ฉันเองตั้งแต่เกิดมา เฝ้าแต่ค้นหาตัวตนว่าอะไรคือสิ่งที่ชอบ และแล้วฉันก็มาถึงบางอ้อ... สิ่งที่ชอบของฉันอยู่ใกล้ตัวฉันมากๆ สิ่งนั้นคือ "ความสุข" 

กว่าจะได้เจอเจ้า " ความสุข " นี้ ฉันก็ผ่านวันเวลามาเนิ่นนานเหลือเกิน 

สิ่งที่พวกเราเฝ้าค้นหา สิ่งที่ชอบ มันหายากแสนเข็ญ ฉันพยายามทิ้งสิ่งที่ฉันไม่ชอบไปทีละอย่าง เรื่อยๆ แล้ววันหนึ่งฉันก็เจอสิ่งที่ชอบ 

"ความสุข" คือสิ่งที่ชอบของฉัน มันง่ายมาก ก็ไม่ทุกข์กับทุกของเราเอง อยู่กับความทุกข์ รู้ว่าทุกข์ และไม่ใขว่คว้าไปเอาความทุกข์ของคนอื่นมาทุกข์ทับถมให้มากขึ้น

วันนี้ฉันอยู่กับปัจจุบันขณะ หากเกิดทุกข์ ก็เห็นว่าเป็นทุกข์ แล้วก็อยู่กับมันให้ได้ ยอมรับแต่โดยดีว่าทุกข์ แล้วก็วางมันไว้ แก้ได้ก็แก้ แก้ไม่ได้ก็ปล่อยให้เจ้าความทุกข์มันดำเนินการตามวิถีทางของมัน

เมื่อเจ้าความทุกข์ มันอ่อนแรงลง สิ่งที่เกิดกับฉันคือ ความสุข และสิ่งนี้คือสิ่งที่ฉันชอบและตามหามันมานาน เมื่อฉันเจอมันแล้ว ฉันก็จะอยู่กับมัน และทำให้เกิดสิ่งที่ใช่ในใจฉัน

คนเราไม่มีอะไรที่แน่นอน สิ่งที่แน่นอนมันก็ไม่แน่นอน ดังนั้นอยู่กับปัจจุบันขณะให้ได้ แล้วก็มองทุกสิ่งทุกอย่างอย่างเป็นกลาง 

อะไรที่ทำแล้วมีความสุขให้รีบทำ และเก็บรักษามันเอาไว้หล่อเลี้ยงจิตใจในวันที่เรามีทุกข์ 

อะไรที่ทุกข์ ก็ให้มองว่าเป็นทุกข์และเข้าใจในทุกข์นั้นๆ และวางมันลง 

อะไรที่ชอบ ก็รีบลงมือทำก่อนที่จะไม่ได้ทำ

รีบตามหาสิ่งที่ชอบและสิ่งที่ใช่ ก่อนที่จะไม่มีเวลาตามหามัน... ธรรมะ คือ ธรรมชาติ