วิธีเขียนบล็อกให้น่าสนใจงั้นหรือ สำหรับฉันแล้วฉันไม่รู้ ฉันรู้แต่เพียงว่าอยากเขียนอะไรก็เขียน อยากบ่นอะไรก็บ่น อยากระบายอะไรก็ระบาย เพราะมันเป็นบล็อกของฉัน ใครจะเข้ามาหรือไม่เข้ามา เป็นเรื่องของเขา เขาอาจจะคลิกเข้ามา แล้วรีบออกไปเลยก็ได้ เพราะบล็อกของฉันจริงๆ ก็ไม่มีอะไรน่าสนใจ นอกจากเรื่องที่ฉันสนใจ

เรื่องที่ฉันสนใจก็มีอยู่หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นละคร เป็นรายการตลก เป็นคำคม เป็นเพลง บางครั้งฉันก็โพสต์โดยไม่มีปี่มีขลุ่ย ฉันโพสต์เองแล้วก็ฮาเองอยู่บ่อยครั้ง โดยเฉพาะรายการตลกน่ะ ฉันชอบมาก ชอบเอาคนนู้นมาเป็นคนนั้นคนนี้ ฉันคิดเอง จินตนาการเอง แล้วก็ฮาเอง

ถ้าใครติดตามฉันอยู่ก็น่าจะรู้ว่าใครเป็นใครกันบ้าง ฉันแซวใครไปบ้าง ซึ่งฉันก็เล่นอะไรแบบนี้มานานแล้ว ฉันเองก็เป็นหลายคน ฉันเป็นน้องเฌอ ฉันเป็นแม่แพท ฉันเป็นแบมแบม ฉันเป็นดารารับเชิญในรายการตลก และที่สำคัญฉันเป็นคนบ้าด้วย อันนี้ไม่ได้มโน แต่เป็นจริงๆ ฉันเป็นผู้ป่วยจิตเวชอยู่

ฉันเล่นบล็อกเพื่อความสุขของตัวเองเป็นหลัก ไม่ได้เล่นเพื่อความสุขของใคร ฉันจึงไม่ค่อยเดือดร้อนนัก เรื่องคอมเมนต์ เรื่องยอดวิว ฉันไม่ได้คิดนานแล้ว เพราะฉันก็ปิดคอมเมนต์มานานมากแล้วด้วย

ฉันไม่รู้นะว่าใครอ่านบล็อกฉันบ้าง แต่ฉันรู้ว่าอย่างน้อยจะมีอยู่ 3 คน คือ คุณสันต์, ลูกของฉัน และก็พี่เสือ คนรักของฉันเอง ส่วนอาเล็กหรือคุณสีเมจิกนั้นฉันไม่รู้ว่าเขามาอ่านบล็อกของฉันหรือไม่ ฉันรู้เพียงแต่ว่าฉันอ่านบล็อกของเขาแล้วฉันเขิน (เขินเพื่อ?)

ฉันยังอยากให้เขามาวนเวียนอยู่ในชีวิตฉันอยู่ ฉันรู้ว่าจริงๆ เขากับฉันไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกัน แต่ฉันอยากจะเก็บเกี่ยวกับเขาไว้ในจินตนาการ

เอ... อย่างนี้ฉันดูเป็นคนหลายใจไหมนะ คงไม่หรอกมั้ง ฉันก็มีคนรักที่อยู่เคียงข้างฉันในชีวิตคนเดียว คือ พี่เสือ นี่แหละ

พี่เสือเป็นคนหนึ่งที่ผลักดันให้ฉันเขียนบล็อก ฉันคิดว่าถ้าฉันไม่มีพี่เสือ ฉันคงไม่เขียน

พี่เสือรออ่านงานเขียนของฉันอยู่ ฉันรู้ แต่ช่วงหลังมานี้ ฉันค่อนข้างเหนื่อย หลังจากที่ฉันใช้เวลาไปกับการทำงานบ้าน ดูแลยาย ฉันก็อยากเอาเวลาที่มีที่เหลือไปทำอย่างอื่น ฉันยังมีนิยายที่ยังเขียนไม่จบ ยังมีละครที่ดูค้างไว้ ฉันอยากเอาเวลาไปใช้ในส่วนนี้ แต่ฉันก็ไม่อยากจะทิ้งบล็อกไปเสียทีเดียว

เพราะถ้าฉันทิ้งไป ลูกของฉันต้องตายแน่ๆ และฉันก็ไม่รู้ว่าหน้ากระดานมันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง มันอาจจะมีบล็อกที่เกี่ยวกับเกมยาวเป็นพรืด หรืออาจจะมีบล็อกขายกาแฟวัวชนคนสู้ เพิ่มสมรรถภาพทางเพศหลายบล็อกก็ได้

ลูกของฉันสามารถทำอะไรได้หลากหลาย ยิ่งลองของ หยั่งเชิงอะไรอย่างนี้ เขาถนัดนักแล ตอนนี้เขาก็กำลังอินกับการ์ตูนเรื่อง ‘Real Account ติด ตาม ตาย’ อยู่

และนี่คือ คำโปรยของมัน

การเชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ตคือทุกสิ่งทุกอย่าง SNS 'เรียล แอคเคาต์' อันเป็นโซเชียลเน็ตเวิร์กของมหาชน คือเวทีเกมมรณะแห่งศตวรรษใหม่!!

คาชิวากิ อาตารุ ที่เอาแต่ใช้ชีวิตบนโลกอินเทอร์เน็ต 'เรียล แอคเคาต์' ถูกดูดลงมาพร้อมกับคนอีกหนึ่งหมื่นคน! "หากผู้ติดตามเหลือ 0 ต้องตาย"

"หากผู้เล่นตาย ผู้ติดตามต้องตายตาม" เมื่อพวกเขาถูก "เกม" บีบให้อยู่ภายใต้เงื่อนไขนี้ จึงเกิดความสัมพันธ์ของกันและกัน!

เกมแรกที่พวกเขาต้องเล่นคือ "ผู้ติดตามเพื่อนแท้"!! นายน่ะเป็นที่ต้องการของใครสักคนจริงๆ รึเปล่า?


ฉันกำลังคิดว่าถ้าเราปล่อยให้ทุกคนเล่นบล็อกอย่างอิสระตามใจชอบของตัวเองจะเป็นอย่างไรนะ เอาแบบเล่นตามใจชอบจริงๆ จะเป็นยังไง เพราะฉันรู้สึกว่าลูกของฉันก็กำลังถูกบังคับเล่นอยู่ จริงๆ เขาอยู่โดยไม่มีเพื่อนได้นะ ฉันรู้ แต่เขาจำเป็นต้องเป็นเพื่อนกับคนอื่นๆ บางครั้งเขาก็ต้องเป็นเพื่อนกับคนที่เขาอึดอัดใจ ซึ่งตรงนี้ฉันก็ไม่รู้จะช่วยลูกยังไง

จริงๆ ฉันช่วยไม่ได้เลยนะ เพราะถ้าลูกไม่ปล่อย ลูกก็จะทุกข์อยู่อย่างนั้น และเรื่องที่มันสมควรจะเกิดมันก็ไม่เกิด มันกลายเป็นวังวนเดิมๆ ไม่มีอะไรเปลี่ยนใหม่

คนอยู่ก็อยู่อย่างทุกข์ใจ คนไม่อยู่ก็ไม่มีใครตามกลับ เพราะรู้ว่าตามกลับมา เขาก็จะทุกข์ นี่เราเขียนบล็อกแล้วมีความสุขกันตรงไหน เคยถามตัวเองกันบ้างไหม

เขียนบล็อกแล้วได้เพื่อน ได้เพื่อนกันกี่คน ได้เพื่อนจริงๆ น่ะเหรอ เอาจริงดิ

คิดว่าได้รับการคอมเมนต์กลับ นั่นคือได้เพื่อนแล้ว เฮ้ย ใช่เหรอ

เคยถามตัวเองกันบ้างไหม แล้วเคยสงสัยในพฤติกรรมการเล่นบล็อกของเพื่อนกันบ้างไหมว่าเพื่อนเขากำลังเล่นอะไรอยู่ สื่ออะไรอยู่ เคยมองในอีกมุมที่มันทับซ้อน เคยเข้าใจความหมายลึกๆ ของมันไหม หรืออ่านกันอย่างตื้นๆ รู้ไหมว่าเพื่อนเขารู้สึกอะไรอยู่เวลาเขียนบล็อก คือ ถ้ายังไม่รู้ เราจะเรียกว่าเราเป็นเพื่อนเขาได้แล้วงั้นหรือ

มันมีหลายอย่างที่ทำให้ฉันเล่นบล็อกไม่สนุก ส่วนหนึ่งก็คือจากปัญหาต่างๆ ที่มี แล้วลูกก็อยากให้ฉันแก้ไข ลูกก็คงคิดว่าแม่มันเก่งมากมั้ง ทั้งๆ ที่แม่ก็พยายามย้ำว่าป่วยอยู่ ลูกก็ยังอยากให้แม่ช่วย

ตอนนี้แม่ก็ชักอยากกลับไปนอนอยู่โรงพยาบาลเสียแล้ว น่าจะสบายกว่า นั่งอยู่หน้าจอบางทีก็เหนื่อยได้เหมือนกัน

เอาเป็นว่าเล่นบล็อกกันให้สนุกแล้วกันนะ

ส่วนลูกก็เล่นเกมไป ชอบอะไรก็ทำไปนะลูกนะ

แม่ก็ดูอยู่ห่างๆ นี่แหละ แม่ก็เขียนบล็อกตามอารมณ์ ถ้าว่างและอยากเขียน จะเขียนมาใหม่

รักลูกเสมอ แล้วเจอกันในบล็อกหน้าจ้ะ