|
|
"Carmen" การแสดงค่ำคืนนี้
เกริ่นนำ....
วันนี้มีนัดกับคุณครู 2 ท่านที่เคยสอนฉันมาไปดูการแสดงด้วยกัน
และทานอาหาร(กาย)มื้อค่ำหลังจากดูละครจบ
นานแล้วที่ไม่ได้เจอคุณครู... แต่ถึงจะนาน ความห่วงใยอาทร
ความเป็นศิษย์และครูก็ไม่ได้หายไปตามกาลเวลาที่ผ่านล่วงมาเลย
88888888888888888888888888888888888888888888888888
"Carmen" แสดงที่สมาคมฝรั่งเศล
เป็นอาหารสายตา อารมณ์ บันเทิงใจดีเยี่ยมสำหรับการแสดงในค่ำคืนนี้
นักแสดง นักร้อง นักเต้น ได้ขับเคลื่อนความคิด ความรู้สึกมาสู้ผู้ชมได้อย่าง
งามตา.... ฉันนั่งแถวหลังๆสุด ก็พลอยคล้อยไปตามท่วงท่า
ลีลาของนักแสดง ที่น่าปรับปรุงแก้ไขบ้างก็ช่วงรอยต่อระหว่าง
ฉากกับฉากอาจจะช้า ไปบ้าง .....
(สงสัยฉากที่มีงูมาเล่นด้วยคงใช้เวลานานกว่าจะปลุกเจ้างูออกมาได้
ดูมันนิ่งๆชอบกล...น่าจะเลื้อยกว่านี้หน่อย ผู้ชมได้สะท้าน!!)
รวมถึงบทพูดหรือบทร้อง นักแสดงยังใช้เสียงเบาไปฟังไม่ค่อยได้ยิน
โดยรวมแล้ว เป็นการแสดงที่น่าประทับใจเรื่องหนึ่งครับ
ช่วงแรก....ฉากแรกๆยังเนือยไปหน่อย น้ำไฟ พลังลมปราณ
ของนักแสดง รวมถึงผู้ชมคงยังไม่เข้าที่
ส่วนผสมของผู้ชมกับคนดูจึงยังไม่ไปด้วยกัน
มาเข้มข้น....เร้าตรึงสายตา......
หูฟัง -จนคุ้นชินภาษาก็ใช้เวลาสักครู่
ชอบฉาก และองค์ประกอบของเวที และเสียงดนตรีที่พาใจให้ไปตามเรื่อง
ราวของการเข้าลึกท่วงลีลาของนักแสดง เสียงเสียดแก้วไวน์ด้วยปลายนิ้ว
ทำให้ใจวาบไปกับเสียงที่กังวาล
"ราวกับเสียงสวรรค์ ชะงักตรึงมัดใจ
ให้หลงใหล เรียบคีย์ตามบันไดเสียงสูงล้ำ-ต่ำลาด ไปกับเสียงที่ฉันได้ยิน"
ทั้งตอนเปิดเรื่อง และก่อนจบการแสดง ช่วงขึ้นเครดิตนักแสดงก็
สวยมาก... ทำให้เห็นว่า งานศิลปะการละคร ถูกคิดขึ้นและสร้างมันขึ้นมา
ด้วยบุคลากรหลากหลายแขนง ขอปรบมือร่วมยินดีในงานชิ้นนี้ด้วยครับ
ปรบมือๆๆๆๆๆๆ........
ขอเล่าเพียงบางฉากนะครับ...
แม้ในความมืด แสงไฟอ่อนๆสาดซัดไปที่โต๊ะเครื่องแก้วที่วางระนาด
เบียดกันหลายสิบใบ ตั้งอยู่บนโต๊ะสี่เหลียมเล็กๆข้างเวที
ทำให้นึกถึงบรรยากาศยามฝัน แสงอาทิตย์สีทอง ฉาบย้อมฉากกำแพงปูน
เปลือยสีเทา ให้ต่างไปจากฉากอื่นๆ นักดนตรีงามสง่าในชุดสีขาว
ไล้นิ้วของตนเรียบชิดขอบปากแก้ว บัดดลเสียงดนตรีก็ขับกล่อมใจ
ตอนแรกว่าจะเขียนเพียงสั้นๆ เมื่อนึกถึงตอนนี้
ใจฉันก็พาปลายนิ้วของตน
ให้ขยับกดทับแป้นพิมพ์ ร่ายตัวอักษร พิมพ์สัมผัสให้ได้อย่างใจนึก
ให้ได้อย่างปลายนิ้วของนักดนตรีท่านนั้น คล้ายบรรเลงเพลงไพร
ชอบนักแสดงชาย คริๆ แอบคิดในใจพอ
อันที่จริงข้อเขียนหลังจากนี้เพียงแค่คิดในใจกรุณาอ่านข้ามย่อหน้าถัดไป
ได้เลย...
นักแสดงชาย
...รูปโฉมงามทั้งกายและใบหน้า ท่วงท่าลีลาก็น่าจะงามไม่แพ้
ใจเช่นกัน ที่ฝึกฝน เคี่ยวกร่ำร่างกาย ควบคุม จังหวะ คอนโทรล
กายและจิตให้ได้ขยับไหวไปพร้อมๆกัน เรียกว่า ขยับได้อย่างใจคิด
ขยับน้อยแต่ได้มาก....วางเท้าที่ใด ไม่มีผิดจังหวะหรือระยะ
อันนี้เขียนแบบเข้าข้าง(ใจตนเอง)เห็นๆ
ร่างกายเปลือยเปล่าท่อนบน เห็นมัดกล้ามเนื้อแน่นเปรี๊ยะ แต่ก็ไม่ทำให้
รู้สึกแข็งกร้าว ยามเมื่อท่อนแขนของชายหนุ่มผู้นี้ ดึงรัดหญิงสาว(นักแสดง)
ให้ทะยานลอยคว้าง กลางอากาศ แล้วลากเหวียงด้วยลิ่วล้ออารมณ์รัก
แม้จะปล่อยกายเธอลอยไป แต่ก็ยึดกลับมากอดมารัด มัดเป็นเจ้าของ...
ดังคล้ายร่างกายของคนทั้งสองเป็นส่วนที่ขาดจากกันไม่ได้
อิจฉาสุดๆๆๆๆ อยากมีฉากนี้ในชีวิตบ้าง 5555
เกรงว่า...จะโดนเหวี่ยงโยนให้เจ็บกลิ้งล้มจริงๆนะซิ...
แหม่....นี่ก็เพ้อพร่ำไปคะนึง....
นักแสดง นักเต้น นักร้องก็ทำได้ดีเยี่ยมนะครับ
เมื่อขณะดูก็ทำให้คิดไปว่า..ผู้กำกับมีภาพและจินตนาการเรื่องราว
วางลำดับ ภาพ การเคลื่อนไหว องค์ประกอบได้ดีจริงๆนะครับ
.....ขอจบแบบห้วนแบบนี้แหละ....... (ง่วงนอน)
ถือคติ หัดเขียนบันทึกวันละนิดจิตแจ่มใส สมองปลอดโปร่ง
คนอ่านใช้เวลาไม่นาน...
*** นอกเรื่อง อยากมีโอกาสไปฝรั่งเศลบ้างจัง เป็นเมืองศิลปะ
ที่อยากพาชีวิตเล็กๆตนนี้ไปเยื้องย่างบ้างจัง ตอนนี้ก็ได้แต่หัดฉีกขา
ยกแข้ง...ตัวเองไปพลางๆก่อน...
| Create Date : 05 ตุลาคม 2552 |
| Last Update : 5 ตุลาคม 2552 3:42:50 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 390 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ขอบคุณที่เข้ามาดู profile นะครับ คงคิดว่า เอ๊...ไอ้เจ้าของความคิดนี้...มันคือใครหว่า
... ตอนนี้ขอยังไม่เปิดตัวนะครับ...
ที่ผ่านมาอาจสร้างศัตรูไว้เยอะ 555
พร้อมเมื่อไร แล้วจะเปิดตัวน๊า
|
|
|
|
|
|
|
|
|
