ช่วงอายุที่เริ่มเล่นเกมนั้น จำไม่ได้หรอก

รู้แต่จอยเกมที่เคยจับครั้งแรกก็เป็นเจ้าเครื่องนี้ จำชื่อไม่ได้ ค้นๆดูใน internet เค้าเรียกว่า
Atari 
ตอนเด็กๆก็ไม่ได้คิดอะไร มีอะไรเล่นก็เล่นไปตามประสาเด็ก เกมที่เคยเล่นก็จำได้เลือนลางเหลือเกิน แต่มีอยู่เกมนึง ใจจริงไม่ชอบเลย เพราะเล่นแล้วรู้สึกเครียด มันคือ
pacman 
เป็นเกมที่ต้องคอยระแวงอยู่ตลอดเวลา น่ากลัวจริงๆ หลังจากนั้น โตขึ้นมาอีกหน่อย ที่บ้านก็ซื้อเครื่องใหม่ อันนี้เล่นอยู่นานพอสมควร เพราะมีเกมเยอะขึ้นมากในตอนนั้น มันคือ
Famicom
ตอนนั้นรู้สึกจะเล่นเกมกับพ่อสองคน เกมที่ชอบก็คือ
Mario เป็นเกมที่ฮิตกันมากจริงๆ เล่นแล้วเล่นอีก จบแล้วก็กลับมาเล่นใหม่

ส่วนอีกเกมก็ชอบมากพอๆกัน แต่ดีที่เล่นได้พร้อมกันสองคนพ่อลูก นั่นก็คือ
Contra แต่กว่าจะเล่นจบ ขี้โกงด้วยการใช้สูตร 30 ตัว มันส์ดีจริงๆ


หลังจากนั้นเครื่องที่เล่นก็พังไปตามสภาพ ช่วงเรียนประถมศึกษาก็ไม่ได้เล่นเกมอีกเลย พอขึ้นมัธยมต้น จู่ๆพ่อก็ซื้อเครื่องเกมรุ่นใหม่มา ตอนนั้นรู้สึกว่า ภาพของเกมมันกระโดดไปเยอะมาก จาก Famicom ก็มาเจอ
Playstationเลย

แต่น่าแปลกว่า ตอนนั้นไม่เคยรู้จักแนวเกมที่ Role-playing เลย เพราะเพื่อนบ้านยังไม่มีใครมีเครื่องแบบนี้

พ่อก็ซื้อพวกหนังสือเกมมาอ่าน แต่เราก็ดันไปสนใจเกมพวก Resident Evil ซะมากกว่า เล่นไปซักสามปี เครื่องนี้ก็เริ่มพัง แต่เราดันทุรังอยากเล่น เพราะตอนนั้นเริ่มจะติดเกมแล้ว และเนื่องจากมีรุ่นใหม่ออกมา เครื่องเล็กลง จึงขอพ่อให้ซื้อให้ พ่อไม่ซื้อให้ ก็ไปเล่นที่ร้านเกม ไปติดเกม Harvest moon พอสุดท้ายก็ขอพ่อจนได้มาครอบครอง


หลังจากได้เครื่องนี้ก็ไปไหนไปด้วย เล่นตั้งแต่เรียนมัธยมปลายจนเข้ามหาลัยก็ยังเล่น ช่วงนั้นพอรู้จักเกมแนว RPG ก็ยิ่งชอบเข้าไปใหญ่ โดยเฉพาะตระกูล Final Fantasy และแล้วเครื่องก็เสื่อมไปตามสภาพ ขายต่อไปตอนเรียนอยู่ปี 2 เศร้าเลย แต่ก็ไม่ได้อะไรมาก เพราะตอนนั้นได้เครื่องคอมพิวเตอร์เครื่องแรกในชีวิต ก็เลยเล่นเกมคอมซะ 555+ ไม่ว่าเป็น offline-online เล่นหมด ที่ชอบก็มีเกม Thesim เล่นได้เรื่อยๆ

ส่วนเกม online ก็เป็น Ragnarok ตอนนั้นเกมนี้ดังมาก เล่นกันทั้งวันทั้งคืน

พอเรียนจบ เริ่มทำงานไปได้ปีหนึ่ง เพื่อนผู้ชายที่รู้จักต้องการขาย Playstation 2 ตอนนั้นเห็นว่า ราคาถูก เลยตัดสินใจซื้อซะ 55+ และแล้วเราก็เล่นมาจนถึงปัจจุบัน พอแม่ถามว่า เมื่อจะหยุดเล่นเกม ก็ตอบได้ทันทีว่า คงต้องรอแก่จนเล่นไม่ไหวนั่นแหละ

เสียงแม่เค้าว่ากันพรรณนั้น จ๊ะ