ขอพื้นที่สำหรับระบายหน่อยนะ คงไม่ว่ากัน

เหนื่อยจัง

พยายามจะผ่านช่วงวิกฤตในชีวิตหนนี้อย่างมีสติ เพราะครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อนๆ ที่มีแม่คอยเป็นกำลังใจและที่ปรึกษาอยู่ข้างๆ วิกฤตคราวนี้ต้องอยู่ตัวคนเดียว พร้อมกับต้องรับผิดชอบดูแลน้องพาย แต่มันรู้สึกหนักหนาเหลือเกิน ยังมองไม่เห็นฝั่งว่าอีกนานแค่ไหนจึงจะอยู่ได้อย่างไม่ทุรนทุรายสักที อายุที่มากขึ้นทำให้ไม่เป็นที่ต้องการของตลาดแรงงาน เหมือนหมาล่าเนื้อ ที่พออายุมากวิ่งไม่ไหวก็ต้องถูกปลดระวางไป แต่เราอายุก็ยังไม่ขนาดนั้นแต่สำหรับประเทศไทย เราแก่ไปแล้วสำหรับการเริ่มต้นใหม่ สิ่งที่ต้องทำตอนนี้คือธุรกิจที่เริ่มด้วยตัวเอง แต่เราคนเดียวคิดได้ก็ไม่กล้าทำไม่กล้าลงทุน เพราะเงินทุนก็น้อยนิด กู้ก็ไม่ได้เพราะไม่อยากรบกวนญาติพี่น้อง เพราะทุกคนก็มีครอบครัวที่ต้องรับผิดชอบ

ตอนนี้รู้สึกงงๆ และไม่มีทางออกมากๆ จะไปทางไหน จะทำอะไร ผู้หญิงคนเดียว พยายามมีสติ แต่ยิ่งมีสติกลับยิ่งทำให้เริ่มทำอะไรไม่ได้เลย มันไม่ได้เหนื่อยกาย แต่มันหนักในใจ พยายามยิ้มกับทุกวัน ทำทุกวันให้มีความทุกข์น้อยที่สุด แต่เหมือนมันเหมือนการทำทำนบกั้นความทุกข์พอทุกข์มากขึ้น มันก็หนักรอวันแตกทะลักออกมา ขอระบายหน่อยนะ เพราะไม่รู้จะไปพูดกับใครไปปรึกษาใครได้

ไม่ต้องห่วงนะไม่คิดฆ่าตัวตายแน่ๆ แค่เหนื่อย ขอให้คืนนี้เราสามารถหลับได้สนิท แล้วตื่นขึ้นมาพร้อมสติและปัญญาที่แจ่มใสขึ้น จะสวดมนต์ไหว้พระก่อนนอนเช่นทุกๆวัน

ก็แค่เหนื่อยจริงๆ

Create Date : 18 กรกฎาคม 2552 Last Update : 18 กรกฎาคม 2552 18:25:47 น. Counter : 500 Pageviews.		5 comments
Share Tweet