง มันก็รู้สึกแปลกๆ กาโม่เนี่ย จะติดเราทุกฝีก้าว ถ้าเราอยู่ในห้อง แล้วเค้าอยู่นอกห้อง เค้าจะตะกายประตู ร้องเรียกทั้งคืนแหล่ะ และในคืนแรก หลังจากเค้าไปแล้ว พอดีว่ายังไม่ได้ฝัง กาโม่นอนอยู่ในกล่องนอกห้อง เราก็เอ่อ....ทะแม่งๆ คิดแบบกาโม่ยังอยู่ และรู้สึกผิด ที่ทิ้งเค้าไว้นอนนอกห้อง ไอ้ครั้งจะเอา เค้าเข้ามานอนในสภาพนั้น มันก็นะ อาจจะบ้าเกินไป แม่จับส่งศรีธัญญาแน่ๆ (แค่นี้ก็บ้ามากพอแล้ว)

เลยตัดสินใจจำเอาเค้าไปเผา จะได้เก็บกระดูกใส่กระปุก เค้าจะได้อยู่ในห้อง และไปไหนต่อไหน กับเราได้ตลอดเวลา เหตุผลอาจจะดูบ้าๆ เหมือนกันนะเนี่ย เรา บางทีก็ดูเหมือนจะยึดติด แต่ไม่รู้สิ อยากทำแบบนี้ เพราะมันไม่สบายใจ เราอยากทำให้เค้าอย่างที่เราคิดว่าดี และเต็มที่ แม้ว่าเค้าจะไม่อยู่แล้ว ยังรู้สึกว่าเค้ายังวนเวียนอยู่กับเราอยู่ เพียงแค่มองไม่เห็นเค้าเท่านั้นเอง

ยังไงก็ขอขอบคุณพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆทุกคนทั้งที่รู้จัก และไม่รู้จักนะครับ ที่มาให้กำลังใจ กาโม่ ณ ตรงนี้ ที่ผ่านมาทั้งหมด ผมแค่อยากระบาย เพราะตอนเค้าป่วย เราก็ห่วงเค้ามาก มี Blog นี่แหล่ะ พอให้ได้ความระบายรู้สึกอย่างเต็มที่









ตอนนี้กาโม่ เหลือเพียงกระดูก กับ ขี้เถ้า ตอนแรกตั้งใจว่า จะพาเค้าไปลอยทะเล แต่ตัดใจไม่ได้ ที่จะแยกเถ้าเค้าออกไปลอย เพราะ เศษเถ้าพวกนั้น มันก็คือตัวเค้าเหมือนกัน ไม่อยากแยกร่าง.....(ผมบ้าไปรึเปล่า) แต่ก็อาจจะเอา ไปฝังดินแทน ป้าวิแนะนำให้ไปหาสวนสวยๆ ฝังเถ้า กาโม่ไว้ เดี๋ยวไว้เจอ สวนสวยๆ ก่อน รึไม่ก็พาไปฝังในป่า....ดีกว่า.....




 

Create Date : 07 มิถุนายน 2548    
Last Update : 16 พฤศจิกายน 2549 8:04:14 น.
Counter : 307 Pageviews.  
Share

เมื่อเค้าดีขึ้น ทำไมต้องพรากเค้าไปจากเรา

เช้าวันที่ 1 มิถุนายน อากาศ ค่อนข้างดีสดใส มาทำงานสายหน่อย เพราะวันแรกของเดือน (ตามฟอร์ม) พาเจ้าไป่ เดินเล่น มันคงเมื่อย อยู่แต่ในกรงแคบๆ เหตุเพราะกรงใหญ่ฝนสาด เลยต้องย้าย มาอยู่กรงเล็ก เดี่ยวนี้ เก่ง เชื่อง กระโดดเข้ากรงเองได้ด้วย

สายๆ ออกไปทำงาน กำลังข้ามสะพานลอย จะขึ้นรถเมล์ บุ๊ง โทรมา คราวนี้ไม่มี เหตุเตือนภัย หรือ สัญญานใดๆ บอกเหตุล่วงหน้าเลย ทุกอย่างไม่มีอะไร บอกเป็นลางซักอย่าง บุ๊งขอให้ไปหาที่คลีนิค ถามว่ามีอะไร บุ๊งบอก “เออ เมิงเข้ามาเถอะ” เราก็แบบ ฉงนใจแระ แบบตกใจ พยายาม ถามว่า มันเป็นอะไร บุ๊งก็ได้แต่บอกว่า “เมิงเข้ามาเถอะน่า” อยู่นั่นแหล่ะ เลย ต้องคาดดั้นถามว่า มันตายใช่ไม๊ บุ๊ง บอกว่า อือ พร้อมบอกว่า มันเองก็งง ว่ามันเกิดอะไรขึ้น กาโม่ อาการดีขึ้นเรื่อยๆ ทำไมถึงตายได้

เราก็นั่ง มอเตอร์ไซค์ จากหน้าบิ๊กซีไปเลย นั่งรถไปก็ร้องไห้ไป แบบว่ามันไม่ไหวแล้ว ความรู้สึก ความผูกพันที่เรามีกับกาโม่ มาตั้งแต่เด็ก มันถูกกระชาก กลับมาให้คิดถึงเค้าตลอด เพราะหลังจากนี้ จะไม่มีกาโม่อีกแล้ว ไม่มีเสียงแหลมๆ ที่ร้องเรียกเรา เวลาเราไม่ได้อยู่บนบ้าน ไม่มีใครให้เรากอด อย่างที่เรา เคยกลับมาแล้ว ต้องกอดกาโม่ ตั้งแต่ตอนเรียนหนังสือ จนถึงวันทำงาน

ไปถึงคลีนิค เดินตรงเข้าไปหา กาโม่เลย ไม่ทักทายใคร เดินไปก็ร้องไห้ไป พอเห็นเค้านอนนิ่ง เท่านั้นล่ะ ปล่อยโฮ พยายาม จะเอื้อมมือไปจับขาเค้า เราก็มือสั่นไป หมด ก็อุ้มเค้ามากอด ก็นั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น พูดไรไม่ออกเลย อยากเรียกชื่อเค้า เราก็ร้องไห้แบบพูดไม่รู้เรื่อง

เคยคิดถึงวันนี้ เหมือนกัน แต่ไม่อยากให้มีเลย ทั้งๆที่รู้ว่าวันนึงก็จะต้องเจอ.....บุ๊ง เอาทิชชู่มาให้ เราเองก็พยายามข่มใจ กอดเค้าไว้ เอาหน้าเค้า มาแนบแก้มเรา ถ้าตอนเค้ายังอยู่เค้าจะเลียหน้าเรา แต่ตอนนี้เค้า ไม่มีชีวิตที่ตอบสนองเราอีกต่อไปแล้ว

น้ำตามันมาพร้อม กับคำถามในใจว่า มันเกิดอะไรขึ้น กาโม่อาการดีขึ้นๆๆ เรื่อยๆ แต่ทำไมกาโม่ ถึงตายได้ บุ๊งเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าเกิดอะไรขึ้น....บุ๊งเดินมาอีกที บอกให้ พากาโม่ไปล้างตัวหน่อย เราก็อุ้มกาโม่ไปล้างอึ ที่มันติดก้นอยู่

ล้างเสร็จ พากาโม่ไปนอนในกรง บอกบุ๊งว่าเย็นนี้จะมารับกลับ ขอมาทำงานก่อน อารมณ์ตอนนั้น อธิบายมันถูก มันเสียใจ มันผิดหวัง มันเหนื่อยใจไปหมด เสียใจที่เค้าจากเรา ผิดหวัง เพราะเราหวังว่า เค้าจะหาย และ ทุกอย่างก็กำลังไปได้ดี เหนื่อยใจ เพราะเราทุ่มเทให้เค้าสุดๆ ยอมเหนื่อยทุกอย่าง เพื่อเค้า วิ่งเข้าออกคลินิก วิ่งเข้าโลตัส เข้าบิ๊กซี หายาบำรุง หาอาหารเสริม ทำทุกอย่างเพื่อให้เค้าดีขึ้น

ตอนแรกตั้งใจ จะให้บุ๊งผ่าดูว่า ทำไมกาโม่ถึงตาย โดยไม่มีเหตุผลแบบนี้ แต่ต่อมาก็เปลี่ยนใจ แต่มาถึงที่ทำงานมันไม่สบายใจ มันคิดย้ำอยู่แค่ว่า ทำไมเค้าถึงตายๆ เลยตัดสินใจให้บุ๊งผ่าดู ผลปรากฏว่า มันคือสิ่งที่เราทุกคน คาดไม่ถึง และไม่นึกว่า มันจะเกิดขึ้นได้ นั่น คือ ลำไส้ของกาโม่ไปพันกัน เป็นปมเลย จนเกิดแผลอักเสบติดเชื้อ มีหนองในช่องท้อง บุ๊งบอกว่า ไม่เคยเจอเหมือนกันแบบนี้ บุ๊งก็สันนิฐานว่า น่าจะเกิดตอนที่กาโม่ ไม่ยอมกินข้าวอยู่สองวัน ช่วงที่ทรุดลง ลำไส้มันไม่ได้ทำงาน และพอกาโม่นอนทับ ขยับตัว มันเลยเกิดการขดตัวกัน อะไรประมาณนี้

สรุปสุดท้าย ต้องเรียกว่า มันถึงเวลา ที่เค้าต้องจากเราไป เพราะถึงแม้ว่า จะรู้ก่อนหน้า ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างในตัวเค้า เราก็ทำอะไรไมได้อยู่ดี เพราะกาโม่อายุมาก เกินที่จะวางยาสลบเพื่อผ่าตัดอยู่ดี ไม่อยากคิดถึงวันพรุ่งนี้เลย ไม่มีกาโม่อยู่แล้ว





 

Create Date : 04 มิถุนายน 2548    
Last Update : 16 พฤศจิกายน 2549 8:04:49 น.
Counter : 268 Pageviews.  
Share

จากวันนี้ ถึง พรุ่งนี้ 6....ดีใจก่อน เสียใจ

วันที่ 6 ของกาโม่ ฝนตกหนัก รถไฟฟ้าเสียอีก เอ้อ....เลยไม่ได้ไปหากาโม่เลย บุ๊งบอกยังไม่ต้องมาก็ได้ ฝนทางนี้ก็ต้องหนัก

วันที่ 7 ตอนเช้าบุ๊งโทรมาบอก ข่าวดี ข่าวร้าย และ ข่าวร้ายกว่า Haaa ทำเอาใจแป้ว...เลย...... ซึ่งข่าวดี คือ กาโม่ลุกยืนได้แล้ว เอียงน้อยลงกว่าเดิม กินอาหารได้ดีมากก ข่าวร้าย อาหารหมดแล้ว อาหารสูตรพิเศษ ข่าวร้ายกว่า กาโม่ตาบอดข้างนึง ลูกตาฝ่อลงไปเลย ส่วนอีกข้างนึง ยังพอมองเห็นได้บ้าง เป็นต้อ แต่ยังเห็นลางๆ

บอกบุ๊งไปว่า เดี๋ยวเย็นๆ จะทำเอาเข้าไปให้ จิตใจแช่มชื่นมาก ดีใจมากที่เค้าดีขึ้น แม้ว่าจะเสียตาไปข้าง แต่เค้ายังอยู่ เราก็ดีใจ พอดีว่า ต้องออกจากที่ทำงานก่อน เพราะต้องไปจ่ายเงิน ที่ธนาคาร แล้วแถวที่ทำงานไม่มี เลยลาไปก่อน ทำให้พอมีเวลาซื้อของ ไปต้ม และปั่นให้กาโม่กินตอนเย็นได้

ไปถึงตอนค่ำๆ แหม กาโม่กำลังหลับสบาย เลยยังไม่เรียก ทำเป็นยืนเฉยๆ อยู่หน้ากรง แต่เรด้าร์ กาโม่จับได้ซะก่อน ค่อยๆ เหลือบตามามอง มาคราวนี้ กระดิกหาง ได้แล้วด้วย เค้า ก็ค่อยๆยืนขึ้น แต่ยังมี โงนเงนๆ นิดหน่อย เลยเอาเค้ามาอุ้มเล่น ก็รอบุ๊ง มาช่วยยกสายน้ำเกลือ เพื่อพาไปป้อนข้าวกัน

รอบนี้ ก็ยังกินดี ไม่ต้องป้อนเลย เทใส่ชาม โม่ฟาดเรียบ....แล้วบุ๊งก็ให้ยา พอดีสังเกตว่า กาโม่เหมือนจะหนาวๆสั่นๆ เวลาหายใจ เราก็ห่วงปอด บุ๊งบอกว่า ยาที่ให้มันคุมปอดได้อยู่ ไม่ต้องเป็นห่วง แต่ก็นะ หมาใคร ใครก็ห่วง เลยขอเสื้อฮู๊ดหมา ที่ใส่ตอนมา ใส่ให้กาโม่ซะหน่อย เผื่อกลางคืนจะหนาว

วันนี้ดู Happy ทั้งคน ทั้งหมา มีถ่ายรูปเล่น กันด้วย เราก็กะว่า ขอชัวร์ อีกซักสองวัน วันเสาร์ จะรับกลับบ้าน บุ๊งว่า หัวอาจจะไม่เหมือนเดิมเต็มร้อย เพราะก็ไม่รู้ว่า เชื้อมันเข้าไปถึงสมองมากแค่ไหน ไม่แน่ใจว่า ทำลายเส้นประสาทไปแล้วบ้างรึเปล่า แต่ก็เอาเถอะ สีหน้า หน้าตา กาโม่ ดูร่าเริงดี กินข้าวได้ ก็ไม่เป็นไร อีกอย่างเค้าก็แก่แล้ว เดี๋ยวก็ค่อยๆให้ นิวโรเบียน ช่วยบำรุงประสาท

ซักพักก็อุ้มกาโม่กลับไปนอนกรง ร้องตามอีกแระ ฮือๆๆ อีกเดี๋ยวๆๆ วันเสาร์พากลับบ้านแล้วจ้า




 

Create Date : 02 มิถุนายน 2548    
Last Update : 16 พฤศจิกายน 2549 8:05:19 น.
Counter : 200 Pageviews.  
Share

จากวันนี้ ถึง พรุ่งนี้ 5 (กาโม่ ดีขึ้น)

วันที่ 5 ของกาโม่ ที่โรงพยาบาล บุ๊งโทรมาแต่เช้าเลย เวลาบุ๊งโทรมาทีไร หัวใจแทบจะตกไปที่ตาตุ่ม กลัวจะบอกว่า กาโม่ไปแล้ว เหมือนแบบ เราดูหนังสงคราม แล้วพอมีทหารตาย จะมีรถทหารไปจอดหน้าบ้าน และเดินถือธงมาให้ ไรเงี้ย......

แต่ บุ๊งโทรมาครั้งนี้ เป็นข่าวดี บุ๊งบอกว่า กาโม่ ยกหัวได้ดีขึ้น ไม่เอียงกะเท่เล่ เหมือนวันก่อนๆ และอาการสะบัดหู มีน้อยลง เริ่มยืนได้บ้าง บุ๊งบอกว่า ช่วยหาตับ ไก่ ไข่ไก่ น้ำซุป และ ซีนีแลค รสผักรวม มาปั่นให้เละ เป็นน้ำหน่อย เพราะจะได้ เอามาใส่ไซลิ้งค์ ป้อนให้กาโม่ กินตอนเย็น

ความรู้สึกเรา หลังจากได้ยินว่า กาโม่ อาการดีขึ้น ความฮึกเหิม กลับมาอีกครั้ง เครื่องปั่น ที่บ้านก็ไม่มี เลยไปถอยเครื่องปั่นมาเลย หมดตรูดด ปลายเดือนด้วยนะ

ตอนเย็น ถึงได้ไปหา กาโม่ ไปเจอทีไร ก็หลับปุ๋ย เหมือนเดิม พอไปสะกิดเรียก คราวนี้ กาโม่ มีกระดิกหาง ด้วย บุ๊งบอกให้อุ้มไปป้อนข้าวกัน ที่ห้องตรวจ มาคราวนี้ ไม่ต้องจับยัดเลย กาโม่ หิวโซมาเลย ตะบี้ตะบันกินใหญ่ จนเลอะหน้า เลอะตาไปหมด บุ๊งเห็นสภาพทนไม่ได้ คว้าแบตตาเลี่ยน ไถหน้าซะเลย เลยออกมา หน้าตาจิ้มลิ๊ม แปลกตา จาก เทอร์เรีย กลายเป็นพูเดิ้ล ไปเลย

กาโม่ กินอิ่ม และ หมอให้ยาประจำวัน เรียบร้อย ยังมีเวลาเหลือเฟือ ก็อุ้มเขาเดินเล่น จนผลอยหลับคาอกไป กอรปกับฝนตกหนัก เลยอยู่จนคลินิกปิด ตอนจะกลับ ก็อุ้มโม่ ไปนอนในกรง ปรากฏกาโม่ ร้องตาม ฮือๆๆ ปวดใจ อยากพากลับบ้าน จะตาย แต่ทำไม่ได้ อยากให้กาโม่หายดีกว่านี้

ส่วนมะเร็ง เราทำใจไปแล้วนะ เมื่อสองสามวันก่อน มันดูก้อนใหญ่มาก แต่พอ กาโม่อาการดีขึ้น ก่อนเนื้อนั้น มันก็ยุบตัวลง บุ๊งบอกว่า ก่อนหน้านั้นมันคงอักเสบ รอบๆก้อนเนื้อนั่น เลยดูเหมือนว่าก้อนมันใหญ่ขึ้น แต่ก็ขอให้ทำใจหน่อย เพราะว่า ก้อนเนื้อเจ้าปัญหา มันโตขึ้นเร็วมาก คงต้องภาวนา อย่าเพิ่งลามไปปอด เพราะถ้าถึงปอด จะอันตรายมาก....

ตอน นี้กำลังศึกษา พวกยาสมุนไพร เพื่อการรักษามะเร็งอยู่ อาจจะช่วยชะลอ การแพร่กระจายตัวของมะเร็งได้บ้าง ไม่มากก็น้อย แต่จะได้ผลแค่ไหนก็ไม่รู้ ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลยเนอะ




 

Create Date : 30 พฤษภาคม 2548    
Last Update : 16 พฤศจิกายน 2549 8:05:50 น.
Counter : 315 Pageviews.  
Share

จากวันนี้ ถึง พรุ่งนี้ 4



เมื่อวาน เป็นวันที่ 4 ของ กาโม่ที่ โรงพยาบาล ตอนเช้า ไปส่งเสื้อ ที่ไปรษณีย์ ขากลับ แวะโลตัส ซื้อกล้วยบด ผสมน้ำแอปเปิ้ล และก็น้ำผึ้ง ตามคำแนะนำของป้าวิ เพื่อจะเอาไปป้อนกาโม่ เพราะกาโม่ ไม่ยอมกินข้าว มาสองวันแล้ว เป็นความหวังว่า เปลี่ยนรสชาติอาหารให้เขา เขาจะยอมกินบ้าง แต่ตามปกติกาโม่ เป็นหมาที่กินยากยู่แล้ว

ไปถึง บุ๊งก็เตรียมไซลิ้งค์ น้ำเปล่า ถ้วยให้ อุ้มกาโม่ ไปป้อนกันในห้องตรวจ ยังคงดื้อ เหมือนเดิม แต่ก็พอกิน ไปได้บ้าง ฉีดใส่ปากเบาๆ และ จับเขาเงยหน้าขึ้น ก็พอได้ๆๆ

จากนั้น ก็เอาผ้าชุบน้ำ เช็ดปาก ที่เปรอะไปด้วยน้ำผึ้ง กันมดมาเยือน และ อุ้มเค้ามากอดเล่นซักพัก ก็พาไปใส่กรงนอน ซื้อผ้าขนหนู ไปรองให้นุ่มๆ คืนนี้จะได้หลับสบาย




 

Create Date : 29 พฤษภาคม 2548    
Last Update : 16 พฤศจิกายน 2549 8:06:35 น.
Counter : 199 Pageviews.  
Share

1  2  

มีนะ กะ กาโม่
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

ช่วยกันคนละนิดละหน่อยแล้วปัญหามันก็จะหมดไป

ใครรักหมาก็ถือว่าช่วยหมา
ใครไม่รักหมาก็ถือว่าช่วยคนก็ได้นะคับ

*****************************
Friends' blogs
[Add มีนะ กะ กาโม่'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.