ตอนนี้เริ่มชินกับการไม่ตามความคิดของใคร 

นอกจากความคิดของตัวเอง....

ตั้งใจไว้ว่า..อยากทำอะไรก็จะทำ...

เพราะเราไม่รู้ว่า พรุ่งนี้จะมีโอกาสได้ทำไม

ถึงเเม้ทำลงไป...ผลที่ได้จะไม่เป็นอย่างที่คิด

มันก็เเค่เสียใจ...ก็เท่านั้น   

ดีกว่าไม่ได้ทำ เเล้วมานั่งเสียใจว่าทำไมไม่ทำ

ฉันก็ไม่รู้หรอกว่า...เวลาในชีวิตจะเหลือเท่าไร

ได้เเต่ภาวนาในใจว่า ขอให้มันเหลือพอที่จะได้ทำ

ในสิ่งที่อยากทำ... ก็เท่านั้น 

ส่วนผลที่จะตามมาเป็นไงก็ชังมันเถอะ..

คิดมากฉี่เหลืองพอดีกัน..ห้ห้า

พยายามจะไม่คิดไปไกล คิดเท่าปัจจุบันเเค่นั้น

อาจจะเห็นเเก่ตัวเพิ่มขึ้น เห็นใจคนอื่นน้อยลงมั่ง