• -`๏’-My Travel-`๏’-
• -`๏’-My Lovely-`๏’- " Panmile "
• -`๏’-My Collections-`๏’-
• -`๏’-My Mind-`๏’-
• -`๏’-My Soul-`๏’-
• -`๏’-My Dream-`๏’-
• -`๏’-My Friends-`๏’-
• -`๏’-สมบัติ...ผลัดกันชม-`๏’-

เมืองเล็กสงบงาม...นาม-`๏’-เชียงคาน-`๏’- -`๏’-เชียงคาน-`๏’->>>>>>>>>แล้วมันอยู่ไหนล่ะ? #1 //www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E6209161/E6209161.html อะแอ้ม อะแอ้ม....ด้วยอยากไปเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว.......พอถึงช่วงว่างๆ ทีไร แผนการเที่ยวก็ออกมา แต่เชียงคานไม่เคยประสพความสำเร็จเลยแม้แต่ครั้งเดียว สำหรับผม ไม่เข้ารอบเลยล่ะ..ว่างั้น เอาละช่วงเวลานี้ทุกอย่างลงตัว หาข้อมูลอยู่สองวัน ทั้งอ่านกระทู้, จองตั๋วรถทัวร์ โทรไปของ บขส. VIP 24 ที่นั่งแต่ว่าเต็ม หาข้อมูลได้ของชุมแพทัวร์ เจ้านึง แต่ลงแค่ จ.เลย (คนแนะนำเยอะ บอกว่ารถฯ สภาพดี) อีกเจ้าแอร์เมืองเลยทัวร์ ถึงเชียงคานเลย ไม่ต้องต่อรถ (ข้อมูลบอกว่า รถสภาพไม่ค่อย โอฯ นัก ขึ้นอยู่กับ บางคันบางเจ้าของ) ด้วยความที่ไปคนเดียวแล้วไม่อยากต่อรถให้วุ่นวาย เอาแอร์เมืองเลยละกัน.. คงไม่โชคร้ายหรอกน่าเรา โทรไปจองที่หมอชิต2 ปลายสายส่งเสียงแข็งๆ มา ว่ายังว่างอยู่ ดีแฮะ ไม่ต้องลุ้น เขาบอกว่าให้มารับตั๋วก่อนรถออก ชม.นึง ถ้าไม่มาก็โทรแจ้งด้วยนะ จะได้ขายให้คนอื่นไป แล้วก็มาถึงเรื่องที่พัก จิ้มแป้นพิมพ์คำว่าเชียงคานใน BP เจ้าเก่า ก็เจอข้อมูลหรือกระทู้ไม่มากนัก คนคงไปไม่เยอะมากแล้วก็ไม่น่าจะมีอะไรมารีวิวก็ได้กระมัง แต่ไปเจอกระทู้ของคุณกระเต็น, คุณอาร์ตตะลอน, คุณโอโย่โย ได้ประโยชน์สำหรับผมมาก หลายเสียงเล่า Home Stay คุณยายศรีพรรณ เอาไว้ บางท่านเคยพัก บางท่านไม่ทันได้พักเพราะว่ามาเจอ มารู้จักเอาวันสุดท้าย ก่อนกลับ เลย Print รูปคุณยายไป ส่วนเบอร์โทรยังอ่านไม่เจอ (หา) ลองเสี่ยงหลังมือ ไปหาท่านกระเต็น โชคดีได้เบอร์โทรบ้านคุณยายก่อนไป แบบเฉียดฉิว เอาไว้หาไม่เจอจริงๆ ค่อย โทรเข้าไป ผมกะไว้งั้น..................... ***ณ วันนี้ มีเพื่อนนักเดินทาง ที่ไปพักช่วงเดียวกับผม ปลื้มมาก ทำเว็ปให้คุณยายแล้ว แบบว่าคุณยายยังไม่รู้ตัวนะครับ ชื่อว่า //www.sripanhomestay.com/ ครับ เข้าชมได้แล้วจ้า จบเรื่อง จบราว เดินทางไปซะที เรื่องเตรียมของเดินทาง ช่วงนั้นที่ทำงานก็เลี้ยงกันละเกิน.....กินงานโน้น งานนี้ ไม่มีเวลาแพ๊คของ นึกอะไรได้เอาใส่รถไว้ก่อน แล้วไปยัดใส่เป้เอาวันเดินทางละกัน เอารถไปฝากไว้บ้านคุณแม่ แถวซังฮี้ กินข้าวเย็นเรียบร้อย นั่งแท็กซี่ไปหมอชิต2 ขอบอกว่านั่งรถทัวร์ที่หมอชิต 2 ครั้งแระนะเนี่ย ส่วนใหญ่จะนั่งลงสายใต้ซะมากกว่า โอ๊ะโอ๋......หมอชิต 2 ไหงคนบานนนนนตะไท เลย พับผ่า... หาช่องแอร์เมืองเลยไม่เจอซะที ถามเค้าดีกว่า อยู่ช่องที่ 7 ชั้น 3 ครับ รถออกเลทไปนิดหน่อย ไม่เป็นไร แต่ก็ไม่ได้สะบายตัวนัก เรื่องที่นั่งกับแอร์ที่เย็นเหมือนกับจะแช่แข็งผม อีกอย่างของแจกน้อยไป มานึกขึ้นได้ว่าไม่ใช่สยามเฟริส์หรือ 999 นี่ ที่แจกโน่น แจกนี่ จนขนลงไปกินได้อีกสองมื้อเลย โม้มาเยอะแล้ว ไปเที่ยวกันดีกว่าครับ ตัดภาพมาที่เช้าตรู่เลยละกัน รู้สึกว่ารถจะจอดส่งคนที่วังสะพุง กะเลยด้วย เพราะมีคนขึ้นรถมาอีกนิดหน่อย เรามาถึงเชียงคานตอนก่อนตีห้าเล็กน้อยครับ มืดตื๊อเลย.............. จะไปไหนดีเนี่ย บอกพี่สกายแล็ปว่า เพ่ เพ่ ไปส่งที่ตลาดละกัน จะไปหากาแฟ ปาท่องโก๋ทาน ฆ่าเวลา//กาแฟ พี่ขับ แป๊ปเดียวถึง ........จัดไป 20 บาทจ้า รู้งี้ตรูเดินมาก็ได้ฟระ....ใกล้หน่อยเดียว นั่งปล่อยอารมณ์สไตล์แบ็คแพ็คเกอร์ ครึ่งชั่วโมง มองคุณป้าชงกาแฟ มองตลาดสดที่คนหนาตัวพอสมควร แต่ก็ดูไม่วุ่นวายอะไร ดูเชื่องช้า แต่ก็สวยงามครับ นั่งจนตีห้าครึ่ง เบื่อแล้ว ออกเดินไปที่ถนนริมโขงดีกว่า เผื่อจะมีที่นั่งรอ แต่คิดผิดแฮะ....มืดอยู่เลย ผมเดินเข้าไปที่ซ. 9 ซึ่งตรงกับตลาดสด ลงไป เอาไงดี ถอยไปตลาดต่อดีป่ะ เถียงอยูในใจ ไม่เอาดีกว่าเดี๋ยวเสียฟอร์ม แม่ค้าจำได้จะแอบขำเรา พระเจ้าช่วย................สงสัยเห็นใจผมมั๊ง ส่งม้าหินขัด ชุดใหญ่มาให้ แต่ตั้งอยู่ที่บ้านหัวมุมซอยเก้าพอดี ขอบคุณเจ้าของบ้านหลังนั้นนะครับ ผมนั่งซบหน้า อยู่ทีเป้พักนึง ไม่ได้เศร้านะครับ ง่วง จ้า ง่วงงงงงง สำหรับเรื่องราวต่อไปเป็นอย่างไร ขอเชิญ Copy Address ข้างล่างนี้ไปดูต่อครับ -`๏’-เชียงคาน-`๏’->>>>>>>>>แล้วมันอยู่ไหนล่ะ? #1 //www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E6209161/E6209161.html ############################################################################################ เมืองเล็ก...สงบงาม...นาม-`๏’-เชียงคาน-`๏’- #2 //www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E6215969/E6215969.html สำหรับตอนที่สอง ผมได้ไปเยี่ยมตาชอบและยายทอง สองตายายที่รักและดูแลกัน ตราบที่ชีวิตจะหาไม่ คุณยายทองที่ผมไปเยี่ยมครับ ผมถ่ายหลบๆ มาแค่ใบเดียว หลังจากนั้นไปยืนข้างๆ คุณยาย จับไหล่แก คุณตาบอกผมว่าคุณยายทอง ไม่รับรู้อะไรแล้วมานานแล้ว ทุกวันนี้ก็ไม่ได้พาคุณยายทองออกมาข้างนอก เว้นแต่เวลาไม่สบายมากเท่านั้น เพราะตาไม่ค่อยมีแรง............... ***(เครดิต)ข้อมูลมาจากคนค้นคน นับถอยหลังไปอีกเพียงไม่กี่วันก็จะถึงวันวาเลนไทน์ วันซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของการแสดงออกถึงความรักที่ใครหลายคนให้ความสำคัญกับวันนี้ ไม่ว่าใครจะนิยามความรักว่าเป็นของคู่กัน ความเหมือน ความพอดี ความลงตัว หากแต่นิยามความรักของตาลอบที่มีต่อยายทองนั้น กลับมองว่าวันวาเลนไทน์ที่จะมาถึงนั้นไม่เคยมีความหมายต่อตาและยายเลย เพราะชีวิตรักที่ตาและยายได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมากว่า 50 ปี นั้นไม่เคยมีวันไหนที่ความรักของตาที่มีต่อยาย และยายมีต่อตานั้นลดน้อยลงไปตามกาลเวลาเลย หากแต่ความรักของทั้งคู่กลับเพิ่มพูนขึ้นสวนทางกับสังขารที่เริ่มจะโรยรา "สำหรับตาวันนี้มันก็เป็นแค่วันธรรมดาๆวันหนึ่ง ไม่มีความหมายอะไรเลย ดอกกุหลาบมันจะสู้สิ่งที่เราทำดีให้กันทุกวันได้ยังไง มันเทียบกันไม่ได้หรอก ตาไม่เห็นว่ามันจะสำคัญกับชีวิตตรงไหนเพราะถึงไม่มีวันนี้ ยังไงตาก็ยังรักยายเท่ากันทุกวัน” อมร สีสุภเนตร หรือที่ชาวบ้านในอำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย รู้จักกันในนามของ “ตาลอบ” ส่วนภรรยาคู่ทุกคู่ยากชาวบ้านเรียกขานกันว่า “ยายทอง” พื้นเพเดิมยายทองเป็นคนอำเภอวังทอง จังหวัดพิษณุโลก ส่วนตาลอบเป็นคนเชียงคาน จังหวัดเลย ปัจจุบันสองตายายอาศัยอยู่ที่บ้านหลังเล็กๆสภาพเก่าๆหลังหนึ่งตามลำพังสองคนโดยมีลูกๆคอยดูแลอยู่ห่างๆ เมื่อมองเข้าไปในบ้านจะสังเกตุเห็นว่าบ้านของตาเสมือนเป็นโรงพยาบาลขนาดย่อมๆ เพราะอุปกรณ์ ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆในการดูแลยายนั้น ตาได้ดัดแปลงให้เหมือนกับทางโรงพยาบาล ทั้งนี้ก็เพื่อจะได้ดูแลยายได้อย่างเต็มที่ ย้อนไปเมื่อ 50 ปีที่แล้วตาลอบซึ่งเป็นช่างตัดผมหนุ่มฐานะยากจนได้พบรักกับยายทอง แม่ค้าขายอาหารที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสาวงามประจำหมู่บ้านในงานรำวงสร้างโบสถ์ที่วัดป่ากลาง อำเภอเชียงคาน หลังจากที่ทั้งคู่คบหาดูใจกันมา 5-6 ปีจนมั่นใจในความรักที่มีให้ต่อกัน ชายหนุ่มจึงเอ่ยปากขอหญิงสาวที่เขารักแต่งงาน เป็นงานแต่งงานที่เรียบง่าย ไม่มีพิธีกรรมใหญ่โตอะไร ไม่มีเงินสินสอดทองหมั้นมากมาย หากแต่มีเพียงคำมั่นสัญญาที่ชายหนุ่มมอบไว้ให้กับหญิงสาวที่เขารักว่า จะครองรักและดูแลกันตลอดไป ทั้งในยามทุกข์และยามสุขจนกระทั่งวันสุดท้ายของชีวิตจะเดินทางมาถึง เวลาผ่านมา 50 ปี ทั้งคู่ครองรักกันจนกระทั่งแก่เฒ่า และตลอดเวลาที่ผ่านมา ความรักของคนทั้งคู่ที่มีให้กับกันก็มากพอและสม่ำเสมอพอที่จะทำให้ชีวิตรักของคนคู่นี้กลายเป็นตำนานรักแท้ที่น่าจดจำ แต่จะเป็นเพราะสวรรค์บัญชาหรือฟ้ากำหนด จู่ๆปี 2538 ยายทองก็ล้มป่วยลงด้วยการเป็นอัมพฤกษ์ทางด้านซ้าย ซึ่งก็พอจะช่วยเหลือตัวเองได้บ้าง แต่เมื่อ 6 ปีที่ผ่านมา อาการของยายทองก็กำเริบทรุดหนักลงไปอีก จากอัมพฤกษ์กลายเป็นอัมพาต ไม่สามารถพูดคุยกับตาลอบได้อีก นอกจากส่งเสียงร้องไห้ซึ่งบางครั้งก็มีแต่เสียงร้อง บางครั้งก็มีแต่น้ำตา ซึ่งดูเหมือนจะเป็นการสื่อสารเพียงอย่างเดียวที่ตาลอบรับรู้และเข้าใจเสมอว่ายายต้องการอะไร ยายเขาร้องไห้ เพราะว่าเขาอยากจะพูดกับเรา แต่เขาพูดไม่ได้ เขาจึงบอกเราด้วยการร้องไห้ออกมา พอตาได้ยินเสียงไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ตาก็จะเดินไปพูดกับเขา หรือไม่ก็ต้องส่งสียงตอบกลับไป ส่วนใหญ่ตาจะบอกเขาว่า “ อย่าร้องเลย เราอยู่ตรงนี้แล้ว ” บางทีก็บอกยายว่า “ เราจะอยู่กับเธอ จะดูแลเธอไปจนกว่าจะตายจากกัน” ที่บอกอย่างนี้เพื่อให้ยายรู้ว่าตาอยู่ใกล้เขาไม่ได้หนีไปไหน” ปฏิเสธไม่ได้ว่า น้อยครั้งนักที่เราจะได้เห็นภาพฝ่ายชายดูแล ปรนนิบัติฝ่ายหญิง หากแต่สิ่งที่ตาทำนั้นได้พิสูจน์ให้โลกรู้ว่าความรักของตาที่มีต่อยายนั้นเป็นตำนานความรักอันยิ่งใหญ่ที่ใครๆต่างก็แสวงหา ตาอยากใช้ชีวิตอยู่กับยายจนวินาทีสุดท้าย เราจะต้องไม่ทอดทิ้งกัน เราต้องมั่นคงต่อกัน ตาสัญญากับยายว่าจะดูแลยายให้ดีที่สุดจนวินาทีสุดท้าย ตาตั้งใจรักษายายให้ดีที่สุด ตาทุ่มเทชีวิตให้ยายทั้งหมดเลยเพราะว่ายายมีความหมายกับตาสุดชีวิตเลย ทุกวันนี้ตายังมีความหวังอยู่ว่ายายจะอาการดีขึ้นและกลับมาพูดกับตาได้เหมือนเคย เราต้องอยู่แบบมีความหวัง เพราะความหวังนี่แหละที่จะทำให้เรามีกำลังใจดูแลยายต่อไปจนกว่าจะตายจากกันไปข้างหนึ่ง “ หากก่อนที่จะจากกันไปในชาตินี้ใจลึกๆตาลอบก็อยากให้ปาฎิหารย์นั้นมีจริง เพราะอยากให้ยายฟื้นขึ้นมาอีกซักครั้ง เพื่อที่จะถามข้อข้องใจที่ชายคนหนึ่งเก็บไว้มาหลายปีว่าที่ผ่านมาเขาทำดีพอที่สามีคนหนึ่งจะทำให้ภรรยาที่เขารักที่สุดได้หรือไม่” ถึงแม้ว่าบั้นปลายชีวิตอันแสนสุขจะถูกพรากไป และแทนที่ด้วยความทุกข์ทรมานจากอาการเจ็บป่วยของอีกฝ่ายหนึ่ง คำมั่นสัญญาทุกคำที่ตาลอบเคยมอบไว้ให้กับยายทองก็ยังไม่มีคำใดหรือตัวอักษรตัวใดเปลี่ยนแปลงไปแม้แต่น้อย ตลอดระยะเวลา 12 ปีที่ยายทองล้มป่วย แทบจะทุกนาทีของชีวิตตาลอบได้มอบให้กับการเฝ้าดูแลประคบประหงมยายทองอย่างใกล้ชิด ไม่เว้นแต่ยามหลับหรือยามตื่น ตาดูแลยายไม่เคยห่าง ตาต้องดูแลทุกอย่างไม่ว่าจะเรื่อง อาบน้ำ เช็ดตัว ไปจนถึงเรื่องการเช็ดอึ เช็ดฉี่ อาหารการกิน อาการเจ็บป่วยต่างๆเราต้องคอยสังเกตุตลอดเวลา เวลาทำอะไรตาก็จะนึกถึงยายก่อนเสมอ ถ้ายายยังไม่นอนตาก็ยังไม่นอน หรือถ้ายายยังไม่ได้กินข้าวตาก็จะยังไม่กิน เพราะต้องป้อนยายก่อน” การดูแลปรนนิบัติยาย ตาลอบจะทำเพียงคนดียวทุกครั้ง และตาจะใส่ใจในรายละเอียดเล็กน้อยป็นอย่างดี แม้แต่แพมเพอร์สตาก็จะไม่ใส่ให้ยายเพราะเกรงว่าจะอับชื้นและทำให้เป็นแผลกดทับได้ ตาจึงไม่เคยเบื่อกับการที่ต้องคอยเช็ดอึ เช็ดฉี่อยู่ตลอดทั้งวัน เสิ้อผ้าของยายตาก็จะไม่ซักผงซักฟอกเพราะกลัวยายจะแพ้และเป็นผื่น ฯลฯ ทุกวันนี้ตากลัวว่ายายจะทิ้งตาไปไม่อยากให้ยายตายเลย อยากให้อยู่เป็นเพื่อนกัน อยู่เป็นคู่รักกันตลอดไป ตาไม่เคยคิดอย่างคนอื่นเลยว่าตายไปภาระจะได้หมดลง ไม่คิดเลย” ภาพที่ชาวเชียงคานเห็นจนชินตาคือภาพชายชราวัย 73 ปี ปั่นรถจักรยานที่มีเตียงพยาบาลพ่วงติดอยู่ด้านหน้า โดยมียายนอนลืมตาแน่นิ่งอยู่บนเตียงเคลื่อนที่ไปตามถนนหนทางต่างๆ รถคันนี้เป็นรถที่ตาลอบประดิษฐ์ขึ้นมาเองกับมือเพราะถ้าจะซื้อเตียงแบบโรงพยาบาลนั้นก็เกินกำลังที่ตาจะมีได้ ด้วยความที่ตาเคยมีความรู้ทางช่างจึงต่อเตียงพยาบาลขึ้นมาและดัดแปลงต่อเติมให้เตียงนั้นเคลื่อนที่ได้ และมีหลังคาคอยคุ้มแดดคุ้มฝนและมีมุ้งคอยกันยุงและแมลงต่างๆ ที่ตาทำเช่นนี้หวังเพื่อให้ยายอยู่ใกล้กับตาตลอดเวลาเพราะเกิดอะไรฉุกเฉินขึ้นมาตาจะได้ช่วยเหลือยายได้ทัน ดังนั้นเวลาตาจะไปไหนก็จะพายายไปด้วยเสมอ ใครที่เห็นรถของตาต่างก็อดไม่ได้ที่จะไม่เหลียวหลัง และต่างก็ตั้งข้อสงสัยไปต่างๆนานา บ้างก็นึกว่าเป็นรถซาเล้ง รถขายของ รถเก็บของเก่า บ้างก็ว่ารถขนศพ แต่ถึงอย่างไรตาลอบก็ไม่สนใจคำครหาเหล่านั้นเพราะสิ่งสำคัญที่ตาพายายออกมาอย่างนี้ก็เพื่อให้ยายออกมารับอากาศข้างนอก ให้ยายได้รับการทักทาย พูดคุยจากผู้คนต่างๆเพื่อกระตุ้นให้ยายรู้สึกตัวมากขึ้น นอกจากนี้ตายังรู้ใจยายดีว่ายายชอบให้ตาพาเที่ยวไปตามที่ต่างๆ ตาจึงมักปั่นเตียงเคลื่อนที่คู่ใจคันนี้พายายไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆที่มีความสำคัญๆในอดีต ไม่ว่าจะเป็นสถานที่พบรักกัน สถานที่ๆทำมาหากินด้วยกัน ทั้งนี้ตาทำเพื่อพายายไประลึกถึงความหลังอันงดงามเพื่อกระตุ้นความจำ ความรู้สึกของยายและอย่างน้อยความหลังเหล่านี้เสมือนเป็นน้ำหล่อเลี้ยงความเศร้าหมองของชะตากรรมที่ทั้งคู่ต้องเผชิญอยู่ได้ไม่มากก็น้อย บ่อยครั้งเวลายายมีอาการป่วยมาก ตาต้องพายายไปรักษาที่โรงพยาบาลเชียงคาน โดยมากตาจะปั่นเตียงพยาบาลเคลื่อนที่พายายไปที่โรงพาบาล ทันทีที่ไปถึงจะเป็นอันรู้กันกับเจ้าหน้าที่ว่าเตียงประดิษฐ์ของตาคันนี้สามารถใช้แทนเตียงของโรงพยาบาลได้เป็นอย่างดี และเมื่อพยาบาลเห็นคนไข้รายนี้ทีไรก็อุ่นใจได้ว่าไม่ต้องมาดูแลยายทองอะไรมากนัก เพราะตาลอบจะเป็นคนดูแลยายเองทุกอย่างโดยที่ไม่ต้องให้พยาบาลเข้ามายุ่งเลย เพราะตาลอบคิดว่าเจ้าหน้าที่คงจะดูแลไม่ดีเท่ากับตัวเอง ซึ่งนั่นเป็นเพราะตาลอบทำด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาตาลอบได้พิสูจน์ให้เราเห็นว่าสัญญาที่ชายหนุ่มมอบไว้กับหญิงสาวอันเป็นที่รักเมื่อ กว่าปีที่แล้วนั้น ไม่ใช่แค่ลมปาก หรือถ้อยคำหวานหู ตามแรงปราถนา หากแต่เป็นถ้อยคำที่ออกมาจากความรู้สึกข้างในหัวใจ ที่มีที่ว่างให้เพียงแค่หญิงสาวที่เขารักเพียงคนเดียว คำมั่นสัญญาที่ตาลอบมอบให้จึงเป็นพันธะสัญญาที่ถูกจารึกลงบนหินผา ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร ก็ไม่มีวันลบเลือนและยังทำอย่างซื่อตรงสม่ำเสมอ ไม่ต่างอะไรกับการขึ้นลงของดวงตะวัน ที่จะเป็นอยู่เช่นนั้นชั่วนิรันดร์ ออกอากาศ วันอังคาร ที่ 13,20 กุมภาพันธ์ 2550 ทาง โมเดิร์นไนน์ทีวี ขอเชิญชมรายละเอียดเต็มๆ ได้ที่ลิงค์ เมืองเล็ก...สงบงาม...นาม-`๏’-เชียงคาน-`๏’- #2 //www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E6215969/E6215969.html ############################################################################################ ปล่อยเวลาให้เดินช้าๆ ที่>>>>>>>>>-`๏’-เชียงคาน-`๏’- #3 //www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E6225592/E6225592.html#1 มาประทับใจกับคุณยายศรีพรรณ เจ้าของ Home Stay ที่เพิ่งเริ่มทำมาได้ครบสองปีเมื่อมกราคา 51 นี่เอง ด้วยความที่คุนยายคุยเก่ง, อัธยาศัยดี แถมทำกับข้าวอร่อยอีกต่างหาก ศรีพรรณโฮมสเตย์ ของแกถึงเป็นที่คุ้นหู คุ้นตา แก่นักเดินทางอย่างยิ่ง บางคนจองที่พักไว้แล้ว ยังแวะไปคุย, จิบกาแฟ, ทานอาหาร ด้วยเลยครับ ศรีพรรณโฮมสเตย์ โทร 042-821-797 150 บาท/ คน / คืน (รวมอาหารเช้า) //www.sripanhomestay.com แล้วก็เจอเพื่อนสมาชิก Pantip.com ห้องราชดำเนิน มาพักช่วงเดียวกันด้วย เลยโชคดีได้ติดรถยนต์ไปเที่ยวถึงท่าลี่, พระใหญ่ ฯลฯ ปล่อยเวลาให้เดินช้าๆ ที่>>>>>>>>>-`๏’-เชียงคาน-`๏’- #3 //www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E6225592/E6225592.html#1 ############################################################################################ -`๏’-เชียงคาน-`๏’-โห...ตั้ง 5 คืน ไปทำอะไรมาเนี่ย? 55 55555 #4 //www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E6228647/E6228647.html คำถามประมาณเนี๊ยะ.....ได้รับเยอะเลย..เหมือนเราไม่ค่อยปกติ ทั้งเพื่อนฝูงทั้งที่ทำงานแล้วก็ในเน็ต แหมก็มันได้จังหวะโอกาสอันดี และก็ด้วยเหตุผมต่างๆ ของผม เช่น ยังไม่เคยไป, ลางานนิดหน่อย, ใช้เงินไม่มากนัก, น้องพันไมล์ไปทัวร์เหนือพอดี, อยากไปก่อนที่มัน (อาจ) จะเจริญจนหมดเสน่ห์ , อยากถ่ายรูปแบบครั่นเนื้อครั่นตัว ฯลฯ แหะๆๆ ๆ ๆ พยามอ้างให้ดูดีเข้า และทุกอย่างก็มาลงตัวที่เชียงคาน.........ถ้ามีใครถามกลับมาว่าแล้วไม่ไปปายเหรอ...ไปช่วงเทศกาลไม่’หนุกหรอก ผมคิดอย่างนั้น อีกอย่าง 2 ปีที่ผ่านมา ไปมา 5 ครั้งแล้ว เบื่อๆ เผือๆ แต่ปายยังไม่หมดเสน่ห์สำหรับผมนะ หากมีโอกาสอันดีงามอีก ก็คงไป แต่ต้องไม่ใช่ช่วงเทศกาล หุ หุหุ แล้วมาตอบคำถาม เรื่องไปค้างเมืองเล็กๆ อย่างเชียงคาน เมืองเดียว แล้วก็พักที่เดียวก็นะ...ใจจริงน่ะ อยากซึมซับ บรรยากาศ สงบๆ เอาไว้ ให้ร่างกายมันรับ แล้วซึมเข้าไปในตัว อีกเรื่องนึงก็คือ เป็นคนชอบสงบ ไม่ต้องมีแสง สี ก็ได้ แต่ขอให้มีบรรยากาศดีๆ ธรรมชาติ วัฒนธรรมสวยงาม แค่นี้พอ เคยแบ็คแพ็ค ไปสิบสองปันนา ผ่าน ลาว โดยรถโดยสารกับเพื่อนในเน็ตที่มารู้จักกันตอนขึ้นรถทัวร์ไปเชียงของ ตั้งสองอาทิตย์ ช่วงนั้นโรคซาร์ระบาดอยู่ด้วย แต่ตั้งใจแล้ว ก็จะไป 55 55555 นอกเรื่องมาเยอะ.........ก็ชอบอยู่นานๆ น่ะครับ แต่........................................................................................................จริง จริง แล้วน่ะ หาตั๋วรถทัวร์กลับไม่ได้อ่ะ จบข่าว ข้อมูลที่ผมหาไปและถูกถามบ่อยครับ ที่พัก : ศรีพรรณโฮมสเตย์ โทร 042-821-797 150 บาท/ คน / คืน (รวมอาหารเช้า) //www.sripanhomestay.com/ เว๊ป จัดทำโดย นักท่องเที่ยวคนนึง ที่ไปพักพร้อมผมพอดี แล้วแกประทับใจอย่างมาก ทำให้ คุณยายฯ ก็เพิ่งรู้ จากผมที่โทรไปบอก และอีกอย่างที่บ้านคุณยายก็ไม่ได้มีเน็ตหรือคอมแต่อย่างใด กรุณาเข้าใจ และอย่าแจ้งลบเลย คนที่ทำให้เพราะเขาประทับใจ อีกทั้งคุณยายก็อายุ 72 ปีแล้ว มีแขกเข้าพักบ้าง ดีกว่าอยู่คนเดียวเหงาๆ ครับ รถทัวร์ : แอร์เมืองเลย 02-936-0142, 02-936-1978 ราคา 494 บาท ถึงเชียงคาน ชุมแพทัวร์ 02-936-3842 ราคา........(ไม่ทราบ) ถึงแค่ จ.เลย ต้องต่อรถอีก บขส. 999 โทร 02-936-2841, 02-936-2852-66 ต่อ 448, 611 ราคา 700 กว่าบาท ที่เที่ยว : ด่านไทย-ลาว (เชียงคาน), สะพานมิตรภาพ ไทย-ลาว ท่าลี่, พระเจดีย์ทันใจ, พระอาทิตย์ตกริมแม่น้ำโขง, วัดต่างๆ ที่เชียงคาน, พระใหญ่, พระบาทภูควายเงิน, ภูท่อก, ฯลฯ เทศกาล : ที่เชียงคานจะมีสงกรานต์และออกพรรษาครับ คุณยายฯ บอก ของฝาก : ผ้าห่มนวม ทำจากฝ้าย 100 % ของเมืองเลยแท้ๆ ในที่นี้ขอแนะนำร้านนิยมไทย***ครับ, มะพร้ามแก้ว*** โอท๊อปแก่งคุดคู้ ควรเลือกที่ทำจากมะพร้าวอ่อนหรือมะพร้าวกระทิ, ของกินของอร่อย : ก๋วยเตี๋ยว ซ.10 (ถนนเส้นนอก)***, แหนมทอด/ยำแหนม ป้าแห่ว ใกล้ ซ.7***, ก๋วยเตี๋ยวหมูตุ๋นร้านแสงทอง**, ซาลาเปาปุยฝ้าย**, ร้านก๋วยเต๋ยว/สุกี้ ริมน้ำโขง ประมาณ ซ.15-16***, ไอสครีมลุงเอิบ ***, กาแฟ โอเล่**, กาแฟ นาทีทอง***, ทานอาหารบ้านคุณยายศรีพรรณ*** ถึงแม้ไม่ได้พัก 55 55555 กล้อง : นิค่อน แล็นส์แทมร่อน (ตัวเดียวทั่วไทย) ขาตั้งกล้อง : ชอบสองขาของตัวเองมากกว่า เพราะแบกไปทีไร ก็ไม่เคยกาง การย่อภาพ : ใช้ Acdsee ก่อน แล้วใช้ Paint มาย่อ ง่ายสำหรับผม ที่ไม่ใช้ PS เพราะยากไปสำหรับผม สิ่งที่ควรทำ : ถ่ายรูป, ส่งโปสการ์ด, ใส่บาตร, ขี่จักรยานเที่ยว, เดินเที่ยวตลาดเช้า, พักโฮมสเตย์, แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับผู้ใหญ่ที่นั่น, ไปเยี่ยมตาลอบและยายทองกัน, สาวๆ ไปกินกาแฟสุดหล่อ นามโอเล่, ผู้ชายแวะกินกาแฟร้านนาทีทอง, ช่างภาพ ก็แวะไปคุยกับลุงไพโรจน์ ที่ แกลลอรี่ด้านหน้าตลาดสด, ตัดผมหรือเปลี่ยนทรงผมใหม่ ที่ร้านน้องเมย์ (ตรงข้ามบ้านยายฯ).........ฯลฯ -`๏’-เชียงคาน-`๏’-โห...ตั้ง 5 คืน ไปทำอะไรมาเนี่ย? 55 55555 #4 //www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E6228647/E6228647.html ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาชมอีกครั้งนะครับ   Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 14 มีนาคม 2551 21:50:57 น. Counter : 1468 Pageviews.   6 comment Share Tweet

แดจังกึม.........พาเที่ยวภูเก็ต แฮะๆๆๆ ได้มีโอกาสลงไปภูเก็ต พา VIP ไปเที่ยวครับ เนื่องจากไปจองที่พักในเครือบ้านกระทิงเอาไว้ในงานท่องเที่ยวที่ศูนย์ประชุมฯ เงินก็จ่ายไปแล้ว แถมหมดเขตเดือนตุลาคม 48 อีก ไม่ได้ต้องใช้สิทธิ์ แผนการณ์เริ่มเมื่อต้นเดือนตค. เพราะว่าเพิ่งจะมานึกออกว่ามีคูปองเหลืออยู่ 2 วัน ซังกุมสูงสุด (คุณจ๋า) จัดการโทรไปคอนเฟริม์บ้านกระทิง หาดในหาน ตกลงว่าว่าง กลางสัปดาห์ และก็โทรยืนยันรถเช่า AVIS ว่าจะไปรับรถที่สนามบินภูเก็ต เราซื้อไว้ในงานเช่นกัน 4 วัน 4,000 บาท ใช้ทริปนี้ 2 วัน ทุกอย่างดำเนินการไปตามแผนของซังกุมสูงสุด ส่วนแห้วอย่างตัวเรา งานยุ่งกลัวไปไม่ได้ก็เลยแอ๊ค ไม่ได้จองตั๋วเครื่องบินกะเขา ก่อนเดินทางสัก 3 วัน ดูลู่ทางที่ทำงานพอสะดวก และอยากไปเทคแคร์แดจังกึม (น้องพันไมล์) ภาคเด็ก ไฟล์ทเดียวกะซังกุมก็เต็มแหล่วววววว เลยหันไปพึ่ง Low Cost (กว่า) ภูเก็ตเซ๊นทรัลทัวร์ VIP 24 ที่นั่งเป็นพาหนะไปคนเดียว คณะเราประกอบไปด้วย ซังกุมสูงสุด (คุณจ๋า), แดซังกึม (น้องพันไมล์) ภาคเด็ก, หนึ่ง (พระพี่เลี้ยง ของแดซังกึม) และ แห้ว พขร.หน้าใสใจซื่อคนนี้ คิกๆๆๆๆๆๆ และ VIP 24 ที่นั่งก็แวะมาจอดส่งผมตรงที่เซ็นชื่อลงเวลาของรถทัวร์เลยทางเข้าสนามบินมาหน่อยนึง ตอน 6 โมงครึ่ง ลุงมอไซด์รับจ้างผมขาว ยิ้มฟันดำ เข้ามาถามเราว่าจะไปไส เราบอกลุงว่าไปส่งสนามบินคิดเท่าไหร่ แกตอบสำเนียงใต้กลับมาว่า 50 วิญญาณคนกรุงเตปป เข้าสิง 40 แล้วกันนะลุง ลุงแกพยักหน้าหงึก หงัก เป็นอันเข้าใจ แบกมา 2 เป้ครับ พะรุงพะรังพอควร ลุงแกถามว่าจะบินช่ายมั๊ย ผมบอกเปล่าครับ มารับคนครับ แกบอกว่ามารับต้องด้านล่าง ขี่มาส่งผมหน้าประตูอาคาร ท่ามกลางสายตารปภ. มองแปลกๆ ไอ้นี่จะมาทำไมแต่เช้านัก??? พลางควักสตังจ่ายค่ารถไป 50 บาท บอกลุงไม่ต่องทอนหรอก ก็ระหว่างนั่งซ้อนกันมาถามไถ่ได้ความว่า ถ้าไม่มีผู้โดยสารเรียก ก็ต้องตีรถเปล่ากลับมารอคนที่เดิม... ผมนั่งรอเวลาอยู่ข้างนอก ถามพนักงานที่เพิ่งจะเข้ามาทำงาน ว่าจะหาข้าวทานก่อน เขาบอกว่าร้านที่เปิด 2 ร้านนี่ขาย แปดโมงครึ่ง แหะๆๆ โรคติดข้าวเช้าซะด้วย หงอยเลยเรา ผมก็เข้าไปในอาคารหาซื้อขนมปังทานในซุปเปอร์เล็กๆ จะกินไก่ KCF ก็มายหวาย ใครเคยสังเกตุราคาหรือเปล่าเนี่ย เข้าไปติดต่อเรื่องรถเช่า เขาอัพให้เราเป็นกรุ๊ป B เขาบอกว่าราคาที่เราได้มาเนี่ยเป็นกรุ๊ป A พวกโซลูน่า จะอัพให้เป็นซีวิค อะครับ อะไรก็ได้ครับ อืมมมมมมม คุณพนักงานผู้หญิงเช็คเอกสารของแกแล้วบอกเราว่า คือพอดีว่ารถกรุ๊ป B ที่เตรียมไว้ให้คุณ มาจอดรอตั้งแต่เมื่อคืน เช้ามานกมันขี้ใส่เต็มคันเลยค่ะ แล้วเงียบไป............................... ในใจเราคิด แล้วตรูจะไปล้างที่ไหนดีฟะเนี่ย งั้นเราขออัพฯ ให้คุณเป็นกรุ๊ป C แล้วกัน นี่ค่ะกุญแจ จอดอยู่ด้านนอก ข้ามไปก็เห็นแล้วค่ะ สรุปว่าโชคดีของแดซังกึม เราได้ขับ อันติ๊ด..... ระหว่างนั้น เครื่องหางแดงลงมาพอดี เรามองเห็นแดซังกึม หันซ้ายหันขวาอยู่ ท่าทาง งง งง และแล้วคนสวยของผมก็เห็นผมเข้าจนได้ วิ่งเข้ามาสะดุดคุกเข่าอยู่ข้างหน้า พลางเรียกพ่อ ออออ พ่อมา พ่อมา ด้วย ลองคลิกลิงเข้าไปดูกระทู้ต่อนะครับ //www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E3860470/E3860470.html#42   Create Date : 13 พฤศจิกายน 2548     Last Update : 14 มีนาคม 2551 21:50:20 น. Counter : 743 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ปลีกวิเวกที่...............................ปาย ก็มันเหนื่อยทั้งกาย หนื่อยทั้งใจนี่ ทั้งเรื่องงาน เรื่องส่วนตัว.........ต้องหาทางผ่อนคลายซะบ้าง ชวนคนที่บ้านก็ไม่ไป ให้เหตุผลว่าก็เพิ่งจะไปมาเมื่อกพ. 48 นี่เอง และก็เป็นที่มาของกระทู้ “เรื่องนี้แม่ขอเขียน...........เที่ยวปายสไตล์แม่ลูกอ่อน“ อันเป็นที่ฮือฮา //topicstock.pantip.com/blueplanet/topicstock/E3277736/E3277736.html คราวนี้ตัวเราอยากไปปายอย่างมากๆ ไม่รู้มีอะไรดลใจ คงจากกระทู้ประกาศขายที่ดินผืนเล็กที่เมืองปาย ผืนนั้นแน่ๆ แต่เราก็ต้องกินแห้ว เพราะเจ้าของที่จะขายมีปัญหา......เฮ้ออออออ รอบนี้ขอปลีกวิเวกคนเดียวสัก 3-4 วันก็แล้วกัน ตัดสินใจว่ายังไงก็จะไปให้ได้ เผื่อฟลุ๊กได้เจอที่ เจอทางเหมาะๆ ไว้ทำสวนยามแก่ ก็จะดีไม่น้อย ว่าแล้วก็หยิบปฏิทินมาดูดิ๊ วันไหนพอจะไปได้บ้าง ไม่ต้องลางานมาก ไอ้ตอนที่คิดแผนน่ะเดือนมิ.ย.นะ ไปปิ๊งตรงช่วงวันหยุดเข้าพรรษา โอ้มายก๊อดดด....อะไรจะลงตัวเช่นนี้ ไม่ต้องลางานเลย แผนลับของผมก็ดำเนินการไปอย่างเงียบๆ ไม่ได้บอกใคร ทั้งจองตั๋วรถไฟ, ตั๋วเครื่องบินขากลับ แต่เฮ้ย ! รถไฟตู้นอนดันเต็ม อะไรกันเนี่ย จองล่วงหน้า 1 เดือนแล้วนะ ผมตั้งใจเดินทางวันพุธที่ 20 กค.48 ตอนเย็น นอนไปกะรฟท. คงสบายไม่น้อย และจะได้เซฟเงินไว้เที่ยวดีกว่า (คราวนี้....(แต่จริงๆ ก็ทุกคราว ฮิ ฮิ ) ถ้าใครเคยอ่านกระทู้ผมบ้าง คงจะรู้) เอ........เอาไงดี งั้นไปรถทัวร์ก็แล้วกัน รีบกดโทรศัพท์ไปสยามเฟริสต์เลย ไม่ทราบว่ามีตั๋วไปเชียงใหม่วันที่ 20 กค. มั๊ยครับ...........ปลายสายเสียงหวาน บอกรอสักครู่นะคะ.....................แกรก แกรก.............ได้ยินเสียงพลิกโพยกระดาษอยู่พักนึง แล้วถามกลับมาว่า ไม่ทราบว่าเดินทางกี่ที่คะ ที่เดียวครับ ว่างค่ะ เอาละ ฟ้าดินเข้าข้างเราแล้ว เทศกาลหยุดยาวตั๋วยังเหลือ เราบอกเอา 24 ที่นั่ง ที่เบาะนวดนะ เสียงหวานตะกี๋ เข้มกลับมาเล็กน้อย ที่นี่มีแต่ 32 ที่นั่งค่ะ โอเคครับ โอเค เรื่องตั๋วเครื่องบินขากลับไม่มีปัญหาอะไร ลองเลือกดู //www.airasia.com กะ //www.nokair.com จองกลับวันที่ 24 รู้สึกราคาจะสูสีกันแล้ว หางแดงดูจะราคาตึงกว่าซะด้วย ตัดสินใจเลือกขี่นกกลับครั้งแรก DD8307 เวลา 10.40 น. จะรีบกลับมาหาสาวน้อยพันไมล์เร็วๆ รู้ตัวอยู่แล้วว่าต้องคิดถึงลูกมากๆ ตานี้ละนับวันรอ เอ....ทำไมมันเร็วจัง งานก็เยอะด้วย ยิ่งใกล้วันเดินทางเข้ามา งานก็ยังเคลียร์ไม่หมด ฝากงานเพื่อน สั่งงานน้องๆ โชคดีมีเพื่อนร่วมงานกะน้องๆ ที่น่ารักเข้าใจพี่ ว่าพี่มันชีพจรลงเท้า.....คิกๆๆ แต่เจ้านายเค้าจะเข้าใจหรือเปล่าเนี่ย เจ้านายใหม่ด้วย ไม่เป็นไร ทำให้แกชินไว้ก่อนซะเลย เอิ๊กๆๆๆ เฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ.............................................. และแล้ววันพุธที่ 20 ก็มาถึง ก็ไปทำงานนะ อยู่ตั้งราชบุรีแน่ะ บ่ายสามขออนุญาตกลับก่อน ไม่ไหวเดี๋ยวไม่ทัน กระเป๋าเสื้อผ้ายังไม่ได้จัดเลย อะไรที่จะใช้โยนใส่รถไว้ก่อน ไปถึงกรุงเทพฯ เอารถไปฝากไว้บ้านแม่ แถวๆ ซังฮี้ รีบจัดกระเป๋า, อาบน้ำอาบท่า ไม่ลืมสวัสดีแม่ บอกไม่ต้องห่วงครับ เดี๋ยวโทรมาคุยทุกวัน ส่วนคุณจ๋าและน้องพันไมล์ ไปเที่ยวหัวหินกับครอบครัว 2-3 วันเช่นกัน แยกกันเที่ยวคนละทางสองทาง หาแท็กซี่ไปท่ารถแถววัดเสมียนนารี มีรถติดเล็กน้อยให้ใจระทึก กลัวประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย ตอนนั้นไปเชียงของ-----หลวงพระบาง ผมกะเพื่อนๆ ไปถึงกันแล้ว แต่คุณจ๋ายังติดแหง็กอยู่เลย แต่ก็มาทันแบบเลยไปเล็กน้อย วันนั้นฝนตกรถติดทั้งเมือง ไปถึงท่ารถยังมีเวลาเหลืออีกเป็นชม. รถออกสองทุ่มครึ่ง งั้นไปหาเบียร์จิบเบาๆ ที่ร้านบะกุ๊ดเต๋ เจ้าเก่า ถ้าเขียนผิดขออภัย แปลกดีไม่เคยกิน แอบมองโต๊ะข้างๆ ว่าเขากินยังไงกัน แต่เบียร์ไม่ต้องแอบมอง พอจะเป็นอยู่บ้าง รถมาจากหมอชิต2 ช้าเพราะรถติด คนคงจะออกต่างจังหวัดเยอะเช่นกัน และเพื่อนในห้องนี้หลายๆ คนก็ไปปายเหมือนผม เพราะสังเกตุจากกระทู้ถามเรื่องปายถี่ยิบ แฮะๆ ไม่เว้นแม้แต่ผมยังไปตั้งกระทู้ถามเรื่องเบอร์โทรรถตู้ไปปายเลย เพื่อนๆ BP ใจดีเหมือนเคย กว่าล้อจะหมุนก็ 3 ทุ่ม 10 นาที........................................... ออกมาสักพักนึงก็ขึ้นโทเวย์ โฮสเตสออกมาแนะนำตัว, แนะนำคนขับ, การใช้อุปกรณ์ภายในรถ แต่ไม่ได้แนะนำการใช้ชูชีพแฮะ บอกเลยว่าฟังไม่รู้เรื่อง รู้อยู่คำเดียว ขอบคุณค่ะตอนจบ แล้วก็เดินแจกน้ำแจกอาหารกล่อง กาแฟร้อน เราเล่นน่องไก่ทอดแข็งๆ แก้หิวไปพลางๆ ตะกี๊ดันแอ๊คกินแต่เบียร์ก่อนขึ้นมา นานๆ จะได้เห็นวิวอย่างนี้สักครั้ง ส่วนใหญ่ก็จะขับเอง เลยไม่ค่อยได้มองวิว บ๊าย บาย กรุงเทพฯ................................................................. *ไปเที่ยวช่วงเข้าพรรษา นี่ออกพรรษาแล้วยังไม่ได้มาเล่าเลย................. หลังจากผมกลับมาได้สักอาทิตย์ ปายและภาคเหนือโดนน้ำท่วมอย่างมาก ขอแสดงความเสียใจกับผู้สูญเสียทุกคนด้วยครับ มาด้วยรถ 32 ที่นั่ง ก็โอเคนะ มีนวดหลังคลึงไปคลึงมา รู้สึกคล้ายๆ เด็กค๊อกเทลเลาท์มานั่งกระแซะรอติ๊บ เอิ๊กๆๆๆ เบาะก็เอนราบได้พอสมควร แต่ผมไม่ค่อยถนัดนักหรอก เพราะดันเอาเดย์แพ็คมาวางไว้ตรงหว่างขาไม่ได้ใส่ไว้ใต้รถเหมือนคนอื่น ผมหลับ หลับ ...หลับ หลับ พลิกไปมา มาตื่นตอนเขาปลุกให้ลงมาทานอาหารตอนตีหนึ่ง ที่จ.กำแพงเพชร ชื่อร้านขวัญโภชนา กินไม่ลงหรอกครับ ลงไปเข้าห้องน้ำ, แปรงฟันกับเอาตั๋วไปแลกชาเขียวยอดฮิต ได้มา 2 กล่อง มาตื่นตอนฟ้าเริ่มสาง โชเฟอร์มือสอง เปิดเพลงของหยาด นภาลัย เบาๆ เป็นการปลุกผู้โดยสาร ส่วนคุณบัสโฮสเตส หน้าตาโรยไปเล็กน้อย เดินทำหน้าที่อย่างแข็งขัน มีผู้โดยสารลงไประหว่างทางสอง สามคน เรียกว่าอะไรไม่รู้ ใกล้ๆ ตัวเมือง ผมมาถึงท่ารถบขส.อาเขต ตอนเจ็ดโมงเช้าพอดี ลงจากรถทัวร์ เดินเร็วรี่เหมือนคนชำนาญทาง มองหาห้องขายตั๋วรถตู้ไปปาย โอ้โห ! แถวยาวเกือบ 20 เมตร ผมทำตัวเป็นนักท่องเที่ยวที่ดี ไปยืนต่อแถวท้ายสุด..........................................ยืนทำท่าหล่อเกือบครึ่งชั่วโมง เฮ้ ถึงคิวเราซะที “ ไปปาย ที่นึงฮะ” ลุงคนขายตั๋วหันไปถามเด็กสาวข้างๆ ที่ขายตั๋วอีกช่องนึง แล้วบอกผมว่า เต็มไปตั้งนานแล้ว เหลือแต่รถประจำทาง เที่ยว 11 โมง โห................กว่าจะถึงเย็นกันพอดี ทำไงดีเนี่ย แล้วก็เดินออกไปตั้งหลักข้างๆ ส้วมสาธารณะเหม็นๆ ของอาเขต ขณะกำลังนั่งก้มหน้าคิดว่าตูจะทำไงดี ได้ยินเสียงน้องผู้ชายคนนึงที่ตะกี๋ยืนเข้าแถวหน้าผม บอกว่า พี่ พี่ พอดีผมมีเบอร์โทรรถตู้ ที่ปายริเวอร์คอนเนอร์แนะนำไว้ (น้องเขาจองที่พักไว้ที่นั่น) เหมาไปเลยมั๊ยพี่ แชร์กัน 3 คน น้องเค้ามากะแฟน 2 คน ผมตอบโอเคน้อง เอาไง เอากัน แล้วบอกเดี๋ยวพี่เดินไปหาต้มเลือดหมูกินก่อน แถวๆ นั้นแหละ กินไปแป๊ปนึง น้องทั้งสองคนเดินมาบอกว่า เขาโทรกลับมาบอกว่าให้ไปรอตรงแถวหน้ารร.อาเขตอินน์ จะมีรถตู้ที่ไม่ได้เข้าคิววิ่งอยู่ ก็เดินไปนิดเดียวเอง ยืนเก้เก้ กังกัง หันซ้ายหันขวาอยู่ สักพักมีคนเดินมาสวัสดี ให้สงสัยว่าตัวเองดังเหรอไงฟะ รู้จักตูด้วย (มารู้ทีหลังว่าแกเมา เพราะได้กลิ่นละมุดหึ่ง) บอกผมว่าไปปายใช่ป่าว นั่งรอสักพักเดี๋ยวก็มา ระหว่างนั้นก็มีคนเดินมารอรถไปปายเหมือนผมเลย อีกหลายคน คงเป็นที่รู้กันเนอะ มีเราไม่รู้อยู่คนเดียว เหอ เหอ.... สักพักรถตู้ก็มาจริงๆ ด้วย...................................สองโมงครึ่ง รถออกเดินทาง เป็นอันว่าปัญหาการหารถเดินทางขึ้นไปปาย ก็เป็นอันหมดไป ระหว่างทางผมโทรไปที่ปาย ร้านอายะ เพื่อจองรถตู้ขากลับ เพราะคราวที่แล้วก็เช่ารถเครื่องกะเขาและก็กลับกะรถตู้เขาเช่นกัน เพราะคิดว่าคนต้องมาเที่ยวกันเยอะแน่ๆ ยังไงให้มีตั๋วรถตู้ขากลับไว้ก่อน โดยไม่ลืมถามน้องทั้งสองคน ก็จองวันเสาร์ที่ 23 เก้าโมงเช้าไว้ 3 ที่ ราคาที่ละ 150 บาท รถตู้คันที่เรามา แวะจอดพักทานน้ำปัสสาวะ 15 นาที ที่ชุมชนแม่แสะ บรรยากาศยามนี้ฝนตกพรำๆ มาตลอดทาง สวยดีผมชอบ ตัดบทมาถึงปายเลยแล้วกัน จ่ายค่าโดยสารคนละ 160 บาท แล้วเดินตัวปลิวมาเช่ามอเตอร์ไซด์ กะจ่ายค่าตั๋วรถตู้วันกลับเรียบร้อย คุณอายะจำผมได้ เพราะรอบที่แล้วผมแบกลูกเที่ยวปาย มารอบนึงแล้ว เขาทักผมว่าคราวนี้มาคนเดียวเหรอ ไม่เอาลูกมาด้วยล่ะ ผมก็ตอบไปตามเรื่องตามราวไป ผมบอกให้ช่วยแนะนำที่พักราคาไม่แพง ดี ดี แกก็แนะให้ไปพักที่ ปายราไดซ์สิ ไม่ไกลบรรยากาศดีและก็ไม่แพง ผมก็จำชื่อไว้แล้วแล่นตามแผนที่ทีเขาให้มา.......................ล่ำลากันเสร็จก็ขี่มอไซด์ลัดเลาะไปทางสะพานปูนข้ามน้ำปาย เลี้ยวซ้ายไปเล็กน้อย ก็เจอที่เขาแนะนำ ***ผมกังวลพอสมควร ที่จะพูดถึงที่พักหรือร้านต่างๆ ที่ผมได้ไปใช้บริการมา เนื่องจากเกรงว่าบางท่านจะเข้าใจว่าผมเป็นประเภทมาโฆษณา ห้างร้าน, ที่พัก ถ้าใครเคยรู้จักผมบ้าง จะเข้าใจนะครับ อย่างอายะเนี่ย สนิทกับเขาแค่ขอเข้าห้องน้ำฟรีได้เท่านั้นเอง เอาชื่อผมไปอ้าง เขาไม่รู้จักนะครับ ถ้าเห็นหน้าเห็นตาเขาอาจจะจำได้ ก็แค่นั้นเอง สรุปว่าอยากแบ่งปันประสบการณ์ สำหรับการบันทึกการเดินทางน่ะครับ ขอเชิญคลิกต่อที่ลิงค์นี้นะครับ จะได้ชมภาพและเรื่องที่ได้ไปปลีกวิเวกมาจ้า....... //www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E3828364/E3828364.html#47   Create Date : 26 ตุลาคม 2548     Last Update : 14 มีนาคม 2551 21:49:00 น. Counter : 1021 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• jomky
• Teak Water
• SF-The KOP
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com