"ถ้าอยากโดดน้ำตาย ไปตรงนู้นนน นู่นๆ ตรงนี้น้ำมันตื้น ลงไปก็ไม่ตายหรอก"

"ป้ารู้ได้ไง"

"เสื้อผ้าสวยนะ แพงด้วยนี่ จ่ายเงินเขาหมดรึยังล่ะ อ้อๆ ยังไม่หมด เลยต้องมาโดดน้ำ นี่ ถอดมาเถอะ อยากใส่มั่ง เธอตายก็เอาไปด้วยไม่ได้ ขอใส่หน่อย"

"พูดบ้าอะไร ไปให้พ้น"

"แน่ะ แน่ะ โดนจับได้ทำเป็นหงุดหงิด ป้าเห็นรังสีจากตัวเธอ แล้วป้าก็อยู่ที่นี่มานาน ตรงไหนตื้น ตรงไหนลึก ก็รู้หมดนั่นแหละ แล้วที่สำคัญนะ ป้าเป็นผู้วิเศษ"

"โม้แล้วป้า"

"เออ ป้าโม้ ไม่ได้เป็นผู้วิเศษ แต่เป็น หมอดู อ่ะ ให้ดูฟรี ไม่คิดตังค์"

ริสาลังเลนิดหน่อย ก่อนยื่นมือไปรับกล่องที่ดูเหมือนของเด็กเล่น ทรงสี่เหลี่ยม หน้าตาเหมือนทีวี มีปุ่มให้กดเพื่อให้ภาพบนหน้าจอเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ภาพหน้าจอตอนนี้ เป็นรูป เด็กหญิง กับ หมาตัวหนึ่ง

"กดสิ กด กดเลย มีอะไรให้ดูตั้งเย้อออ"

ริสากดปุ่ม ภาพหน้าจอเลื่อนหายไป ที่เข้ามาแทนที่ คือภาพเคลื่อนไหว ตอนเด็กหญิงริสากำลังโยนหมาลงน้ำ เพราะอยากรู้ว่ามันว่ายน้ำเป็นมั้ย วิดีโอยังคงรันไปเรื่อยๆ ริสาโดนตี ริสาโดนหลอก มีคนมารุมตบ ริสาเป็นหนี้ ริสากินบุฟเฟต์บนชั้นสูงสุดของตึกใจกลางเมือง ริสากำลังหัวเราะกับคนอื่นพร้อมถุงช้อปปิ้งเต็มมือ นักเลงโวยวายอยู่หน้าบ้าน ริสากรีดร้องโหยหวน

"บ้า!! อีป้าบ้า เอาของแกคืนไป๊!!" ริสาเงื้อมือจะขว้างกล่องสี่เหลี่ยมใส่หน้า แต่เสียงหนึ่งดังขึ้นก่อน

"ไปซะ มาแกล้งคนอีกแล้ว" สิ้นเสียง ร่างตรงหน้าก็หายวับ กล่องในมือก็หายไปด้วย รสาอ้าปากค้าง

"อะไรวะ"

"ผีสิโยม แกตายตรงที่โยมจะมาโดดน้ำนั่นล่ะ มา มาทางนี้ ตามมา" ริสามองอย่างลังเล ไม่รู้จะตัดสินใจยังไง ทั้งกลัวผี ทั้งกลัวพระ

"แล้วแต่โยมนะ อยากคุยกับผีต่อ ก็ตามใจ" ริสารีบจ้ำอ้าวตามพระที่เดินนำด้วยท่าทางเนิบช้า แต่กว่าจะก้าวทัน ริสาก็มายืนอยู่ต่อหน้าพระประธานในโบสถ์หลังใหญ่ เงียบจนได้ยินเสียงความเงียบ แต่แค่อึดใจ ริสาก็ต้องรีบเอามือปิดหู เสียงสาปแช่งก่นด่า เอะอะเอ็ดตะโร ดังกังวานก้องไปทั่วบริเวณ อย่างกับอยู่ในโรงหนังระบบดอลบี้เซอร์ราวด์ ตรงหน้า ริสาเห็นตัวเองร้องโหยหวน ดิ้นรนอยู่ในกระทะที่เต็มไปด้วยของเหลวเดือดพล่าน เนื้อตัวมีแต่รอยพุพอง เน่าเฟะ พอตะเกียกตะกายขึ้นไปได้ ก็โดนหอกแหลมทิ่มแพงจนแน่นิ่ง โดนเขี่ยให้ตกกลับลงไปในกระทะ รู้สึกตัวขึ้นมาส่งเสียงกรีดร้อง วนเวียนซ้ำซาก ริสายกกำปั้นอุดปากตัวเองด้วยความกลัวจนแทบคลั่ง เสียงกรีดร้องยิ่งโหยหวน คร่ำครวญ ทั้งเจ็บปวด ทั้งสิ้นหวัง

"ไม่ชอบหรือโยม แต่มันเป็นของโยมนะ" ท่ามกลางเสียงอันสับสน เสียงนั้นดังใสชัดเจนอยู่ในหู

"ไม่ใช่ ไม่เอา"

"กรรม คือ การกระทำ ผลของกรรม คือ ผลของการกระทำ โยมทำเอง โยมต้องรับเอง ตายตอนนี้ ก็รับตอนนี้"

"ไม่ใช่ ไม่เอา ไม่เอา" ริสาเริ่มร้องไห้

"ไม่เอา ก็อย่าเพิ่งตาย ผลมันเกิดจากเหตุ ไม่อยากได้ผลอย่างนี้ ก็กลับไปแก้เหตุให้มันดี ดีกว่านี้" น้ำเสียงนั้น นุ่มนวล แต่ก็มั่นคง

ภาพตรงหน้ากลับเป็นภาพริสากำลังเบิกบานกับการใช้จ่ายอย่างฟุ้งเฟ้อ เงินที่ได้มาจากการหยิบฉวย หลอกลวง หรือไม่ก็ ขโมย

ภาพต่อมา เจ้าของเงินที่ถูกขโมย ไม่มีเงินจนต้องไปกู้นอกระบบ แล้วโดนเจ้าหนี้ซ้อมจนพิการ

ริสาถอยกรูดๆ พยายามหาที่ซุกซ่อนตัว เสียงนั้นยังคงแจ่มชัด

"หนีกรรมไม่พ้นหรอก ไม่ใช่ดวงซวย ไม่ใช่เคราะห์ร้าย เข้าใจมั้ย เหตุชั่ว ผลจึงชั่ว เหตุดี ผลจึงดี" สิ้นคำ ฟ้าก็ผ่าเปรี้ยง

"เข้าใจหรือยัง" เสียงนั้นกลายเป็นเสียงคำรามกึกก้อง

"ฮือๆๆๆ เข้าใจแล้ว ริสาผิดเอง ริสาทำเอง ฮือๆๆๆๆ"

น้ำสีแดงข้นคลั่กในกระทะ เปลี่ยนเป็นสีฟ้าใส

"ไม่เอาแต่ใจ ไม่เห็นแก่ตัว ก็เป็นนางฟ้าสวยๆ ได้แล้ว อยากเป็นมั้ย" เสียงนั้นกลับมานุ่มนวลอีก มีเสียงไขกุญแจ ริสาลืมตาขึ้นดู พระประธานตรงหน้ายังคงมีพระพักตร์สงบนิ่ง กระทะทองแดงเป็นแค่ภาพวาดที่ผนังโบสถ์

"ไป อีหนู กลับได้แล้ว ลุงจะปิดโบสถ์"

"ทำไมลุงต้องไขกุญแจเข้ามา"

"เอ๊า ก็ประตูมันล็อก ลุงจะให้เอ็งออกมา ก็ต้องไขกุญแจสิ"

"ก็ตอนหนูเข้ามา ประตูมันก็เปิดอยู่นี่"

"ประตูนี่น่ะ มันปิดอยู่ตั้งกะเช้าละ ใครพาเอ็งมาล่ะ ถึงเข้าได้ นั่นรึเปล่า" ลุงบุ้ยใบ้ให้ดูรูปพระสงฆ์รูปหนึ่ง

"ใช่ๆ คนนี้แหละ บอกให้หนูตามมา ถ้าหนูไม่อยากโดนผีหลอก"

"เออ เฮอะๆ เลยมาโดนพระหลอก หลวงพี่พาเอ็งทะลุประตูเข้ามา ไม่รู้เรื่องเลยเรอะ หลวงพี่ชอบพาคนไปดูนรก ดูสวรรค์ เอ็งเห็นอะไรมั่งล่ะ"

ริสาส่ายหน้า พูดไม่ออก

"เอ้า ไม่ลุกมาล่ะ หรืออยากดูต่อ ข้าจะได้ปิดประตู ให้เอ็งดูตามสบาย"

ริสาส่ายหน้าแรงกว่าเดิม รีบลุกขึ้นเดินออกไปนอกโบสถ์

"ลุงรู้ได้ยังไงว่าหนูอยู่ข้างใน"

"ลุงก็รู้เรื่องที่ลุงควรรู้ แปลกตรงไหนวะ แล้วเอ็งน่ะ จะไปไหน"

"จะไปไหนได้ล่ะ ก็ลุงบอกให้หนูกลับบ้าน"

"เอ็งจะกลับทางไหน ทางที่เอ็งมาน่ะรึ"

"ไม่กลับทางนั้น จะให้กลับทางไหน"

"ถ้าเอ็งจะไปทางเดิม เอ็งไปโดดน้ำให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยดีกว่าว่ะ ไปต้องเสียเวลา"

"อ้าว ทำไมลุงพูดงั้นล่ะ ไล่ให้หนูไปตายได้ไง"

"ก็เอ็งไปทางเดิม เดี๋ยวเอ็งก็ตายอยู่ดี หลวงพี่เขาบอกเอ็งแล้วไม่ใช่เรอะ ทางที่หลวงพี่บอกเอ็งน่ะ มันอยู่โน่น ทางโน้น อ้าว เฮ้ยๆๆ หลุดอีกแล้ว ลุงไปหากาวติดลูกตาก่อน เอ็งอยากไปทางไหนก็ไปเองแล้วกัน ลุงไปล่ะ"

ริสาร้องกรี๊ดตั้งแต่เห็นลูกตาลุงตกพื้น ลุงเก็บขึ้นมาแล้วพยายามยัดกลับเข้าไป แล้วก็ตกใจจนสะดุ้งเฮือกขึ้นมาอีก เพราะมีมือมาสะกิดไหล่

"ขออะไรนานจัง คนรอเยอะแยะน่ะ เห็นมั้ย ถอยให้คนอื่นเขาทำบุญมั่ง" ริสากระพริบตามองคนพูด แล้วรีบถอยออกจากลูกนิมิตที่มือตัวเองปิดทองค้างอยู่ เมื่อกี๊ที่มันวิ้งๆ วาบๆ อยู่ในหัว คืออะไร มาปิดทองลูกนิมิต ก็เลยเกิดนิมิตหรือไง ริสาเดินต่อไปอีกเต็นท์ ไปกราบพระพุทธรูป แล้วหยอดเงินทำบุญ อธิษฐานอีกรอบ ขอให้เคราะห์หามยามซวยที่กระหน่ำซ้ำเติมอยู่ตอนนี้ หายๆไปสักที ริสาจนปัญญาจนนึกอยากฆ่าตัวตายด้วยซ้ำ แต่เพื่อนบอกให้มาลองทำบุญ สะเดาะเคราะห์ดูก่อน เผื่อชีวิตจะดีขึ้น สุดปลายทางมีตู้เซียมซีหลอดเหรียญ ริสาหยอดเหรียญแล้วกดปุ่ม คำทำนายมันคุ้นๆ กรรมเป็นของตัว เหตุดี ย่อมได้ผลดี เหตุชั่ว ย่อมได้ผลชั่ว ทำอะไรผิดอยู่ ก็เลิก ก็ละเสีย ชีวิตจะดีสมปรารถนา

"นาวาพาโชคจ้า ทำบุญให้วัด รับโชคก่อนกลับบ้าน รางวัลเยอะแยะเลยนะ ซื้อบัตรตรงนี้เลยจ้ะ"

ริสาล้วงแบงค์เปียกๆ ในกระเป๋าส่งให้คนขายบัตร ตั้งใจตักตลับพลาสติกที่ลอยวนอยู่ในสระน้ำขึ้นมาอันหนึ่ง

"ได้รางวัลเหมาะเลย นี่ กล่องยาสามัญประจำใจ ข้างในมี ความกล้า เอาไว้ใช้ยอมรับความผิด กับ อยอมรับความจริง แล้วก็มี ความละอายต่อบาป เอาไว้กันไม่ให้ทำชั่ว ได้รางวัลแล้ว ก็กลับบ้านได้เลยจ้ะ" พูดจบ คนแจกรางวัลก็ยื่นแขนอันยาวเหยียด ข้ามสระน้ำมาจับหัวริสากดลงน้ำ

ริสาตกใจสุดขีด ทะลึ่งพรวดขึ้นมาหายใจอย่างยากลำบาก ได้ยินเสียงแว่วๆ ว่า ฟื้นแล้ว พาขึ้นรถ ส่งต่อได้เลย ประสานโรงพยาบาลด้วย

และอีกเสียง แจ่มชัดอยู่ในสมอง ไปทางที่ดี ทางที่ชอบนะ อย่าไปทางเดิมอีก

"มึงดู แปลกว่ะ จะว่ารอยสักก็ไม่น่าใช่ ใช้หมึกอะไรเขียนวะ โดนน้ำก็ไม่เลอะ ยังเห็นชัดอยู่เลย"

"ไหนวะ ที่ฝ่ามือเนี่ยเหรอ"

ริสาได้ยินเสียงเจ้าหน้าที่กู้ภัยอ่านออกมาดังๆ ว่า กล้า ละอายต่อบาป


XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
รบกวนบอกคุณไรท์หน่อยนะคะ ว่าอ่านแล้วรู้สึกยังไง
ชอบ กด 1
ไม่ชอบ กด 2
ส่งเสียงบอกหน่อยนะคะ อ่านกันเงียบๆ คุณไรท์หลอนค่ะ ^^

Create Date : 10 พฤศจิกายน 2567
Last Update : 10 พฤศจิกายน 2567 12:21:12 น.		1 comments
Counter : 185 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet