BlogGang.com : : อุปนิกขิต : PPU FAQ #4

PPU FAQ #4

มาถึงคำถามความที่สูงข้อที่ 4 ครับ คำถามนี้ตอบให้เคลียร์แบบฟันธงยาก ค่อนข้างจะเป็นนามธรรมซักนิด เพราะยังไม่พบข้อมูลชั้นที่ ๑ ที่ฟันธงลงไป

ก็ถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันนะครับ คำถามก็ขอยกมาจากสมาชิกที่ถามมาล่าสุดเลยนะครับ

ทำไม พอมาถึงภาค 2 รพินทร์ ถึงได้เก่งขึ้นขนาดฟันแทงไม่เข้าพูดคุยกับนางไม้ได้คะ
อ่านมาหลายรอบมากๆแล้วค่ะ แต่ยังไงๆ ก็ยังติดใจอยุ่ตรงนี้มาตลอดเกือบ 10 ปีแล้ว

เพราะในภาคแรก รพินทร์ ไม่เคยใช้คาถาหรือ มีวี่แววว่าสามารถใช้คาถาอาคม อะไรได้เลย ออกจะไม่ยอมรับการมีตัวตนอยุ่ของคาถาอาคมด้วยซ้ำ

มีอยุ่ครั้งเดียวที่รพินทร์ กระทำซึ่งใกล้เคียงกับการใช้คาถามากที่สุด ก็คือ การเอา ข้าวของต่างๆในไถ้ใบเก่าที่รวบรวมของต่างๆ ที่พระให้มาบ้าง หนานอินให้มาบ้าง พ่อให้มาบ้าง ใส่ในกระบอกปืนแล้วยิงออกไปเพื่อสยบ พายุ

แต่พอมาถึงถาค 2 อยู่ๆรพินทร์ ก็กลายเป็นจอมเวทย์ หนังเหนียว ฟันแทงไม่เข้า เผาก็ไม่ตาย ถอดจิตได้ คุยกันนางไม้เจ้าป่าเจ้าเขาได้ สู้กับพวกซากฟอสซิลของมันตรัยได้

ก็เลยเกิดสงสัยว่าถ้าทำอย่างนี้ได้ ทำไมไม่ทำตั้งแต่ภาคแรกแล้วล่ะคะ

จากคุณ : CryingPanda - [ 11 พ.ย. 50 06:35:52 ]

คำตอบนี้วิเคราะห์ได้ใน ๒ แนวทางครับ คือ
๑) วิเคราะห์รพินทร์ ไพรวัลย์
๒) วิเคราะห์ผู้สร้างรพินทร์ ไพรวัลย์ หรือพูดง่ายๆ วิเคราะห์เบื้องหลังงานเขียนของ 'พนมเทียน' ครับ

๑) วิเคราะห์รพินทร์ ไพรวัลย์
๑.๑ ในการเดินทางครั้งแรก รพินทร์ได้มีท่าทีใช้คาถาอาคม หรือใช้ให้บุญคำ/แงซายทำแทน อยู่หลายครั้งด้วยกัน เท่าที่จำได้ตอนนี้ คือ
- ฤกษ์เดินทางจากหนองน้ำแห้ง/การบริกรรมเปิดป่า
- ให้คุณหญิงดารินท่องคาถาเพื่อให้ใจสงบ ตอนนั่งห้างด้วยกัน
- ตอนดารินฝันถึงเจ้าป่า รพินทร์ยังบอกว่าเป็นฝันที่ดี
- ไม่ห้ามบุญคำในการทำพิธีเรียกผีที่พุเตย
- ฤกษ์เดินทางออกจากหล่มช้าง/ทำพิธีเปิดป่า
- ไม่ห้ามแงซายให้ทำพิธีข่มนางไม้บริเวณที่มีเสือจะจ้องตะครุบคุณชายเชษฐา
- ใส่กระสุนบรรจุของพิเศษ ยิงข่มอาถรรพ์สมุนนางตะเคียน
- สนทนากับนางตะเคียน
- บริกรรมคาถาตอกทอยขึ้นไปช่วยบุญคำ ตอนหลงป่าในนิทรานคร
- ไม่ห้ามบุญคำใช้หอกไม้คลุกแพ๊ด ตอนสู้กับนางพญาพันธุมวดี
- ไม่ห้ามบุญคำใช้กระสุนคลุกแพ๊ด ตอนสู้กับมันตรัย
- บริกรรมคาถา (มีท่าทีเช่นนั้น) ยิงโป่งค่าง
- ไม่ปฏิเสธที่บุญคำบอกว่าแงซายไปลองดีกับภูต บริเวณเนินพระจันทร์
- ไม่ห้ามบุญคำใช้แพ๊ดทำให้ไฟลุกท่วมแม่มดวาชิกา

๑.๒ รพินทร์ได้อธิบายเรื่องนี้ต่อท่าทีไม่แสดงว่าตนมีคาถาอาคมให้กับบุญคำฟังว่า อย่าพูดออกไปให้คณะนายจ้างรู้ เพราะเขาเหล่านั้นมีการศึกษาสูง มักไม่เชื่อเรื่องแบบนี้ ขืนเราพูดออกไปจะทำให้เขาขาดความเชื่อถือเราไปเปล่าๆ

๑.๓ รพินทร์ มักพูดตัดบทเรื่องนี้กับคณะนายจ้างว่า สติมั่น ปืนเที่ยง ก็บุกทุกป่าได้ แต่ทำอย่างไรให้สติมั่น รพินทร์ไม่ได้พูดต่อ

๑.๔ หนานอินเคยวิเคราะห์จอมพรานรพินทร์ ไพรวัลย์ไว้ในการเดินทางครั้งที่สองว่า รพินทร์เป็นจอมพรานเพราะเขามีทั้งศาสตร์ของพรานที่ร่ำเรียนมาจากบิดากับหนานไพร และศาสตร์สมัยใหม่ ผสมผสานกัน ทำให้เหนือกว่าพรานคนอื่น

๑.๕ ที่การเดินทางภาคแรกรพินทร์ไม่ค่อยใช้คาถาอาคมอย่างชัดเจน นอกจากจะเพราะไม่อยากให้คณะนายจ้างดูถูกว่างมงายแล้ว เขายังวางใจว่ามีทั้งแขนซ้ายคือบุญคำ และแขนขวาคือแงซาย คอยช่วยเหลืออยู่แล้ว เห็นได้ชัดว่าเมื่อตอนศึกไทรเซราทอปส์ ที่รพินทร์คิดว่าแงซายตายนั้น น้ำตาลูกผู้ชายถึงกับหลั่งไหลออกมา เพราะเปรียบเหมือนแขนขวาขาดลง

๑.๖ แต่ก็มีในศึกมันตรัย ทีรพินทร์ถึงกับต้องบอกกับคณะนายจ้างว่า ไม่ว่าจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม แต่คณะกำลังจะเผชิญกับอาถรรพ์ลี้ลับ ที่เขาจำเป็นต้องพูดความจริง

๑.๗ ทีนี้ในการเดินทางครั้งหลัง รพินทร์ถึงกับรำพึงบ่อยครั้งมากว่า แงซายเอ๋ยถ้าเจ้าไม่มาช่วยในครั้งนี้ เห็นทีคณะจะพินาศสิ้น ดังนั้น รพินทร์จึงจำต้องใช้ศาสตร์ทุกสิ่งทุกอย่างออกมาอย่างเต็มกำลัง

๑.๘ อีกทั้งความเกลียดขี้หน้าคณะอเมริกันเป็นการส่วนตัว รพินทร์จึงใช้ศาสตร์อาถรรพ์เพื่อข่มคณะอเมริกันอย่างทุกครั้งที่มีโอกาส

๑.๙ อย่างไรก็ตาม การใช้ศาสตร์มืดที่บ่อยครั้งเกินไป รวมถึงความเครียดในการเดินทาง กอรปทั้งความคิดถึงคุณหญิงดารินอย่างมากมาย ก็เกิดผลร้ายกับรพินทร์หลายอย่าง เช่น การเกิดอาการอิสคีเมีย การเกิดอาการแซโดมาโคซิสต์ เป็นต้น จะเห็นว่ารพินทร์เดินทางครั้งหลังมีสภาพเหมือนคนร้อนวิชา ควบคุมตัวเองไม่ได้ในบ้างครั้ง

๑.๑๐ กล่าวโดยสรุป รพินทร์เป็นพรานที่มีความรู้ทั้งศาสตร์คาถาอาคม และศาสตร์สมัยใหม่มาตั้งแต่ต้นแล้ว เพียงแต่ไม่จำเป็นก็จะไม่ใช้ เพราะศาสตร์มืดมีคุณและโทษไปพร้อมๆกัน ดังเช่นคำกล่าวของรพินทร์เองที่บอกกับบุญคำว่า กระสุนลงอาคมเป็นของสกปรก ใช้แล้วความเที่ยงของปืนจะลดลงไป เป็นต้น

ดังนี้แล
(รู้สึกถึงกลิ่นวิชาการยังไงก็ไม่รู้)

โปรดติดตามต่อในการวิเคราะห์ข้อ ๒ ในหัวข้อถัดไปนะครับ

ขอเชิญพักฟังเพลงคลายเครียดกันก่อนครับ
เปิดเสียงให้สุดเลยนะครับ เพื่ออรรถรสในการฟัง

Create Date : 11 พฤศจิกายน 2550

Last Update : 15 พฤศจิกายน 2550 18:12:33 น.

26 comments

Counter : 758 Pageviews.

ไม่เครียด เพราะไม่ได้เปิดลำโพง

โดย: เ จ้ า ตั ว ร้ า ย

วันที่: 11 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:11:32 น.

หูย จตร อะไรจะรวดเร็วปานวาสิฏฐีสาวปานนี้

แน่จริงอย่าฟังดิ

โดย: อุปนิกขิต

วันที่: 11 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:22:34 น.

สวัสดีค่ะ ปู่ฯ
เข้ามาอ่าน....PPU FAQ #4 ค่ะปู่ฯ ....

ฮั่นแน่....เหมือนจะเห็นแว๊ปๆๆ
อ้อจ๋า เคยนำเพลงนี้มาฝาก
แล้ว คุณ ปู่ฯ เมนต์ว่าไม่รู้สึกอารายยย เยยย แหะๆๆๆ

ปล. นู๋เปิดสุดเสียงเลยค่ะปู่ฯ ขา
อืมมม เสียงดนตรี ไพเราะมากมายเลยค่ะ ซึ้งจังค่ะ แหะๆๆ

โดย: naragorn

วันที่: 11 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:56:01 น.

อืมมม เสียงดนตรี ไพเราะมากมายเลยค่ะ ซึ้งจังค่ะ แหะๆๆ

โดย: naragorn 11 พฤศจิกายน 2550 23:56:01 น.

เอิ่ม... ปู่จะถือว่านี่เป็นคำชมนะจ๊ะ

โดย: อุปนิกขิต

วันที่: 11 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:59:25 น.

อีกนี๊สสสส นุง อ่ะค่ะ

เสียง ที่ แฝงอยู่ในเสียงดนตรีหรือเปล่าค่ะ ปู่ฯ
ที่บอกว่า คือ นวัตกรรม....

โดย: naragorn

วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:02:07 น.

เสียง ที่ แฝงอยู่ในเสียงดนตรีหรือเปล่าค่ะ ปู่ฯ
ที่บอกว่า คือ นวัตกรรม....

โดย: naragorn วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:02:07 น.

อันนี้ปู่โซโลคนเดียวทั้งเสียงแฝงและเสียงดนตรีครับ มี adlib (มั่ว) เล็กน้อย

รวมเรียกว่า นวัตกรรม ครับ

เรื่องของเรื่อง คือปู่ไปทำตัวเป็นเกจิกีต้าร์กับหลานอัศวินสองแควน่ะครับ เลยต้องมาลับมือซะหน่อย อิๆ

อืมมม มีแนวโน้มของกราฟว่า บล็อคหัวข้อนี้จะล้มเหลวด้านข้อมูล PPU FAQ

โดย: อุปนิกขิต

วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:10:43 น.

เพราะมั่ก ๆ เลยปู่ ...
แหล่มเลย ๆ ฮ่า ๆๆๆ

โดย: คุณนายขาวมณี

วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:11:41 น.

แหล่มจริงๆ ครับปู่ อย่างนี้งานมีตติ้งคราวหน้าต้องให้โซโล่รอบกองไฟซะแล้ว

โดย: บุรุษพเนจร

วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:59:29 น.

ชักอยากอ่านเรื่องนี้ซะแล้ว

โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท

วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:42:29 น.

ฟังไม่ได้อะปู่ นู๋ฟังไม่ได้ เลยไม่รู้เลยว่ามันแหล่มป่าว

โดย: ชบาแก้ว (peta.W

) วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:43:05 น.

คิดถึงปู่จังเลย.. ไม่ได้แวะเวียนมาเยี่ยมปู่ตั้งหลายวัน ปู่สบายดีหรือเปล่าค่ะ

โดย: ทะเลดาว (yongwa

) วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:21:51 น.

- ลองดูสิครับหลานหมูปิ้งฯ

- พยายามเข้าครับหลานชบา

- สบายดีครับ

โดย: อุปนิกขิต

วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:24:13 น.

กรีดส์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

พี่ นภ พรชำนิ...........อิ.....อิ

เพลงนี้ คุ้นๆๆ ที่ Blog หนึ่งน้องนางเดียว...นะคร๊าบ ปู่

ไหนว่า "ไม่รู้สึกอะไรเลย" ........

โดย: nooaoh

วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:17:56:13 น.

มารอติดตามตอนต่อไป

ปู่อย่าลืมเอาเพลงนี้ไปเล่นรอบกองไฟด้วยนะคะ

โดย: vivee_t

วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:27:55 น.

ปู่ฯครับ ผมไปงานมีทติ้งด้วยน้า.. อยากดูปู่เล่นรอบกองไฟครับ

ปล.ผมเปลี่ยนแบคกราวด์บล๊อกแว๊วนะครับ อิอิ

โดย: ฟาง (gumbie_narak

) วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:54:28 น.

ฟังได้แล้วววววว กรี๊ดดดดดดดดดดดดด

พี่นภ พรชำนิ อู๊ยไม่ใช่สิ ปู่อุป...ฮ่าๆ เสียงดีเหมือนกันเนี่ยปู่ เล่นกีต้าร์ก็เสียงพริ้วเลยยยยย

โดย: ชบาแก้ว (peta.W

) วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:45:57 น.

คนร้องหล่อค่ะ เสียงดีด้วย

((ขอหลังไมค์ 20 บ. นะคะ

))

โดย: ~* ดาวเดือนเคลื่อนคล้อย *~

วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:29:57 น.

ไม่ได้เข้ามานานเลยว่างๆจะมาอ่านนะครับปู่

โดย: ปูน (poonseemen

) วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:07:38 น.

โดย: โอจิ (Oji_yoyo

) วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:42:24 น.

ปู่รู้สึกอบอุ่นในหัวใจมากครับ เพราะรู้ว่าจะมีคนนึงคือลูก เอ๊ย หลานดาวฯ ที่จะอยู่เคียงข้างปู่ ไม่ว่าปูจะโดนทับซ้ำถมเติม ยั่วเย้าเยาะถางถากด้วยรอยยิ้มเพียงใดก็ตาม

โดย: อุปนิกขิต

วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:58:46 น.