Life without love is like a tree without blossoms or fruit. Kahlil Gibran
Group Blog
 
All blogs
 
ความรู้สึกตกผลึก..ที่เชียงใหม่

ปลายเดือน มกราคม ปีนี้จองตั๋วรถไฟ ไปเชียงใหม่
ไปดูอะไรที่เชียงใหม่ดี เดิมทีว่าจะไปปาย แต่มีหลายอย่าง ทำให้
ปายไม่ถึงฝัน สรุปกะเพื่อนว่า เชียงใหม่ก็เชียงใหม่
แต่ขอเป็นเชียงใหม่ แบบที่ไม่เคยไปละกัน

ว่าแล้วก้อจัดแจงเก็บเสื้อผ้า ตั้งใจจะนั่งหวานเย็นไป
แต่ไปๆมากลับได้ไปสปริ๊นเตอร์ซะงั้น
ไม่ได้ตั้งใจ แต่คนที่ไปด้วยเขาขอ
เราก้อเอาก้อเอา ไม่ค่อยได้อารมณ์เท่าไหร่
เอาแต่ได้ใจไว้ก่อน เอาไงเอากัน เพื่อนทั้งคน


เวลาไปผ่านยาวนาน ผ่านถ้ำขุนตาลเมื่อไหร่ไม่รู้
รู้ตัวอีกทีตอนทำฝรั่งข้างหลังตกใจจากการพิงเก้าอี้อย่างรุนแรง
เค้าคงคิดว่ารถไฟตกหลุมอากาศรึเปล่า
แทนที่เราจะขอโทษ ดันมุดเบาะลงไป
น่าอายชะมัด

ฟังเพลง อ่านหนังสือจบพอดี
สถานนีรถไฟเชียงใหม่ก็ปรากฎกายอยู่ตรงหน้าแล้ว

ค่ำๆ อากาศเย็นๆ (เดือนมกรานะ) รู้สึกดีมากเลย
แบกเป้ไปไม่ถึงไหน
มีป้าคนนึง มาอู้คำเมืองใส่ ประมาณว่าไปไหนกัน
เราก้อกะจะมาเรียกรถแดงหน้าสถานี
ป้าแกก้อตามไม่หยุด เราก้อเลยลองถามราคา
เป็นสองคน 70 ถามว่าไปรถไหน
ป้าบอกเหมาตุ๊กๆเลย
ก้อเลย เอาก้อเอา มันมืดแล้ว
อีกอย่าง ถือว่านั่งรถชมเมืองตอนกลางคืน
แล้วไม่รู้ด้วยว่า กาดรินคำที่ที่เราจะไปหาเพื่อน มันไกลจากสถานีมาก
ลุงแก่ๆที่ขับมาผอม ไม่ค่อยพูดอะไร สงสารแกจัง
ดึกแล้วยังไม่ได้นอน ก็เลยคิดว่า 70 ที่เสียไป ไม่ได้มากมายอะไรเลย
เมื่อซื้อบรรยากาศ แล้วก็ถ้ามันจะทำให้ลุงคนนึงกินอิ่มได้อีกมื้อหนึ่งน่ะ

เช้าวันรุ่งขึ้น
ก้อกะไว้แล้วว่าจะไม่เที่ยวเชียงใหม่อย่างที่เคยเที่ยว
คือพวกวัดต่างๆ เอาไว้ก่อนเลย
เราไปแบบอารมณ์ศิลปินดูมั่ง
ได้ข้อมูลงานแสดงศิลปะในเชียงใหม่หลายที่
แต่ไปลงเอยที่หอศิลป์ มอชอ
เงียบเหงากว่าที่คิดไว้มาก



บรรยากาศข้างในเงียบ ฉี่ จริงๆ
ไม่รู้ว่าถ่ายรูปได้ไหม เลยไม่ได้ถ่ายมาสักรูป

ข้างในเป็นงานแสดงภาพถ่ายขาวดำของศิลปินชาวญี่ปุ่น
จำชื่อไม่ได้ขอโทษนะคะ แต่สูจิบัตรงานยังอยู่
สวยมาก ขลังดี เพราะมันขาวดำด้วยล่ะมั้ง

ออกจากหอศิลป์ ไม่รู้จะไปตรงไหน
รถแดงมาอีกแล้ว จ้องตรงมาเลย
ตรงเข้ามาถามว่าน้องจะไปไหนกัน
เราก้อเลยถามเค้า ให้แนะนำที่เที่ยว
ที่ไม่ใช่วัดน่ะ จะเก็บไว้สุดท้ายก่อนกลับ

สรุปไปลงเอยที่ นิมมานเหมินทร์
ตั้งใจไว้แล้ว ว่าจะมา
เดินไปเดินมา อยู่แค่ร้าน iberry ร้านเดียว
นอกนั้นไม่กล้าย่างกรายเข้าไป
กลัวจะรู้สึกผิดที่ผิดทาง



เตร็ดเตร่จนเย็น
กลับมาหาอะไรกินแถวกาดรินคำ
เดินเล่นนิดหน่อยก้อหมดวันแล้ว
ยังไม่ทันทำอะไรเลยนะเนี่ย

การไปเที่ยวที่ไม่สนุกคือการที่มีเพื่อนร่วมทริปที่มีความสนใจต่างกัน
วันนี้ เราเลยชวดการไปเดินย่านเก่าวัดเกตการามเลย

พรุ่งนี้จะมาเล่าต่อละกันนะคะ


Create Date : 08 พฤษภาคม 2551
Last Update : 8 พฤษภาคม 2551 23:01:13 น. 2 comments
Counter : 812 Pageviews.

 
อยากไปเที่ยวเชียงไหม่จังง

ครายที่แล้วกลับไป้อไม่ได้ไปไหนเลย

นอนอืด


โดย: b3atnik_mad วันที่: 8 พฤษภาคม 2551 เวลา:23:26:02 น.  

 
หวัดดีค่ะ

เราก็เคยนั่งรถสองแถวแดง ไปไหว้พระที่วัดพระสิงห์และตะเวนเชียงใหม่ ( ตอนกลับมาจากปายแล้วอ่ะ รอเวลารถไฟออก)

โอ้โห เหม็นควันรถมากเลยค่ะ รถติดเหมือนกรุงเทพเลย มึน ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


โดย: แทนทะเล วันที่: 9 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:49:44 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

HowLentissimo
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Traveler
Bakery Seeker
I'm Everywhere as my heart wanna be.
A friend who is far away is sometimes much nearer than one who is at hand. Is not the mountain far more awe-inspiring and more clearly visible to one passing through the valley than to those who inhabit the mountain? 'Kahlil Gibran'
One friend in a lifetime is much, two are many, three are hardly possible. Friendship needs a certain parallelism of life, a community of thought, a rivalry of aim. 'Henry B. Adams'
PIXEL1EVENT on Facebook
Friends' blogs
[Add HowLentissimo's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.