|
|
และแล้วเราก็ได้เจอกัน--My pretty boy,Reo--
Monday...18 October 2010
38 weeks 5 days
รู้สึกท้องแข็งถี่ๆแต่ไม่ถึงกับทุกห้านาทีตั้งแต่เช้าวันอาทิตย์ที่17ตุลาคม
ก็เริ่มจับเวลา มีทั้งทุกแปดนาที หกนาที ห้านาที เวลาไม่สม่ำเสมอเลยไม่คิดมาก
แต่ก็บอกพ่อไว้ว่าเริ่มท้องแข็งถี่แล้ว พ่อก็เลยไม่กล้าออกไปไหน
เวลาประมาณบ่ายสอง ตื่นจากนอนพักก็รู้สึกมีน้ำไหลออกมาเหมือนประจำเดือน
ก็รีบไปเช็คในห้องน้ำ ปรากฎว่าเป็นน้ำขุ่นๆ มีเศษอะไรสักอย่างไหลออกมาด้วย
ยิ่งเดินก็ยิ่งไหล แน่ใจแล้วว่าน้ำคร่ำแตก เลยรีบไปโรงพยาบาล
บ่ายสองครึ่ง ถึงห้องคลอด ก็เปลี่ยนเสื้อผ้า บวชชีน้องสาว สวนอุนจิ เตรียมตัว
เนื่องจากน้ำคร่ำแตกแล้วยังไงก็ต้องคลอดแน่นอน ก็ไปนอนเตียงรอคลอด
ปากมดลูกเปิด2cmแล้ว หนทางยังอีกยาวไกล ต้องรอให้เปิด10cm
สี่โมงเย็น พยาบาลยกข้าวต้มกับหมูหยองมากิน เพราะยังไม่ได้กินข้าวเที่ยง
ก็กินไป เริ่มรู้สึกถึงความปวดไป เจ็บท้องเล็กน้อยยังพอทนได้ ก็ยังชิล ชิล
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงปากมดลูกก็ยังเปิดเท่าเดิม แต่ความเจ็บปวดเพิ่มขึ้น
หกโมงกว่าๆ เริ่มปวดจนทนไม่ไหว ขอยาแก้ปวด พยาบาลก็เอามาฉีดเข้าน้ำเกลือ
ก็เบลอๆลืมความเจ็บปวดไปได้เกือบชั่วโมง ก็กลับมาปวดใหม่ ตอนนี้ปวดท้อง
แบบปวดประจำเดือน ปวดถี่ๆน่าจะประมาณห้านาทีครั้ง
สองทุ่ม ทรมานขึ้นทุกที เริ่มปวดจนเกือบจะทนไม่ได้ นอนบิดไปบิดมา เกร็งมาก
เกร็งจนปวดแขน ปวดขา ปวดถี่ขึ้นจนแทบไม่มีเวลาพัก เริ่มแล้วสินะ
สี่ทุ่มเริ่มไม่ไหวสุดๆ มีอาการปวดเบ่งมาแล้วสิ ปากมดลูกเปิดเพิ่มมา6cmแล้ว
ปวดเบ่งทีก็ห้ามเบ่ง เดี๋ยวปากมดลูกบวม โอ้ยย แต่อยากเบ่งมากแล้ว โอ้ยย
ห้าทุ่มกว่าๆหกทุ่ม เริ่มเจ็บจนใกล้ตาย ไม่ไหวแล้ว เจ็บปวดทรมานที่สุด
ทรมานที่สุดในชีวิตก็ว่าได้ ขอยาแก้ปวดอีกรอบ แต่คราวนี้อะไรก็เอาไม่อยู่
ปวดไม่หาย แต่ดันเบลอ แล้วก็อ้วกจากผลข้างเคียงของยาอีก จะตายให้ได้
นอนเบลอไป ไม่รู้ตัวเองทำอะไร งงๆ มึนๆ มีแอบร้องโอดโอยนิดหน่อย
ตอนนี้ดูนาฬิกาไม่รู้เรื่องแล้ว ปวดเบ่งอย่างเดียว ใครจะห้ามก็ห้ามไม่ได้แล้ว
ก็มีพยาบาลมาดูเป็นระยะ ปากมดลูกก็ไม่เปิดเพิ่มสักที คุณหมอสุรพันธ์ก็มาดู
ก็บอกให้รอดูไปอีก มารู้ตอนหลังคุณหมอไปคุยกับแม่ว่าอาจต้องผ่าก็ได้
พยาบาลมาเช็คปากมดลูก เห็นว่าเปิด9cmแล้ว ก็ลองให้เบ่ง ถึงตอนนี้ไม่รู้อะไร
เป็นอะไรแล้ว จะเบ่งท่าเดียว ก็มีพยาบาลมาห้อมล้อม ช่วยเชียร์เบ่ง
อีดดดดด อืดดดดด อืดดดดด นานมากกกก เหนื่อยมากกกกก
สักพักก็เห็นผม หัวลูกมาตุงแล้ว พยาบาลก็เข็นเตียงไปห้องคลอด
คุณหมอรออยู่แล้ว เตียงก็ถูกปรับสภาพเป็นที่นอนมีขาหยั่ง
อีกไม่นานจะได้เห็นหน้าหนูน้อยแล้ว เริ่มเบ่งจริงๆจังๆ ถึงตอนนี้มีแรงเท่าไหร่
ใส่ไปหมด อยากจะเอาอุนจิยักษ์ออกจากก้นแล้ว(ตอนนั้นคิดอย่างนี้จริงๆ)
อืดดดดดดด อืดดดดดด อืดดดดดด อืดดดดดดด อืดดดดดดดด
พยาบาลสองคนช่วยดันท้อง อย่างเจ็บ เจ็บเบ่งก็เจ็บ เจ็บท้องอีกต่างหาก
คุณหมอกรีดฝีเย็บเมื่อไหร่ไม่รู้ตัวเลย เคยกลัวเสียวจะเจ็บ แต่ไม่รู้สึกเลย
อืดดดดดดดด อืดดดดดดด อืดดดดดดดด
หัวออกมาแล้ว รู้สึกโล่งท้องทันที ที่ปวดเมื่อกี้หายเป็นปลิดทิ้ง
สักพักก็ออกมาทั้งตัว รู้สึกสบายสุดๆ เหมือนคนปวดท้องอึ๊มากแล้วได้ปลดปล่อย
เที่ยงคืน ห้าสิบเอ็ดนาที วันจันทร์ที่ 18 ตุลาคม 2553
ได้ยินเสียงเรโอะร้องดังลั่น เสียงดีจริงๆ พยาบาลอุ้มเรโอะมาให้ดู
ตอนนั้นไม่ได้ใส่แว่นก็เลยแอบมองไม่ชัด คิดว่าหน้าตาเหมือนโทโมะเลย
ผิดขาวเขียวมาเชียว นี่นะเหรอพ่อหนูที่เคยอยู่ด้วยกันมาเก้าเดือน น่าตลกจัง
เนื่องจากก่อนคลอดได้รับยาแก้ปวดทำให้อาจมีผลต่อระบบหายใจลูก
คุณหมอเลยขอเอาเรโอะไปดูอาการก่อน เลยอดอยู่ด้วยกันหลังคลอดเลย
กลับมาต่อเรื่องการคลอด พอคลอดเรโอะเสร็จ คุณหมอก็คลอดรกต่อ
ก็รู้สึกเหมือนคลอดลูกแต่ไม่เจ็บไม่รุนแรงเท่า แล้วคุณหมอก็ล้วงเลือด
อันนี้แอบเจ็บตึงๆในท้อง แล้วปิดท้ายด้วยเย็บผีเย็บ แอบเจ็บเล็กน้อย
คงเพราะยาชายังไม่ค่อยออกฤทธิ์ เจ็บแปล็บๆมาเป็นระยะ
ตอนแรกนึกว่าตัวเองจะน้ำตาไหลเวลาเห็นหน้าลูก แต่ด้วยความเพลีย
เหนื่อย เบลอ มึน งง ทำให้เอ๋อสุดๆ ทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนหมดสภาพ
การคลอดลูกไม่โหดเท่าที่คิด แต่ก็เจ็บ ปวด ทรมาน แสนสาหัสจริงๆ
เรโอะ รักแรกพบของหม่ามี้
| Create Date : 25 ตุลาคม 2553 |
| Last Update : 19 พฤศจิกายน 2553 21:22:23 น. |
|
13 comments
|
| Counter : 1119 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: แม่อาเดียว (ปันฝัน  ) วันที่: 25 ตุลาคม 2553 เวลา:6:52:23 น. |
|
|
|
| โดย: loveyoumore วันที่: 25 ตุลาคม 2553 เวลา:15:17:20 น. |
|
|
|
| โดย: กิ๊ฟ IP: 223.24.65.136 วันที่: 25 ตุลาคม 2553 เวลา:19:34:02 น. |
|
|
|
| โดย: tr123 วันที่: 26 ตุลาคม 2553 เวลา:16:16:48 น. |
|
|
|
| โดย: iamnerisa วันที่: 26 ตุลาคม 2553 เวลา:19:47:57 น. |
|
|
|
| โดย: โดรามี (น. กล้วยไม้) (น. กล้วยไม้ ) วันที่: 10 พฤศจิกายน 2553 เวลา:9:43:22 น. |
|
|
|
| โดย: nokhongyok วันที่: 11 พฤศจิกายน 2553 เวลา:11:22:22 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
Aichi Japan
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]
|
สิ่งต่างๆที่ได้พบ ทั้งความสุขและความเศร้า หล่อหลอมให้เป็นตัวเองในวันนี้ อยากจัดเรียงความทรงจำ ประสบการณ์ต่างๆให้เข้าที่ ปัดฝุ่นให้มองเห็นได้ชัดขึ้น ให้คนใกล้ตัวหรือคนที่เพิ่งผ่านมา ได้หวนคำนึงถึงความทรงจำไปด้วยกัน
ถ้าบังเอิญผ่านมาก็มาเป็นเพื่อนกันนะคะ
สวัสดี...ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เก่งมากเลยที่คลอดลูกออแมาได้
ขอให้เลี้ยงง่าย ๆ โตไว ๆ นะคะ