๏ พ่อสอนลูก

๏ หากเค้ามิได้ใส่ใจ
ก็จงเอาความในนั้นมาบอกฉัน
ศักดิ์ศรีเรามีมากกว่านั้น
ไม่ได้ใส่ใจกันไม่เป็นไร

๏ ทำได้แค่หยิบยื่นโอกาส
หากไม่ขีดไม่วาดเรื่องของใคร
จงเอาดวงธรรมนั้นกลับไว้
แล้วมามอบให้เราดั่งตั้งใจดังเดิม

๏ แล้วสิ่งนั้นจะไม่มีชีวิต
เป็นแค่คำลิขิตขีดเสริม
มีเพียงถ้อยคำแต่งเติม
ที่ผูกเรียงไว้อย่างเดิม​ "เพียงเท่านั้น"๚

 ๏  สัจจะใดเราเอ่ยแล้ว..... จงจำ
ใช่แค่เพียงน้ำคำ... บอกไว้
แต่คือสัจจะธรรม... แข็งแกร่ง
จากจิตลิขิตไซร้... ใช่เพี้ยงลืมหลง๚
                    
๏สิ่งใดควรคู่แล้ว... ควรครอง
หากต่างด้วยครรลอง... ห่างแล้ว
เพียงหนึ่งสิ่งควรตรอง... ตริอยู่​ พ่อเฮย
สติคงมั่นมิแคล้ว.... อย่าได้ลืมหลง ๚๛

ดวงแก้ว​ ดวงธรรมหนึ่งใดนั้น
ที่เก็บสะสมเอาไว้เรียกว่าประสบการณ์ใดใด​
มันจะเปล่งประกายและมีค่า
ต่อเมื่อ​ มอบให้คนที่เห็นคุณค่าของมัน​
และใส่ใจดูแลด้วยเห็นว่าเป็นสิ่งมีค่า
เช่นเดียวกันกับเราเพียงเท่านั้น​

ถ้าดวงแก้วดวงธรรมนั้นถูกวางทิ้งคว้าง
​ มิได้รับการดูแลใส่ใจ​ จงนำมันกลับมา
มอบให้คนที่เหมาะสมและเลือกเฟ้นแล้ว
ดังเดิม​ สัจจะเราเอ่ยเช่นไรความเป็นจริง
ก้อจะเป็นเช่นนั้น​ ไม่ได้ใส่ใจกัน​ ไม่เห็นถึงคุณค่า
ก้อเก็บกลับมาดูแลเอง
เป็นเช่นนั้น

"จงเป็นผู้ทรนงอย่างแท้จริง
ครุฑใดฤๅคือ ​""ผู้กราบกราน"

กรวี
200966

กรวี
200966

 

Create Date : 24 กันยายน 2566		1 comments
Last Update : 11 ตุลาคม 2566 15:40:13 น.
Counter : 226 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet