และแล้วก็ทะยานขึ้นฟ้ามุ่งหน้าสู้เข้า"ดินแดนอาหรับ"
หลังจากที่บินอย่างสมบุกสมบั่นมาเป็นระยะเวลาพอสมควร อิชั้นเองก้อเริ่มสำนึกได้ว่า "ชั้นมาทำอะไรที่นี่ ชั้นมาทำอะไรที่นี่"...
จิงจิงแล้วบริษัทก้อไม่แย่อะไรปานนั้นหรอกค่ะ แต่คนเรามันต้องก้าวเดินต่อไปข้างหน้าใช่ไหมค่ะ ถึงจะถึงเส้นชัยได้ (จิงจิงแล้วคืออ้าง) ก้อเลยเริ่มนอกใจเอาใจออกห่างไปหาที่สมัครงานใหม่
แล้วช่วงนั้น Gulf Air ก้อมา recruit ลูกเรือพอดี แต่...recruit สำหรับ Gulf Traveller นะค่ะ
แอ่ะ...อย่า งง ค่ะ มาม่ะจะอธิบายให้ฟัง คือจริงจริงแล้วนะค่ะ บริษัท Gulf Air จะมี Head Office หรือที่ลูกเรือเค้าเรียกว่า "เบส" อยู่ที่ประเทศบาเรนห์ และเส้นทางในการบินก็จะบินไป รอบโลกอ่ะค่ะ
ทั้iงแถบยุโรป(London, Paris,Frankfurt, Brussels, Amsterdam...)
เอเชีย (Bangkok, Hongkong, Singapore...)
ตะวันออกกลาง (Dubai, Doha, Kuwait, Sanna...)
New York และ Sydney เค้าก้อไปค่ะ
ถ้าอยากทราบข้อมูลเพิ่มเติม ลอง คลิกที่นี่ดูนะค่ะ
แต่...การรับสมัครครั้งนี้ อย่างที่กล่าวไว้ข้างต้นว่าเป็นการrecruit ลูกเรือสำหรับ Gulf Traveller
Gulf Traveller คือ บริษัทในเครือของบริษัท Gulf Air จะมีเบสอยู่ที่ Abu Dha Bi UAE (ในขณะนั้นนะค่ะ )
ซึ่งคล้าย กับ การบินไทยกับนกแอร์ แต่ เราเสริฟ์ค่ะ แต่เราจะไม่บินไปไหนไกลๆเพราะบริษัทกลัวลูกเรือจะเหนื่อย (หุหุ...อ่ะล้อเล่น) ไม่ใช่หรอกค่ะ
เราจะบินในแถบตะวันออกกลาง ,
ประเทศ แถบอินเดีย ไม่ว่าจะเป็น Mambai(bombay), Thiruvanthapuram
หรือจะเป็นแถบศรีลังกา Columbo แม้กระทั้งแถบปากีสถาน Karachi, Isamabad และ Lahore อิชั้นก้อไปมาหมดแล้วค่ะ
แล้วก้อจะมีรูทเก๋หน่อย ก้อแถบแอฟริกาตอนเหนือ Dar es Salaamประเทศ Tanzania และ Nirobi ประเทศ Kennya ค่ะ
ถ้าต้องการข้อมูลเพิ่มเติ่มลองคลิกที่นี่ดูนะค่ะ
หลังจากนั้นชีวิตของอิชั้นก้อเริ่มแปรเปลี่ยนไป หลังจากที่ไปยื่นใบสมัคร + สัมภาษณ์ + กระบวนการต่างๆ นาน และแล้วทุกอย่างก้อผ่านฉลุยค่ะ วันนี้ที่รอคอยก้อมากลับมาอีกครั้ง
แต่อย่างที่ทุกคนทราบค่ะ....ว่าทางเดินเราไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เสมอไป เพราะระหว่างที่pack กระเป๋าจะหนีตามผู้ชาย ...เอ้ยไม่ช่ายย packกระเป๋าไปเบสที่ต่างประเทศนั้น อิชั้นก้อมีคู่ตุนาหงัน เอ้ย..ไม่ใช่หรอกค่ะ ก็แฟนเนี่ยแหละค่ะ ก็ต้องเศร้าโศกเสียใจไปตามภาษาอ่ะค่ะ แต่เพื่อความฝัน(ที่จะมีตังค์เยอะ..ๆๆ) เราจึงจำเป็นต้องก้าวเดินต่อไป
และแล้วการเริ่มต้นก็เกิดขึ้นอีกครั้ง ลูกเรือไทยที่ถูกส่งไปครั้งนั้นมีจำนวนสิริรวมทั้งสิ้น ก็แปดชีวิตอ่ะค่ะ รวมทั้งตัวอิชั้นด้วย
สวยงามกันดังภาพค่า
นี่ flatmate คนงามของนู๋เองค่า
เพื่อนๆรู้อะไรไหมค่ะว่าการที่เราต้องมาเริ่มต้นในการใช้ชีวิตต่างแดนกับคนกลุ่มใหม่ๆที่เราเพิ่งได้รู้จักกันเนี่ยมันเหมือนกับการกับการเล่นป๊อกเด้งอ่ะค่ะ เพราะว่ามันเป็นอะไรที่แล้วแต่ดวงจริงๆ ถ้าเราเจอคนที่นิสัยดี น่ารัก มันก้อเหมือนกับเราได้ป๊อกอ่ะค่ะ
และอิชั้นว่าตานี้อิชั้นได้เด้งอ่ะค่ะ....อ้าว จ้าวกินรอบวง จ่ายมาไวไว...หุหุ
พอเรียนเสร็จ..ก้อเป็นธรรมดาของลูกเรือบ้าเห่ออย่างพวกเราค่ะที่ต้องหยิบ uniform ที่เพิ่งถอยมาใส่ถ่ายรูปสักหน่อย
งั้นเริ่มจากนู๋ปอยก่อนเลย src="//i201.photobucket.com/albums/aa191/nu_poy/Gulf/air2.jpg">
ตามมาติดด้วยรูปหมู...เอ้ยรูปหมู่
ปอย + ปูนา กับชุดเสริฟ์ค่า
หลังจากที่เรียนจบไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว บรรดาเหล่านางฟ้าก็แยกย้ายกางปีกบินกันไป ตัวอิชั้นเอง โชคดีมากเลยค่ะ ได้บินวันแรกตรงกับวันเกิดพอดีเชียว.. พอขึ้นไปบนไฟลท์ก้อเที่ยวป่าวประกาศให้ทุกคนเค้ารู้ว่าวันเนี่ยวันเกิด เรา (จริงๆ น่ะ แอบเรียกร้องความสนใจอ่ะค่ะ) และอีกเหตุผลหนึ่งคือกลัวจะโดนจิก เพื่อนๆอาจจะงง คนนะไม่ใช่ไก่ จะมาจิกกันง่ายๆได้ยังไง...
คน....เนี่ยแหละค่ะตัวดีเชียว จิกในที่นี้ก้อคือการจับผิดอ่ะค่ะ คือคนเราก้อมีกันหลายแบบนะค่ะ บ้างก้อเอ็นดูเรา บ้างก้อแอบหมั่นไส้เรา(ไม่รู้ว่าอิชั้นไปทำรัยเค้าตอนไหน...ฟ่ะ)
แต่ไฟลท์นั้นอ่ะค่ะ อิชั้นก้อโชคดีสุดๆเจอ purser น่ารัก แถมได้บินกับเพื่อนคนไทย เฮ้อ...เหมือนสวรรค์โปรดแท้ๆเลย เพราะ she ก้อช่างเม้าท์ ช่วยกระจายข่าวสุดฤทธิ์ว่าวันนี้วันเกิดเรา แน่นอนค่ะทุกอย่างเป็นไปตามแผน..หุหุ
พอลงจากเครื่อง กัปตง...กัปตัน หัวหนง...หัวหน้า ลูกเรือทุกคนเค้าก้อ Surprise เราด้วยการร้องเพลง Happy Birthday กันดังลั้นรถเลยค่ะ แอบซึ้งใจ...
ทุกคนมากเลยค่ะ เพราะตอนแรกแค่อยากให้เค้าเอ็นดูเราเฉยๆ แต่ไปไปมามา เค้ามาพร้อมใจร้องเพลงวันเกิดให้อย่างนี้ ถ้ามีโอกาส อยากจะขอขอบคุณทุกทุกคนอีกครั้ง
และหลังจากที่เริ่มบินได้สักระยะ ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเป็นระยะเวลาพอสมควร อิชั้นก้อเลยต้องหุบปีกบินกลับมาเมืองไทยอ่ะค่ะ ทำไมเหรอค่ะ...
คิดถึงบ้าน...คิดถึงทุกคนที่นี่...คิดถึงแฟน(เก่าไปแล้ว)
เพราะที่ Gulf Traveller เค้าไม่บินกลับเมืองไทยอ่ะค่ะ จะกลับเองก็มีโอกาสอยู่ได้แค่เพียงไม่กี่วันเท่านั้น
และด้วยประสบการณ์และความคิดอันน้อยนิด เอาว่ะไปตายเอาดาบหน้า pack กระเป๋ากลับบ้านเราดีก่า....(ซึ้งมันเป็นความคิดที่ไม่ถูกต้องเลยค่ะ..คนเราจะทำอะไรต้องคิดเยอะๆนะค่ะ)
และแล้วนางฟ้าหลงทาง(เอ้.... นั้นมันกระทงหลงทางไม่ใช่เหรอ) ก็โบยบินกลับมาตายรังที่สยามเมืองยิ้ม บ้านเก่าของหมู่เฮ้า...ค่า
แต่เรื่องยังไม่จบเท่านั้นนะค่ะ...ยังมีอีกหลายบริษัทเลยค่ะที่หลงกลรับอิชั้นเค้าทำงาน...หุหุ (นู๋ล้อเล่นน๊า...)
Create Date : 26 พฤษภาคม 2550 |
|
45 comments |
Last Update : 4 มิถุนายน 2550 13:37:12 น. |
Counter : 4661 Pageviews. |
|
|
|