• หนูมอญอยากเขียน (นิยาย)
• หนูมอญอยากเขียน (เรื่องสั้นวันเพ้อๆ)
• หนูมอญอยากเล่า (พอดีว่าไปอ่านมา^^)
• หนูมอญอยากเล่า (พอดีว่าไปดูมา^^")

คำมั่นสัญญา... A Soldier's Daughter Never Cries คำมั่นสัญญา “ในความรัก พี่รินไม่เลือกตัวเอง แต่เลือกเกียรติยศและไม่ใช่ของพี่ริน หากเป็นเกียรติยศของน้องดา น้องดางดงามมาตลอด ขอให้งดงามจนวาระสุดท้าย” “น้องดารักพี่ริน ด้วยทั้งหมดเท่าที่มนุษย์จะพึงรักได้ รักโดยไม่ต้องการอะไรตอบแทน แม้แต่ความรัก” คำมั่นสัญญา...นิยายเรื่องโปรดของคุณนายแม่ ที่คอยพร่ำบอกทุกครั้งยามที่เราดูเวอร์ชั่นละครหรือภาพยนตร์ว่าสู้นิยายไม่ได้สักกระผีก ในตอนนั้น ไม่เคยอ่านนิยาย ไม่รู้อะไรกับเขาหรอก... แต่ได้ดูละครตั้งแต่ตอนเด็กกก เวอร์ชั่นจอนนี่-สลักจิต นึกภาพจอนนี่พี่รินตัวดำปี๋จูบลาคุณสลักจิตที่เล่นเป็นน้องดาบนเตียงนอนในฉากจบก็ร้องไห้ๆๆ (ทั้งๆ ที่ดูไม่ค่อยจะรู้เรื่อง) แล้วพอโตหน่อยประมาณ 4- 5 ปีที่แล้ว ได้ฟังพี่บรู๊ครินพูดคำว่า “อนุญาต” ให้น้องดาอ๊บๆ ที่ขอลาไปสู่สุขติฟังก็น้ำตาไหลพรากๆ แทบจะลงไปแดดิ้น แหกปากร้อง “ไม่อาวๆ ไม่ให้น้องดาตายๆ” อยู่ตรงนั้น และเมื่อไม่กี่เดือนก่อนยูบีซีนำเอา “คำมั่นสัญญา” เวอร์ชั่นพี่หนุ่มสันติสุข (หล่อมากกก) กับพี่แหม่มจินตรา มาให้ดูเป็นขวัญตา ก็ตระหนักได้ว่า นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย ทำไมมันเศร้าซึ้งได้ทุกยุคทุกสมัย และเมื่อคุณนายแม่ได้ยินเสียงเพรียกนั้น ประโยคเดิมๆ ก็แว่วเข้ามาในหู... “สู้นิยายไม่ได้สักกระผีก” เอาก็เอาวะ... ลองสักตั้ง ให้มันตายกันไปข้างหนึ่ง... และแล้ว “คำมั่นสัญญา” ที่รอคอยก็มาวางประดับในห้องนอน... 1 วันผ่านไป... 2 วัน 3 4 ...1 อาทิตย์... ไม่กล้าหยิบมาอ่านอ่ะ ลำพังชีวิตก็รันทดอยู่แล้ว ไม่อยากอ่านอะไรเศร้าๆ ไว้ก่อนๆ ผ่านไปโน้น 2 อาทิตย์เต็มๆ ทนไม่ไหวเป็นไงเป็นกัน A Soldier's Daughter Never Cries ลูกทหารต้องไม่ร้องไห้ ลูกทหารต้องอดทน เหมือนที่พี่รินบอกน้องดา น้องดาทำได้ แต่หนูทำไม่ได้ พ่อจ๋าลูกขอโทษ ลูกเสียน้ำตา และน้ำมูกมากมาย ให้นิยายเรื่องนี้ อ่านไปฟืดฟาด สะอึกสะอื้นปริ่มจะขาดใจ... ทำไม ทำไม และทำไม ทำไมพี่รินต้องเป็นลูกจ่าไหว ทำไมพี่รินต้องเจียมตัวขนาดนั้น รักแล้วต้องลุยสิพี่ ทำไมพ่อแม่น้องดาต้องตาย แล้วทำไมน้องดาต้องตาย... ทำไมหนูต้องซื้อนิยายเรื่องนี้มาอ่าน ทำม้ายยย โซซัด โซเซออกจากห้องด้วยสภาพตาแดงก่ำ ทำเอาคุณนายแม่งง ก็จะใครล่ะ เพราะแม่น่ะแหละ โฆษณาชวนเชื่อดีนัก เชื่อแล้วเป็นไงล่ะ กว่าจะรอดมาได้แทบตาย... มานั่งถกกับแม่ต่อว่าทำไมเรื่องต้องเศร้าขนาดนั้น แม่ว่าเพราะพี่รินเจียมตัวเกินไป เราว่าอ้าวถึงยังไงคุณรจนาเขาก็ไม่ยอมอยู่แล้วเพราะเขาคิดเสมอว่าพี่รินไม่น่าเป็นลูกจ่าไหว ยังไงเขาก็ไม่ยอม แต่จะว่าไปพี่รินก็ใจร้าย ตั้งแต่รับกระบี่ก็หายไปเลย ที่เจ็บปวดที่สุดคือตอนที่น้องดาแวะมาหา ‘หลงพ่อ’ พี่รินอยู่แท้ๆ แต่ไม่ยอมออกมาพบ โอ้ยยย บาด โทษกันไปโทษกันมา จะความผิดใครถ้าไม่ใช่คุณทมยันตี ฮื้อ โทษฐานที่สร้างผลงานทรมาณใจคนอ่านออกมา... ละเมียดละไม บาดลึก ทำน้ำตารื้นได้ทุกตอน รื้นไปกับการดำเนินเรื่องสลับอดีตกับปัจจุบัน ที่ทำให้เราสัมผัสได้ว่าชีวิตของพี่รินและน้องดา เต็มไปด้วยความทรงจำงดงาม แสนสุข ในวัยเด็ก ทั้งสองผูกพันเกินกว่าที่ใครจะเข้าใจ ...แถมโตมาแล้วเป็นประเภทพูดน้อยต่อยหนัก ปล่อยมาแต่ละทีทำเอาแทบน็อค ประทับใจที่น้องดาเลือกชุดขาววันงานรับกระบี่พี่ริน พี่รินขึ้นไปร้องเพลงบนเวที ฉากพายเรือ และอีกมากมาย ที่ล้วนแล้วแต่แสดงให้เห็นถึงความรักที่หนักแน่น มั่นคง ทุกอย่างช่างลงตัว และงดงาม... มิน่าคุณแม่ถึงปลื้ม (จบ) เราก็ปลื้มมากๆๆ อ่านแล้วถึงกับอิน เก็บมาคิดเป็นวรรคเป็นเวร ว่าถ้าเราเป็นน้องดาจะทำยังไงน้อ จะยอมแต่งงานกับคนที่ไม่รักรึเปล่า หรือจะเก็บกระเป๋าหนีตามพี่รินไปดี คิดไปคิดมาก็คิดได้ว่า ตั้งแต่เด็กยันโตไม่เคยพบพานลูกคุณจ่าที่หล่อและแสนดีอย่างพี่รินเลยสักคน... เฮ้อ รอดจากการเป็นมะเร็งมาได้อย่างหวุดหวิด   Create Date : 17 ตุลาคม 2549     Last Update : 17 ตุลาคม 2549 11:34:48 น. Counter : 768 Pageviews.   11 comment Share Tweet

เมินเสียเถิดไวท์เทนนิ่ง ของอย่างนี้มันอยู่ที่ใจจ้า >> "ยาใจนายเพลย์บอย" ยาใจนายเพลย์บอย เมินเสียเถิดไวท์เทนนิ่ง ของอย่างนี้มันอยู่ที่ใจจ้า ท่ามกลางค่านิยมแห่งความขาว ขาว ขาววว และ ขาววววว ตั้งแต่ฟันขาว(อันนี้รับได้) ผิวขาว(ก็ยังพอทน) ไปจนถึงจั๊กกะแร้ขาว (อืม... ต้องขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย^^) ใครจะไปเชื่อว่าบนแผงหนังสือจะปรากฏหนังสือปกสีชมพูสดใส ที่มีพระเอกทำหน้ากรุ้มกริ่มตัวขาวๆ โอบกอดนางเอกตัวดำปิ๊ดปี๋ตัดฉับกับสีปกสุดๆ วางหราอยู่ไม่เกรงใจใคร... ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ในเมื่อ “ยาใจนายเพลย์บอย” ปรากฎอยู่ที่แผงแล้วนี่ ก็คงเหมือนกับคำโปรยเค้าล่ะ ความรักเป็นเรื่องไม่เข้าใครออกใครซะจริงๆ เมื่อเมดสาวหน้าปลาดุกแถมตัวดำมะเมื่อมอย่าง ‘กลอยใจ’ ถูกคุณนายเนื้อทองส่งมาปราบลูกชายจอมเจ้าชู้แท้ๆ แต่ไหงทำไปทำมา เมดจอมซ่าส์ทำท่าจะไปตกหลุมรัก เจ้านายเพลย์บอยตัวฉกาจล่ะเนี่ย แล้วเขาจะสนเธอเหรอ ก็หน้าแปลกซะขนาดนี้ แถมยังต้องฝ่าด่านบรรดาสาวๆ อีกล้านแปด แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว มาช่วยกันลุ้นเอาใจช่วยเมดสาวกันดีกว่า ว่าจะปิดตำนานเจ้าชู้ของเจ้านายสุดหล่อได้หรือไม่ ว่าด้วยเรื่องของ ‘กลอยใจ’ เมดตัวดำ กับ ‘คุณไอซ์’ เจ้านายแสนเจ้าชู้ผู้ชอบหว่านเสน่ห์ให้สาวๆ ไม่เว้นแต่ละวัน แต่ก็ใช่ว่าจะหว่านสุ่มสี่สุ่มห้าเน้อ เพราะอย่างกลอยใจหรือที่เขาเรียกว่า ‘ยัยปลาดุก’ เนี่ย พระเอกของเราเขาบอกว่าขอผ่าน หุหุ แต่อ่ะนะ หญิงชายอยู่ด้วยกัน เห็นหน้ากันทุกวัน มันก็ต้องมีหวั่นไหวบ้างละน่า แถมทั้งคู่ยังเป็นพระเอกนางเอกอีกต่างหาก (ที่ยังไงก็ต้องคู่กันนี่จริงป่าว อิอิ) กลอยใจน่ะไม่ต้องพูดถึง เพราะหลงเสน่ห์ความขาวล่ำของคุณไอซ์ไปเรียบร้อย แถมยังจ้องจะลวนลาม เพราะอดไม่ไหวกับความขาวของคุณไอซ์อยู่ตลอดเวฯ (ร้ายจริงๆ ^^") แล้วคุณไอซ์ก็คุณไอซ์เท้ออ เหอะ เหอะ ใครเสร็จใคร อะไรยังไง หนูมอญไม่บอก อยากรู้ไปอ่านเองละกันนะคะ ฮี่ๆๆ ที่ชอบที่สุดคือเนื้อเรื่องมีจุดพลิกผันที่ดี ที่มีส่วนทำให้ตัวละครตัดสินใจ ที่จะเลือก ลด ละ เลิก หลีกหนี หรืออะไรอีกมากมาย และภาษาที่ใช้ก็เรียบๆ ง่ายๆ ตรงๆ ได้ใจความ ไม่ต้องพร่ำพรรณา ไม่ต้องสวยงาม แต่มันรู้สึกได้ว่าจริง และความจริงนี้เอง ที่เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งที่หนูมอญสัมผัสได้จากเนื้อเรื่อง... เหมือนอย่างในหน้าคำนำผู้เขียน ที่กล่าวไว้ว่า ‘ความรักไม่ว่าจะเป็นของคู่รักใดก็คือความรัก ล้วนแล้วแต่น่าสนใจ น่าค้นหาที่มาของความรัก ว่าก่อตัวขึ้นในใจของคนสองคนได้อย่างไร ผู้เขียนจึงชอบเขียนนิยายรักที่พระเอกนางเอกเป็นคนธรรมดาทั่วๆ ไป ที่อาจเคยเดินสวนกับเรา ขึ้นรถเมล์คันเดียวกับเรา จอดรถติดไฟแดงข้างๆ เรา...’ ‘ว่างๆ ลองมองไปรอบตัวคุณสิ เห็นคู่รักสักคู่ไหม พวกเขาดูแตกต่างกันหรือเปล่า ลองตั้งคำถามในใจ หรือเดาเล่นๆ ว่าพวกเขามาพบกัน และรักกันได้อย่างไร’ สิ่งนี้เติมความสมบูรณ์ให้กับเรื่องได้เป็นอย่างดี คุณไอซ์เจ้าชู้จริง (เคย) เลวจริง (ขอโทษนะคะคุณไอซ์ แต่อย่ามาเถียงนะคะ) กลอยใจดำยังไงก็ดำยังงั้น จนยังไงก็ยังงั้น ไม่มีว่าเธอปลอมตัวมา หรือเป็นลูกคนรวยที่พลัดพรากจากแม่ที่แท้จริงมาหลายสิบปี สิ่งที่เราเห็นคือความจริงของตัวละครตัวนี้ ทั้งความเป็นตัวตน และความจริงใจ เธอใช้ความเป็นเธอเพื่อพิสูจน์ตัวเอง หนูมอญเป็นผู้หญิงยังชอบผู้หญิงคนนี้เลยให้ตาย ‘ซื่อ แต่ไม่โง่’ และไม่ต้องพึ่งพาไวท์เทนนิ่งอีกด้วยยย (เอ้า เฮ!) ‘ยาใจนายเพลย์บอย’ น่าจะเป็นนิยายที่เติมเต็มความฝันของสาวผลิตภัณฑ์สีส้ม (สำหรับผิวสองสี-ผิวคล้ำ) ให้กลับมาสดใส คล้ำอย่างเป็นธรรมชาติ งามจากภายใน วู้ววฮู้ ว่าแล้วก็ไปตามล่าหาเพลย์บอย หล่อ ล่ำ รวย อย่างคุณไอซ์กันเถิดสาวๆ **ขอขอบคุณwww.bluebell-press.com สำหรับภาพปกค่ะ**   Create Date : 21 กันยายน 2549     Last Update : 22 กันยายน 2549 9:01:23 น. Counter : 493 Pageviews.   5 comment Share Tweet

อคิราภ์... อาทิตย์แห่งทะเลทราย... บุตรชายแห่งธาตวากร อาทิตย์แห่งทะเลทราย อคิราภ์... อาทิตย์แห่งทะเลทราย... บุตรชายแห่งธาตวากร รักใสๆ ของจอมโจรหนุ่มใจดีผู้ปกครองอาณาจักรแห่งทะเลทราย กับฟ้าหญิงต่างนครผู้แสนซนที่หลบหนีพิธีอภิเษกสมรสมาอยู่กับดินกินกับทรายกับเขา ผู้เปรียบเสมือน “อาทิตย์แห่งทะเลทราย” ความจริงแล้วเขาคงไม่ต้องพานพบกับเรื่องราวยุ่งยากในหัวใจเช่นนี้หรอก หากค่ำคืนนั้นเขาไม่เข้าไปปล้นขบวนเสด็จของฟ้าหญิงมัณตรินีแห่งเนตรานคร ซึ่งเขาเพียงต้องการสมบัติมีค่าเอาไปจุนเจือผู้คนใต้การปกครองของเขาเท่านั้น แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าเผลอยอมให้ฟ้าหญิงตามติดมาได้ยังไง และก็ยิ่งไม่รู้อีกเช่นกันว่าทำไมอยู่ๆ หัวใจของเขากลับถูกฟ้าหญิงองค์น้อย “ปล้น” ไปได้ง่ายๆ เช่นนี้... หนูมอญอยากจะลองReview หนังสือกับเค้ามานานแล้วละค่ะ แต่ยังไม่มีโอกาสซะที จนหนังสือที่อ่านๆ มาก็เริ่มจะหลงๆ ลืมๆ เนื้อเรื่องไปจนจะหมดแล้ว^^ เดชะบุญ หนูมอญได้ไปงาน ‘อัมรินทร์บุคแฟร์’ มา และก็แอบเห็นว่าโอ้โหเฮะ หนังสือแนวทะเลทรายนี่มีหลายเล่มเหมือนกันนะนี่ แถมปีหน้าคุณบอย ถกลเกียรติจะนำ ‘ฟ้าจรดทราย’ นิยายแสนรักของใครหลายๆ คนมาสร้างเป็นละครเวที (เห็นโปสเตอร์แล้วน่าดูมากๆๆ เลยเอามาแปะไว้ให้ด้วย เผื่อใครยังไม่เห็น^^) สวย และเปี่ยมพลังทะเลทรายแท้น้อ ทำเอาอยากดูมากๆๆ ไปเลยค่ะ หุหุ อะนะ หนูมอญเลยอยากจะลองอ่านแนวนี้ดูบ้างจะได้ดูอินเทรน ฮี่ๆ แต่ไอ้ครั้นจะหยิบเอา ‘ฟ้าจรดทราย’ มาอ่านเลยก็เกรงจะหลงรักชารีฟตายไปก่อน (ความจริงคือตอนนี้ไม่อยากอ่านอะไรยาวๆ) ก็เลยเหลือบไปเห็นหนังสือสีขาวๆๆ ปกหวานๆๆ แต่เอ๊ะ มีคำว่าทะเลทรายแฮะ... อืมๆๆ น่าอ่านดีแท้ ก็เลยหยิบติดไม้ติดมือกลับมาซะเลย (อ้าวเฮ้ย... หยิบมาเฉยๆ ยังไม่ได้จ่ายตังค์เลยหนิ 555 ล้อเล่นเน้อ) แต่ก็เพิ่งมีโอกาสได้หยิบมาอ่านเมื่อสองวันที่ผ่านมานี่แหละค่ะ และก็คิดว่าได้ฤกษ์งามยามดี (ซะที) ที่จะหยิบนิยายสักเล่มมาเล่าสู่กันฟัง^^ ‘อาทิตย์แห่งทะเลทราย’ เป็นเรื่องโรแมนติกท่ามกลางบรรยากาศทะเลทรายอันร้อนระอุ ของ ‘อคิราภ์’ จอมโจรแห่งทะเลทรายผู้ใจดี กับ ‘เจ้าฟ้าหญิงมัณตรินี’ ผู้หลบหนีการแต่งงานแบบคลุมถุงชน จริงๆ แล้วเนื้อเรื่องก็ดำเนินไปตามสูตรนิยายรักหวานแหวว แต่ด้วยความที่นิยายเล่มไม่หนาก็เลยอ่านจบไปแบบไม่รู้ตัว... สร้างความเพลิดเพลินได้ดีนักแล แต่คิดว่าถ้าเพิ่มรายละเอียด เพิ่มความลึกให้ตัวละครมากกว่านี้ ก็คงกลายเป็นนิยายเล่มหนาที่น่าอ่านอีกเล่มเหมือนกัน... จริงๆ ก็คือแอบเสียดายค่ะที่สั้นไปหน่อย เลยยังลงลึกไปกับเรื่องราวได้ไม่มากเท่าที่ควร แต่ว่านะ... แอบเดาพล็อตเรื่องผิดนิดนึงด้วย คือตอนแรกคิดว่าพระเอกน่ะแหละเป็นเจ้าชายอีกเมืองที่ปลอมตัวมา แต่ด้วยความที่ชอบโลดโผน ก็เลยทำตัวเป็นโจรทะเลทรายมาปล้นคนอื่น เอิ๊กๆ คิดไปได้ไงเนี่ย เจ้าชายที่ไหนเค้าจะทำกันล่ะ เอาเก็บไว้สร้างนิยายของตัวเองจะดีมั้ยน้อ อิอิ อย่างไรก็ตามมีจุดที่ชอบมากๆๆๆ ในนิยายเรื่องนี้ ซึ่งนั่นก็คือประโยคโดนๆ หลายประโยค ประมาณว่า คุณลิปิการ์ค้า คิดได้อย่างไรนี่ ฆ่ากันเลยดีกว่า ยกตัวอย่างเช่น อะแฮ่มๆ ‘ธาตวากรไม่ใช่ของข้า แต่ข้าต่างหากที่เป็นของธาตวากร’ โดนไปหนึ่งจึ๊ก ‘อคิราภ์... อาทิตย์แห่งทะเลทราย... บุตรชายแห่งธาตวากร’ เอาไปอีกดอก ‘หากรักใครแล้วจะไม่แปรเปลี่ยนง่ายดาย ดังเช่นเม็ดทรายต้องสายลม มีแต่จะมั่นคงแข็งแรง ดุจตะบองเพชรที่ยืนหยัดบนผืนทราย’ อันนี้ไม่ต้องพูดถึง มาเป็นชุด ตายไปเลยย^^ สรุปสุดท้าย... 'อาทิตย์แห่งทะเลทราย' ก็เป็นนิยายหวานๆ เบาๆ เพลินๆ ที่มีภาษาสวยโดนใจ^^ ...แล้วก็ได้ข่าวว่ามีภาคต่อด้วยใช่มั้ยนี่ อืมๆๆ ลองไปหามาอ่านอีกดีกว่าค่ะ **ขอบคุณรูปภาพปกจาก //www.yayee-yajai.com/ และเพื่อนสมาชิก //www.pantip.com สำหรับรูปฟ้าจรดทรายด้วยค่ะ**   Create Date : 20 กันยายน 2549     Last Update : 20 กันยายน 2549 20:05:20 น. Counter : 1227 Pageviews.   10 comment Share Tweet

• N_BEE810
• asita
• icebridy
• ~:พุดน้ำบุศย์:~
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com