ดีสนีย์...ลูกรัก

     ครบปีแล้วที่หนูจากไป ทั้ง ๆ ที่ไม่ทันได้ลืมตามาดูโลกนี้ด้วยซ้ำ แม่เขียนถึงหนูไว้เพื่อให้หนูรู้ว่า แม่ไม่เคยลืมหนูเลย เราไม่เคยได้เห็นหน้ากัน ไม่เคยได้พูดคุย แม่ไม่เคยได้ทำหน้าที่ของแม่ ที่ควรจะทำให้หนูเลยแม้แต่วันเดียว

     แม่รู้ว่ามีหนูอยู่ในท้องของแม่ พร้อม ๆ กับข่าวร้ายว่าหนูได้จากแม่ไปแล้ว ด้วยความไม่ใส่ใจ และไม่รู้จักสังเกตตัวเองของแม่เอง ทำให้หนูต้องจากไปอย่างรวดเร็วแบบนี้

     ป๊ากับแม่อยากมีลูก และพยามจะมีลูกหลังจากแต่งงานกันมา 5 ปี แต่ก็ไม่สามารถมีได้ เราพยายามหาหมอ แต่ก็ไม่สำเร็จ จนป๊ากับแม่ถอดใจ คิดว่าไม่เป็นไร ตอนนี้คงยังไม่ถึงเวลา เลิกไปหาหมอ เลิกพยายาม และเลิกคิดที่จะมีลูก สุขภาพแม่ไม่ค่อยแข็งแรง ประจำเดือนขาดหายไปนานมาก 6-7 ปี แล้วอยู่ ๆ วันหนึ่งประจำเดือนแม่ก็กลับมา แต่ก็ยังไม่ปกติเท่าไหร่ ป๊ากับแม่จึงยอมรับชะตากรรม ว่าคงไม่มีลูกแน่แล้ว จนมาวันหนึ่ง ป๊ากับแม่ก็ได้รับข่าวดีจากคุณหมอ พร้อม ๆ กับข่าวร้ายในระเวลาห่างกันไม่ถึง 1 นาที

     ย้อนกลับไปเมื่อ เม.ย 54 แม่ทำงานอยู่ที่สิงห์บุรี ส่วนป๊าทำงานอยู่กรุงเทพ เจอกันแค่อาทิตย์ละครั้ง จึงไม่คิดว่าจะสามารถท้องได้ เพราะตอนที่ป๊ากับแม่ หาหมอ และพยายามจะมีลูกยังยากเย็น อยู่ห่างกันแบบนี้คงมีโอกาสยาก

     จนแม่เริ่มมีอาการแปลก ๆ บ่นกับตัวเอง ว่าทำไมรู้สึกขี้เกียจจังเลย ไม่อยากทำงาน ไม่อยากทำอะไรเลย อยากนอนทั้งวัน แม่ไม่อยากกินอะไรเลยนอกจากชอคโกแลต มีชอคโกแลตเต็มตู้เย็นไปหมด กินได้ทั้งวัน แม่มีอาการแพ้กลิ่นอาหารบางอย่าง จำได้ว่าแม่บ้านผัดโชโป๊วกับไข่อยู่ในครัว แม่เดินผ่านได้กลิ่น ถึงกับวิ่งไปอ้วก แต่ทำไมตอนนั้นแม่ไม่เฉลียวใจคิดสักนิด ว่าแม่มีหนูอยู่ในท้อง

     จริง ๆ ตอนนั้นแม่มีอาการผิดปกติแล้ว แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก คือแม่มีประจำเดือนไม่หยุดเลยมาประมาณ 1 เดือนแล้ว (เดือน มี.ค.) แม่ไปหาหมอ หมอก็ให้ยาหยุดประจำเดือนมา แม่กินยาตามหมอสั่ง แต่ประจำเดือนก็ยังไม่หยุด มากระปริบกระปรอยบ้าง มาเยอะบ้าง สลับกันไป แต่ช่วงนั้นยังสนุกกับงาน ก็ไม่ได้สนใจตัวเองมากนัก 

     ลักษณะงานของแม่คือเป็นเลขาเจ้านาย ตอนนั้นเจ้านายอยากทำศูนย์การเรียนรู้เศรษฐกิจพอเพียง แม่ชอบที่ได้ทำงานแบบนี้ จึงเต็มที่กับงานพอสมควร แม่ทำบ้านดินกับคนงาน ให้คนงานปลูกข้าว ทำเตาเผาถ่านเอง ไปตัดไม้กับคนงาน วันไหนเราเผาถ่านเพื่อรอเอาน้ำส้มควันไม้ แม่ก็เฝ้าหน้าเตากับคนงานเพื่อเก็บน้ำส้มควันไม้ บางคืนแทบไม่ได้นอน เพราะต้องรอเปิดเตาเก็บน้ำส้มควันไม้ แม่สนุกกับงานมาก จนลืมสังเกตุอาการตัวเอง

     ก่อนสงกรานต์ แม่ไปเรียนทำบ้านดินที่ชัยภูมิ ขับรถเองจากสิงห์บุรี พาคนงานไปชัยภูมิ ไปลงมือเรียนทำบ้านดินกับเขา แล้วแม่ก็ปวดท้องมาก ประจำเดือนมาเยอะมาก ไหลแทบไม่หยุด จนต้องกินยาแล้วนอนพัก

     เมื่อดีขึ้นแม่เข้าห้องน้ำ พบว่าสิ่งที่ออกมากับประจำเดือน เป็นสิ่งแปลกปลอม ไม่เคยเห็น เป็นเหมือนผังผืดเหนียว ๆ กว้างประมาณ 4-5 เซน ยาวประมาณเกือบ 2 นิ้ว ด้วยความที่สงสัยและอยากรู้ว่าคืออะไร จึงหยิบมาดู ลองดึงดูมันยืดได้ คงไม่ใช่ผนังมดลูกหลุดลอกออกมาแน่ แม่เริ่มใจไม่ดี อาการปวดท้องก็ยังมีอยู่ ต้องทานยาซ้ำ

     จนเรียนทำบ้านดินครบคอร์ส ก็กลับสิงห์บุรี และแม่ก็มีวันหยุดช่วงสงกรานต์ จึงกลับมากรุงเทพ ประจำเดือนแม่ก็ยังไม่หยุด รวม ๆ แล้วเกือบ 2 เดือน จึงตัดสินใจไปหาหมอที่ รพ.เจ้าพระยา เล่าอาการให้หมอฟัง

     สิ่งแรกที่หมอให้ตรวจคือ ตรวจการตั้งครรภ์ แม่กับป๊านั่งรอด้วยใจจดจ่อ พยาบาลมาเรียกเข้าไปฟังผล คุณหมอบอกว่า คุณตั้งครรภ์ ป๊ากับแม่ดีใจมาก มองหน้ากันยิ้มแก้มแทบปริ แต่แม่รับรู้ข่าวดีไม่ถึง 1 นาที คุณหมอก็บอกว่า แต่ตอนนี้น้องไม่อยู่แล้ว คุณแม่แท้งแล้วนะครับ

     ทุกสิ่งทุกอย่างดับวูบ น้ำตาแม่ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว มองหน้าป๊าที่พยามทำเข้มแข็ง กุมมือแม่ไว้ตลอดเวลา ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็น้ำตาคลอเบ้าตาแดง ๆ แต่ป๊าก็ปลอบใจแม่ คุณหมอบอกว่าผังผืดที่เห็นออกมานั้น สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นถุงตั้งครรภ์ แม่ไม่อยากฟังอะไรต่อแล้ว ไม่อยากรับรู้อะไร มันอึ้ง ความสุข ความดีใจที่มันเกิดขึ้นเมื่อครู่ เป็นเหมือนความฝันที่อยู่กับเราแค่แว้บเดียว แล้วข่าวร้ายก็ตามมา

     คุณหมอให้แม่ขูดมดลูก แม่โทรหาคุณยายของหนู คุณยายอยากให้แม่กลับไปขูดมดลูกที่บ้านต่างจังหวัด เพราะคุณน้าของแม่เป็นหมอสูติที่โรงพยาบาล แม่จึงลางาน แล้วกลับบ้านต่างจังหวัดเพื่อขูดมดลูก

     เมื่อกลับไปถึงบ้านที่พัทลุง แม่ร้องไห้มากมายทำใจไม่ได้ ทุกสิ่งอย่างมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว เหมือนกับว่าฝันไป อยากจะตื่นจากความฝันคิดว่านี่มันเป็นเพียงแค่ความฝัน ไม่ใช่ความจริง ทำใจไม่ได้ ร้องไห้ตลอด แม่ไปตรวจและนัดวันขูดมดลูก ถึงแม้มันเป็นสิ่งที่ทำใจยอมรับได้ยาก แต่กำลังใจจากคนรอบข้าง ทำให้แม่ยอมรับได้

     วันนี้แม่คงเขียนถึงหนูได้เท่านั้น เพราะแม่กลั้นน้ำตาไม่อยู่ ไม่สามารถเขียนต่อได้ แม่คิดถึงหนูนะลูก ถึงแม้เราจะไม่เคยได้เห็นหน้ากัน แม่ขอโทษที่ไม่สามารถดูแลหนูได้ ไม่สามารถคุ้มครองหนูให้ลืมตามาดูโลกใบนี้ได้ แม่ขอโทษจริง ๆ

แม่น้องดีสนีย์

16 เม.ย. 55

Create Date : 18 พฤษภาคม 2555
Last Update : 18 พฤษภาคม 2555 16:11:46 น.		2 comments
Counter : 1596 Pageviews.
Share Tweet