-`๏-แก้ชง-`๏-
-`๏-แก้ชง-`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏-อยากไปวัดเล่งเน่งยี่อยู่เเล้ว...ไม่ไกลจากที่ตั้งด้วย....และก็โดนสะกิดว่าน่าจะไปแก้ชงนะมะเเมซะด้วยเราคิดได้ดังนั้น รุ่งขึ้น 1 กพ.52 ไปดีกว่าเอ..ไม่ง่ายตั้งแต่หาที่จอดรถแล้วนา...เราวิ่งมาจากเส้นบางบัวทอง ยูเทริน์แล้ว เลี้ยวซ้ายเข้าไปบางใหญ่ ไม่ยาก มีป้ายบอกตลอดมองเห็นป้ายชี้เข้าไปจอดในโรงเรียน...ฯ(ตรงข้ามกับปั๊ม ปตท.)เห็นเเล้วเลี้ยวเลย เพราะข้างหน้า มีรถติดเป็นขบวน รอเลี้ยวเข้าไปจอดในวัดฯวิธีการไหว้พระ ที่นี่ก็มีขั้นตอนไม่เหมือนกับวัดทั่วๆ ไป และธูป, ดินสอ, เข็ม, ด้าย, ลูกนิมิตที่ระลึกและทองคำเปลวที่เห็นอยู่ในภาพแรกนั้น ราคาชุดละ 100-ในความรู้สึกของตัวเอง..เอ..ทำไมกำหนดไว้สูงจัง...ไป 4 คน 400-วิธีไหว้..มีพระจีนพูดผ่านไมโครโฟน แนะนำวิธีสักการะ ให้แกะซองที่เห็นออกให้หมดเอาดินสอที่เห็นเขียนชื่อ-นามสกุล ลงในแบบฟอร์มที่ให้ไว้ แล้วเอามาพันก้านธูปหลังจากนั้นก็เอาเข็มร้อยด้ายสีขาว แล้วเอามาพันกระดาษที่เขียนชื่อไว้แล้วเข้ากับธูป 3 ดอก แล้วก็กลัดด้วยเข็มให้เรียบร้อยขึ้นไปไหว้แล้วก็นำชุดธูปที่เราทำแบบที่เล่าไว้ข้างบน ไปวางในหลุมของลูกนิมิตลูกแรกคนเยอะมากครับ....อ่านข่าววันนี้ (3กพ.52) มีคนโดนล้วงกระเป๋าหลายรายผมเดินปิดทองคำเปลวที่ ลูกนิมิตทั้ง 9 ลูก เสร็จแล้ว หันไปเห็นจุดที่สะเดาะเคราะห์จัดมา....พออธิฐานเสร็จก็นำมาวาง ไว้ที่ที่จัดไว้ช่วงเดินเวียนทางขวา(ขององค์พระ) เพื่อปิดทองลูกนิมิต...เอทำไมคนส่วนใหญ่เค้าเดินสวนมาหว่า....งง งง แต่ก็ปิดทองจนครบ หันมองไปที่ลานจอดรถ......มีทุกยี่ห้อครับ....คำแนะนำของผมคือ..จอดรถ ที่ที่จอดรถของโรงเรียน...?ตรงข้ามปั๊ม ปตท.จอดฟรี..เเดนหน่อยเดียวเองอ้อ...ในชุดของเทียนสะเดาะเคราะห์มีเงินเหรียญบาท ใส่ซองสีแดง เอาไว้ใส่บาตรด้วยที่ซองระบุว่าให้เก็บไว้ 2 เหรียญ เพื่อเป็นเงินขวัญถุง...ดีใจตานี้แหละ จะได้มีเงินเก็บสักกะทีวิธีการสักการะที่ผมเล่าให้ฟังด้านบน..ก็ทำเกิดภาพนี้ขึ้นแล้วผมก็ลงมาแก้ชง ที่ชั้นล่างสุดท้ายแล้วครับ.......แต่สิ่งที่อยากจะบันทึก..ก็คือภาพข้างล่างนี้แหละ...ถึงได้มาลง BLOG ไม่รีวิวห้องใหญ่สรุปของผมก็คือ แก้ชงคราวนี้...หมดกะตังค์ไปเยอะครับสวัสดีครับ
-`๏-บ่น-`๏-(ขอหน่อย)
ไม่ค่อยได้บันทึกอะไรประมาณนี้นัก.....ตอนนี้ยังเซ็งอยู่เป็นทุน...นิดหน่อย.....ขอเล่าเรื่องดีๆ ก่อนนะครับ-`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏-วันพุธที่ผ่านมา...ขับเจ้ามดเขียวไปธุระที่อัมพวา กำลังจะกลับที่ตั้งสายคันเร่งขาดเฉยเลยยกไฟซ้ายเข้าข้างทาง หน้าวัดราชคาม6 โมงเย็นแล้วด้วย...เอาไงเนี่ย พยามซ่อมด้วยตัวเองก่อนแล้ว แต่คงไม่สำเร็จแน่ หากพยายามต่อจนมืดมีคุณยายคนนึงเดินหิ้วกับข้าวผ่านมา ถามว่าเป็นยังไง...ซ่อมได้ไหม? ผมก็อธิบายแกไป...แกก็ยืนนึก เรื่องช่าง อยู่พักเดียว แล้วก็กวักมือให้ผมเดินตามมาเดินไปนิดนึงแกเห็นเด็กวัยรุ่น เตะบอลอยู่อีกฝั่ง ตะโกนไปเรียกเด็กหนุ่มคนนั้นว่าลูกไอ้...(น่าจะชื่อพ่อ น้องเค้าน่ะ)รึเปล่า คือคุณยายเค้ารู้จักน่ะแล้วก็บอกเด็กหนุ่มคนนั้น ให้ช่วยขี่มอเตอร์ไซด์ พาผมไปหาอู่ซ่อมเด็กคนนั้นก็งง งง แต่ก็ยินดี...ผมโชคดีที่เจอคุณยาย, เจอน้องคนนี้ด้วย น้องพาขี่รถไปถึงโบสถ์คริสต์บางนกแขวก แต่ว่าไม่มีอู่รถยนต์เลยมีแต่อู่ซ่อมมอเตอร์ไซด์จอดถามที่ร้านปะยาง เค้าช่วยแนะนำว่า ที่แยกวัดประสิทธิ์ มีอู่ซ่อมรถยนต์อยู่ที่นึงเราสองคนก็รีบตะบึงไป 10 กม.เห็นจะได้เจรจากับเจ้าของอู่แล้วว่าซ่อมได้ แต่ต้องไปซื้ออะไหล่ที่ราชบุรีก่อนผมก็ตกลง ลงที่อู่เลย หันมาจะให้เงินค่าน้ำมันแก่น้องผู้ชายคนนี้ น้องเค้าไม่ยอมที่จะรับเลยครับไม่ว่าจะพูดอย่างไร อยากตอบแทนที่เขาช่วยเหลือในครั้งนี้เมื่อไม่รับเงิน ผมก็ได้แค่ฝากนามบัตรไว้ เพราะว่าก็ได้คุยกันตอนที่นั่งมอเตอร์ไซด์ ถึงรู้ว่าเป็นน้องๆ รุ่นเดียวกับที่มาฝึกงาน, และปัจจุบันทำงานที่ ที่ทำงานเดียวกับผมน้องเค้าบอกว่า ผมขอที่จะโทรมาสอบถามเรื่องรับสมัครงาน ที่ทำงานพี่นะว่าจะเปิดอีกเมื่อไหร่ขอบันทึกและขอบคุณน้องจีระศักดิ์ ปวส.เครื่องกล เทคนิคราชบุรีคนนี้ไว้ด้วยครับ-`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏--`๏-แต่เรื่องที่ไม่สบอารมณ์ เพิ่งเกิดขึ้นวันนี้ เมื่อสักทุ่มกว่ามานี่เองแล้วก็เรื่องเกี่ยวกับรถยนต์เหมือนกันไปทานอาหารเย็นแถวบ้านครับ กำลังทานใกล้เสร็จแล้วแหละพอดีแฟนหันไปเห็นมอเตอร์ไซด์เข้ามาจอดปิดหน้ารถ ชนิด ดิ้นออกไม่ได้แล้วก็ข้างหลังมีรถเก๋งจอดปิดตูดไว้อีกแฟนเลยเดินไปบอกคนขี่ว่าช่วยขยับไปอีกนิดนึงนะ เพราะว่าเดี๋ยวออกไม่ได้...แล้วก็กลับมาที่โต๊ะชาย-หญิงคู่นั้น ก็ขยับให้หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้สังเกตุอะไรอีก...แล้วพอดีมีคนรู้จักแวะมาทัก..ก็คุยกันอีกสักพักกลับมาที่รถ.....ยางล้อหลังด้านนอกแบบแต๊ดแต๋เอามือไปสำรวจจุ๊บยาง รู้สึกว่าหลวมเหมือนโดนคลายยางแบนขนาดแม็กถึงพื้นเลยหล่ะในใจคิดสองอย่าง ไปเหยียบอะไรมาหรือเปล่าหว่า...หรือว่าจากสาเหตุที่เล่าไปข้างบน....เปลี่ยงยางเอง..ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับผมนัก แต่หากผมไม่ได้มาด้วยแล้วคุณแม่น้องพันไมล์กับน้องพันไมล์มาโดยลำพังน่าจะวุ่นวาย แล้วก็เรื่องใหญ่สำหรับเค้าเราใช้เวลาไม่นาน...ผมก็เอายางไปปะที่ปั๊มภาวนาให้มีรอยรั่ว เพื่อที่ใจผม ที่คิดอคติอยู่ จะได้สงบลงช่างเพียงแค่เติมลมไป แล้วกดดูในอ่างน้ำ.......................................................................แล้วก็เป็นอย่างที่คุณคิดแหละครับ....เราพูดจาไปดีๆ สุภาพ....คุณเคืองขนาดนี้....ผมคงต้องระวังอะไรมากขึ้นกว่านี้กระมัง........ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ....ได้พิมพ์ลงไป....รู้สึกได้ผ่อนคลายขึ้นเยอะ...มันเซ็งน่ะสวัสดีครับ
-`๏-เหนื่อยนัก-`๏-ขอพักก่อน.........
กำลังค่อยๆ ทยอยเก็บกระทู้ของตัวเอง มารวบรวมเป็นหมวดหมู่ กลัวมันจะสูญสลายไป-`๏-เหนื่อยนัก-`๏-ขอพักก่อน.........//www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E6127171/E6127171.htmlเชื่อไหมครับ...จาก Forward Mail ธรรมดาๆ ที่เพื่อนส่งมาให้.........เป็นเรื่องเกี่ยวกับการอบรมของเสมสิกขาลัย มีรายละเอียดหลักสูตรและลิงค์เว็ปไซท์ของเสมฯ ให้มาด้วยโดยปกติพออ่านแล้วก็จะลบทิ้ง..ใช่ไหมครับ..เอ..ยังงง งง อยู่เลยว่าทำไมเมล์นี้ เรายังไม่ยอมลบเสียทีน่าจะเป็นเพราะชื่อหลักสูตร ที่ว่า สู่ชีวิตที่ดีงามและเป็นสุข และพระวิทยากรด้วยกระมังใกล้วันที่จะเปิดคอร์สแล้ว...ลองโทรไปถามดีกว่า อ้า...โชคดีของผม เพราะยังพอเหลือที่ว่างอยู่ ..############################################################ชีวิตงาน... กับการเดินทาง, ครอบครัว, บุคคลรอบข้าง, การพักผ่อน ฯลฯ รู้สึกว่าเอาเวลาที่มีอยู่ไปเสียมากอยากมีเวลาเล็กน้อยกับตัวเอง ที่ไม่วุ่นวาย, ไม่มีการติดต่อใดๆ สองสามวัน สำหรับชาร์ตแบตฯ ชีวิตบ้างธรรมดาแล้วก็จะหาข้ออ้างกับตัวเองว่า...อยากมีช่วงเวลานิ่งๆ อยู่กับตัวเอง ทั้งๆ ที่เวลามี 24 ชั่วโมงเท่าๆ กันทุกคนก็จะหาโอกาสหาคอร์สปฎิบัติธรรม นิ่งๆ อยู่กับความรู้สึกปัจจุบัน ลมหายใจ เข้า-ออกปีละครั้ง สองครั้ง หากทำได้ก่อนไปนึกขำกับตัวเองเหมือนกัน ที่เพื่อนเค้าคิดว่าชีวิตเรา (ผม) คงยังไม่ดีงามและเป็นสุขหรืออย่างไร ถึงได้ส่งเมล์นี้มาให้#################################################################คอส์ตนี้ไม่ได้เน้นการปฎิบัติธรรมอย่างเคยแต่เกี่ยวกับ การที่จะพาตัวเองให้รู้เท่าทันสังคมบริโภคนิยม เพื่อพัฒนาจิตใจและอยู่ร่วมในสังคมบริโภคนิยมได้อย่างมีความสุขเนื้อหาหลักสูตรโดนใจผมครับ*ภาพชุดนี้..ได้ขออนุญาตพระอาจาร์ยไพศาล วิสาโล, วิทยากร และเสมสิกขาลัย ผู้จัดรวมถึงผู้ร่วมอบรมแล้ว อีกทั้งมิได้มีเจตนาอย่างอื่น อย่างใดแอบแฝง ในกระทู้เช่น โอ้อวด ฯลฯเพียงแค่อยากถ่ายทอด..เท่านั้นเองครับถึงเวลานักเดินทางคนนี้.......ต้องหาที่ชาร์ตแบตฯ สักก้อน แล้วละครับ####################################ขับรถไปเองคนเดียว...เพราะว่าสะดวกกว่า...ข้างบนยังไม่ได้บอกว่าที่ไหน..ไปที่แสนปาล์มเทรนนิ่ง ของ ม.เกษตร ที่กำแพงแสนครับ#############################################อากาศเช้าวันนั้นเย็นสบาย.....ไปถึงก่อนเลยขอกุญแจห้อง พักคู่ครับ.....มีทีวีให้ด้วย ได้เวลาลงทะเบียนแล้วครับ...ผมแปลกใจเล็กน้อยที่คอร์สนี้..มีพระภิกษุร่วมอบรมด้วย ทุกรูป ทุกคนนั่งบนอาสนะ...เลยครับพระอาจาร์ยไพศาล วิสาโล เป็นพระวิทยากร......... ทำ Work Shop กลุ่มย่อยครับผู้ร่วมอบรม 30 ท่าน จากหลากหลายอาชีพ....แทบครบนะครับ...เพราะว่าทราบจากการแนะนำตัวเอง...โลกแคบดี..ยังไปเจอน้องที่ทำงานเดียวกันเลย....สงสัยจะมาชาร์ตแบตฯ เหมือนพี่ส่วนข้อสอง.....เราต้องไปสำรวจจิตของตัวเองว่าความอยาก (ซื้อ, กิน) มันเป็นอย่างไรบ้าง ต้องนั่งรถไปที่โลตัส นครปฐมโดยมีกติกา ห้ามซื้อทุกอย่าง (ยกเว้นอาหาร-น้ำดื่ม) ให้พิจารณาความอยากที่จะซื้อนั้น สองชั่วโมงครับ...โจทย์นี้ได้อะไรเยอะเลย....บรรยายไม่ถูก................. ก่อนการอบรมในวันที่สองครับหลักสูตรนี้สามวัน สองคืน...............ตอนเช้าก็มีการออกกำลังกายแบบชี่กง...โดยผู้เข้าอมรมที่ชำนาญ มาช่วยแนะนำครับ ระหว่างพระอาจาร์ยสอน ก็จะมีเจ้าหน้าที่ของเสมฯ จับประเด็นให้.....ขอชมเลยนะครับ...เธอจับประเด็นได้ดีมาก....และลายมือก็สวยมากเช่นกันระหว่างพักเบรค...หนังสือที่เจ้าหน้าที่ติดมาด้วย...ไม่มากนักเริ่มจะร่อยหรอลงผมไม่เคยขอลายเซ็นต์นักเขียนคนไหนเลยนะ แม้ว่าเจอตัวเป็นๆเมื่อตอนกลางปี ได้ไปเรียนกับพระอาจาร์ยมิซูโอะ คะเวสโก 3 วัน 2 คืนที่เมืองกาญฯ ก็ขอมาด้วยบ่ายของวันนี้...มีกิจกรรมที่สุดๆ ทางความรู้สึกครั้งหนึ่ง.....ได้รู้อะไรหลายอย่าง จากความรู้สึกของตัวเราเอง..............ผู้สนใจต้องหาโอกาสไปเข้าดูนะครับ คำถามต่างๆ ที่ยังติดขัดสงสัย.......พระอาจาร์ยฯ ช่วยแนะนำคำตอบคุณปรีดา วิทยากรของเสมฯ สรุปอย่างออกรสชื่นชมครับก่อนปิดการอบรม...วิทยากรให้พูดสรุปสั้นๆ เนื่องจากคนเยอะ อีกทั้งพระอาจาร์ยฯ ต้องรีบเดินทาง........จากที่มีญาติของผู้ป่วยระยะสุดท้าย...ติดต่อเข้ามาขอบคุณเพื่อนผมที่ส่งเมล์ดีๆ มาให้ลองดูที่นีครับ//review.semsikkha.org/สวัสดีครับ
...นิดหน่อย.....
เพิ่งเกิดขึ้นวันนี้ เมื่อสักทุ่มกว่ามานี่เอง
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [