เรื่องของสหายนางวิสาขาทั้ง 500 คนนี้ มีอรรถกถาเล่าว่า

ครั้งนั้นกุลบุตร ๕๐๐ คน ในพระนครสาวัตถี ได้มอบภริยาของตนๆ กะนางวิสาขามหาอุบาสิกา ด้วยมุ่งหมายว่า "ด้วยอุบายอย่างนี้ ภริยาเหล่านี้จักเป็นผู้อยู่ด้วยความไม่ประมาท." หญิงเหล่านั้น เมื่อไปสวนก็ดี ไปวิหารก็ดี ย่อมไปกับนางวิสาขานั่นแล.

คราวหนึ่ง มีการจัดมหรสพเกี่ยวกับสุราตลอด ๗ วัน หญิงเหล่านั้นจัดเตรียมสุราเพื่อสามีของตน เสร็จงานแล้วจึงหารือกันว่า "พวกเราไม่ได้ดื่มสุราต่อหน้าสามี, ก็สุราที่เหลือยังมีอยู่, เราทั้งหลายจักดื่มสุรานี้ด้วยวิธีที่สามีเหล่านั้นจะไม่รู้"

ดังนี้แล้ว จึงไปสำนักของนางวิสาขา กล่าวว่า "แม่เจ้า ดิฉันทั้งหลายปรารถนาจะชมสวน" นางวิสาขาอนุญาตและไปด้วย หญิงเหล่านั้นซ่อนสุราไปโดยอาการอันมิดชิด ดื่มเสีย (จน) เมาแล้ว เที่ยวไปในสวน.

นางวิสาขาจับได้และต่อว่า หญิงเหล่านั้นก็แก้ตัวไปต่างๆ เมื่อกลับถึงเรือน ต่างพากันบอกสามีว่าเป็นไข้ แต่ถูกสามีจับได้และถูกทุบตีไปตามๆ กัน

แต่หญิงเหล่านั้นก็ยังไม่เข็ด เมื่อมีมหรสพอีกก็อยากดื่มสุราอีก มาหลอกนางวิสาขาขอเที่ยวสวน นางวิสาขารู้ทันไม่ยอม จึงมาหลอกว่า จะขอตามไปเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า นางวิสาขาจึงพาไป นางเหล่านั้นซ่อนขวดเหล้าไว้ในผ้า และแอบดื่มจนเมาอยู่ที่วิหาร

เมื่อนางวิสาขากล่าวขอให้พระพุทธองค์ทรงแสดงธรรม หญิงเหล่านั้นก็เกิดอยากขับร้องฟ้อนรำ ทั้งเทวดาฝ่ายมารก็เข้าสิงจึงพากันลุกขึ้นขับร้องฟ้อนรำ พระพุทธองค์จึงทรงเปล่งรัศมีขึ้น ทำให้หญิงเหล่านั้นหายเมา และได้ทรงตรัสคาถาดังกล่าว

นางวิสาขาได้ทูลถามถึงที่มาของสุรา พระพุทธองค์ได้ทรงตรัสเล่าและแสดงธรรมถึงโทษของสรุรา เมื่อจบการแสดงธรรม หญิงเหล่านั้นทั้งหมดได้สำเร็จพระโสดาบัน

สาธุ สาธุ สาธุ