|
|
+ ได้งานทำแล้วล่ะ ตัวเอ๊งงง
เมื่อซักอาทิตย์ที่ผ่านมา ได้อีเมล์จากบริษัทออกแบบที่นึงที่บรัสเซลส์ ถามว่าอยากจะเข้าไปพรีเซนต์พอร์ทโฟลิโอ มั้ย จริงๆ ไม่ค่อย keen จะทำงานประจำเท่าไหร่หรอก แถมยังเมล์ตอบเค้าไปอีกนะ ว่าคุณแน่ใจเหรอ เพราะแฟลชชั้นก็ทำไม่เป็น โปรแกรมก็โค้ดไม่ได้นะ ออกแบบได้อย่างเดียว เค้าก็เมล์ตอบกลับมาว่า เรามีให้ทำทุกอย่างแหละ เข้ามาคุยก่อนละกัน
ได้ที่อยู่ออฟฟิศมาเสร็จสรรพ กำเว้รรรรร มันไม่ได้อยู่ใกล้สถานีรถไฟเอาซะเลย แถมความรู้เรื่องทิศทางของบรัสเซลส์เราก็ไม่ได้เรื่อง เลยตอบเค้าไปอีก (กลัวจะได้งานนะนั่นน่ะ) ว่า เอ่อ ชั้นไม่ได้ขับรถนะ ไปออฟฟิศยังไงดี วานบอก
แล้วเค้าก็หายไปเลย
เค้าอาจจะคิดว่า อีนี่เรื่องมากจริงๆ offer งานให้ยังเกี่ยงนั่นเกี่ยงนี่อยู่ได้ (ฮาๆ)
แล้วเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาก็มีโทรศัพท์มา
"ฮัลโหล นี่คริสเตียนจากเวย์พอยนท์นะครับ"
"หือ ฮัลโหลๆ" (งง งง ไม่ได้ตั้งตัว)
"เวย์พอยนท์ดีไซน์ที่ผมอีเมล์ไปหาเมื่ออาทิตย์ก่อนน่ะครับ คุณพูดภาษาอังกฤษได้หรือเปล่า?"
"อ๋อ ๆๆ ค่ะ ๆ ว่าไงคะ"
"ขอโทษทีไม่ได้ตอบเมล์นะครับ พอดีไปพักร้อนมา เพิ่งกลับ คุณเอางานเข้ามาให้ดูที่บริษัทได้ไหม เอ พรุ่งนี้ผมไม่ว่าง วันพุธล่ะเป็นไง"
เราก็เลยนัดไปวันพุธ คริสเตียนบอกว่าจะส่งใครซักคนในบริษัทไปรับที่ Central Station ละกัน เพราะเราไปบริษัทยังไม่ถูก
พอเอาเข้าจริงๆ ไม่มีใครว่าง คริสเตียนเลยต้องมารับเอง
"ฮะโหลๆ ผมจอดรถรออยู่หน้าโรงแรมเมอริเดียนนะ" ไอ้เราก็หาไปซิ รถทะเบียน เก้าหนึ่งหนึ่ง หาไม่เจอ โทรไปอีกรอบ
"หารถไม่เจอค่ะ"
"ผมจอดอยู่ข้างหน้าคุณนี่แหละ" เราเลยก้มลงไปมอง กรี๊ด ปอร์เช่! เกิดมาเพิ่งจะได้มีโอกาสได้นั่งกะเค้าละเว้ยยยยยย
คริสเตียนอยู่ในวัยสี่สิบปลายๆ ดูสบายๆ แม้ว่าจะใส่สูทเต็มยศ ผมบลอนด์ค่อนข้างยาวสำหรับหนุ่มวัยขนาดนี้
"ฉิบ!! อุ่ย ขอโทษครับ น้ำมันหมด ต้องไปเติมก่อนนะ แล้วเมื่อไหร่จะได้ออกจากที่นี่เนี่ย" มีรถขวางหน้าเราอยู่คันนึง คริสเตียนกำลังถอยตูดปอร์เช่ ออกมาจากหน้าโรงแรม หน้าพนักงานโรงแรมมาโบกให้ว่าให้ผ่านหน้าโรงแรมไปได้เลย
"ขับรถอย่างนี้ก็ดีไปอย่างนะว่ามั้ย เพราะโรงแรมไม่สนหรอกว่าจะจอดนานแค่ไหน ฮะๆ" น้ำเสียงเค้าไม่ได้มีนัยที่จะอวดร่ำอวดรวยแต่เหมือนแดกดันแกมขำมากกว่า
จาก Central Station ซัก 15 นาทีก็มาถึงออฟฟิศ เป็นเหมือนบ้านหลังใหญ่ ๆ ตั้งอยู่หัวมุมถนน ติดกับออฟฟิศเป็นบ้านสีขาวสวยอีกหลัง คริสเตียนบอกว่าเป็นสถานฑูตเซียราลิโอน ต้นไม้ร่มครึ้มทั้งสองข้างทาง ใบสีเหลืองส้มร่วงตามถนนเกลื่อนกลาด เพิ่งเห็นว่าฝรั่งไม่ใช้ไม้กวาด แต่ให้เครื่องเป่าลม เป่าใบไม้กันกระเจิง (แล้วมันเอาไปทิ้งที่ไหนกันวะ?)
คริสเตียนเล่าประวัติบริษัทให้ฟังคร่าว ๆ รวมถึงตัวเค้าเองด้วย คริสเตียนเป็นนักออกแบบมา 15 ปีเต็มแล้ว ออกแบบมาทุกอย่างตั้งแต่รถแข่ง, อีเวนท์งานฟอร์มูล่าวัน ไปยันเว็บไซต์ขายเพชรที่ดูไบ โปรเจคท์ที่นี่เท่มากๆ เรียกว่าทำหมดทุกอย่างจริง ๆ ตั้งแต่สิ่งพิมพ์ เว็บไซต์ อีเวนท์ ออกแบบผลิตภัณฑ์ แพคเกจจิ้ง แล้วทำออกมาดูดีทุกชิ้นด้วย ยิ่งดูไปยิ่งรู้สึกตัวเองไม่คู่ควรกะงานเค้าเอาซะเล้ยย
"ผมชอบงานคุณนะ เริ่มงานเมื่อไหร่ดี"
"หะ หา ไม่ถามอะไรเพิ่มอีกหรอคะ"
"ฮืมมม หลังจากที่ออกแบบมา 15 ปีนะ ผมเรียนรู้ว่า เครื่องมือน่ะหัดใช้กันได้ แต่สิ่งที่หัดให้หรือสอนให้ไม่ได้คือ การมององค์ประกอบ แต่คุณใช้ได้นะ ผมดูงานแล้ว ผมว่าคุณไม่ต้องมา test drive หรอก มาทำงานเลยละกัน"
ว่าแล้วคริสเตียนก็ขอตัวไปประชุมต่อ แล้ววานให้ เซบาสเตียน ดีไซเนอร์/ผู้จัดการแอคเคาน์ขับรถไปส่งเรากลับ Central Station เซบาสเตียนก็ดู cool cool แต่งตัวดีเกินผู้ชายธรรมดา เหมือนเค้าจะมีเรดาร์จับความคิดเราได้ เลยชิงพูดก่อนเลย
"แฟนผมเป็นแฟชั่นดีไซเนอร์น่ะ เธอเลือกเสื้อผ้าให้ผมหมดเลย"
"อ๋อ ค่ะๆๆ ดีนะคะ เหอๆ"
ด้วยเหตุฉะนี้ ข้าพเจ้าจึงมีงานทำ(ซะงั้นน่ะ) เริ่มเดือนหน้านี่แล้ว ไม่รู้จะเป็นไงมั่ง เกิดมาก็เพิ่งเคยทำงานนอกเมืองไทยเป็นครั้งแรก แต่บริษัทรวมๆ ดูดีมาก ๆ งานก็น่าทำมาก ไม่รู้เพื่อนร่วมงานจะเป็นไง (มีกันอยู่แค่ 7-8 คนนี่แหละ)
สู้ๆๆ
| Create Date : 01 พฤศจิกายน 2551 |
| Last Update : 1 พฤศจิกายน 2551 12:50:36 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 525 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
คนไทย ธรรมด๊าธรรมดา เกิด และ โต ณ กทม. ปัจจุุบัน ทำงานในบรัสเซลส์ ยามว่าง(และยามไม่ว่าง แต่กระเสือกกระสนให้ว่าง) ชอบแบกเป้เที่ยวนู่นเที่ยวนี่ นี่ก็เหลืออีก ร้อยกว่าประเทศเองก็ยังไม่ได้ไป ฮ่าๆๆๆ ฮืออออ.. (T_T)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
