Bloggang.com : gangbbong - ใครกำหนด

เปล่าค่ะ
ไม่ได้จะเขียนถึงนวนิยายชื่อดัง
ของคุณศรีฟ้า ลดาวัลย์
แต่อย่างใด

แต่วันนี้จะเขียนถึง
เรื่องๆหนึ่งที่เกาะติดอยู่ในใจมานานมาก

"ใครกำหนด"
เรารู้สึกมานานมากแล้วว่า
ทำไมนะชีวิตของเราจึงต้องถูก
ใครต่อใครมากำหนด
มาตัดสินเราตลอดชีวิต

เริ่มจาก อุแว้ ออกจากท้องแม่
หมอก็มากำหนดว่า
จะคลอดประมาณวันนี้ ถึงวันนี้นะครับ
คุณพ่อคุณแม่บางคน
หาฤกษ์งามยามดี
เอาวันนี้ดีกว่าค่ะหมอ
วันที่ 9 ดีกว่าเลขสวยดี

คลอดออกมา
แม่ก็กำหนดให้กินนมผง
เพราะแม่ไม่สะดวกให้นมจากเต้า

โตมาก็กำหนดให้เข้าอนุบาลลูกหมีแพนด้า
เข้าโรงเรียนประถมชื่อดัง
แม้ว่ามันจะไกลจากบ้านมากก็ตาม

เข้ามหาวิทยาลัยก็ต้องกรุงเทพฯ
ไปต่างจังหวัดไกลๆไม่ได้แม่เป็นห่วง

ระหว่างเรียน
บรรดาอาจารย์ก็กำหนดให้เข้าเรียนให้ครบ
กำหนดส่งงานให้ครบ
อาจารย์เป็นคนตัดสินให้สอบตก
หรือว่าให้สอบผ่าน
ขึ้นอยู่กับอาจารย์ทั้งนั้น

เราถูกตัดสินโดยคนอื่นๆรอบตัวตลอดชีวิต

พอมาทำงาน
นึกว่าจะหลุดพ้น
จ๊ากกกกก เริ่มจากสมัครงาน
ก็มีฝ่ายบุคคลมาตัดสินแล้วว่า
จะส่งรายชื่อให้เจ้านายพิจารณาดีมั้ยนะ
แค่ดูจากใบสมัครกับประวัตินิดหน่อย

หลุดจากฝ่ายบุคคล
ก็ถูกระดับหัวหน้ามาตัดสิน
คุยด้วยไม่กี่คำ
ก็ชี้ชะตาชีวิตเราได้แล้วว่า
ควรผ่านหรือไม่ผ่าน
เงินเดือนเท่าไหร่ดี

เข้าทำงานก็ต้องมีคนมาวัด
ความสามารถ

เคยสงสัยมั้ยว่า
กว่าเราจะจบชีวิต
เรายังถูกใครอีกกี่คน
เข้ามากำหนด
เอาไม้บรรทัด(กฏเกณฑ์)ส่วนตัวของเขา
มาวัดหรือมาชี้ชะตาชีวิตเรา

ทุกย่างก้าวของชีวิต
ดูจะหนีไม่พ้นเอาซะเลย
มีอย่างเดียวละมั้งที่
ใครๆก็กำหนดไม่ได้
นั่นก็คือ วันตาย ของเรา
มันจะมาวันไหนไม่มีใครรู้

แต่นี่เราได้ข่าวมาว่า
ในอนาคตเขาจะมีการอนุญาต
ให้คนแก่ คนเป็นอัมพาต
สามารถขอตายได้แล้วนะ
เมื่อวันนั้นมาถึง
คุณก็อาจจะเป็นอีกคนหนึ่ง
ที่ได้กำหนดชะตาชีวิตตัวเอง
โดยกำหนด วันตาย ให้ตัวเอง ก็เป็นได้