จากภูเก็ตเอ็ดอึงถึงเชิงทะเล

สะพายเป้ออกจากห้องขมีขมัน

ขอเนื้อหมูปิ้งหอมๆสักห้าอัน

ข้าวเหนียวนั่นขอด้วยสักหนึ่งจาน

เมื่อท้องเต็มเค็มหวานสำราญแล้ว

กาแฟเย็นอีกแก้วไม่ต้องหวาน

ถอยรถออกจากที่ตะลีตะลาน

ข้ามสะพานสารสินแผ่นดินไทย

สะพานรักเรื่องเล่าเคล้าผีสาง

คอยบอกทางคนขับอยู่ใกล้ใกล้

เล่าให้ฟังคู่รักจมน้ำตาย

เรื่องหญิงชายไม่สมรักหนักอุรา

ถึงพังงาตาหูก็สว่าง

สองข้างทางเรียงรายทั้งซ้ายขวา

ต้นสวาดพาดกิ่งก้านละลานตา

ดอกสีเหลืองเริงร่าท่าเต้นรำ

ขับรถผ่านหลวงพ่อสวดมนต์นะ

ขอพรพระป้องภัยไม่หกคว่ำ

พนมพรมฝนก็หล่นบ่นพรึมพรำ

ค่อยค่อยคลำตามทางแผนที่มา

เริ่มเข้าเขตหุบเขาแห่งป่าฝน

การเดินเท้าเริ่มต้นออกค้นหา

ป่าไผ่ตงต้อนรับงามจับตา 

ตะวันจ้าลอดใบไผ่ใจระรวย

ไม้คลุมดินถิ่นนี้สีสวยแปลก 

สีเขียวแทรกอมฟ้าดูสะสวย

หากเป็นชายหลายรักเจ้าสำรวย

เขียวก็ฉวยฟ้าก็ชม ข่มใจตน

มองไปเห็นใบไม้กำลังผลิ

เริ่มแตกปริออกมาน่าฉงน

มีเรี่ยวแรง แยกแย้ม แง้มให้ชม

ก็สุขสมเก็บภาพมาทาบใจ

มีเพื่อนร่วมเดินป่าสารพัด 

ไม่ได้นัดให้มา เดินใกล้ใกล้

แต่ตัวนี้นิ่งเฉยเลยถ่ายไว้ 

ไม่สนใจ ใครมอง จ้องก็ทน

ดอกไม้ป่าไมรู้ชื่ออย่าถือสา 

โพสภาพมาผ่านตาในป่าฝน

ไม่มากสีมากรักเหมือนบางคน 

แต่บานทนบานอยู่ทุกวี่วัน

ความน่ารักภักดีมีในป่า 

ดูซะให้เต็มตา แหม๋ น่าขัน

เจ้าตัวเล็กพันผูกฤาผูกพัน 

สุดจะกลั้นอมยิ้มอิ่มเอมใจ

เดินช้าช้าชื่นชมยามลมพัด

ดอกไม้กวัดแกว่งไกวใบดอกไหว

เคียงคู่กันฉันและเธอจะปลอดภัย 

รักกันไว้จนฟ้าล่มหรือจมดิน

หางนกยูงสูงเกินจะเอื้อมถึง 

จนวันหนึ่งร่วงลงมาบนแผ่นหิน

คนเดินเท้าอย่างเราได้ยลยิน 

ไม่เคยสิ้นความงดงาม ตามที่เป็น

ใบไม้สี ทองแดงแห่งเขาสก 

ขึ้นจนรกทั่วป่าแต่โดดเด่น

ด้วยสีสันรูปลักษณ์อย่างที่เห็น 

ไม่ใช่เล่นตากแห้งขายรายได้ดี

ถึงน้ำตกยกขาชวนนั่งพัก 

ใช้มือตักน้ำเย็นอย่างเร็วรี่

ใต้ร่มไม้ โขดหิน ลมเย็นดี 

ป่าฝนนี้มากี่ทีก็สุขใจ

อันดา

ซุ้ทโค้งไผ่ตง

เฟิร์น สีสวย

ชบานายพล หรือขี้ครอก

แรกผลิ

เพื่อนร่วมฝัน

ย่านดาโอ้ะ หรือใบไม้สีทอง