บ่นไปเรื่อย ก็เรามันคนขี้บ่น
Group Blog
 
All blogs
 
หาเรื่องกินอีกแล้ว

มาอัพเดตประจำสัปดาห์ค่ะ อย่างที่บอกว่าวันเสาร์มีเทศกาลกินแหลกที่st.louis เอิงก็ไปกะเค้าด้วย คือชื่องานจริงๆคือ taste of Soulardค่ะ ซูลาร์ดเป็นย่านๆนึงในst.louisที่เต็มไปด้วยบาร์มากมาย เดินไปบล็อกนึงก็เจอแล้วสองสามบาร์ แต่วันนี้มีงานที่ว่านี้ล่ะค่ะเค้าเลยเปิดกันตอนกลางวันแสกๆ เอิงไปกับเจ้าเดิมค่ะ แม่และน้องสาวโฮสต์มัมแต่คราวนี้พาพวกมาด้วยค่ะเป็นอาๆของโฮสต์มัมสองสามคน พ่อและคุณตาโฮสต์มัมอีกตะหาก คือรุ่นแม่ขึ้นไปอ่ะค่ะวันนี้ยกเว้นน้องสาวโฮสต์ แต่ละคนก็นิสัยดีค่ะ น่ารักดี คอยถามเรื่อยๆว่าสนุกรึปล่าวเพราะดูเอิงเงียบๆ ก็แหมใครจะไปมันส์เท่าพวกพี่ล่ะคะ แต่ละคนเล่นดวดกันไปซะขนาดนั้น ส่วนเอิงตั้งแต่แฮงค์เมื่ออาทิตย์ก่อนแค่ได้กลิ่นก็คลื่นไส้แล้วค่ะ งานนี้เลยปลอดแอลกอฮอล์(เฉพาะเอิงนะ) อ่ะเล่าตั้งแต่เริ่มงานเลยละกัน ก็คล้ายๆกับงานชิมไวน์เมื่ออาทิตย์ที่แล้วค่ะ คือไปถึงบาร์ที่เข้าร่วมงานเราก็ซื้อตั๋ว แล้วเราก็ตระเวนไปตามบาร์ต่างๆซึ่งมีประมาณยี่สิบกว่าร้านอ่ะค่ะ แต่ละที่ก็จะมีอาหารที่เค้าทำไว้ร่วมรายการร้านละหนึ่งอย่าง แล้ววันเสาร์นะอากาศอย่าให้เซด หนาวสุดๆอ่ะ ทรมานมากๆแทบอยากจะกลับบ้านไปเอาผ้าห่ม อาหารเอิงว่าก็งั้นๆแหละ สู้ที่เอิงทำก็ไม่ได้ 555 แต่ก็กินค่ะเพราะไม่ได้กินข้าวเช้าแล้วกว่าจะมาถึงก็บ่ายแล้ว(คือกะมาถล่มเต็มที่ นึกว่าเหมือนหมูกะทะบ้านเรา)แต่ที่ไหนได้แต่ละที่จานเล็กติ๊ดเดียวเองอ่ะ เอิงก็ด้วยความหิว มีตั๋วอยู่แค่เจ็ดใบ(คือเลือกกินได้เจ็ดอย่าง) ก็ไม่เลือกแล้วเข้าที่ไหนเอิงกินหมดค่ะ ขอให้มีอะไรมากระแทกปากเป็นพอ ปรากฎว่าเอิงหมดโควต้าตั้งแต่เจ็ดร้านแรก ก็อาศัยเนียนๆแอบแจมกับชาวบ้านเค้าไป งานนี้คนเมาเต็มเลยค่ะ เดินกันตามท้องถนนนี่แหละ แต่เค้าไม่เมาแบบเถื่อนๆนะ ออกแนวร้องรำทำเพลงอารมณ์ดี ส่วนพวกอาๆโฮสต์มัมนี่ก็อารมณ์ดีเหลือเกิน ไม่รู้ว่าเพราะเมาหรือเป็นปกตินิสัยเค้าอยู่แล้ว ชอบเล่นมุก ไอ้เราเฉพาะมุกภาษาไทยก็ไม่ค่อยจะเก็ทอยู่แล้ว มาเจอตลกฝรั่งเลยเอ๋อค่ะ แต่ก็หัวเราะไว้ก่อนละกัน มีอาคนนึงออกแนวจิม แคร์รี่อ่ะ ชอบทำหน้าแปลกๆ ทำไรบ้าๆ แล้วแบบเอิงก็ไม่ค่อยขำกับตลกประมาณนี้อ่ะค่ะ แต่ก็จำใจหัวเราะพร้อมกับคิดในใจว่า พอได้ยังว้าาา เหนื่อยแล้วนะเฟ่ย หลังจากเข้าร้านโน้นออกร้านนี้ได้สิบกว่าร้านก็หมดเวลาค่ะ เพราะงานเค้ามีถึงห้าโมงเย็น แต่ทุกคนยังไม่อยากกลับบ้านเลยไปต่อกันที่ร้านนึง ร้านนี้เป็นร้านโปรดของคุณอาๆและคุณตาอ่ะ เพราะที่นี่เค้าคัดพนักงานหญิงมาเป็นอย่างดี ไม่ได้คัดหน้าตานะ(หน้าตาก็โอเคอ่ะ) แต่เค้าคัดกันที่ความอึ๋มค่ะ คือใครจะทำงานที่นี่ต้องลงทุนไปเสริมอึ๋มมาก่อนอ่ะ มิน่าล่ะ ตรงบาร์เงี้ยคนแน่นเชี้ยะเพราะแต่ละคนรอดูช็อตเด็ดตอนบาร์เทนเดอร์ก้มหยิบของค่ะ เอิงก็ฝ่าไปดูกะเค้าทีนึง อยากรู้มันจะใหญ่แค่ไหนเชียว โอ้แม่เจ้า ใหญ่จริงๆค่ะ ประมาณพาเมล่า แอนเดอร์สันเลยอ่ะ ยอมแพ้ๆ แต่งตัวก็ตามคอนเซ็ปต์เลย เสื้อกล้ามเอวลอยกะกางเกงขาสั้น แต่เค้าก็น่ารักนะ คือคุณตาโฮสต์มัมเพิ่งเคยมางานอย่างนี้ครั้งแรกค่ะ พวกลูกๆเลยอยากให้พ่อปล่อยแก่ก็เลยขอสาวๆมานั่งถ่ายรูปกะคุณตา เค้าก็มาถ่ายให้ไม่คิดตังต์ด้วย แต่แอบเห็นสาวเสิร์ฟคนนึงอ่ะ ตัวก็เล็กแถมไม่อึ๋มเท่าไหร่ด้วย ไม่รู้หลงมาทำงานที่นี่ได้ไง (คืออยากมาทำบ้าง ท่าทางจะได้ติ๊ปดี 555) ก็นั่งๆกันไปจนสองทุ่มอ่ะค่ะ คุยอะไรกันบ้างก้ไม่รู้เพราะฟังไม่ทัน เฮ้อ เป็นคนนอกก็อย่างเงี้ย ไหนจะเรื่องภาษาแถมยังไม่รู้เรื่องในครอบครัวที่เค้าคุยกันอีกตะหาก แต่เอิงชินแล้วอ่ะ เจอมาตั้งแต่คริสมาสแล้ว ทำใจๆ คุยกันจนหมดเรื่องคุยแล้วก็เลยพากันกลับค่ะ เมากันกะลังดี ระหว่างทางก็คุยๆกันไปจนมาถึงเรื่องเอิง แม่โฮสต์มัมเค้าเล่าให้คนในรถฟังค่ะว่าที่เมืองไทยเนี่ย Everyone looks like Erng เอิงก็งงสิคะ เอ๊ะ เราไปบอกตอนไหนว่าทุกคนหน้าเหมือนเราหมด อ้อ ฟังไปฟังมาได้ความว่าเค้าหมายถึงว่คนไทยเนี่ยมาผมสีดำเหมือนเอิงกันหมด ทุกคนอะเมซซิ่งกันมากถามกันใหญ่จริงๆเหรอ เอิงก็บอกว่าใช่แล้วก็มีตาสีดำเหมือนกันเลยด้วย โอ้ เลยยิ่งอะเมซิ่งกันเข้าไปใหญ่ เอากันเข้าไป ถ้าบอกว่าคนเอเชียทุกคนไม่เฉพาะคนไทยที่มีผมกะตาสีดำนี่คงหายเมากันไปเลย คนที่นี่ไม่ค่อยรู้เรื่องต่างประเทศอ่ะค่ะถ้าไม่ใช่คนที่ติดตามข่าวจริงๆ เพราะเมกามันกว้างเหลือเกินเฉพาะดูข่าวในประเทศก็แทบจะไม่ทันกันแล้ว พอมาถึงบ้านโฮสต์เอิงทุกๆคนก็ลงจากรถมาเยี่ยมหลานๆ แหม เปลี่ยนกันเป็นคนละคนเชียว ตอนอยู่ในรถโหวกเหวกโวยวายกันใหญ่แต่พอเข้าบ้านแล้วกลายเป็นคุณตากะคุณตาทวดที่ดีของเด็กๆค่ะ ถ้าไปบอกนี่ไม่รู้เลยนะว่าเมามา แอ๊บเก่งจริงๆ ร่ำลากันเสร็จสรรพก็แยกย้ายกันกลับบ้านค่ะ
มาต่อที่วันอาทิตย์ ไม่ค่อยได้ทำไร ตอนแรกน้องสาวโฮสต์มัมโทรมาชวนไปงานพาเหรดสุนัขที่st.louis แต่ไม่ไหวอ่ะ หนาวเกิ๊น แล้ว้ถ้าไปวันนี้นะต้องอยู่ข้างนอกตลอดเอิงคงต้องพกผ้าห่มไปจริงๆแล้วแหละ สรุปก็เลยอยู่บ้านค่ะ ตอนบ่ายๆเบ๊ตตี้(ออแพร์โบลิเวีย)มาหาที่บ้านโดยไม่ได้นัดหมายอีกแล้ว เจ๊แกฟิตอีกแล้วค่ะวิ่งฝ่าลมหนาวมา คือมาเยี่ยมเฉยๆเพราะไม่ได้เจอกันสองอาทิตย์ แหมโทรมาหรืออีเมลมาก้อด้าย แล้วเค้าชวนไปเป็นอาสาสมัครสถานสงเคราะห์สุนัขและแมวที่ถูกทอดทิ้งค่ะ อยู่แถวบ้านเนี่ยแหละ เอิงก็อยากไปอ่ะนะเผื่อจะได้ทำไรใหม่ๆแต่พอไปถามโฮสต์มัมเธอบอกว่างานที่ต้องทำส่วนมากก็คือล้างกรงสัตว์อ่ะค่ะ เอ่อ...งั้นเราไม่ไปละกันนะเบ๊ตตี้ เราไม่ได้เป็นคนดีมีน้ำใจขนาดนั้น แล้วก็ไปโลตัสเมกากะเบ้ตตี้ค่ะ ไม่มีไรทำ ก็คุยๆกันไป เธอบ่นว่าอาทิตย์ที่ผ่านมารู้สึกแย่มากๆกะโฮสต์ เพราะว่าโฮสต์จ่ายเงินขาดไปสามเหรียญ ..ตึ่ง.. เอ่อ คือ..ไม่รู้จะตอบว่าไงอ่ะ คือจริงๆเค้าก็จ่ายตามจริงอ่ะค่ะเพราะมันเป็นเศษเจ็ดเหรียญ แต่เธอเคยได้แบบปัดขึ้นให้ถ้วนๆจากที่เก่าเลยเคืองที่โฮสต์ที่นี่ไม่จ่ายเท่ากัน เอิงก็ไม่เข้าใจความคิดเค้าเหมือนกันก็เลยไม่รู้จะปลอบว่าไงดี สรุปวันนี้เธอก็บ่นๆๆๆๆค่ะ เริ่มเกิดอาการเดียวกับออแพร์คนเก่าแล้วคือ รู้สึกเหมือนโดนขังเพราะรถก็ไม่มีทั้งๆที่บอกว่าจะหาให้ตั้งแต่ก่อนมาแล้ว ทีวีก็ไม่มีให้ดู ถ้าอยากดูก็ต้องดูข้างล่างกะเด็กๆ มือถือก็ไม่มีให้ใช้ แถมโฮสต์แด็ดชอบกลับบ้านสายอีกตะหากประมาณสิบนาที เอ่อ..รอบสอง คือบางอย่างเอิงก็เข้าใจอ่ะนะ เช่นเรื่องรถ เพราะอย่างที่บอกอยู่แถวนี้ถ้าไม่มีรถก็ไม่ต้องไปไหนกันเลย ทีวีก็แล้วแต่คนอ่ะ เค้าอาจจะชอบดูทีวีก่อนนอนก็ได้แล้วถ้าต้องดูพร้อมเด็กๆคงไม่ได้ดูอะไรที่อยากดู เรื่องมือถือเธอเป็นคนเพื่อนเยอะค่ะ อดเม้าท์ ส่วนเรื่องโฮสต์แด็ดสายสิบนาทีเนี่ย เอิงก็ไม่รู้จะว่าไงดีเหมือนกัน จะว่าไปเอิงว่าโฮสต์เอิงโชคดีนะเนี่ยที่ได้เอิงเป็นออแพร์ (แกไม่รูตัวหรอว่าโดนโฮสต์นินทาประจำ 555) อ่าว ก็จริงหนิ เอิงไม่ค่อยเรื่องมากอ่ะ ไม่ค่อยมีความต้องการนอกเหนือจากปัจจัยสี่เท่าไหร่นัก บ่นก็ไม่เคยบ่น(เพราะมาบ่นในบล็อกหมดแล้ว) แล้วเอิงก็ไม่มีปัญหากับใครในครอบครัวอ่ะ ไม่ว่าจะเป็นซึ่งๆหน้าหรือปมในใจ นอกจากไอ้ตัวเล็กน้องว. เพราะเอิงว่าโฮสต์มัมเอิงเค้าก็พยายามเต็มที่แล้วอ่ะ เลี้ยงเบบี๋สามคนนี่มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆนะเออ เอิงก็คงคอนเซ็ปต์เดิมค่ะ เป็นนางเอก ช่วยด้วยความเต็มใจ ก็นะ ช่วยๆกันไป เราไม่ช่วยแล้วใครจะช่วยล่ะ แหม เขียนไปก็เขินไป อะไรจะเป็นคนดีอย่างนี้เนี่ยเรา พอแระ เขินค่ะเขิน อาทิตย์นี่ว่าจะลดน้ำหนักอย่างจริงๆจังๆแล้ว ไม่ไหวๆในเมื่อกินน้อยลงไม่ได้เราก็ต้องออกแรงให้มากกว่านี้ ว่าแล้วขอตัวไปวิ่งสลายไขมันก่อนนะ บายจ้า


Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2552
Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2552 7:55:23 น. 2 comments
Counter : 210 Pageviews.
Share

 
อ้วนนนนน......ระวังนะ อยู่ที่โน่นนานๆ ขนาดจะขยายตามค่าเฉลี่ยสัดส่วนคนที่นั่นนะจะบอกให้


โดย: ชั้นเอง IP: 58.10.87.228 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:11:52:22 น.  

 
อิอิ มีนินทาโฮสท์ด้วย


โดย: ga_tan_u วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:12:29:46 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

wowerng
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

Friends' blogs
[Add wowerng's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.