ความเป็นมา

    ศาสนาพราหมณ์หรือฮินดู นับว่าเป็นศาสนาที่เก่าแก่ ไม่อาจนับจำนวน ปีที่ที่แน่นอนได้  เพียงแต่ประมาณเวลาได้เท่านั้น นักการศาสนา นักปรัชญา  นักประวัติศาสตร์ และนักโบราณคดี ได้แบ่งยุคของลัทธิ ศาสนานี้ออกเป็นหลายแบบแตกต่างกัน เช่น พระเทพวิสุทธิเมธี (พุทธทาสภิกขุ) แบ่งตามแนวประวัติศาสตรเป็น 7 ยุค คือ

ยุคก่อนอารยัน  
ยุคอารยันเข้าอินเดีย
ยุคฤคเวท
ยุคเวทต่าง ๆ  
ยุคพราหมณะ
ยุคอุปนิษัท
และยุคพุทธกาล

ศาสนาพราหมณ์ เกิดในประเทศอินเดีย ก่อนพุทธศาสนา ประมาณ 1,000 ปีขึ้นไป พระพุทธเจ้า ขณะยังทรงเป็นพระโพธิสัตว์ ก็ได้ไปศึกษา คำสอนของศาสนาพราหมณ์จนจบไตรเพท จบโยคะ และหมดคำสอน ของอาจารย์ ( คืออาฬาระดาบส กับอุททกะดาบส )
ศาสนาพราหมณ์ ไม่มีองค์พระศาสดาผู้ก่อตั้งศาสนาที่เป็นมนุษย์เหมือนศาสนาอื่น ๆ   แต่ก่อรูปขึ้นจากลัทธิบูชาธรรมชาติ และวิวัฒนาการเป็นลัทธิบูชาเทพเจ้าต่าง ๆ  หลายองค์  ดังที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน

ศาสนาพราหมณ์เป็นศาสนาธรรมชาติ แรกเริ่มเดิมทีกำเนิดมาจากความเชื่อ ของชาวอารยันที่นับถือบูชากราบไหว้ธรรมชาติ และเชื่อว่า มีเทพเจ้าประจำ ธรรมชาตินั้น ๆ ( ทำนองเดียวกันกับการเชื่อหรือการนับถือผีปู่ยา ตายาย ของไทยเราในสมัยโบราณ )

ในสมัยพระเวทตอนต้น ชาวอารยันจัดเทพเจ้าเป็น 3 หมวด คือ

พวกที่หนึ่งอยู่บนสวรรค์
ได้แก่ วรุณ (ฝน = ไทยเรียก พระพิรุณ) สูรย์ (พระอาทิตย์) โสมะ (พระจันทร์) อุษา (แสงเงินแสงทอง) เป็นต้น  

พวกที่สองอยู่บนฟ้า  เป็นเทวดาประจำอากาศ
ได้แก่ อินทระ (พระอินทร์ = ในศาสนาพุทธ เรียก ท้าวสักกะ เจ้าแห่งสวรรค์ชั้นดาวดึงส์) มารุต (ลม) เป็นต้น  

พวกที่สามอยู่บนพื้นโลก เป็นเทวดาประจำแผ่นดิน  
ได้แก่ อัคนี (ไฟ) ปฤถวี (แผ่นดิน) และยม (พระยม) เป็นต้น  ในสมัยพระเวท นับถือพระอินทร์ว่าเป็นทพเจ้าสูงสุด มีสายฟ้าเป็นอาวุธ สามารถทำลายศัตรูให้พินาศราบคาบลงได้ชั่วพริบตา

    ต่อมาในสมัยพราหมณะเกิดคำสอนว่า มีเทพองค์หนึ่ง เป็นใหญ่กว่าเทพเจ้าทั้งหลายเรียกว่า พระเป็นเจ้า หรือ พรหม ซึ่งเป็นผู้สร้างโลก รวมทั้งเทพเจ้าทั้งหลาย และ มนุษย์ แล้วขีดชะตาชีวิตให้เรียกว่า พรหมเนรมิต และพรหมลิขิต ตามลำดับ ( ซึ่งพระพุทธเจ้าทรงปฏิเสธว่าไม่เป็นความจริง พ่อแม่เท่านั้นสร้างโลก และสร้างมนุษย์  จึงเรียกพ่อแม่ว่าเป็นพรหม ) ในสมัยต่อมาก็มีการเปลี่ยนแปลง ความเชื่อถือ และลัทธิพิธีมาโดยลำดับทุกระยะ จากศตวรรษหนึ่งไปยังศตวรรษหนึ่ง กล่าวคือ  ได้เทวดาใหม่ ๆ  มาเพิ่มเติม  เช่น พระวิษณุ (พระนารายณ์)  และ พระศิวะ  ส่วนเทวดาเก่าในสมัยพระเวท ก็ลดความสำคัญลง เช่น  พระอินทร์ บางองค์ถูกทอดทิ้ง เช่น พระอัคนี พระวรุณ  เป็นต้น


รูปพระวิษณุ (พระนารายณ์)

แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 55 08:45:11

แก้ไขเมื่อ 04 ธ.ค. 55 17:22:24

จากคุณ	: Faraday
เขียนเมื่อ	: 4 ธ.ค. 55 17:01:49
ถูกใจ	: รถเรณู, SadDog, Persimon, anchulee, MCMLXIV, ckman, ไซโคลน, กบน้อยจากกะลา, มะลิร้อยมาลัย

//2g.pantip.com/cafe/religious/topic/Y13021816/Y13021816.html