Bloggang.com : รัณณา : หวานใจเจ้านายที่รัก : ชายหนุ่มผู้มาเยือนบ้าน

หวานใจเจ้านายที่รัก : ชายหนุ่มผู้มาเยือนบ้าน

บทที่ 5 ชายหนุ่มผู้มาเยือนบ้าน

“ช้าง! เย็นนี้อาคงไปตามนัดไม่ได้แล้ว”

เสียงจากปลายสายทำให้กรินทร์นิ่วหน้า เขากำลังจะออกจากบ้านหลังใหญ่ในกรุงเทพเพื่อไปกินข้าวเย็นกับอัครเดชผู้เป็นอา เพื่อจะคุยเรื่องงานในบริษัทอสังหาริมทรัพท์ซึ่งอัครเดชมีหุ้นส่วนอยู่ แต่อยู่ๆ ฝ่ายนั้นก็โทรมาเสียก่อน ทว่าน้ำเสียงไม่ปกติทำให้ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างแปลกใจ

“มีอะไรหรือเปล่าครับ”

“รถอาถูกตัดสายเบรก!”

กรินทร์กำโทรศัพท์มือถือแน่นเข้า นัยน์ตาเป็นประกายวาบ “แล้วอาเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”

“รถตกถนนและเฉี่ยวต้นไม้ แต่อาไม่เป็นอะไร โชคดีที่ขับช้า”

“ตอนนี้อาอยู่ไหนครับ”

“อาทำแผลอยู่ที่โรงพยาบาล ช้างไม่ต้องมาหาหรอก อาปลอดภัยดี เพียงแต่สงสัยก็เท่านั้นเองว่าเป็นฝีมือใคร”

กรินทร์หรี่ตาอย่างสงสัย “อามีศัตรูที่ไหนหรือเปล่าครับ”

“อาแน่ใจว่าไม่มี แต่เมื่อวันก่อนอาทะเลาะกับพี่ภูมิเรื่องเงิน” อัครเดชหมายถึงภาคภูมิ พี่ชายของเขา และเป็นลุงของกรินทร์ ภาคภูมิเป็นหุ้นส่วนในบริษัทเช่นกัน “พี่ภูมิขอยืมเงินอา แต่อาไม่ให้ เขาโมโหมาก อาก็เลยโวยวายกลับไปว่าถ้าไม่เลิกการพนันก็จะเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ และอาก็จะไม่ช่วยอีกแล้ว”

“อีกแล้วเหรอครับ” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงระอา ก่อนจะย้อนถามอย่างไม่แน่ใจ “แต่ผมคิดถึงจะโกรธลุงภูมิก็ไม่น่าจะลงมือทำขนาดนี้”

“อย่าลืมนะพี่ภูมิเป็นคนขี้โมโหเจ้าคิดเจ้าแค้น แล้วก็ยังพาลด้วย”

“แต่ผมว่าถ้ายังไม่มีหลักฐานอย่าเพิ่งสรุปเลยนะครับอา เรื่องมันจะยิ่งไปกันใหญ่ ยังไงผมจะให้คนสืบหาว่าใครเป็นคนทำ”

“ขอบใจมากช้าง อาก็มีแต่ช้างนี่แหละที่คอยดูแลเป็นห่วง ส่วนพี่ภูมิน่ะเหรอ...”

“ถ้าอาไม่เป็นอะไรมาก งั้นก็กลับบ้านพักผ่อนนะครับ” ชายหนุ่มตัดบท “ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น ผมจะจัดการเอง”

แม้จะเห็นด้วยเกี่ยวกับนิสัยของลุง แต่ใช่ว่าจะเชื่อในการสันนิษฐานของผู้เป็นอา เพราะตั้งแต่เริ่มทำธุรกิจเขาก็ยุ่งจนแทบไม่มีเวลาสนใจเรื่องส่วนตัวของญาติ แม้จะเป็นหุ้นส่วนกันก็ตามที

“อ้าว! ปลัดก้อง นึกว่ารถใคร”

อำไพชะโงกหน้าจากระเบียงบนบ้านทักทายกับปลัดธาราที่งเงยหน้ายิ้มกว้าง ชายหนุ่มยกมือไหว้สตรีสูงวัยกว่า เขายังอยู่ในชุดข้าราชการพลเรือนเต็มยศเพราะเลิกงานก็ตรงมาเลย

“ซื้ออะไรมาเยอะแยะเลยจ๊ะนั่น” อำไพพูดเมื่อลงจากบันไดและตรงมาหาอีกฝ่ายที่ถือถุงพะรุงพะรัง

“ของเยี่ยมน้าสรรค์ครับ พอดีผมได้ยินลุงแกวภารโรงที่อำเภอเล่าให้ฟังว่าน้าสรรค์ไม่สบายเข้าโรงพยาบาล ผมเลยตั้งใจจะซื้อของไปเยี่ยม แต่พยาบาลบอกว่าน้าสรรค์ออกมาแล้ว ก็เลยรอมาตอนเย็นเลยทีเดียว”

“อ๋อ...เพิ่งออกมาเมื่อเช้านี้จ้ะ นอนโรงพยาบาลตั้งสองคืนแน่ะ ยัยดาวเฝ้าจนน้ากลัวว่าจะป่วยไปอีกคนแล้ว ขึ้นบ้านก่อนจ้ะปลัด พี่สรรค์ก็อยู่ข้างบนนั่นแหละ” อำไพพูดพลางช่วยรับของจากปลัดหนุ่ม

ปลัดธาราเดินขึ้นบ้านแล้วก็ตรงไปไหว้รังสรรค์ที่ตอนนี้นั่งเอนหลังอยู่ตรงห้องโถง ส่วนอำไพเอาของไปเก็บในห้องครัว ชายหนุ่มถามอาการพลางมองหาดาวลดา เมื่อไม่เห็นจึงถามคนที่เพิ่งฟื้นไข้

“ดาวไปไหนเหรอครับ”

“คงจะเข้าไปที่สวนมั้ง” รังสรรค์ตอบด้วยสีหน้ายิ้มๆ อย่างรู้ทัน

ปลัดธารายิ้มเขินและรออยู่ชั่วขณะก่อนจะพูดออกมาตรงๆ “งั้นผมขออนุญาตไปดูสวนนะครับ”

“อย่าอยู่นานนะจ๊ะปลัด” เสียงอำไพพูดพลางเดินออกมาจากครัว “รีบชวนกันออกมาก่อนฟ้ามืด ยุงมันเยอะมาก อาจะทำกับข้าวรอ เย็นนี้กินข้าวด้วยกันนะ” เอ่ยชวนเพราะเห็นว่าปลัดหนุ่มซื้อของกินมาหลายอย่าง มีทั้งของคาวและของหวาน

“ครับน้าไพ”

ทั้งสองสามีภรรยามองตามปลัดหนุ่มไปด้วยแววตาชื่นชม โดยเฉพาะอำไพที่เห็นว่าอีกฝ่ายเป็นข้าราชการตั้งแต่ยังหนุ่ม และมีโอกาสเป็นนายอำเภอได้ในอนาคตข้างหน้า

“นี่ถ้าปลัดก้องชอบยัยดาวจริงจังจนถึงขั้นแต่งงานกัน อีกหน่อยลูกเราก็ต้องได้เป็นคุณนายปลัด ต่อไปก็จะเป็นคุณนายนายอำเภอ”

“ดูพูดเข้า ใครได้ยินเข้าจะหาว่าเราหวังสูงนะ” รังสรรค์พูดเสียงกลั้วหัวเราะ

“แหม...ใครจะไปรู้ล่ะพี่สรรค์ก็ เราก็เห็นๆ อยู่ว่าปลัดก้องชอบลูกสาวเรา ดูตาก็รู้แล้ว พี่สรรค์เป็นผู้ชายด้วยกันเคยเป็นหนุ่มมาก่อนก็น่าจะรู้นี่จ๊ะ”

“ก็รู้ แต่บางทีลูกเราอาจจะไม่ชอบเขา หรือไม่ก็ปลัดอาจจะมีแฟนอยู่ที่ไหนก็ได้ เพราะแกไม่ใช่คนแถวนี้ ของอย่างนี้ต้องดูกันนานๆ”

“ฮื้อ! ถ้ามีแฟนก็คงพามาให้คนอื่นเห็นแล้วล่ะ ยิ่งถ้าแฟนมาทำงานไกลหูไกลตาแบบนี้ ผู้หญิงของเขาก็คงจะหวงกลัวมีคนอื่นจนต้องรีบมาแสดงตัว เอ๊ะ! นั่นเสียงรถใครมาน่ะ”

ตอนท้ายอำไพยืดคอขึ้นเพื่อมองผ่านระเบียงไม้ไปยังด้านล่างที่มีรถคันหนึ่งแล่นเข้ามาจอด ก่อนจะลุกขึ้นเดินมายืนดู แล้วก็ต้องอุทานออกมาอย่างแปลกใจ

“อ้าว! เอ๊ะ! คุณช้าง” อำไพก้าวลงบันไดมาอีกครั้งพร้อมกับนึกในใจว่า วันนี้มีแขกผู้ชายมาที่บ้านพร้อมกันถึงสองคน อะไรบางอย่างบอกว่าเป้าหมายของทั้งสองอยู่ที่คนเดียวกัน...

“คุณน้ารังสรรค์เป็นยังไงบ้างครับ” กรินทร์เอ่ยทักทายสตรีเจ้าของบ้านหลังจากเขายกมือไหว้แล้ว

“ดีขึ้นแล้วล่ะจ้ะ แต่ยังเพลียอยู่ ซื้ออะไรมาอีกเยอะแยะจ๊ะนั่น”

“ผมซื้อของบำรุงสุขภาพมาให้ทุกคนครับ ทั้งของคนป่วย คนเฝ้าไข้ แล้วก็คุณน้าผู้หญิงด้วย” กรินทร์ตอบพลางหยิบถุงกับตะกร้าเครื่องดื่มบำรุงสุขภาพออกมาจากรถ อำไพรีบเข้าไปช่วยถือเพราะมันเยอะมาก

“แล้วนี่...ดาวอยู่ไหนเหรอครับ”

คำถามตรงๆ แบบไม่อ้อมค้อมทำให้อำไพยิ้มออกมา ผู้ชายสองคนมาเยี่ยมสามีเธอพร้อมกับของเยี่ยมมากมาย และจบด้วยการถามหาลูกสาวเธอเหมือนกันอีก

“อยู่ในสวนจ้ะ”

อำไพเกือบหลุดปากไปว่าดาวลดาอยู่กับปลัดอำเภอ แต่ก็นึกได้ว่าไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องบอกแบบนั้น ได้แต่สังเกตเขาด้วยความชื่นชม เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีอ่อนเนื้อดี ชายเสื้อดึงออกมาปล่อยชายข้างนอก พับแขนเสื้อขึ้นไปตรงข้อศอก ใบหน้าอิดโรยราวกับว่าเพิ่งเดินทางมาจากไหนไกลๆ แต่ถึงอย่างนั้นใบหน้าก็ยังหล่อเหลาน่าดู

“เธอมีแขกเหรอครับ”

อำไพสงสัยในคำถามของอีกฝ่าย แต่พอเห็นสายตาเขาอยู่ที่รถกระบะของปลัดก้องตอนที่เอ่ยถามก็เข้าใจ

“อ๋อ...ก็ไม่เชิงเป็นแขกหรอกจ้ะคุณช้าง เป็นปลัดอำเภอน่ะจ้ะ”

ชายหนุ่มย่นคิ้วเข้าหากันเพียงนิดเดียวแล้วคลายออก ถึงอย่างนั้นประโยคคำตอบที่บอกว่า ‘ไม่เชิงเป็นแขก’ ก็ยังติดอยู่ในใจ ไม่เชิงเป็นแขกก็อาจเป็นญาติ หรือถ้าไม่ใช่ญาติก็อาจจะเป็นแฟน ลมหายใจกรินทร์สะดุดเล็กน้อยเมื่อคิดถึงตรงนี้

“ถ้าอย่างงั้นผมขออนุญาตขึ้นไปเยี่ยมน้ารังสรรค์นะครับ”

“เชิญเลยจ้ะ เชิญเลย จะได้ดื่มน้ำดื่มท่าก่อน”

พอขึ้นไปบนบ้านรังสรรค์ที่ก็ขยับตัวพร้อมกับยิ้มให้แขกผู้มาใหม่ ชายหนุ่มยกไหว้เจ้าของบ้านแล้วถามไถ่อาการด้วยความห่วงใย เขาเห็นสีหน้าอีกฝ่ายไม่ค่อยดีนัก ยังดูซีดเซียวและอ่อนเพลียอย่างเห็นได้ชัด

“ก็ดีขึ้นนะครับ แต่จะให้หายขาดเป็นปกติเหมือนคนอื่นคงไม่หรอก บางทีผมก็เบื่อตัวเองเหมือนกันที่พลอยทำให้ลูกเมียเป็นทุกข์และลำบากไปด้วย โดยเฉพาะยัยดาวไม่ค่อยได้พักผ่อนอย่างเป็นสุขกับเขาเท่าไหร่”

“อย่าคิดอย่างนั้นเลยครับ บางทีลูกสาวของน้าสรรค์เขาอาจมีความสุขที่ได้ดูแลพ่อก็ได้นะครับ” กรินทร์ปลอบใจ

รังสรรค์ส่ายหน้า “เขาก็เคยบอกอย่างนั้น แต่ผมก็อดสงสารแกไม่ได้ ยิ่งเรียนจบแล้วเขาก็คงอยากมีงานทำ แต่ผมเป็นอย่างนี้คงไม่อยากไปหางานที่ไหนไกลๆ”

กรินทร์รับฟังด้วยสีหน้าเห็นใจและครุ่นคิด จังหวะเดียวกับที่อำไพถือแก้วบรรจุน้ำสีเหลืองมีกลิ่นหอมมาให้

“น้ำสับปะรดจ้ะคุณช้าง ยัยดาวเขาทำแช่ตู้เย็นไว้เวลาทำงานจากสวนมาเหนื่อยๆ จะได้ดื่มได้ทันที น้าไม่ได้ใส่น้ำแข็งนะ เพราะเห็นว่ากำลังหวานพอดีแล้ว”

กรินทร์เอ่ยขอบคุณเบาๆ แล้วยกขึ้นจิบ ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจ และเอ่ยชม

“อร่อยมากครับ”

อำไพยิ้มอย่างพอใจ “งั้นน้าไปทำกับข้าวก่อนนะจ๊ะ อยู่คุยกับพี่สรรค์เขาไปก่อน”

“กลายเป็นผมมารบกวนคนป่วยหรือเปล่าครับ” เอ่ยอย่างเกรงใจ

“ไม่หรอกครับคุณช้าง” รังสรรค์พูดขึ้น แล้วหันไปทางอำไพ “ทำกับข้าวเผื่อคุณช้างด้วยสิแม่ เขาอุตส่าห์มาเยี่ยมพ่อ แถมยังซื้อข้าวของมาเยอะแยะ คุณช้างจะรังเกียจหรือเปล่าครับถ้าผมจะขอเชิญกินข้าวเย็นด้วยกัน” ตอนท้ายหันมาทางชายหนุ่ม

“ผมกำลังคิดเลยว่าถ้าไม่มีใครเชิญ ผมกะจะหน้าด้านขอฝากท้องด้วยอยู่พอดี” พูดแล้วหัวเราะร่วน

อำไพได้ยินก็ยิ่งเสียกว่าเต็มใจ แต่แล้วก็ทำหน้าไม่ค่อยแน่ใจนัก “แต่บ้านเรากินอาหารแบบธรรมดานะจ๊ะ เป็นกับข้าวพื้นๆ ไม่รู้คุณช้างจะกินได้หรือเปล่า ยังไงน้าจะไปตามยัยดาวให้ไปซื้ออาหารสดมาทำกับข้าวเพิ่มดีกว่า”

ชายหนุ่มรีบโบกมือปฏิเสธ “อย่าลำบากเลยครับ ผมกินง่าย อะไรผมก็กินได้”

“ถ้างั้นน้าไปทำกับข้าวก่อน คุณช้างจะกลับไปอาบน้ำที่บ้านในปั๊มก่อนก็ได้นะจ๊ะ แล้วค่อยกลับมา อยู่ใกล้กันแค่นี้เอง”

“ไม่เป็นไรครับ”

พออำไพเข้าครัวแล้วรังสรรค์ก็เริ่มต้นคุยก่อน เขาบอกว่าจำชายหนุ่มไม่ได้เพียงแต่คลับคล้ายคลับคลาเท่านั้น เพราะเมื่อครั้งติดต่อซื้อขายที่ดินเขาติดต่อประสานงานกับอีกคนหนึ่ง กรินทร์เลยบอกว่าช่วงนั้นเขางานยุ่งมากเลยให้คนในบริษัทติดต่อประสานงานแทน รังสรรค์บอกว่าเขาเสียดายที่ดินซึ่งขายไปแต่มันจำเป็น ส่วนที่ดินที่เหลือเขาจะเก็บไว้ให้ดาวลดา ซึ่งรายนั้นก็ค่อนข้างชอบการทำสวนและรักต้นไม้ใบหญ้า เมื่อพูดถึงสวนกรินทร์ก็นึกถึงผลไม้ขึ้นมาได้

“วันก่อนผมกินฝรั่งที่ดาวเอาไปส่งแล้วติดใจความหวานกรอบมากเลยครับ”

รังสรรค์หัวเราะอย่างมีความสุข รู้สึกถูกชะตากับเจ้าของปั๊มน้ำมันอย่างบอกไม่ถูก กรินทร์ไม่ใช่คนชอบอวดรวย ทั้งที่เขารู้ว่าคนที่จะมีธุรกิจปั๊มน้ำมันขนาดใหญ่แบบนี้ต้องไม่ใช่ธรรมดา แต่ละประโยคที่พูดออกมาก็ดูจริงใจไม่เสแสร้ง

“ผมดีใจที่คุณชอบ วันหลังผมจะให้ยัยดาวเก็บไปให้”

เมื่อพูดถึงดาวลดา กรินทร์ก็มองไปทางระเบียงที่มองทะลุเห็นสวนทางหลังบ้าน แต่อาจเป็นเพราะพื้นที่สวนมีขนาดใหญ่พอสมควร และทั้งสองอาจจะเดินอยู่ลึกไปด้านหลังเขาจึงไม่ได้เห็นใครสักคนทั้งยังไม่ได้ยินเสียงพูดคุย

ความจริงเขาก็คิดอยากไปเดินในสวนเหมือนกัน เพราะอยากเห็นว่าดาวลดากับปลัดอำเภอหยอกล้อหรือทำอะไรกันอยู่ แต่พอนึกถึงตรงนี้ก็ตำหนิตัวเองในใจว่ามันเรื่องอะไรที่ต้องทำแบบนั้น ไร้สาระและไม่มีประโยชน์ ประกอบกับการพูดคุยกับรังสรรค์ไม่ได้น่าเบื่อแต่ยังเพลิดเพลิน เขาจึงไม่รู้ว่าดาวลดากับปลัดธาราเดินกลับมาแล้วโดยเดินไปชิดริมรั้วอีกด้าน ก่อนจะวกมาขึ้นบันได จนกระทั่งเขาได้ยินเสียงดังตามด้วยเสียงหัวเราะขำประสานระหว่างเสียงใสๆ กับเสียงห้าวทุ้ม กรินทร์จึงมองไปยังบันได

ภาพที่เห็นคือดาวลดากำลังจับแขนของชายในชุดข้าราชการที่อยู่ในท่าคุกเข่าตรงบันไดขั้นบนสุด เธอกำลังพยายามกลั้นหัวเราะจนใบหน้าแดงก่ำ ขณะที่ชายอีกคนนิ่วหน้าเหมือนเจ็บปวด แต่แววตายังดูสดใส

“เป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะปลัด เจ็บหรือเปล่า” อำไพร้องถามจากตรงครัวพลางยืนมองอย่างเป็นห่วง

“ไม่เป็นไรครับน้าไพ”

“คุณปลัดคงไม่ชินกับบันไดบ้านเราจ้ะแม่” ดาวลดาพูดด้วยอาการขำที่ยังไม่หายไปจากใบหน้า จนคนที่มองจากห้องโถงเผลอมองนิ่ง

“พาปลัดมานั่งก่อนสิลูก ดูอาการหน่อย เผื่อมีตรงไหนบวมจะได้ทายา” รังสรรค์ร้องบอก

นั่นแหละดาวลดาจึงได้หันไปมองทางบิดาและได้เห็นว่าพ่อไม่ได้อยู่คนเดียว แต่มีคนที่อยู่ในความคิดคำนึงของเธอในช่วงสองสามวันนี้นั่งอยู่ด้วย

เขาอยู่ในท่านั่งขัดสมาธิบนพื้นอย่างง่ายๆ ไม่มีพิธีรีตองอะไร สายตามองมายังเธอกับปลัดธารา ท่าทางเขาสบายๆ แต่แววตาที่มองมาดูมีความหมายแปลกๆ ที่เธอก็ไม่เข้าใจ เขาไม่ได้ยิ้มแต่ไม่ได้บึ้งตึง ไม่ได้เฉยชาแต่ก็เหมือนจะค้นคว้าอยู่ในที

“คุณช้างมาเยี่ยมพ่อแน่ะดาว พ่อเลยชวนเขากินข้าวด้วย”

บทที้เผยคู่แข่งค่ะ คุณปลัดธารา หรือปลัดก้อง แหม...ใส่ชุดข้าราชการเสียดิบดี แต่เดินสะดุดขั้นบันไดบ้านนางเอกจนทำเอานางเอกเราหัวเราะ พระเอกเราเลยจ้องนิ่งเลย คิดอะไรอยู่จ๊ะเสี่ยช้าง

Create Date : 26 มกราคม 2560

Last Update : 26 มกราคม 2560 21:03:08 น.

1 comments

Counter : 1238 Pageviews.

สวัสดีนะจ้ะ แวะมาเยี่ยมนะจ้าาา sinota ซิโนต้า Ulthera สลายไขมัน SculpSure เซลลูไลท์ ฝ้า กระ Derma Light เลเซอร์กำจัดขน กำจัดขนถาวร รูขุมขนกว้าง ทองคำ ไฮยาลูโรนิค Hyaluronic คีเลชั่น Chelation Hifu Pore Hair Removal Laser freckle dark spot cellulite SculpSure Ultherapy กำจัดไขมัน adenaa ลบรอยสักคิ้วด้วยเลเซอร์ ลบรอยสักคิ้ว Eyebrow Tattoo Removal เพ้นท์คิ้ว 3 มิติ สักคิ้ว 3 มิติ
ให้ใจหายใจ สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ขิง น้ำมันมะพร้าว ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อ คนโบราณ

โดย: สมาชิกหมายเลข 4057910

วันที่: 23 สิงหาคม 2560 เวลา:18:07:26 น.