เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลยมั้งคะที่พี่ที่รู้จักแนะนำให้อ่านผลงานของกิ่งฉัตร แต่ก็ดองไว้นานหลายปีดีดัก จนเพิ่งได้มาอ่าน 55555 ตอนที่ได้ยินชื่อครั้งแรกเราแอบคิดว่าจะเป็นแนวแฟนซีไรงี้ เพราะชื่อแปลก เป็นศัพท์ที่ไม่เคยได้ยิน แต่พอได้อ่านปกหลัง อ่อออ เป็นรักเศร้าๆงี้หรอ พอมาอ่านคำนำ เอ้าาา ประเด็นหนักวุ้ย ชนกลุ่มน้อย การเมือง ปัญหาชาติไรงี้ กลิ่นดราม่ามาแรงมากก แต่ลองมาอ่านจริงๆมันก็ไม่ได้หนักมากค่ะ จากหลายๆเรื่องที่เคยอ่านของกิ่งฉัตรเรารู้สึกว่าเค้าสามารถจับเอาประเด็นที่มันหนักๆมาทำให้มันเบาลงได้แบบที่อ่านแล้วไม่ทำให้เครียด ซึ่งเราว่าดี 
เพราะเราเป็นสายชิลที่เพ้อเก่ง 555555555

ส่วนนึงที่เรื่องนี้ซอฟลงอาจจะเป็นเพราะเค้าเทน้ำหนักของเรื่องมาฝั่งความรักเยอะด้วยมั้งคะ มันเลยไม่เครียดจนปวดหัว เราชอบความน่ารัก ความเอาใจใส่ ความมั่นคง แน่วแน่ จริงจังของนาคิน (^3^) น่ารักมากเลย อ่านแล้วทำให้อดนึกถึงนิยายเรื่องโปรดนิดๆเหมือนกันค่ะ มีหลาย situation หลาย symbol ที่มันเอ๊ะๆๆๆ ไม่แน่ใจว่าเค้าตั้งใจรึเปล่า แหมะพอคิดถึงแล้วอยากกลับไปคุ้ยมาอ่านเลยค่ะ แต่มันสวยงามคนละแบบกันไปค่ะ เรื่องนั้นก็ประทับใจไม่รู้ลืม อาจจะเพราะเป็นความประทับใจแรกๆมันเลยไม่ลืม แต่เสราดารัลก็สวยงาม งดงามอีกแบบโดยเฉพาะนาคิน แต่นางเอกเราค่อนข้างเฉยๆ (เอาจริงๆ ก็เฉยกับนางเอกของกิ่งฉัตรเกือบทั้งหมด 555 ไม่รู้ด้วยคาแรกเตอร์หรืออะไรมันทำให้ไม่ประทับใจ ตราตรึงใจเท่าไหร่ ที่รักและประทับใจจริงคงต้องเป็นคาแรกเตอร์คุณนายอลินจริงๆค่ะ พีคสุด อะไรสุด 55555)