"แม่เคยบอกว่าตอนเราเล็กเล็ก แม่เรียกเราว่าที่รักทุกคำ เราก็ซึ้งแต่ไม่เคยซึ้งเท่าวันนี้ที่ได้รู้สึกเมื่อได้เรียกลูกของเราเช่นนั้น มันกลั่นออกมาจากหัวใจเลยจริงจริง"


ใช่จริง ๆด้วย มีความสุขมากๆ ความรักมันหลั่งออกมาในขณะที่เรียกลูก(เราเรียกดาร์ลิง) แล้วลูกชายก็หันมายิ้มหวานกับแม่ ไม่ได้เป็นแม่คน จะไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกอันนั้นได้เลย

นู๋ก้อย คาดว่านาฬิกาในตัวนู๋ก้อยติ๊งต่องจริงจริงแฮะ อารมณ์อินเช่นนี้ ต้องมีดาร์ลิงอีกคนแล้ว ความสุขมันจะทวีคูณขนาดไหน เนอะเนอะ น้องโจน่ารักซะขนาดนั้นไม่รักไม่หลงยังไงไหว

มาฟังแม่ ๆ เขาคุยกัน....ง่ะ..เรายังไม่มี...มาเยี่ยมก๊า

เห็นด้วยเลยค่ะ ตั้งแต่มีลูก เราเองก็รักแม่ขึ้นกว่าก่อนอีก ตอนนี้อะไรอะไรก็เลยต้องตามใจทั้งยายทั้งหลาน

แวะมาเยี่ยมที่บล๊อกคุณไอซ่าค่ะ

น้องราฟาเอลอายุพอๆกับน้องวิลล์เลยค่ะ ตอนนี้น้องวิลล์เริ่มทานเนื้อสัตว์แล้ว สองวันที่ผ่านมาเพิ่งจะบดปลากะพงใส่ลงไปในข้าวตุ๋นให้วิลล์กินเองค่ะ ซัดเรียบไม่เหลือหลอเลยค่ะ

คนเป็นแม่นะคะ ก็ต้องห่วงลูกเป็นของธรรมดาแหล่ะ ยังไม่อยากให้เค๊าได้ชิมของที่ยังไม่ควรชิม (ของหวานๆเนี่ย เด็กยิ่งติดง่ายๆอยู่ด้วยนะคะ)

มีลูกแล้วยิ่งรักแม่มากๆๆๆขึ้นไปอีกไม่รู้กี่เท่าตัวค่ะ

แวะมาทักทายน้องหญิงจ้า..
ไปดูโพรไฟล์ของน้องหญิงมาหละ เลยต้องเรียกน้องจ้ะ อิอิ
เห็นด้วยค่ะ มีลูกแล้่ว ทำให้รักแม่มากขึ้น ฝากหอมแก้มน้องราฟาเอลด้วยนะจ้ะ...

น้องหญิง..สุขสันต์วันแห่งความรักจ้า...