Soaring Yet Rooted
ไม่ว่าคุณจะประสบความสำเร็จจนมีสถานภาพสูงขนาดใหน ขออย่าได้ลืมผู้มีพระคุณที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของคุณ
|
|||||||||||||
ทำธงที่ศิริราช(overnight) จันทร์ 15 มิย. 2555 18.00 น รวมพลที่หอ 11 ระหว่างที่รอก็ได้รู้จักเพื่อนใหม่อีก6คน(หนึ่งในนั้นเขาว่าหน้าเหมือนอรรณพที่สอนเลข) รู้สึกว่ามีคนไปร่วมงานเยอะพอควร 18.45น เดินทางขึ้นรถบัส(สีเหลืองอ๋อย)แล้วออกเดินทาง เนื่องจากเวลาเดินทางเป็น peak hour รถจึงโคตรติด ประมาณ 20.00 มาถึงศิริราช แต่ยังไม่ได้ทำธงเพราะรุ่นพี่พาไปเลี้ยง โดยมีสายรหัสอีกสามสายไปด้วย 20.30-21.45น พี่รหัสพาไปเลี้ยงพิซซ่าที่ร้าน พิซซ่าลันตา พิซซ่าที่นี่พิเศษตรงที่ใช้เตาถ่านในการอบ ขอบอกว่าอร่อยสุโค่ย 8คน ซัดพิซซ่ากันไปสองถาด สปาเก็ตตี้สามจาน ลาซัญญ่าสองจานและผักโขมอบชีสหนึ่งถ้วย กว่าจะกลับมาถึงศิริราชก็เกือบ 22.00น เริ่มทำธงทันที การทำธงนั้นแบ่งเป็นหลายขั้นตอนโดยแต่ละขั้นตอนจะมีกลุ่มที่รับผิดชอบอยู่ ขั้นตอนโดยคร่าวๆมีดังนี้ 1)ผ้าที่ใช้ทำธง(มีรูปพระราชบิดาสกรีนอยู่)จะถูกนำมาตีเส้นแล้วนำไปให้หน่วยตัด 2)หน่วยตัดจะใช้กรรไกรซิกแซ็กตัดตามเส้นที่ขีดไว้แล้วส่งไปให้หน่วยเย็บ 3) หน่วยเย็บต้องเย็บขอบของธงเข้ามาประมาณสองเซ็นติเมตรเพื่อเอาไว้ใส่เสาพลาสติกที่ใช้ผูกกับเชือก 4)หลังจากที่ขอบธงถูกเย็บแล้วก็จะถูกส่งมาประกอบร่างโดยจะสอดเสาธงพลาสติกเข้าไปในขอบที่ถูกเย็บไว้แล้วผูกเชือกที่ปลายทั้งสองข้างของเสา 5) หน่วยบรรจุจะนำธงที่ประกอบร่างเสร็จแล้วมาตรวจสอบความเรียบร้อยอีกทีแล้วนำมาเรียงเป็นเซ็ตๆเพื่อบรรจุลงถุงโดยเรียงเป็น 7-6-6-6 รวมแล้วหนึ่งถุงจะมีธงอยู่25ผืน ขั้นตอนการทำอาจฟังดูง่ายแต่มันไม่ง่ายอย่างที่คิดเพราะทุกขั้นตอนเป็นการทำด้วยมือ ไม่มีเครื่องจักรช่วย(ยวเว้นตอนเย็บขอบที่ต้องใช้จักรเย็บ ชนิดเท้าเหยียบ) ทำด้วยความตั้งใจและเน้นที่คุณภาพ ทำให้งานที่ออกมาดูประณีต ที่สำคัญคือทำแบบมาราธอน 9ชั่วโมงเต็ม ทำมันตั้งแต่สามทุ่มจนถึงหกโมงเช้าของอีกวันกันเลยทีเดียว ถึงแม้จะง่วงแสนง่วง ยุงก็กัดขา เสียงก็ดัง แต่พวกเราก็สู้จนถึงนาทีสุดท้าย และผลที่ออกมาก็ถือว่าคุ้มค่าเพราะเราได้ทำธงไปทั้งหมด 6100ผืน เป้าหมายของเราคือแสนกว่าผืน หมายความว่าจะมีคืนทรหดเช่นนี้อีกหลายคืน ธงที่ทำเสร็จแล้วจะถูกนำไปขายโดยนักศึกษาแพทย์ เงินที่ได้มาจะถูกหักต้นทุน และที่เหลือจะถูกนำเข้ามูลนิธิของ รพ.ศิริราช โดยเงินจำนวนนี้จะถูกนำไปช่วยพวกผู้ป่วยยากไร้ ช่วยเด็กด้อยโอกาส และซื้อเครื่องมือการแพทย์ที่จะนำมาช่วยรักษาประชาชน ดังนั้นเราจึงรู้สึกคุ้มค่ากับการอดหลับอกนอน เพราะนอกจากจะได้รู้จักเพื่อนใหม่แล้วยังมีส่วนร่วมในการช่วยเพื่อนร่วมโลกอีกหลายๆชีวิตอีกด้วย ถึงแม้ตอนที่เสร็จกิจกรรม พวกเราจะดูเพลียๆ สะบักสะบอมจนเดินแทบไม่เป็นเส้นตรง แต่เราก็รู้สึกอิ่มเอิบใจแบบว่า "วันนี้เราได้ทำอะไรดีๆแล้วนะ" 6.00น ของเช้าวันใหม่ เสร็จกิจกรรม เพื่อเดินทางกลับศาลายา ขากลับดูเหมือนว่าคนจะน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด แสดงว่าหลายๆคนไม่ได้อยู่ทำธงแบบโต้รุ่งแต่กลับบ้านกันไปก่อน พอตูดถึงเบาะผมก็หลับทันทีเหมือนโนตบุคคอมพิวเตอร์ที่ชัตดาวน์อัตโนมัติตอนแบตเตอรีไกล้หมด พอถึงศาลายาก็ตรงดิ่งกลับหอทั้นที ไม่อาบน้ำ ไม่กินข้าวเช้า ไม่สนอะไรอีกแล้วขอนอนบนเตียงนุ่มๆที่ถวิรหาก่อนละ
|
PS YerDua
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 14 คน [?] It's no use knowing a lot if you can't master what you know. มันแทบจะไม่มีประโยชน์เลยที่จะรู้สิ่งต่างๆมากมายถ้าสิ่งที่คุณรู้นั้นไม่ได้รู้ลึก หรือรู้จริง All Blog
Friends Blog Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
