ขอนไม้กับเรือ - บ่าววีโดดเดี่ยวเดียวดายในท้องเล ลมพัดลมเพลอยมาไกล เป็นแค่ขอนไม้ไม่มีทิศทางประคองตัวเองไปเหงาเหงา กลางคืนเหน็บหนาวจนใจจะพัง ไม่เหลือความหวังอะไรเลยวันหนึ่งน้องสาวลอยคอมา มือเจ้าไขว่คว้าขอนไม้เอาไว้ เพียงหวังในใจ พยุงให้ลอยอยากส่งให้เธอไปถึงฝั่ง พื้นดินทางนั้นยังรอคอย แรงเหลืออยู่น้อยจะไปอย่างไรหากมีเรือสักลำ แล่นมา ก็ขอให้เธออย่าช้า ขึ้นเรือนั้นไป เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้ ต่อให้รักเจ้ามากพียงไหน ผุพังไป พึ่งพาก็ได้ไม่นานเปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้ เกาะลอยคอให้เพียงข้ามวัน แต่ฝั่งฝัน ขอเพียงให้เรือพาเจ้าไปโดดเดี่ยวเดียวดายในท้องเล ลมพัดลมเพไปตามกระแส ขอนไม้อ่อนแอจะไปไหนไกลไม่อยากให้จมไปด้วยกัน ไม่ยอมให้ฝันเจ้าต้องสลาย เมื่อพี่จมหายให้เจ้ายังมีหวัง
อรุณสวัสดิ์ มาเยี่ยมตอนเช้าๆ