ฝนเทกระหน่ำแบบมืดฟ้ามัวดินมาตั้งแต่บ่ายสองโมง และดูเหมือนว่ายังไม่มีทีท่าที่จะหยุด
สมสมรนั่งอยู่บนโซฟากำมะหยี่สีกรมท่า ที่สามีซื้อให้เป็นของขวัญวันแต่งงาน
ความจริงแล้วเธอไม่ค่อยชอบโซฟาตัวนี้เท่าไหร่นักเพราะสีอันทึบทึมของมันทำให้เธอรู้สึกหม่นเศร้าไปตลอดทั้งวัน
ฝนเทกระหน่ำแบบมืดฟ้ามัวดินมาตั้งแต่บ่ายสองโมง และดูเหมือนว่ายังไม่มีทีท่าที่จะหยุด
สมสมรลุกจากโซฟากำมะหยี่สีกรมท่า เธอจัดชุดนอนลายลูกไม้กำมะหยี่สีแดงโอรส เดินไปที่ตู้เย็น
สมสมรเปิดตู้เย็น
ตู้เย็นว่างเปล่า
สมสมรไม่มีอะไรจะกิน
ฝนเทกระหน่ำแบบมืดฟ้ามัวดินมาตั้งแต่บ่ายสองโมง และดูเหมือนว่ายังไม่มีทีท่าที่จะหยุด
สมสมรว้าวุ่นใจ เพราะตั้งแต่เธอตื่นและุลุกขึ้นจากเตียงนอนไม้ ปูผ้าห่มกำหยี่สีชมพู ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเธอเลยสักอย่าง
เสียงท้องร้องส่งเสียงดังประชันแข่งต่อกับเสียงฝนที่กระทบลงบนกันสาดสีทองไร้รสนิยมหน้าบ้านอย่างหนักหน่วง
ฝนเทกระหน่ำแบบมืดฟ้ามัวดินมาตั้งแต่บ่ายสองโมง และดูเหมือนว่ายังไม่มีทีท่าที่จะหยุด
สมสมรตาลาย ความหิวทำให้เธอกายอ่อนล้า แทบยืนไม่อยู่ เดินต่อไปคงล้ม มันหมดแรงจะสู้...
สมสมรจึงประคองตัวเองและค่อยๆเดินอย่างเชื่องช้าขึ้นไปข้างบน
สภาพความหิวโหยของเธอตอนนี้พุ่งขึ้นถึงขีดสุด
ฝนเทกระหน่ำแบบมืดฟ้ามัวดินมาตั้งแต่บ่ายสองโมง และดูเหมือนว่ายังไม่มีทีท่าที่จะหยุด
สมสมรยกโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์โทรศัพท์ที่เธอพอจะนึกออก
สมสมรรอเสียงตอบรับจากปลายสายอย่างใจจดใจจ่อ
ชั่วหลายอึดใจ เธอได้ยินเสียงจากปลายสาย
ความอัดอั้นตันใจของสมสมรถูกปลดเปลื้องโดยฉับพลัน เป็นเสียงที่เปรียบได้กับน้ำทิพย์ชโลมใจสมสมรอย่างหาที่เปรียบมิได้
"ซื้อ บะหมี่เกี๊ยวหมูแดง หน้าปากซอยมาให้หน่อยนะที่รัก"
สมสมรวางหูโทรศัพท์
ฝนเทกระหน่ำแบบมืดฟ้ามัวดินมาตั้งแต่บ่ายสองโมง และดูเหมือนว่ายังไม่มีทีท่าที่จะหยุด
สมสมรรอบะหมี่เกี๊ยวหมูแดงจากสามีอย่างใจจดใจจ่อ และดูเหมือนว่ายังไม่มีทีท่าที่จะหยุด...รอ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
