Never Ending Nightmare~ Nightmare lying here in the dark Scared like my dreams made their mark I wonder Dreamer always alone Lost in a part of myself I can't find anymore I wonder if it's gonna end tonight I can't sleep alone anymore I need you here with me Even though I closed all the doors There's somethin' holdin' me Never Ending Nightmare Always there instead of you Never Ending Nightmare No escape this time from you Lately been around someone new Needed to fill in the space That once sheltered you Still I worry, if you're gonna be alright https://www.youtube.com/watch?v=_frBwbibNHk ตั้งแต่ขึ้นปีใหม่มานี้ อาการหลับ ๆ ตื่น ๆ ตามหลอกหลอน เริ่มจาก ฝันซ้ำซาก ไม่เคยมีตอนจบ ไม่เคยเห็นไคลแม็กซ์ แต่ประมาณนึง ต้องบังคับตัวเองให้ตื่นเสียที ก่อนจะฝันยาวไปกว่านี้ เพื่อที่จะหลับไม่ลงอีกเลยจนเช้า ซีรี่ย์เกาหลีที่ยืมมา ดูไป 4 แผ่น DVD จบในคืนเดียว ยืมมา 2 เรื่อง ก็ดูได้ 2 คืน บ้าไปแร้ววว แล้วคืนนี้จะทำอะไรดี?? ฟังเพลงนี้ซ้ำไปซ้ำมา (เป็น version live unplugged จะลื่นหูสุด ๆ) ความทรงจำเล็ก ๆ ที่หลงเหลือจากในฝัน คน ๆ หนึ่งที่มีสุข และชื่นบาน กับอีกคนหนึ่งที่จิตป่วยลง และ ป่วยลง งานเลี้ยงต้องมีเลิกรา และงานเลี้ยง ก็เลิกราไปหลายปีดีดักแล้ว แต่ฉันก็ยัง น้ำเน่า พร่ำเพ้อ ฟูมฟาย เสียน้ำตา นอนฝันถึงคนที่มีเจ้าของอยู่ทุกบ่อย หลอกตัวเองว่าสิ่งที่หลงใหล อาลัยอาวรณ์อย่างหน้าไม่อายนั้น มันคือความทรงจำที่ดีแสนดี หลายเดือนมานี้ บังคับตัวเองให้เลิกอ่านคอลัมน์ดูดวงเผื่อเธอ เลิกเมล์ฟอร์เวิร์ด (เพราะเธอเองคงไม่มีเวลาอ่านมันเท่าไหร่) เหวี่ยงงานที่ต้องติดต่อกับเธอออกจากตัวไปทีละนิดละหน่อย มันคงไม่เกินทน ที่จะบอกตัวเองว่า วันหนึ่งเราจะกลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกันโดยสิ้นเชิง และฉัน... ก็ควรกลับมาอยู่กับปัจจุบัน อย่างเป็นเรื่องเป็นราว เสาร์ที่แล้ว ได้เข้าไปที่เสถียรฯ ฉันได้ฟังคำสอนที่ดีมาก ถ้าเปรียบสิ่งที่ขุ่นข้อง หมองเศร้าที่ผ่านมาในชีวิต เป็นก้อนเกลือก้อนหนึ่ง มันก็เค็มอยู่นั่น ถ้าปล่อยให้ความทุกข์เวทนาเกาะกินอยู่ไม่จบสิ้น ควรก่อกรรมดี เจริญสติ รู้ ตื่น และเบิกบานได้แล้ว เพื่อที่เราจะมีน้ำดีในชีวิต ค่อย ๆ ละลายก้อนเกลือให้เจือจางลง จนมีขนาดเล็กลงเรื่อย ๆ และวันนึง จะสลาย หรือตกตะกอนไปกับกาลเวลา ฉันคงไม่ถึงขั้นบรรลุถึงมรรคผลอันวิเศษนั้นได้ในวันเดียว แต่ชีวิตนี้ ก็ขอปวารณาตนเป็นศิษย์ตถาคต และจะขอสร้างน้ำดี ละลายน้ำเน่าในตัวออกเสียบ้าง คงมีวันหนึ่ง ที่ฉันมองสบตาเธอได้ แบบคนที่ไม่มีความในใจใด ๆ "อย่าเลย ขอบใจ" ที่เธอมาแสดงความห่วงใย ด้วยการผลักไสฉัน ให้แต่งงานแต่งการ ให้ไปรู้จักเพื่อนหนุ่มโสดของเธอ ขอบคุณเธอนะ แฟนเก่าผู้หวังดีไม่มีสิ้นสุด ขอบคุณ ในความเอื้ออาทร (อย่างน่าถีบ) ที่อุตส่าห์ใส่ชื่อฉัน ไปเดทหมู่วันวาเลนไทน์นี้ ฉันเพิ่งเข้าใจ ในสิ่งที่เธอทำ (โดยการไม่ทำ) และสิ่งที่เธอเคยสอนฉัน รักแล้ว ย่อมไม่ทำร้ายกัน ก็วันนี้ ยามตื่น ฉันว่าค่อนข้างประสบความสำเร็จ กับภารกิจขจัดเรื่องฟุ้งซ่าน และสามารถทำตัว Busy เกินกว่าเหตุได้เสมอ แต่การหลับอย่างสงบ คืนนี้จะขอลองอีกซักตั้ง   Create Date : 31 มกราคม 2551     5 comment Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2551 1:59:22 น.     Counter : 1963 Pageviews.   Share Tweet

บทเรียนหลายใจ ใครจะบอกได้ รักนิรันดร์ ของคน ๆ หนึ่ง จะเป็นชั่วชีวิต แค่ 3 เดือน 4 วัน หรือ แค่ชั่วข้ามคืน มีคนว่าไว้ว่า "รัก" ให้ง่าย ๆ อย่าซับซ้อน อย่าฉลาดเกิน อย่ามีเงื่อนไข มันจะ 3 วัน หรือ 4 เดือนก็ช่างเถอะ ถ้ารักเต็มที่แล้ว เจ็บก็เจ็บอย่างเต็มใจ ร้องไห้ก็เต็มเสียง ไม่ต้องกั๊ก ........................................................................ เช้านี้ ลมจากทางเหนือเริ่มพัดมาอ่อน ๆ และแดดอุ่นพอดี ปกติก่อนออกจากบ้านไปทำงาน ฉันกับป๊าจะได้คุยกันเล็กน้อย (เพราะวัน ๆ เจอหน้ากันเป็น ๆ แค่นี้แหละ) ทุกวัน ป๊าจะนั่งอ่านการ์ตูนกับหนังสือพิมพ์แกล้มกาแฟตอนเช้า หรือ เล่นกับหมา แบบขำ ๆ แต่เช้านี้ ป๊านั่งเหม่อมองเสาไฟอยู่นานจนฉันแปลกใจ "ดูนะ คนเรา มาต่อเอาไปตัวเดียว เห็นหลายวันแล้วเนี่ย ใจร้ายจริง ๆ " นกเขาตัวหนึ่ง ท่าทางซึม ๆ เกาะสายไฟอยู่หน้าบ้าน เสียงร้องของมันเศร้าสร้อย สับสน "ถ้าเค้าไม่มาเอามันไปอยู่ด้วยกัน มันก็จะอยู่อย่างงี้จนตายเหรอป๊า" "อืมมม....นกหลาย ๆ อย่างก็อยู่ผัวเดียวเมียเดียวจนตายนะ เป็นธรรมชาติของมัน" คนนี้แหละ ผู้ชายที่ "แมน" ที่สุดในชีวิต เป็นไม้บรรทัดในหัวใจมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย หนุ่มใหญ่เชื้อสายจีน ที่หน้าคล้ายฉันที่สุดในโลก ป๊าไม่เคยบอกรักพร่ำเพรื่อ แต่ทำทุกอย่างที่แม่ชอบตอนเผลอ เพราะโดนแม่บ่นแล้วจะรู้สึกดีกว่าโดนแม่ชม ป๊ารักลูกเท่ากันอย่างชัดเจน เพราะลูกป๊า มีความเป็นผู้หญิง และผู้ชายอยู่ในตัว ปริมาณเท่า ๆ กันทั้งคู่ ทั้งที่เกิดมาคนละเพศ แม่ อาจจะเป็น "รักนิรันดร์" ของป๊า และตอบเรื่องข้างบนได้ดี ยามที่เห็นคนสามารถ "รัก" คนโน้นคนนี้ได้หลาย ๆ ใครในคราวเดียว ทำให้ฉันพิศวงได้เสมอ และไม่รู้ว่าทฤษฎีใดจะอธิบายได้ถึงปรากฎการณ์หลายใจ มากรัก อย่างนั้น ฉันก็ได้แต่เก็บใส่หัวไว้ เป็น "บทเรียน" แต่ที่แน่ ๆ ฉันชอบปรากฎการณ์แบบเจ้าชายน้อยมากกว่า " ถ้าใครสักคนรักดอกไม้ดอกหนึ่งที่ไม่มีอีกแล้วบนดาวนับล้าน ๆ ดวง และเขาก็มีความสุขมากพอแล้วกับเพียงได้นั่งมองและเฝ้าบอกตัวเองว่า 'ดอกไม้ของฉันอยู่นั่นเอง อยู่ ณ ที่นั่น' แล้วถ้าแกะกินดอกไม้ไป สำหรับเขาแล้ว ราวกับดาวทุกดวงดับลงในพริบตา นี่ยังไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกหรือ" *** น่าอิจฉา "ดอกไม้เพียงดอกเดียว" ของป๊า ดอกไม้ดอกหนึ่ง ที่ไม่มีอีกแล้วบนดาวนับล้าน ๆ ดวง ทิศเหนือในชีวิตของฉัน ......................................................................... นกเขาตัวนั้น บินจากไปตอนไหนไม่รู้ เพราะทุกสิ่งที่เห็นตรงหน้า เริ่มพร่าเลือน *** The Little Prince : Antoine de Saint-Exupéry   Create Date : 19 ตุลาคม 2550     11 comment Last Update : 19 ตุลาคม 2550 17:44:10 น.     Counter : 566 Pageviews.   Share Tweet

เรื่องของ "ฉัน" ~ "มัน" และ "มึง" วันนี้ตั้งใจจะนินทาเพื่อนผู้ชายคนนึง เป็นเพื่อนในเอ็มที่วันไหนถ้านึกสนุก หรือเบื่อ ๆ คิดงานไม่ค่อยออก ก็หาเรื่องคุยกัน กวนตีนกัน ซัก 5 นาที เสร็จแล้วแยกย้าย ทำธุระของใครของมันตามเรื่องตามราว มันเป็นเพื่อนใน ICQ คนแรก ๆ ที่ Add เข้ามาตั้งแต่ปี 43 (ก็นานเหมือนกันเนอะ) คุยกันไป คุยกันมาอยู่หลายปี ยังไม่เคยเจอตัวเป็น ๆ กันซักครั้ง แต่เราก็แลกรูปกันดูเสมอ ตั้งแต่ ฉันผมสั้น ผมยาว ผมดัด ผมตรง ฯลฯ และหมั่น update ชีวิตกัน ว่าเปลี่ยนแปลงไปบ้างอย่างไร แต่ที่ไม่เคยเป็นอื่นเลย ที่ฉันเห็นคือ มันไว้ผมทรงเดียวตลอดชาติ ทุกรูปที่ส่งมา คือไว้ผมยาว รวบหางม้า ดูมหาโจรสุด ๆ แต่ lifestyle ที่ไม่ค่อยเหมือนใครของมันนั่นแหละ ฉันว่า น่าเอามานินทาที่สุดแล้ว ให้ลองจินตนาการ ผู้ชายหน้าแขก ขอบตาคล้ำ นั่งหน้าจอ Mac เฝ้าแกลเลอรี่ทั้งวัน ทั้งคืน บิทหนังเกาหลี สลับกับดู camfrog จบนิเทศฯ มหา'ลัยเอกชน เมื่ออายุ 30 ต้น ๆ ใช้ชีวิตช่วงวัยรุ่นที่อินเดีย ชอบดูหนัง indy และ ฟังเพลงเยอะมาก ตั้งแต่ปาวาร็อตติ ยัน Linkin' Park ที่สำคัญ มันเป็น Backpacker ตัวยง คุยเรื่องท่องเที่ยวแล้วม่วนจริง ๆ A : เปงไงมั่งอ่ะทัย B : ช่วงนี้เหรอ เรื่อย ๆ ทุกอย่าง เทออ่ะ A : เหรอ เหมือนกาน B : ชั้นอยากเดินทางไกล ๆ ว่ะ ไกลผู้ไกลคน ไกลแค่ไหนก็ไม่พอ A : เออ เหมือนกัน ทุกอย่างมันราบเรียบ เรื่อย ๆ น่าตกใจนะ ไม่มีไรให้ตื่นเต้ล เหมือนเมื่อก่อนเล๊ยยย B : เออออ เซ็งเจงๆ ไปไหนดีฟร่ะ A : ดูไบ นั่งดู nation channel อยู่ น่าเที่ยวดีจัง B : เท่าไหร่ A : แต่กะลังคิดอยู่ สาวดูไบเอามัน มั๊ยว๊ะ... A : ไม่ได้บอกราคา มันเป็นรายการพวกสถาปนิก B : อ๊ะ อีนี่ เค้าดู "ไบ" เว้ยยย แกเป็นไบเหรอ A : เอ๊า เสียตังค์ไปทั้งที ขอเอาให้มันหน่อยไม่ได้รึไง B : 555 A : เออออ สองแบบบ แต่ช๊านไม่ชอบผู้ชายง่ะ B : อ้าว เหรอ B : เข้าใจผิดมานาน เห็นตัวดำ ๆ นึกว่าจะชอบถั่วดำ A : แบบแกพอไหว ผู้หญิงที่ดูคล้ายผู้ชาย -อิอิ- A : ทั้งขาว ทั้งยาววว ทั้งแบน B : อีบร้า.. B : ล้อเลียนปมด้อยชาวบ้าน ชาติหน้าระวังเตี้ยนะฮึ่ม!!! A : ชาตินี้ ตูก้อเตี้ยอยู่แล้ว A : ยิ่งถ้าเทียบกะตะเอง A : อิ อิ A : แต่ไม่มีปัญหาในแนวราบหรอกนะ B : เดือนหน้าจะไปเวียตนาม มีไรน่าเที่ยวมั่ง A : เหนือ/ใต้ล่ะ B : เออ...ยังไม่เห็นโปรแกรมว่ะ เด๋วค่อยถามอีกทีนะเตี้ย ........................................................................... A : นี่ชั้นอยากไปนอนhome stay แถวอัมพวาจัง B : ก็ไปดิ บ้านทรงไทยสวย ๆ เยอะแยะ ชั้นยังชอบเลย A : ไม่อ่ะ ขอบ้านไม้ก้อพอ A : ไว้ไปกานม๊ะ ฉองเรา B : ชอบดูหิ่งห้อยเหรอ A : ง่ะ A : ดูพระจันทร์ในแก้วก้อพอ B : แต่เด๋วนี้ชั้นว่าไม่ค่อยสงบแล้ว คนไปเยอะ A : เหรอ B : คราวก่อนไปกินข้าวแถวๆยังไม่ถึงอัมพวานะ น่านอนใช้ได้เหมือนกัน น่าจะแถว ๆ ก่อนถึงดอนหอยหลอด A : เหรอๆ A : เอออ น่าสน B : เค้ามีนั่งเรือไปดูหิ่งห้อยเงียบ ๆ ด้วย หลาย ๆ คนหารกันก็ไม่แพง B : แม่น้ำช่วงนั้นก็เงียบ ๆ A : ใช่ที่หน้าหนาวมีนกน้ำอพยพมาป่ะ A : เด๋วติดไข้หวัดนม เอ๊ย นก A : คลิปๆ A : sends PARKING_CAMERA.wmv B : โป๊ป่าว A : โป๊ดิ A : เออ ดีอยากไปอยู่เงียบๆ A : แค่ได้นอนบ้านไม้ เงียบๆ ก้อสุขโขแล๊วววว A : ให้ดีนะ อยู่กะแกสองต่อสอง A : อิ อิ A : แล้วด่ากันไฟแลบ A : โรแมนติกเจงๆ B : บ้า B : ปกติชั้นเป็นคนเรียบร้อยว่ะ ปากจัดตอนรู้จักแกนี่แหละ A : อ่ะ งั้นนั่งกอดกาน ดูดาวที่ไม่ค่อยจะมีก้อได้ B : แกนั่งพิงฝาก็ได้อารมณ์เดียวกันแหละ B : ก็ชั้นมันแบนนี่ A : ช่ายยยยยย A : ฮิ้ววววว มีฝาดิ้นได้ด้วย A : เริศเจงๆ B : โว้วว เลอะเทอะ A : เมาๆ แล้วแกปล้ำช๊านนะ A : เดี๋ยวช๊านแกล้งดิ้นนิ๊สนึง B : มารยาว่ะ A : แหมมมมม ขอดิ้นหน่อยนึง A : ไม่ได้รึไงเล่า B : 555 เรื่องปล้ำแก มันต้องเมามาก ๆ จิง ๆ ว่ะ ถึงจะทำใจได้ลง You have successfully received C:\Documents and Settings\DUANG_WO\My Documents\My Received Files\PARKING_CAMERA.wmv from A. A : น้อยๆ หน่อย B : 555 B : ดูแล้ว มันน่าจะเป็นตั้งใจถ่ายนะ ไม่แอบถ่ายหรอก A : ฮื่มมมม แกล้งตื่นเต้น A : 8-) ................................................................................ สาระมีบ้าง ไม่มีบ้าง แทะโลมกันบ้าง ปากดีใส่กันบ้าง เท่านั้น... นอกจากนี้ fwd mail พิสดารพันลึก และเว็บ Hardcore ทั้งหลาย ก็ได้มาจากมันนี่แหละ หลังจากคุยให้ฟังว่า ฉันสะสม Postcard วันนึงมีแผ่น CD ส่งมาถึงบ้าน ยังนึกว่า เป็น VCD ต้องห้าม ดูแล้วหัวหลุดจากบ่าซะอีก เปิดออกมา เป็น Audio แนวที่ชอบ ที่ใช่เลย ดูจากลายมือขยุกขยุยบนแผ่น รายชื่อเพลง มีดังนี้ "ซึ้งโคตรพ่อ" "เพราะเชี่ย-เชี่ย" "กินใจสาดด" ....ฯลฯ ku จะใคร่รู้ไม๊เนี่ยยย!!!!! อืมม แต่ก็ขอบใจนะ รู้แระ ตอนคุณมรึงไร้ท์คิดอะไรอยู่ 555 สมแล้วที่มาจากดาวอังคารจริง จริ๊งงง ไม่รู้มันจะฮัดเช่ยบ้างรึป่าว ที่แอบเอามานินทา แต่เห็นเพื่อน ก็เหมือนเห็นตัวเอง และแง่มุมที่เรียบง่ายเหลือเชื่อ ของความสัมพันธ์ไซเบอร์ วันนี้อยากบอกแกนะ เพื่อน "ku รัก mung ว่ะ"   Create Date : 15 กันยายน 2550     2 comment Last Update : 15 กันยายน 2550 12:10:36 น.     Counter : 488 Pageviews.   Share Tweet

ฤดูทำสวน และสายลมโปเตนเต้ ระยะนี้ เมรีแก๊งค์มีกิจกรรมวันหยุดกันถี่ยิบ หายใจเข้า หายใจออก เป็นเรื่องต้นไม้ใบหญ้า เริ่มจากพี่ใหญ่ปรับปรุง และ ต่อเติมบ้าน "ของพวกเรา" และผุดไอเดียจัดสวนสวย ผนวกเข้ากับศาลานั่งเล่น (ไว้นั่งกินเหล้า) ขึ้นมา ได้ "สถาปนก" พี่สาวมนุษย์ไฟฟ้าแรงสูง ผู้มียีนสีเขียว และ DNA ใบเลี้ยงคู่ วางแปลนการจัดต้นไม้ + สาวข้าวใหม่ผู้ไม่ย่อท้อต่อการเกษตรทั้งปวง เป็นหัวหมู่ทะลวงฟันเพื่อเคลียร์พื้นที่รก ๆ ของเดิม สวนน้อย ๆ ของพวกเราก็เริ่มจะเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาในบัดดล จริง ๆ แล้ว ฉันเองรู้ตัวมาตลอดว่าเป็นคนมือร้อน ว่าจะให้กำลังใจอยู่ห่าง ๆ หรือไม่ก็ใช้แรงงานขุด ๆ ขน ๆ ตามถนัด แต่พอได้ติดสอยห้อยตามไปเลือกช้อปต้นไม้ด้วยกันที่องครักษ์ (ประมาณคลอง 15) ทั้งไม้ดอกไม้ใบ ละลานตาไปหมด นึกครึ้ม อยากทำสวนกะเค้ามั่ง ช่วงนี้ฝนตกไม่แรงนัก เลยซื้อกล้วยไม้ กับ ไฮเดรนเยียมาอย่างละ 3 กระถาง, ดอกพุดน้ำบุศย์ 1 กระถาง ย้ายไฮเดรนเยียทั้ง 3 ต้นออกจากถุงดำมาอยู่บ้านใหม่ใหญ่ขึ้น เป็นกระถางดินหน้าศาลพระภูมิของบ้าน กล้วยไม้ย้ายออกจากถ้วยเล็ก ๆ ไปอยู่ด้วยกันกับพรรคพวกบนคบมะม่วง ที่ออกดอกหลากสีสลอน และริมรั้วหลังบ้าน เป็นที่ทางของต้นดอกพุดน้ำบุศย์ที่สดใสให้กลิ่นหอมกรุ่นในยามเย็น ช่วงเช้าที่มีแดดอ่อน ๆ สวนหลังบ้านจะสดชื่นและให้กลิ่นที่เข้ากันกับกาแฟอย่างน่าประหลาด เท่าที่เมียงมองและลองนับ ๆ ดู นอกจากผักสวนครัว รั้วกินได้ของป๊าแล้ว ต้นอย่างอื่นที่กินไม่ได้ จะเป็นต้นไม้ที่ฉันซื้อมา หรือ เจอที่ไหนถูกใจเป็นขอ เนื้อที่ 50 ตารางวาหลังบ้าน ก็ดูใกล้เคียงป่าเบญจพรรณรก ๆ อยู่ไม่น้อย แต่มันก็รู้สึกดีทุกครั้ง ที่เห็นความเติบโต ผลิบาน ได้ตื่นเต้นกับ ดอกตูม ๆ ของดอกไม้ลึกลับ แทงขึ้นจากหัวพันธุ์ประหลาดที่ซื้อมาลุ้นเอาเองจากจตุจักร รวมถึง กุหลาบหวงดอก ที่ยอมออกมาให้ยลโฉมแค่ปีละ 3-4 ครั้ง แต่ก็หอมฟุ้งเป็นพิเศษเช่นกัน ตอนนี้กำลังอ่าน "Bella Tuscany" ภาคต่อของ "Under The Tuscan Sun" ได้อารมณ์ของสวนแบบบ้าน ๆ จังเลย การพลิกฟื้นผืนดินอย่างพากเพียรให้กับบรามาโซเล่ และความพยายามใช้ชีวิตอยู่ให้ได้ในที่ทางซึ่งไม่ใช่บ้านเกิด ภาคแรก ของ Frances Mayes เขียนได้สนุก และมีเสน่ห์เสียจนฮอลลีวู้ดอดใจไม่ไหว เป็นหนังที่ดูแล้วเป็นปลื้มมากมาย แม้ว่า จะดัดแปลงบทไปไกลจากต้นฉบับผู้เขียนพอสมควรก็ตามที ตอนนั้นก็อ่านไปหลายรอบ สิ่งที่ตรึงใจฉัน จนอยากจะมีบ้านของตัวเองซักหลังไว้ทำสวน สวนที่อธิบายตัวตนของเจ้าของมันได้ดีที่สุด และวิธีที่ Frances Mayes ทำสวน เริ่มจากก่อกำแพงโปแลนด์ ปรับปรุงภูมิทัศน์ที่ราบขั้นบันได บ่อน้ำพุ ต้นมะกอกเก่าแก่อันเป็นมรดก และฉันก็เริ่มหลงรักทัสคานี่เข้าแล้วดั่งต้องมนต์ Frances Mayes พูดถึงอิทธิพลของสายลม ในตอนแรก ๆ ของ Bella Tuscany ลมพัดมาแต่ละครั้ง อิตาเลี่ยนจะรู้สึกได้ว่า ฤดูไหน ควรปลูกอะไร ไม่ว่าเป็นลมตรามอนตาน่า อันเย็นเยือกจากเทือกเขาแอลป์ ลมเลวันเต้ ที่พัดเร็วแรงจากทิศตะวันออก ลมลิเบซโซ ลมอุ่นแห้ง ที่พัดมาจากทางใต้ ลมฤดูร้อน อย่างเกรคาเล หรือ มาเอสตราเล แต่สายลมแห่ง การทำสวน และพันธะสัญญาแห่งการผลิบานของดอกใบ และบางครั้งก็นำฝนมา ถูกเรียกว่า โปเตนเต้ การทำสวน คงให้อะไรกับคนทำมากมายกว่าแค่ความสุขในการปลูก รดน้ำ ให้ปุ๋ย ตัดแต่ง และเก็บเกี่ยว เหมือนมีสิ่งลี้ลับที่เชื่อมโยง ระหว่างผืนดิน กับอากาศ, สายลม และใบหญ้า พลังงานของธรรมชาติที่ถ่ายทอดสู่มนุษย์อย่างไม่รู้จบสิ้น พร้อมกับรสชาติที่หอมหวานอย่างน่าพิศวง สวนที่ให้แรงบันดาลใจ และจินตนาการที่ยิ่งใหญ่ จะมีคนตื่นเช้า หรือนอนดึกกว่าเดิม เพื่อร่ายบทกวี "ในฤดูใบไม้ผลิ พื้นดินอันเปล่งปลั่งเรียกร้องเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิตใหม่ ช่างน่ารักยามผืนดินกำลังจะให้กำเนิด ภายใต้ลมตะวันตกที่ตื่นเต้น ดินร่วน และความชื้นบาง ๆ ปกคลุมอยู่ทั่วทุกหนแห่ง ต้นหญ้าเติบโตอย่างมั่นใจ เพราะดวงอาทิตย์อันอ่อนโยนคงไม่ทำอันตรายใด ๆ รากต้นไม้เถาไม่หวั่นเกรง แม้พายุทางใต้จะพัดมา หรือแม้แต่ฝนเย็นเยียบที่ตกเป็นแนวเฉียงลงมาจากสวรรค์ภายใต้สายลมเหนือ ไม่..มันจะแตกหน่อในบัดนั้นอย่างกล้าหาญ และเผยใบอ่อนดังที่เคยเป็นมาตั้งแต่โลกเริ่มสร้าง นี่คือยามรุ่งอรุณที่แสงสุกสว่าง และเป็นยามที่ยอดเยี่ยมที่สุดในวารวัน..." (Horace, Roman Poet, 65BC - 8 BC)   Create Date : 04 สิงหาคม 2550     1 comment Last Update : 7 สิงหาคม 2550 0:59:50 น.     Counter : 4174 Pageviews.   Share Tweet

Nice 2 meet you~ดีใจได้รักเธอ ได้พบเธออีกครั้ง เป็นความบังเอิญที่เฝ้ารอคอย เรื่องธรรมดา ๆ ที่ใคร ๆ ก็ทำกัน อย่างการกินข้าว และเดินซื้อหนังสือ กลับกลายเป็นความพิเศษและช่างแสนดี สำหรับฉัน วันนี้ เธอบอกว่า แว่บแรกที่เห็นหน้าฉัน เธอมองฉันได้อย่างเต็มตา ไม่ต้องเบือนหน้า หรือซ่อนนัยน์ตาพิรุธต่อใคร ๆ และอาการจุกในอก ไม่เกิดกับเธออีกเหมือนเคย นั่นทำให้เธอรู้สึกเสียใจเหลือเกิน ................................................. ไม่ต้องเลย เพราะเธอที่รักฉัน ไม่ได้ตายจากไปไหน เพราะฉัน "ที่รักเธอ" ก็ยังอยู่ตรงนี้ มีเธอ เป็นภาพฝันที่งดงาม ขอบคุณ ที่ห่วงใย และไถ่ถามทุกข์สุข ขอบคุณ ที่เฝ้ามองความเป็นไป ทั้งดีและร้าย ขอบคุณ ที่ติดตามให้กำลังใจ และส่งข่าวคราว ...................................................... จะจดจำภาพตรงหน้าไว้ ผู้ชายคนนึง ที่ชีวิตนี้จะรักได้อย่างหมดจิตหมดใจ สายน้ำที่ไม่ไหลกลับของฉัน หากวารวันย้อนกลับไปได้ ถ้าวันนั้นเลือกละทิ้งโลกไว้เบื้องหลัง และทำตามคำสั่งของหัวใจ อะไรจะเป็นไป ก็สุดแต่พระผู้เป็นเจ้าจะเมตตาเถิด...... เราจะเดินมาถึงวันนี้ด้วยกันไม๊นะ??? Nice to meet you ไม่เสียใจเลย ที่ไม่เลือกเธอ ไม่เสียใจเลย ที่ได้รักเธอ You are the reason, my faith in tomorrow, the distance horizon, the step i must follow, you are the first you are the one.... ขอบคุณอะไรก็ได้ ที่นำพาเรามาพบกันในวันนี้ ชั่วขณะหนึ่งของความอิ่มเอม และโมงยามแสนหวาน ยิ่งใหญ่มหาศาลในความเล็กน้อยเหลือเกิน   Create Date : 23 กรกฎาคม 2550     1 comment Last Update : 24 กรกฎาคม 2550 0:51:14 น.     Counter : 538 Pageviews.   Share Tweet