I-Queer ชีวิต ตัวตน ผู้คน ความรัก
จากมุมมองมุมหนึ่ง ของชายรักชาย
|
||||
les feuilles mortes ช่วงนี้ดวงอาทิตย์ไม่ค่อยได้โผล่ออกมาฉายแสงเท่าไหร่ แต่ทำตัวเหมือนสาวน้อยเอียงอางแอบอยู่หลังม่านเมฆ ฟ้าเลยหม่นเลยทึมด้วยปุยเมฆสีเทาจางๆที่แผ่ไปเต็มแผ่นฟ้า เดี๋ยวๆก็ปล่อยสายฝนเม็ดเล็กเม็ดน้อยเหมือนกับฉี่จั๊กจั่น เหมือนฝนก็ไม่เต็มใจจะโปรยสายเหมือนเคย ทุกอย่างดูเฉื่อยเนือยจนเกือบจะหยุดนิ่ง ใบไม้ที่เคยเขียวสดอยู่เมื่อวาน ก็ออกอาการถอนใจเริ่มปล่อยให้ความร่วงโรยมาเยือน จากสีเขียวเริ่มแปรเป็นเหลือง บางใบของบางต้นเดี๋ยวคงเปลี่ยนเป็นเหลืองทองหรือส้มจัดจ้าน หลายใบของหลายต้นก็จะจบลงด้วยสีน้ำตาล แห้งกรอบ และบอกลา ลาจากกิ่ง ลาจากต้น ขอลาลงสู่ผืนดินเบื้องล่าง ปล่อยให้ลำต้นกิ่งก้านยืนเหงาไร้ใบบัง เพื่อนเราบอกว่า พ่อจะร้องไห้ทุกครั้งที่ได้ยินเพลงนี้ เพราะคิดถึงคู่ชีวิตที่จากไปอย่างกระทันหัน จากไปอย่างไม่มีสัญญาณว่าจะลาจากในเร็ววัน หากแต่เหมือนเปลี่ยนสีจากเขียวเป็นน้ำตาล และปลิวหล่นหายไปจากขั้วใบ ในชั่วพริบตา ปล่อยให้ใบไม้ข้างๆเขียวอยู่อย่างโดดเดี่ยว เมื่อสองวันก่อนที่ร้านอาหารริมทาง เราเห็นคุณตากับคุณยายนั่งกินอาหารกลางวันด้วยกันอย่างเงียบๆ เป็นความสงบที่บอกเล่าเรื่องราวให้เราได้ฟังหลายเรื่อง ...ความร้อนความหนาวความอบอุ่นของอากาศและจิตใจ ที่ทั้งสองได้ผ่านมาด้วยกัน จนถึงวันนี้ที่มานั่งอยู่ด้วยกันอีกวันนึง ยังเป็นใบไม้ที่ยังคงประดับกิ่งก้านอยู่คู่กัน จากใบที่เคยเขียวสดด้วยกัน จนเปลี่ยนเป็นสีส้มสดใสด้วยกัน การจากลา สักวันคงมาถึง แต่เวลาที่ยังเหลืออยู่ ย่อมสำคัญยิ่งกว่าเวลาของการลาจาก เวลาที่ถูกนับถอยหลังน้อยลงไปเรื่อยๆ เวลาที่ทำให้ใบไม้เปลี่ยนสี และทำให้จำต้องละขั้วใบในที่สุด เราคงบอกไม่ได้ว่าเราเป็นใบไม้ที่กำลังเขียวสด ที่ยังคงจะไม่เปลี่ยนสีในเร็ววัน และจะยังคงอยู่คู่ใบไม้สีเขียวข้างๆไปเรื่อยๆ เนื่องจากฤดูใบไม้ร่วงยังอยู่อีกห่างไกลนัก ...เราคงบอกไม่ได้ เราคงเพียงแต่บอกได้ว่า ไม่ว่าเราจะอยู่ในช่วงเฉดสีใดๆ เราขอมีใบไม้อีกใบอยู่ข้างๆ ้และเมื่อฤดูใบไม้ร่วงเดินทางมาถึง ไม่ว่าใบใดจะปลิดขั้วลาลงดินไปก่อน ปล่อยให้อีกใบนึงแกว่งไกวอย่างหงอยเหงา ต้านสายฝนอันหนาวเย็นอย่างโดดเดี่ยว ผ่านช่วงเวลาที่ดูแสนยาวนาน และทรมานนัก เพราะท้ายที่สุดอีกใบนึงก็จะต้องปลิดปลิวตามกันไป ... ก่อนที่สายลมหนาวเหน็บระลอกแรกจะพัดผ่านมา ... ...and i miss you most of all my darling when autumn leaves start to fall... //www.flickr.com/photos/kamoda/305675966/ เพลงมันเศร้านะครับ มานั่งฟังเพลงด้วยคน ^-^
โดย: Wild Strawberries วันที่: 17 กันยายน 2551 เวลา:8:09:04 น.
เสียงร้องเศร้าเหลือเกินค่ะ สัมผัสถึงอารมณ์ของความหม่นหมองนะ
ความรัก...ทำให้คนเราผูกพันกันเสมอ ...คุณเข้าใจเปรียบเทียบความงามของธรรมชาติกับความรู้สึกนะคะ... ...อ่านแล้วเพลินดีค่ะ... โดย: หลักไมล์ วันที่: 17 กันยายน 2551 เวลา:13:07:25 น.
"เราคงเพียงแต่บอกได้ว่า
ไม่ว่าเราจะอยู่ในช่วงเฉดสีใดๆ เราขอมีใบไม้อีกใบอยู่ข้างๆ" ลองหันไปรอบข้างสิคะอาจจะมีใบไม้ใบอื่นซ่อนอยู่หลังใบคุณก้อได้นะคะ เพลงเศร้าเคล้าน้ำตาจัง โดย: คนอ่อนไหวกับใจอ่อนหวาน วันที่: 17 กันยายน 2551 เวลา:14:14:32 น.
อ่านแล้วนึกถึงบางเรื่องราว
เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง แต่ตอนนี้อยู่ที่ทำงาน เขียนไม่ไหว เดี๋ยวร้องไห้ .. โดย: inmemoir วันที่: 18 กันยายน 2551 เวลา:18:09:31 น.
เพลงเศร้าจัง...แต่เพราะกินใจมากมาย
ตอนแรกนึกว่าจะพูดถึงฤดูใบไม้ร่วงซะอีก จริง ๆ เราชอบต้นไม้ที่ผลัดใบได้นะ แต่พอโยงเข้ากับการจากลาแบบไม่มีวันกลับ... มันซาบซึ้งกินใจจริง ๆ โดย: Almondblist วันที่: 19 กันยายน 2551 เวลา:8:04:39 น.
การจากกันย่อมเป็นธรรมดาที่จะต้องโศกเศร้า
แต่การที่เคยอยู่ร่วมกัน หากมอบความรัก ความสุขแบ่งปันกันเพียงพอแล้ว ก็ถือว่าได้มอบความรักกับคนที่รักอย่างสมบูรณ์แบบแล้วค่ะ ร้านกาแฟตะกั่วป่าโปสการ์ด ยินดีต้อนรับค่ะ ตุลาไปแล้วนะคะ โดย: วีดวาด วันที่: 19 กันยายน 2551 เวลา:9:10:18 น.
ดีใจที่เเวะไปเยี่ยม รออ่าน blog หน้าอยุ่นะครับ
โดย: Wild Strawberries วันที่: 20 กันยายน 2551 เวลา:11:34:15 น.
|
so straight
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] walk down the memory lane, drink fine wine, and live a subtle life... Group Blog All Blog
|
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
อืมม .. การได้รัก ได้อยู่ร่วมกัน มันดีที่สุดแล้วฮะ
อืมม เพลงเพราะดี แต่ส่วนตัวชอบเวอร์ชั่นของ Yves Montand มากกว่า ฟังแล้วเหมือนใจจะหลุดตามไปเลยทีเดียว :)