ถึงวันดียี่สิบสี่ธันวาคม ซื้อขนมน้ำท่าหยูกยาไว้

ออกเดินทางตามหา"สมุน" ไพร เห็นว่าใกล้แค่นี้ที่เมืองตรัง

จากภูเก็ตสามร้อยกิโลกว่า ผ่านพังงาผ่านกระบี่มีมนต์ขลัง

สองข้างทางราชพฤกษ์เหลืองสะพรั่ง ชงโคตรังม่วงใสในแดดรอน

ถึงปากเมงหาดเจ้าไหมในดงสน ฟ้าสีหม่นปนเหงาเราพักก่อน

สะบัดแข้งสะบัดขาให้คลายร้อน หาที่นอนคืนนี้ที่"เลย์ตรัง"

ตื่นแต่เช้าชมสวนม่วนเหลือหลาย เปล่งประกายดอกกลมกลมต้องเหลียวหลัง

พู่จอมพลนั่นเองใหญ่โตจัง ยืนนอนนั่งหามุมสวยฉวยกล้องมา

ช้องนางม่วงครามเข้มเต็มขอบรั้ว กระรอกกลัวหัวหายไม่ถือสา

หางสีแดงฟูฟูดูเพลินตา  ตามกันมาปัตตาเวียบานเคลียคลอ

โกสนพุ่มใบเขียวเอ้ะเดี๋ยวก่อน ใครใจร้อนสะบัดสีพู่กันหนอ

ช่างเลินเล่อเลอะเทอะเปรอะทั้งกอ เหลืองละออแต้มแต่งกิ่งก้านใบ

มองด้านบนชนซุ้มชะอุ่มเขียว ดูกลมเกลียวสองพวงสีสดใส

พวงชมพูพวงทองเครือพิรี้พิไร กอดเกี่ยวไว้หายหนาวดูเข้าที 

ดอนญ่าใหญ่ใบเด่นดอกเล็กจิ๋ว ลมพัดปลิวดอกใบเป็นหลายสี

เงยหน้าบนท้องฟ้าร่มรื่นดี ใบโพธิ์ศรีแตกใบอ่อนซ้อนทับใบ

ได้เวลากาแฟยามเช้าตรู่ คอยมองดูยอดกาแฟจ่าสิทธิ์ไว้

หอมกรุ่นกลิ่นกาแฟแบบไทยไทย น้ำยาใต้ขนมจีนน่าลิ้มลอง

ทั้งกล้วยทอดงาดำกำลังสุก

มะพร้าวลูกวุ้นหวานเหมือนเจ้าของ

ไนกี้มาใกล้ใกล้ชำเลืองมอง จะหวงน้องเหมือนพี่หวง เจ้าดวงใจ

จากปากเมงตรงไปถึงทุ่งค่าย ปาล์มเรียงรายตะหง่านฟ้าดูยิ่งใหญ่

ถึงสวนพฤกษศาสตร์อย่างเร็วไว ช้าอยู่ไยไปดูต้นไม้กัน

เถาขอบนางพันพัวกับตอเก่า กิ่งก้านเถาแก่กล้าอย่างที่ฝัน

กระดอเย็นเป็นชื่อแบบสามัญ ต้มยาพลันหายหดหมดอารมณ์

เหลือบตาดูทั่วพื้นหญ้าสีเขียว โด่มาเชียวไม่รู้ล้มชื่อเหมะสม

ลองเหยียบย่ำเด้งกลับมาอย่างน่าชม เทพอุ้มสมสร้างมาอยู่เคียงคู่กัน

ลูกอะไรแดงแดงเป็นกอใหญ่ ชื่อแบบไทยตาเป็ดตาไก่นั้น

คนญี่ปุ่นชอบให้เป็นของขวัญ มอบแด่กันแดนดินอาทิตย์อุทัย

ก่อนจะกลับขยับขาหาที่นั่ง
มองหน้าหลัง ยังวิบไหว
ศูนย์พฤกษศาสตร์ใหญ่โตอีกมากมาย
เตรียมใจกายมาปีนป่ายไล่แข่งกัน

อันดา