เพื่อนที่ดีที่สุด..คือตัวของเราเอง..ว๊าว..คมมากค่า..ป้าลิ..

ต้องจด ๆ ... ว่าแต่มนุษย์ขี้เหม็นนี่ไม่แปลกหรอกค่ะป้า..

ถ้ามันขี้หอมซิ จะเหมารถไปดู..ฮิ.ฮิ.เผ่นก่อนดีกว่า..เดี๋ยวโดน

ป้าลิด่าเละ...

ป้าลินี้เล่าเรื่องสนุกจังค่ะ ชอบอ่านตลกดี

หนูนี้ทุกวันนี้มีเพื่อนเป็นคอมพิวเเตอร์ จะกดแรงมันก็ไม่บ่นๆๆ
และก็จริงอย่างที่ป้าลิว่านะ คบเพื่อนแยะ ปัณหาแยะตามว่า ...หนูก็เบื่อ

แวะมาทักทายจ้า

ขอบคุณมากครับ สำหรับคอมเม้นท์ดีๆ แล้วผมจะแวะมาบ่อยๆนะครับ

จุ๊ๆ ปกติคืนละ50,000 ต่างหากละ ..

คิดถึงน๊า

เพื่อนที่ดีทีสุดคือตัวเรา แต่ถ้าเพื่อนที่เลวที่สุดละ ก็คงเป็นตัวเรานั่นแหละ ฉะนั้น อย่าให้กิเสส ตัณหา และสิ่งไม่ดีมาคลอบคลุมตัวเรา

คิดดี ทำดี แล้วจะดีเอง

บางครั้งการได้ใช้ชีวิตอยู่กับตัวเอง และคิดทบทวน ก็มีความสุขดีนะ

at work today is only me, myself and the computer..... noooooooo...

ตามมาแอบอ่านคำคมค่ะ

ขอบคุณที่แวะเยี่ยมนะคะ

เห็นด้วย100%ครับ เพื่อนที่ดีที่สุด ก็คือตัวของเราเองเนอะ!

สวัสดีค่ะป้าลิ ๆ ๆ ๆ (เอ๊คโค่ อิอิ)

หวานมั่กค่ะป้าลิ แต่ว่าคิดถึงจังไม่ได้คุยกันเลย

ป้าลิเขียนนิยายจบยังคะ

ป.ล. ขอบคุณค่ะที่บอก เด๋วจะเปลี่ยนสีให้คนแก่จะได้อ่านง่ายๆ ฮิๆ แต่ว่าแซ่ปดูที่ notebook ตัวเองมันก็เห็นชัดมากเลยอ่ะค่ะ แล้วหน้าจอมันกว้างด้วยอ่ะป้า แต่พอไปดูที่คอมบ้าน ว้าย อยู่คนละบรรทัด แย่เลย

ประมาณว่า"สูงสุดคืนสูง(วิถีชีวิต)สามัญ"หรือคะป้า
ขอให้มีความสุขมากๆกับลุงตลอดไปค่ะ

โอ้ว..ป้าลิคมจริงๆคะ

คิดถึงป้า

ตอนนนี้เรียนหนัก ไม่มีเวลาเข้าบล็อกเลยเจ้าค่ะ คิดถึงป้ามาก ยายหิ่นนี่ โลกส่วนตัวสูงมากคะป้าเอ้ย เหอๆๆ ถึงจะบ้าๆๆบอๆๆ แต่ไม่มีเพื่อนเยอะนะ เพราะยิ่งหลายปากยิ่งมากปัญหานี่คือปรัชญาบ้านนอกของยายหิ่น อิอิอิ อยู่คนเดียวกับคอมกับหนังสือสนุกจะตายเจ้าค่ะ หนังสือทำให้ยายหิ่นได้จินตนาการ หลุดออกไปจากโลกแห่งความจริง คอมทำให้ยายหิ่นได้เรียนได้รู้ ได้รู้จักเพื่อนที่ไม่ต้องเจอหน้าเจอตากันก็เป็นเพื่อนกันได้ ไม่ต้องไปรู้เรื่องส่วนตัวเขาเราก็เป็นเพื่อนกันได้นอะ เหอๆๆๆ รักป้าและคิดถึงป้าเสมอจ๊ะ ไม่ได้ลืมนะ วันนี้เข้าแล้ว

หวัดดีค่ะป้าลิ

นางไม้ฯว่าความรู้สึกสงบเป็นความรู้สึกที่ดีนะคะ
ทำให้รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

มาแล้วค่ะป้ามะลิจ๋า ..


นุชก็เคยถามตัวเองเหมือนกัน
ตอนนี้ได้คำตอบแล้วหล่ะค่ะ


เพื่อลูกและเพื่อตัวเอง ..


นุชว่าบางทีความสุขแบบลิงโลด
สู้ความสุขแบบลึกล้ำ ดื่มไวน์ได้น๊า



มีความสุขในทุกๆ วันอย่างนี้ตลอดไปนะคะป้ามะลิ



ปล.นุชก็อึ๊เหม็น ฮ่าๆๆๆๆๆ

กรี๊ดดด ป้าลิจ๋า


นุชจะบอกว่าไอสุขลิงโลดน่ะค่ะ
มันสู้สุขแบบลึกล้ำไม่ได้อ่ะจ้า


พิมพ์ผิด .. ความหมายผิดเรื่องไปเลย

สวัสดีค่ะ
ขอบคุณนะคะที่แวะไปอวยพรวันเกิดเอมม่า
บางครั้งการที่เราได้อยู่ลำพัง ใจสงบ ได้ทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาในชีวิต เรามักจะพบเรื่องราวที่เหลือเชื่อที่เราได้เป็นคนกระทำลงไป แต่มนุษย์มักให้อภัยตัวเองเสมอค่ะ

ใช่ค๊ะป้า...
บางท่าน อาจ ลืมไปว่า ความสุข อย่างแท่จริงไม่ใช่เพราะของที่เรากำลังเสพสุขอยู่กับมันอยู่ทุกๆๆวัน จนลืมไปว่า..
เรามาจาก ดิน เดินบนดินและก็ใช่ชีวิตบนดิน

บางสิ่งบางอย่างก็สำคัญตอ่การดำรงค์ ชีพ ใน ปัญจุบัน
ถ้าเราขาดมันบางที่ก็อาจทำให้การดำรงค์ ชีวิต ของเราอาจดูลำบาก(ไปบ่าง)แต่ความสุขที่คนเราบางที่อาจได้ลืมมันไปนั้นก็คือ..วันที่เราสามารถ ยิ้มรับกับมัน และ ในบางที่ ที่เรา รู้สึกว่า..ทำไม่วันนี่เราถึงได้รู้สึกอิ่มอกอิ่มในจังน่า.
นั้นก็หมายถึงว่าเราได้รู้สึกถึงความสุขที่แท้จริงในชีวิต
แต่ทั้งนี่ทั้งนั้น ความสุขอย่าง ลิงโลด มันเป็นแค่เพียงชั่วครู่ชั่วคราวและพอมันหมดรถชาติแล้วเราก็ตอ้งไขว่ค้วาหามันไปจนไม่รู้จบ...แต่ ความสุขแบบสุขกาย สบายใจ เป็นความ สุขที่คงทนและถาวร และมันก็คงจะอยู่ไปกับเราตลอดจนชั่วลูกชั่วหลาน(แม่นบอ่ก้า)....ขอให้เป็นวันที่สุขและก็อยู่กับวันที่สุขนะค๊ะป้า(คนข่างๆๆๆป้าด้วยน่าๆๆ)

ป้าคะ ขอบคุณค่ะ ไม่คิดว่า จะมีคนที่เคยเป็นเหมือนหนู 5555

คมมากๆค่ะป้า "เพื่อนที่ดีที่สุดคือตัวเราเอง" ถูกต้อง และ เห็นด้วยมากๆค่ะ คนบางคนเหงาๆๆๆๆ แล้วต้องมีคนมาอยู่เป้นเพื่อน มันก็แป้บๆเท่านั้น ใครจะอยุ่กับเราได้ตลอดไปนะคะ

ดังนั้น...ไม่ว่า วันนั้น วันนี้ วันไหน มีคนที่เรารักอยุ่ใกล้ๆก้ดีแล้ว แต่ที่ดีที่สุด เราต้องรักตัวเองด้วย หมวยคิดอย่างนั้นนะคะ

เพลงเพราะค่ะป้า ขอบคุณที่หามาให้ฟังกันค่ะ

ปอเอากาแฟมาฝากค่ะป้ามะลิ
เทคแคร์นะคะ งุงิ

เพลงซึ้งดีค่ะป้าลิฯ เป็นเพื่อนที่ดีให้กับตัวเองนี่สำคัญมากๆเรยน๊า...ตอนนี้กะลังก้มหน้าหัวทิ่มอยู่กับข้อสอบร้อยข้ออยู่ค่ะ คิดถึงป้าลิน๊า...

หัวใจกะลังสงบ เพื่อจะพบกับความลิงโลดครั้งใหม่อ๊ะป่าวเนี่ย

บล็อกนี้ของป้าลิ ดูจริงใจมากๆ เลยค่ะ
เห็นด้วยค่ะ กับการทำให้ใจสงบ..ความสงบนำมาซึ่งสติ
เมื่อเราอยู่ด้วยสติ..ทุกอย่างก็จะผิดพลาดน้อยลงค่ะ

ที่พูดมาดิฉันยังทำไม่ได้ทั้งหมดหรอกค่ะ แค่เข้ามาพยักหน้าเห็นด้วยกับป้าลิเท่านั้น
ขอบคุณที่แวะไปชื่นชมดอกหญ้าด้วยกันนะคะ

แหม ป้าเดซี่ แอบรู้ทันนะคะนั่น อิอิ

อาจจะได้พบกับความลิงโลด ครั้งใหม่เมื่อไรก็ได้

แต่ตอนนี้แค่รู้สึกสงบค่ะ

เป็นความสุขแบบ ลึกล้ำ ดื่มด่ำ
เหมือนตอนที่ค่อยๆจิบไวน์
ให้ละเลียดผ่านลำคอไปทีละน้อย

คำนี้แม่สามีเคยบอก เคยสอน
อิขวัญแอบเถียงในใจว่า ก็ขวัญกับแม่ไม่เหมือนกันนี่นา


แต่ ณ เวลานี้ก็ได้รู้แล้วว่า การละเลียดใช้ชีวิตนี่มัน วิเศษ จริงๆ

คิดถึงป้าลินะค่ะ

อยู่เพื่อสามีค่ะ มีความสุขเพื่อแม่ อิอิ

สวัสดีค่ะป้าลิ

วันนี้อากาศดีจังค่ะ คิดถึง
แวะมาส่งยิ้มตอนเช้า ๆ ค่ะ :)
อ้อ .. ดื่มกาแฟร้อนๆกันสักถ้วยนะคะ

มาตามเก็บอ่านบล็อกคุณป้านะคะ เพราะหนูไม่ได้เข้ามาทุกวัน แต่ก็มีเวลามากกว่าแต่ก่อน..

อ่านเพลินให้คิดตามไปด้วยดีจังค่ะ..