บ่นไปเรื่อย ก็เรามันคนขี้บ่น
Group Blog
 
All blogs
 
คริสมาสของเขา ไม่ใช่ของเรา

อาทิตย์นี้เป็นสัปดาห์คริสมาสแห่งชาติ วันๆคุยกันแต่เรื่องคริสมาส ผู้ใหญ่ไม่ทำงานทำการ เด็กก็ไม่ต้องไปโรงเรียน คิดดูดิ เอิงต้องทนเจอเด็กพวกนี้ทั้งวันเป็นเวลาสองอาทิตย์อ่ะ เบื่อหน้ากันจะตายอยู่แล้ว ไม่ใช่ไม่น่ารักนะแต่หนวกหูมากๆ ตึงตังตุ้บตั้บทั้งวันเลย
พูดถึงเรื่องคริสมาส ก่อนมาก็อุตส่าห์ดีใจแทบตายที่จะได้มาเจอบรรยากาศของจริง แต่เราลืมนึกไปว่าองค์ประกอบของคริสมาสนอกจากแสงไฟ ต้นคริสมาส ซานตาคลอส ของขวัญ และอาหารเต็มโต๊ะแล้ว สิ่งสำคัญที่สุดก็คือการพบปะสังสรรค์ของคนในครอบครัวเช่นเดียวกับสงกรานต์บ้านเฮา ฟังดูก็เหมือนน่าจะสนุกใช่ป่ะ มีแต่ความรื่นเริงบันเทิงใจ แต่สำหรับคนนอกครอบครัวอย่างเอิงแล้ว มันวางตัวลำบากนะ ก็เข้าใจว่าการเป็นออแพร์คือการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม เราต้องเปิดรับสิ่งใหม่ๆ แล้วก็เข้าใจและซาบซึ้งที่โฮสต์อยากให้เรารู้สึกเหมือนเป็นสมาชิกในครอบครัว แต่มันไม่ใช่นี่หว่าแล้วก็ไม่มีทางใช่ด้วยไม่ว่าจะรู้จักกันมานานแค่ไหน แล้วนี่เอิงเพิ่งมาอยู่นี่ได้สองอาทิตย์แต่ต้องมานั่งท่ามกลางญาติสนิทมิตรสหายโฮสต์คุยกันไปมาด้วยภาษาอังกฤษเนี่ย พวกแกทำให้ตรูลำบากทั้งกายและใจรู้ตัวมั้ยเนี่ย
อ้าว ลืม ว่าจะมาเล่าบรรยากาศคริสมาสของชาวเมกันให้ฟัง กลายเป็นว่ามาระบายความอัดอั้นตันใจไปซะย่อหน้าใหญ่ๆ แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้วขอระบายต่อละกัน คือคนที่นี่อ่ะเค้าจิงจังกับเทศกาลนี้มากๆเลย แล้วพ่อแม่ก็จะต้องตระเวนไปฉลองวันคริสมาสตามบ้านลูกๆ พี่น้องก็ต้องตระเวนไปฉลองตามบ้านกันและกัน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมปาร์ตี้คริสมาสถึงกินเวลาไปทั้งอาทิตย์ โชคดีที่โฮสต์เอิงโทต๊องท้องโตอยู่เลยไม่ต้องยกครอบครัวไปตระเวนกะเค้าด้วย อย่างเมื่อวานก็มีฝ่ายโฮสต์แม่มากินอาหารเย็นมื้อยักษ์กัน วันนี้ทางฝ่ายโฮสต์พ่อก็ไม่ยอมน้อยหน้ายกครอบครัวมากินมื้อกลางวันกันแถมพาพวกมาเยอะกว่าด้วย กินเสร็จก็ถึงเวลาเปิดของขวัญกันแล้ว คริสมาสเป็นช่วงเวลาแห่งของขวัญจิงๆ เอิงว่าโรงงานผลิตกระดาษห่อของขวัญเปิดกิจการปีละเดือนก็รวยแล้ว ไม่น่าแปลกใจว่าทำไมเด็กๆมันถึงชอบเทศกาลนี้กันนัก แล้วไม่ใช่ว่าจะได้คนละชิ้นเหมือนของไทยนะ คือคนคนนึงเนี่ยถ้าจะมางานที่มีคนสิบคนก็ต้องเอาของขวัญมาสิบชิ้นให้ครบทุกคน เพราะฉะนั้นจำนวนของขวัญก็จะแปรผันตามจำนวนคนที่มางาน แต่รู้สึกว่าเด็กๆจะได้เยอะกว่านะ ไม่รู้ว่าใครให้เกินเหมือนกัน ของขวัญก็ไม่จำเป็นต้องเป็นของแพงอะไร บางทีก็ให้สบู่ ผ้าขนหนู ถุงเท้าไรเงี้ย เหมือนให้เป็นธรรมเนียมมากกว่า ประมาณว่าเน้นปริมาณแต่ไม่เน้นคุณภาพ ของเอิงก็ยังดีที่ญาติโฮสต์เค้าคงกลัวว่าเราจะเอ๋อ เค้าก็มีของขวัญมาให้บ้าง ขอบคุณนะคะ(ขอบคุณทำไม โฮสต์อ่านภาษาไทยไม่ได้อยู่ดี) หลังจากใช้เวลาแกะห่อของขวัญ ตื่นเต้นกับของขวัญ และวิพากษ์วิจารณ์ของขวัญ(ในแง่ที่ดี)อยู่ร่วมชั่วโมง ซึ่งเป็นเวลาที่เอิงเหวอมากเพราะไม่รู้จะพูดอะไรตอนไหนดี ก็มันไม่มีอะไรจะพูดนี่นา พูดไรดีล่ะ โอ้ สบู่ล้างมือขวดนี้มันวิเศษมากๆ ชอบมากๆเลยค่ะ ดูจากลักษณะขวดและกลิ่นแล้วคงเป็นสบู่ที่ดีมากๆ อืมมม พูดไรต่อดี สรุปแล้วเลยได้แต่ขอบคุณและทำหน้าปลาบปลื้มปิติไป จิงๆของขวัญเป็นอะไรเอิงก็ไม่ได้แคร์หรอกนะ แต่ที่ขอบคุณคืออย่างน้อยเค้าก็คิดถึงเรา ไม่ทำให้เรารู้สึกเป็นคนนอกมากเกินไปนัก แต่ก็นะ เรามันคนคิดมาก ทำไงได้ อ่ะ ต่อ หลังจากที่เสร็จจากของขวัญก็เป็นชั่วโมงคุยเรื่องสัพเพเหระที่คนในครอบครัวเท่านั้นที่จะเข้าถึง เช่น จำได้มั้ยปีที่แล้วเธอได้อันที่คล้ายๆอย่างนี้แล้วน่ะ หรือว่า จำได้ว่าแม่เคยบ่นว่าอยากได้อันนี้น่ะ อะไรเยี่ยงนี้แหละ แล้วตรูเป็นใครวะเนี่ย จะเอาอะไรไปคุยกะเค้า จะลุกออกจากวงก็เสียมารยาท หลบไปเข้าห้องน้ำแล้วไม่ออกมาอีกเลยก็กลัวมีคนไม่มีห้องน้ำใช้ หางานทำในครัวก็มีคนเก็บซะเรี่ยมเร้เรไรจนไม่มีอะไรให้ทำแล้ว จะเล่นกับเด็กมันก็ไม่อยากเล่นด้วย สุดท้ายก็ต้องนั่งเจี๋ยมเจี้ยมทำท่าทีสนใจฟังจนคนอื่นๆทยอยลุกไปเราก็ค่อยๆกะดึ้บๆไปอย่างเงียบๆ แต่มันยังอยู่ในเวลางานนี่สิจะหนีไปไหนก็ไม่ได้ ก็ทำได้แต่ออกมานั่งนอกวงจะได้ไม่ต้องทำเป็นสนใจหัวข้อสนทนา มันเหนื่อยจิงๆเวลาต้องนั่งฟังบทสนทนาภาษาอังกฤษยาวๆให้เข้าใจอ่ะ เหมือนสมองทำงานหนักขึ้นหลายเท่าเลย จนตอนแรกๆก็งงว่าทำไมพอหมดวันแล้วมันรู้สึกหัวล้าๆเล่นเกมก็คิดไม่ค่อยจะออก เอ๊ะ หรือว่าสมองเราฝ่อลง คงไม่มั้ง นอกเรื่องอีกแล้ว มา คริสมาสต่อ หลังจากคุยเสร็จก็ไม่มีไรแล้ว บางทีก็อาจจะทำกิจกรรมร่วมกันเช่นเล่นเกม เดินดูของในบ้านไรงี้ แล้วก็กลับ เฮ้อ ขอบคุณพระเจ้า
สำหรับพรุ่งนี้ก็คงไม่มีเรื่องให้ลำบากใจมากมายแล้วมั้งเพราะจะไม่มีคนหน้าใหม่มาแล้ว มีแค่คนในครอบครัวโฮสต์ แต่เวลาเห็นพวกผู้ใหญ่มองเด็กๆแกะห่อของขวัญกันอย่างมีความสุขแล้วก็สะท้อนใจเหมือนกันนะว่าในที่นี้มีแต่เราที่ไม่มีทั้งลูกหรือพ่อแม่อยู่ด้วย แต่ก็ต้องบอกตัวเองว่าชั้นก็มีครอบครัวนะยะ เพียงแต่เค้าอยู่ไกล ถ้าชั้นอยู่เมืองไทยชั้นก็มีความสุขได้เหมือนพวกเธอน่ะแหละ (ว่าไปนั่น ยังไม่มีใครเค้าว่าอะไรแกซะหน่อย) วันนี้ไปช่วยขนของขวัญมาจากบ้านน้องสาวโฮสต์ โอ้ เยอะมากๆ เดี๋ยวจะเอามาให้ดูว่าเยอะแค่ไหน แต่ตอนนี้ง่วง ไปนอนก่อน
ปล. ขอทิ้งท้ายหน่อย สรุปแล้วคริสมาสเป็นเทศกาลที่ดีมากๆนะ ทำให้คนในครอบครัวได้มาพบปะ กระชับความสัมพันธ์กัน(ยกเว้นเปลืองตังค์ซื้อของขวัญ) เดี๋ยวจะหาว่าเอิงมองวัฒนธรรมคนอื่นในแง่ลบ แต่ที่บ่นๆน่ะมันก็เป็นความรู้สึกของเอิง ณ ตอนนั้นซึ่งมันก็ช่วยไม่ได้ ไม่ใช่ความผิดของใคร โฮสต์ก็ทำดีที่สุดแล้ว เพียงแต่มันเป็นสิ่งที่เกิดจากความคิดมากของเอิงเองแหละ


Create Date : 25 ธันวาคม 2551
Last Update : 25 ธันวาคม 2551 13:26:20 น. 3 comments
Counter : 167 Pageviews.
Share

 
[ Click Me ]
[ Click Me ]


โดย: แค่ฟ้ามีดาว ^^ วันที่: 25 ธันวาคม 2551 เวลา:13:51:16 น.  

 
โถ...น้องเอิง คงจะคิดถึงบ้านล่ะสิ ถึงได้น้อยอกน้อยใจบ่นว่าตัวเองเป็นคนนอกอย่างโน้นอย่างนี้ คิดมากน่า พี่ว่าทำใจให้สบาย ๆ ดีกว่าเนอะ พี่ว่าอีกอย่างภาษาอังกิดมันไม่ใช่ภาษาพ่อภาษาแม่เรานี่เนอะ บางทีมันก็เลยไม่รู้จะพูดไร รออีกหน่อยเหอะ สักเดือนสองเดือนพี่ว่าเอิงคงจะพูดปร๋อ คิดอะไรออกมาเป็นภาษาอังกิดได้หมด ทีนี้คงจะเม้าส์กับโฮสท์ได้เยอะแล้วเนอะ เออ...ว่าง ๆ ไปเยี่ยมบล็อคพี่มั่งนะ ตอนนี้เริ่มทยอยเขียนแล้ว แต่ก็ไม่ค่อยมีไรหรอก ไม่ได้มีเรื่่องเล่าจากประสบการณ์แบบเอิงอ่ะ
amiko69.bloggang.com


ปล.เอารูปมาลงมั่งจิ อ่านจนตาลายแล้ว


โดย: แม่น้องฟังก์ วันที่: 25 ธันวาคม 2551 เวลา:15:25:08 น.  

 
เออ ลืมบอก นี่พี่บีนะ พอดีชื่อที่ใช้ ล็อคอินน่ะ มันใช้ชื่อแม่น้องฟังก์ ตั้งไว้ตั้งแต่ตอนสมัครพันทิพย์น่ะ จะเปลี่ยนก็เปลี่ยนไม่เป็น เพราะตอนนั้นเอาไว้เข้าห้องชานเรือนไง เดี๋ยวจะไม่รู้ว่าใคร


โดย: พี่บี (แม่น้องฟังก์ ) วันที่: 25 ธันวาคม 2551 เวลา:15:26:45 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

wowerng
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

Friends' blogs
[Add wowerng's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.