คืนนี้สามีเข้านอนแต่หัวค่ำไปพร้อมกับลูกชาย

เพราะจะตื่นมากลางดึกเพื่อดูอเมริกันฟุตบอล...

ทุกคืนวันอาทิตย์จะเป็นอย่างนี้

รู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก 

ได้นั่งทำงานไป เล่นเกมไป ทำนั่นทำนี่ไปอย่างสงบคนเดียว

ไม่ต้องนั่งดูหนังหรือซีรี่ส์กับสามีเหมือนวันอื่นหรือว่าคอยพูดคุย

คอยเออออเมื่อสามีชี้ชวนให้ดูโน่นดูนี่ในทีวีหรือในอินเตอร์เน็ต

เราคิดว่าชีวิตแต่งงาน ควรมีคืนแบบนี้สักคืนในหนึ่งอาทิตย์ก็ดีนะ

เพราะชอบที่ได้มีเวลาเป็นส่วนตัว เงียบ ๆ คนเดียว 

แบบนี้คงไม่ผิดนะ คงไม่ได้เรียกว่าเราเบื่อชีวิตคู่ใช่ไหม

พูดถึงเรื่องเบื่อชีวิตคู่ เฟซบุคนี่เป็นตัวที่ทำให้กิเลสบังเกิดอย่างแรง

เมื่อเห็นเพื่อนที่ยังโสด ซึ่งมีอยู่เยอะมาก ทั้งที่วัยเราเข้าใกล้ 40

โพสต์รูปไปเที่ยวที่นั่นที่นี่ ทำกิจกรรมโน้นนี้ ไปวิ่งมาราธอน ดำน้ำ

ไปขี่จักรยานสวนรถไฟ เดินเที่ยวพารากอน นั่งเล่นทองหล่อ

ไปแบกเป้เที่ยวเชียงคาน เที่ยวเนปาล เที่ยวทิเบต

นั่นมันชีวิตเราก่อนแต่งงานนี่หว่า 

ตอนนี้น่ะเหรอ... เลี้ยงลูก ไปตลาดสด ไปโลตัส 

พาลูกไปกินข้าวแม็คโดนัลด์ ซิสเลอร์ ทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ตอนกลางคืน 

มีนัดกินข้าวมื้อค่ำ ก็ต้องหนีบสามีไปด้วยเพราะฝรั่งอย่างเขาถือ 

เป็นสามีภรรยาไม่ควรเที่ยวกลางคืนคนเดียว "ชีวิตคู่ - ก็ต้องทำอะไรเป็นคู่"

ถ้าจะไปทะเล ไปได้แค่หัวหิน พัทยาเพราะลูกยังเล็ก

มีงบการเงินและมีเวลาพอสำหรับเที่ยวต่างประเทศได้ที่เดียว

นั่นคือ อเมริกา ปีละครั้ง ครั้งละ 1-2 เดือน กลับไปเยี่ยมบ้านสามี

แต่ความอิจฉาเพื่อนโสดจะหมดไปทันที

ถ้าวันไหนมีคนโพสต์โหยหารัก แปะมิวสิควิดีโอรักไม่สมหวัง

หรือโพสต์ว่าเพิ่งอกหัก ตัดพ้อคนรัก ตำหนิเบื้องบนที่ไม่ส่งคนที่ใช่มาให้

 ... เออ เรามีสิ่งที่หลายคนอยากมีนี่หว่า จะโหยหาชีวิตโสดไปทำไม

มีสามีที่รักเรามาก มีลูกที่น่ารัก ได้ไปเที่ยวอเมริกาตั้งปีละครั้ง

...เราแค่ตั้งตารอคืนวันอาทิตย์ ไม่น่าจะผิดอะไรใช่ไหม...