B : ไอ้กี้ มีสังคมเขาฝากมาถามเรื่องบุหรี่

คุกกี้ : หืม?

B : คือสังคมเขาสงสัยมึงมานานแล้วว่าทำไมมึงไม่เป็นมะเร็งวะ แล้วมึงกับบุหรี่นี่คือหัวทึบหรือหัวกะทิ

คุกกี้ : หัวทึบสิ แต่มึงไปถามพวกนั้นกลับไปด้วยดิ ที่น่าสงสัยกว่าคือทำไมไอ้หมู นพคุณ กับ ไอ้จิ๊บ จิรวัฒน์มันยังไม่เป็นมะเร็งนี่สิ

B : ก็มันเป็นพวกไม่ได้สูบเหมือนมึง.......คิดว่าเบื้องลึกรู้สึกว่าเพราะจอย ศิรินภาเป็นคนสำคัญในสังคมโลก สังคมเขาไม่ให้คนดีๆอย่างนพคุณหรือจิ๊บต้องตายด้วยอะ

คุกกี้ : มันสำคัญ? พวกนี้สำคัญมากใช่มั้ย?

B : จอยสำคัญไม่สำคัญไม่รู้ ไอ้กูอะพวกสาวกปานวาด แต่จอยนี่ถ้ามันใช่เมียมึงนะ .....

คุกกี้ : กูถึงได้เกลียดตำรวจไง ไม่อยากให้พวกที่คิดว่าตัวเองยุติธรรมมีอำนาจครอบงำพ่อกับแม่กูอะ พวกตำรวจมันคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน อย่ามาคิดว่าทำได้ทุกอย่าง กะอีแค่ความดีจอยเลย  

B :  หรือว่า....จริงๆแล้วพ่อแม่มึงโดนอำนาจที่ตัวผู้หญิงสักคนครอบงำน่ะสิ และไม่ใช่มึงรอดพ้นให้อยู่เหนือจากกฏหมายได้จริงน่ะหรอ

คุกกี้ : ฉันว่างั้นน่ะ  ก็พ่อกูมันบ้าที่จะมีไอ้หมูเพื่อนของไอ้แจ้ที่จะยกให้มาเป็นเพื่อนกูเนี่ย พ่อกูมันเป็นบ้าไง ไม่ได้ชอบขี้หน้าไอ้หมูนพคุณเท่าไหร่หรอก แต่มึงคิดว่าที่สำคัญจริงๆแล้วไอ้หมูมันก็เพื่อนกันใช่มั้ยล่ะ

B : แต่มึงยังมีไอ้จิ๊บที่มันใกล้ชิด

คุกกี้ : สำคัญที่กูเอาไอ้จิ๊บมันเป็นที่พักสูบบุหรี่เพราะกูมันเลิกไม่ได้

B : ......ประโยชน์ของเพื่อนนิสัยดีๆกับมึงมันมีแค่นี้หรอวะ เป็นปอดที่รับสารก่อมะเร็งแทนมึง มิน่าล่ะมึงไม่เป็นมะเร็งและมึงก็เกิดสงสัยว่าตัวเพื่อนมึงก็ไม่เป็นมะเร็ง........คำตอบมันอาจจะ.....เพราะจอยกับความดีของหมูและจิ๊บ ความดี คนดีไม่มีทางตาย สิ่งที่ดีที่เรียกว่าไอ้หมู ไอ้หมูที่พ่อมึงให้มา หมูจงเจริญ หมูจะไม่ตาย

คุกกี้ : แหม แทนที่จะเป็นมะเร็งปอดตายง่ายๆก็ไม่ตายสักทีอะนะ

B : ....โอย มึงก็พูดซะ คนดีๆแบบไอ้หมูไอ้จิ๊บมันเพื่อนมึงจริงๆนะเว่ย 

คุกกี้ : กูไม่ได้มองมันเป็นคนดีอะ

B : พวกเขาไม่ใช่ต้องเป็นอย่างมึง(คนเหี้ย)นะเว่ย

คุกกี้ : แล้วไง

B : มึงต้องการเพื่อนมั้ย ?

คุกกี้ : ก็ยังต้องการ.......กูต้องการที่พักสำหรับสูบบุหรี่อยู่

B : ........งั้นเรอะ ? แหม