Bloggang.com : aLwaYs moodY : Spring in Seoul... ไปแล้วไปอีก(ทำไม)

Spring in Seoul... ไปแล้วไปอีก(ทำไม)

กลับมาจะเกือบเดือนละยังไม่เวลา (จริงๆ ขี้เกียจมากกว่า แฮ่ๆ)
จะมาเขียนถึงทริปเกาหลีเลย คราวนี้ไปทั้งหมด 5 วันค่ะ
ไปกัน 3 สาว เหนื่อยเพราะเวลาเราน้อย เดินเยอะมาก แต่ก้อสนุก
ไปคราวนี้ได้สัมผัสวิถีชีวิตของผู้คนเค้าจิงๆ ทริปนี้เปิดตัวด้วยการที่พวกเราโดน final call
กันตั้งแต่สุวรรณภูมิกันทีเดียว ด้วยความเลินเล่อของแพทเองไม่ได้ดูเวลาขึ้นเครื่อง
ดูแต่เวลาเครื่องออก ฮามาก ไปถึงเกทเท่านั้นแหละวิ่ง 4x100 กันทีเดียว เป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย

เราใช้บริการสายการบินเพื่อนบ้าน เวียดนามแอร์ไลน์ เพียงเพราะราคาที่ยั่วยวน
หลังจากจ่ายเงินไปแล้ว(ตั้งแต่เดือนมีนาคม) แพทก้อเกิดอาการจิตตกคิดไปต่างๆนาๆ
พยายามเสริชหารีวิวของสายการบินแห่งชาตินี้ซึ่งมีน้อยมากจนแพทกลัว กลัวจริงๆนะ
แต่พอได้ใช้บริการแล้วถือว่าโอเคเลยทีเดียวค่ะ จากเมืองไทย
เป็นเครื่องแอร์บัสแบบ 3-3

พวกเราเรยได้นั่งด้วยกัน(ทั้งแถว) ระยะระหว่างเบาะกว้างมากนั่งสบาย เห็นอย่างนี้แพทค่อยสบายใจไปได้บาง
เครื่องออกตอนทุ่มครึ่ง ใช้เวลาบินชัวโมงกับห้านาที แอร์กับสจ๊วตมือเป็นระวิงเรยค่ะตอนเสริฟอาหาร
สาเหตุที่ลูกเรือต้องรีบมากมายขนาดนั้นไม่ใช่แค่ระยะเวลาบินสั้นอย่างเดียวแต่เพราะอากาศไม่ดีด้วย
กัปตันสั่งคาดเข็มขัดอยู่นานมากเพราะอาจเกิด turbulence ซึ่งตอนนั้นเราก้อไม่เห็นลูกเรือเลย
แล้วมันก้อมา อย่างแรงมากกกกกกกก น่ากลัวมากกกกกกกกกกก แพทคิดในใจว่าคงไม่รอด
แน่ๆ (ลงจากเครื่องมาแล้วเพื่อนบอกว่า แกทำหน้าตกใจมาก) เพื่อนบอกว่าเค้าชิน
แต่แพทไม่ชิน ไม่มีอะไร คงเป็นเพราะว่าเครื่องเล็กนะแหละ แต่นั่นก้อทำเอาแพทนั่งไม่เป็นสุข
ยิ่งคิดถึงว่าขากลับก้อยังต้องนั่งเครื่องเล็กๆนี้อีก

แต่พอกินอิ่มแพทก้อหลับเรยค่ะ ฮ่าๆ

ถึงเวียดนามตอนเกือบสามทุ่ม โดนบัสเกทก้องงๆ ชั้นมาสายบินแห่งชาติเธอนะยะ ฮ่าๆ
แต่พอนั่งสังเกตสักพักก้อเหมือนกับว่า ขาเข้าทุกลำจะโดนบัสเกทซะส่วนใหญ่ เกทที่ต่อ
จากอาคารจะไว้สำหรับเครื่องขาออกประมาณนั้น (ไม่รู้จิงป่าวนะ เพราะโดนบัสเกททั้งสองรอบเรย)

สนามบินโฮจิมินจ์ หรือ Tan Son Nhat International Terminal เล็กมาก แต่ก้อมีเครื่อง
ขึ้นลงทุกห้านาทีเลยค่ะ พอเข้ามาในตัวอาคารแล้วเราก้อเดินตามป้าย transfer ไปอย่างงงๆ
เพราะประตูที่เชื่อมไปทางเกทขาออกเป็นประตูเล็กมากๆ ขนาดไปถามที่เคาเตอร์พนักงานเค้า
ชี้ว่าทางนี้เราก้อยังไม่แน่ใจ รีรอจนผู้โดยสารคนอื่นๆมาเข้าแถวยาวเยียดแล้วจึงค่อยวิ่งตามเข้าไป

ตรงนี้จะมีเครื่องสแกนสัมภาระและผู้โดยสารอีกรอบก่อนจะออกไปรอที่เกท ซึ่งเกทนั้นจะไม่โชว์ที่
boarding pass ที่ได้รับจากสุวรรณภูมินะคะ เช็คได้ที่บอร์ดก่อนเข้าเครืองตรวจสัมภาระหรือจะไป
เช็คอีกทีตอนที่เข้าไปที่ส่วนขาออกก้อได้ หลังจากที่เดินสำรวจ(หลาย)รอบร้านค้า และ
พบว่าไม่มีสัญญาณWifi ปล่อยฟรีให้ใช้เลยสักจุด เราไปนั่งรอ นอนรอกันอยู่ที่เกท 15
แต่ไหงนี่อีกแค่สิบนาทีจะขึ้นเครื่องทำไมผู้โดยสารเค้าไปไหนกันหมด แล้วไหง แอร์ที่มา
เตรียมเปิดเกทเอาป้ายนาริตะมาตั้ง ชักยังไงแพทเลยอาสาเดินไปเช็คที่บอร์ดอีกที เอาแล้วไง
เค้าย้ายเกท แฮ่กเรย ย้ายจากเกท 15 เป็น 20 ก้อไม่น่าจะเป็นปัญหามากใช่มั้ยค่ะ
แต่เดี๋ยวนะเค้าเรียงเกทกันยังไง ลองนึกภาพนะคะ ได้ช่องที่สแกนสัมภาระหน่ะ คือกึ่งกลางอาคาร
เกท 15 อยู่ทางปีกซ้ายของอาคาร แต่เกทจะไล่จาก 11 , 12...., 15 นั่นหมายความว่า
ทางปีกขวา เกทที่ใกล้ที่สุดคือเกท 16 และ เกท 20 ก้ออยู่สุดปลายอาคารนั่นเอง
อร๊าก วิ่งกันอีกแล้ว ไปถึงเกทคนเยอะมว๊ากกกกกกกกกก ไฟล์นี้เป็นไฟล์บินร่วมกับ KE ด้วย

ไม่รู้ว่าเพราะเป็นแบบนี้ป่าวเราจึงได้นึ่ง Boeing ตัวใหญ่เบิ้ม เครื่องใหม่ ที่นั่งสบายและช่วงขากว้าง
แถมมี PTV ด้วย (ขากลับไม่มีนะเอ้า เป็นเครื่องเก่า 2 - 5 -2 แล้วจอร่วมตรงกลาง เคยนั่งสมัยทำงานใหม่ๆ)
ไฟล์นี้คนเกือบเต็มค่ะ ที่สังเกตคนไทยก้อนิยมใช้บริการเหมือนกัน คงเป็นเพราะไม่เสียเวลาเที่ยว(แถมถูกตังค์ด้วย)

หลังจากเครื่องออก มีแจกสแน็คกับเครื่องดื่มเล็กน้อย จากนั้นเราก้อหลับกันยาวเรย
ไฟในเครื่องสว่างอีกทีตอนตีสาม ง่วงมากแต่ก้อต้องตื่นมาทานอาหารเช้าตุนไว้ ซึ่งอาหาร
ไม่ได้ด้อยไปกว่าสายการบินชาติอื่นเลย ทานได้แต่ไม่อร่อยตามแบบอาหารบนเครื่องนั่นแหละค่ะ

โดยรวมแล้วบริการของสายการบินเวียดนามไม่ได้ขี้เหร่เลยนะคะ สมราคา ที่แพทบอกว่าเครื่องขากลับ
เป็นเครื่องเก่าอาจเป็นเพราะไฟล์กลางวันเป็นช่วง off-peak สังเกตจากไฟล์กลับคนไม่เต็มอ่ะคะ
เห็นคนนอนยาวห้าเบาะเยอะเลยค่ะ อันนี้ก้อต้องรอคนที่เดินทางไฟกลางคืนจากอินชอลมาคอนเฟริ์มอีกที

แต่ทั้งนี้ ก้อไม่ใช่จะมีแต่ข้อดีอย่างเดียว ต้องทำใจกับเพื่อนร่วมเดินทางนิดนึงด้วยนะคะ
ตอนขากลับ แพทเจอตรีนเลยค่ะ จิงๆนะคะ วางแหย่มาระหว่างเบาะเรยน่าเกียจมาก
แล้วก้อยังอีกหลายอย่างกับผู้โดยสารประจำชาติที่แพทเจอ (ซึ่งไม่เกียวกับการบริการของสายการบินนะคะ)

ถึงอินชอนแล้วค่ะ จากนี้ผ่านอิมมิเกรชั่นไปจนถึงเดินทางไปที่พักแพทเขียนไว้แล้ว อ่านที่นี่ค่ะ

เด๋วเอนทรีหน้าแพทจะพาไปเดินเล่นโซลในแบบที่แตกต่างไปจากที่เคยเห็นจากทัวร์เมือสองปีก่อน

อ่าน Winter in Seoul ที่นี่ค่ะ

ปล. ทริปนี้รูปน้อยเพราะรู้สึกไม่ค่อยตื่นเต้น เอาเข้าจริงก่อนไปยังไม่ค่อยรู้สึกอยากไปเท่าที่ควรเลย
แต่ตอนไปถึงแล้วก้อรู้สึกได้ถึงความแตกต่าง ภาพที่เคยจำโซลและประเทศเกาหลีใต้ของแพทก้อเปลี่ยนไป
โปรยไว้ซะขนาดนี้ยังไงอดใจรออ่านกันก่อนนะคะ แล้วจะกลับมาเล่าเร็วๆนี้ ตอนนี้ไม่สบายเจ็บคอแบบทรมานสุดดดดดด..

ปล2. ภาพทั้งหมดถ่ายด้วย iphone 3Gs และ Samsung ST500

Create Date : 05 มิถุนายน 2554

Last Update : 5 มิถุนายน 2554 18:46:05 น.

2 comments

Counter : 3305 Pageviews.

กำลังอ่านเพลินเลย จบซะแล้ว อิอิ...

สายการบินเวียดนามนี่ไม่ค่อยคุ้นหูเลยเนอะ เวลาเดินทางมาที่นี่หรือกลับไทยอ้อมใช้บริการสายการบินของไต้หวันตลอดเลย แต่ประสบการณ์ที่ผ่านมาก็โอเคเลยล่ะ มีครั้งนึงที่ที่นั่งมันเต็ม ก็มีอัพเกรดให้เราไปนั่งชั้นบิสซิเนสด้วย (แต่อาหารก็จากชั้นประหยัดเหมือนเดิม ฮ่าา)

น่าจะ่ถ่ายรูปสนามบินมาด้วยเนอะ จะได้เทียบกับของไทยซะหน่อย สนามบินสุวรรณภูมิอ้อมไม่ค่อยชอบห้องน้ำอ่ะ หลายครั้งเจอชักโครกชำรุด น้ำซึม พื้นเปียก ดูมันไม่สมราคากับสนามบินใหญ่แบบนี้เลย แล้วพนักงานทำความสะอาดบางทีก็ยืนหวีผม ถอนขนคิ้วในห้องน้ำขณะที่พวกเราใช้บริการด้วย ดูมันไม่เหมาะเท่าไหร่ อ๊ะ..เริ่มบ่น ฮี่ๆๆ ยังไงจะรอดูตอนต่อไปนะจ้ะ

โดย: ~ Cerulean Blue ~

วันที่: 7 มิถุนายน 2554 เวลา:19:05:45 น.

ปล.อ้อ...หายเจ็บคอไวๆน้าาาา

โดย: ~ Cerulean Blue ~

วันที่: 7 มิถุนายน 2554 เวลา:19:06:57 น.